ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားေသာ ကၽြန္ေတာ့ဘဝ၏ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပ ပုဂၢိဳလ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားေသာ ကၽြန္ေတာ့ဘဝ၏ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပ ပုဂၢိဳလ္  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ကၽြန္ေတာ္ ေလးစား၊ အားက် ၊ ဂုဏ္ယူ ၊တန္ဖိုးထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

Saturday, March 31, 2012

ခ်မ္းသာျခင္း



ခ်မ္းသာျခင္းအေၾကာင္းသိလိုပါတယ္

ခ်မ္းသာျခင္း အပုိင္းသုံးပုိင္းရိွတယ္။
၁။ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာခ်မ္းသာျခင္း (စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္မွ ခ်မ္းသာမယ္)
၂။စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာခ်မ္းသာျခင္း(ရုပ္ဝတၳဳ ခ်မ္းသာခ်င္မွခ်မ္းသာမယ္)
၃။ရုပ္ပိုင္းေရာ စိတ္ပိုင္းေရာ ႏွစ္မ်ိဳစလုံးခ်မ္းသာျခင္း။  တုိ႕ပါ--
        လူေတြၾကိဳးစားေနတာက ရုပ္ဝတၳဳပိုင္းခ်မ္းသာျခင္း ေငြေၾကး ၊တိုက္တာ၊ ကား၊ လူ႕အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ား၊ လက္ဝတ္လက္စား ရတနာမ်ား ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားစုေဆာင္း ၾကတတ္ပါတယ္။ လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ကိုယ့္ဘဝခ်မ္းသာဖို႕ ကိုယ့္အသိုင္းအဝန္းေလး ျပည့္စုံေစဖို႕ ရွာၾကေဖြၾက စုၾကေဆာင္းၾက မွန္ပါတယ္။ သမာအာဇီဝနဲ႕ စုေဆာင္းရွာေဖြျခင္းမွန္သမွ် ဘယ္ေလာက္ပမာဏမ်ားမ်ား ေလာဘ လို႕သတ္မွတ္္လို႕မရပါဘူး။ ဥစၥာဓနေတြကို မိမိပိုင္ဆိုင္ဖို႕ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ ထိေတြ႕ရာ ပတ္သတ္ရာ လူအားလုံးကို အက်ိဳးစီးပြားေလွ်ာ့နည္းနစ္နာေအာင္ အႏိုင္ျပဳေနရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပမာဏနည္းနည္း ေလာဘလို႕သတ္မွတ္ရမွာပဲျဖစ္တယ္။

ရုပ္ဝတၳဳ ခ်မ္းသာတာနဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာတာ ဘယ္အရာကျမတ္သလဲ။

ဗုဒၶရဲ႕ အယူဝါဒအရေတာ့ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းကသာ ပိုျမင့္ျမတ္တန္ဖိုးရွိတယ္လို႕ယူဆရမွာပါပဲ။

ဘာေၾကာင့္အဲဒါကို ဗုဒၶအယူဝါဒလုိ႕ ေျပာလိုရတာလဲ။

ဗုဒၶက အိမ္ေရွ႕စံပါ။ ေနာင္ဘုရင္ျဖစ္မယ့္သူပါ။ သူ႕မွာ ရုပ္ဝတၳဳပိုင္းလိုေလေသးမရွိ ျပည့္စုံမွာကိုေတာ့ ယုံမွားဖြယ္မရွိပါဘူး။ အဲဒီရုပ္ဝတၳဳေတြကို ဘာျဖစ္လို႕ စြန္႕လႊတ္ျပီးေတာထြက္တရားအားထုတ္တာလဲ။ အဲဒီရုပ္ဝတၳဳဟာ စိတ္၏ခ်မး္သာျခင္းကို အျပည့္အဝမေပးစြမ္းႏိုင္ယုံတင္မကပဲ စိတ္ထားမတတ္ရင္ စိတ္၏ဒုကၡျဖစ္ရာ အေၾကာင္းရင္းေတာင္ျဖစ္ေစႏုိင္တယ္။

ဒါဆိုရင္ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ ရုပ္ဝတၳဳေတြ စြန္႕လႊတ္ရမယ္ေပါ့။

ဟင့္အင္း  အဲဒီလိုလဲ မဆုိလိုပါဘူး။  လုံးဝစြန္႕လႊတ္ရမယ္လို႕မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီရုပ္ဝတၳဳေတြအေပၚ တြယ္မက္ေနတဲ့ တဏွာ စြဲလမ္းမႈ ခင္တြယ္မႈ ကိုေတာ့ လုံးဝျဖတ္ထားႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆုံးစိတ္ခ်မ္းသာမႈရမွာအမွန္ပါ။ (ဥပမာဆိုပါေတာ့) ကိုယ္ဝယ္ထားတဲ့ကားေလး မေတာ္တဆ တုိက္မိသြားတယ္။ သုံးမရေအာင္ ပ်က္စီးပိန္ရႈံ႕သြားတယ္။ အဲဒီကားအေပၚ ကိုယ္က တြယ္တာလြန္း မက္ေမာလြန္း စြဲလမ္းလြန္းရင္ စိတ္ဆင္းရဲမႈ အားၾကီးမွာပဲ။ ဒီကားေလးအေပၚမွာ နဂိုထဲက စြဲလမ္းမက္ေမာ တြယ္တာတာေတြ ၾကိဳျပီး တရားသေဘာနဲ႕ ဆင္ျခင္ထားမယ္ဆိုရင္ တကယ္လက္ေတြ႕ ေတြ႔ၾကဳံလာတဲ့အခါ စိတ္ဆင္းရဲမႈနည္းပါးမွာပဲ ။  ဒီသေဘာပါ။

စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕အတြက္ ရုပ္ဝတၳဳေတြ စြန္႕ျပီး ေတာထြက္ တရားအားထုတ္ရမွာလား။

ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာျဖစ္ဖုိ႕အတြက္ ေတာထြက္စရာမလိုပါဘူး။ တြယ္မက္တဲ့သေဘာသဘာဝျဖစ္တဲ့တဏွာကိုသတ္ဖို႕အတြက္  အျမဲတဲ့အနိစၥ သေဘာ ။ဆင္းရဲတဲ့ ဒုကၡရဲ႕သေဘာ။ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္သလုိ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အစုိးမရတဲ့ အနတၱသေဘာေတြကို အျမဲမျပတ္ႏွလုံးသြင္း ဆင္ျခင္ျပီး  လိုခ်င္တဲ့ေလာဘကို ေပးကမ္းျခင္းဒါန နဲ႕သတ္။ ပူေလာင္တဲ့ေဒါသကို ေအးျမတဲ့ေမတၱာနဲ႕သတ္။ မျမင္တဲ့အေမွာင္ေမာဟကို ဥာဏ္ပညာအလင္း ဝိပသ၁နာနဲ႕သတ္။ အဲဒီလိုေျပာလို႕ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြားကို မရွာနဲ႕လို႕ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ေလာကီစီးပြားဥစၥာကို သမာအာဇီဝ နဲ႕သာဆိုရင္ ဇြဲ ၊လုံ႕လ၊ ဝီရီယ အားကုန္သုံးျပီးရွာ။ ရွာလို႕ရရင္ သုံးသင့္တာကိုသုံး။ လႈသင့္တာကိုလႈ။ ေပးကမ္းခ်ီးျမွင့္သင့္တာကိုေပးကမ္း။ ရလာတဲ့ဥစၥာအေပၚမွာ လုံးဝစြဲလမ္းဖက္တြယ္မထားနဲ႕။

ဒီေနရာမွာ ကိုးရီးုယားဇာတ္လမ္းတြဲထဲက ဇာတ္ဝင္ခန္းေလးတစ္ခုကို အမွတ္ရမိတယ္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ အဖုိးတန္တဲ့ အသားဟင္းေတြ မစားစဖူးစားၾကရတယ္။ သားလုပ္တဲ့သူက စားျပီးမၾကာခင္ပဲ  ဗိုက္နာလုိ႕ အိမ္သာတတ္ခ်င္လာတယ္။ အစာေဟာင္းစြန္႕ခ်င္တယ္။ မိခင္လုပ္တဲ့သူက စားထားတာဘာမွမၾကာေသးဘူး ခ်က္ခ်င္းျပန္စြန္႕မထုတ္နဲ႕ ႏွေျမာစရာေကာင္းတယ္ဆိုျပီး  အတင္းေအာင့္ခိုင္း ထားတယ္။   ေနာက္ဆုံးမထိမ္းႏိုင္ေတာ့ပဲ  ေဘာင္းဘီထဲ ထြက္က်ကုန္တယ္။
ဟာသ သေဘာနဲ႕တင္ျပထားေပမယ့္  လူေတြလဲ ဒီလိုပါပဲ။ ကုိယ့္ဆီဝင္လာဖို႕ပဲၾကိဳးစားၾကျပီး  ကိုယ့္ဆီက ျပန္ထြက္ဖို႕ေတာ့အတင္းပဲ တားဆီးပိတ္ပင္တတ္ၾကတယ္။ဒီေတာ့ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ကုန္တာေပါ့။ ဝင္လာတာကိုလည္း လက္ခံပါ ။ ထြက္သင့္တာကိုလည္းခြင့္ျပဳပါ။ ဒါမွေလာကၾကီးျငိမ္းခ်မ္းမွာပါ။

ရုပ္ဝတၳဳပိုင္းျဖစ္တဲ့ ပစၥည္း ဥစၥာ ေရႊ ေငြ ရတနာ ခ်မ္းသာဖို႕ နည္းလမ္းရွိသလား။

ၾကီးပြားေရး အၾကံေပးစာအုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးထြက္ေနပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ နည္းလမ္းေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ နည္းလမ္းဟာ နည္းလမ္းပဲျဖစ္ေနမွာပါ။ ဒီနည္းလမ္းကုိ လိုက္နာက်င့္ၾကံတဲ့ ဇြဲလုံ႕လ၊ ဝီရီယ၊ ပညာ ၊ယုံၾကည္မႈ ၊ခံယူခ်က္၊ စိတ္အားထက္သန္မႈ စတဲ့ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေတြ ရွိမွ ေအာင္ျမင္ခ်မ္းသာမွာပါ။ အဲဒီအရည္အေသြးေတြဟာ လူတိုင္းမွာ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူတိုင္းနည္းလမ္းသိရုံနဲ႕ မခ်မ္းသာတာပါ။ နည္းလမ္းထက္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးက အဓိကက်တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ နည္းလမ္းက ၂၀ % ဆိုရင္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးက ၈၀% ပါ။ ဆရာေဖျမင့္ဘာသာျပန္ထားတဲ့ ေဘဘီလုံက အခ်မ္းသာဆုံးပုဂၢိဳလ္ ဆိုတဲ့ၾကီးပြားေရးစာအုပ္ကို ညႊန္းခ်င္ပါတယ္။

စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ေကာ နည္းလမ္းရွိလား။

အလားတူပါပဲ။  ဗုဒၶရဲ႕တရားေတာ္ေတြဟာ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သံသရာအဆက္ဆက္က စြဲျမဲစြာ တည္ရွိေနတဲ့  ေလာဘ  ေဒါသ  ေမာဟ အထုံေတြေၾကာင့္ လူတိုင္းေတာ့ ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ေတြကို သိရွိခံစား က်င့္ၾကံႏိုင္ၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။

ခ်မ္းသာျခင္း မွာ  စိတ္လည္းခ်မ္းသာတယ္  လူလဲခ်မ္းသာတယ္  ဆုိရင္ အျမတ္ဆုံးပဲလို႕ဆိုလိုတာလား။

       ေလာကီ ပုထုဇဥ္ဘဝမွာေတာ့  ဒါကုိ အျမင့္ဆုံး အျမတ္ဆုံးလို႔သတ္မွတ္မယ္ဆိုရင္ သတ္မွတ္လို႕ရပါတယ္။

၁။    ။ဥစၥာပစၥည္းေတြကို  သမာအာဇီဝက်က် ၾကိဳးစားျပီးရွာမယ္။ ဒါေပမယ့္ ရလာတဲ့အခါေတာ့ တြယ္မက္ဖက္တြယ္မထားဘူး။ ေပးသင့္တာေပးမယ္။  သုံးသင့္တာသုံးမယ္။ လႈသင့္တာလႈမယ္။ အဲဒီစကားစုမွာ``သင့္`` ဆိုတဲ့စကားက ေတာ္ေတာ္အေရးပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ကုေဋ ၈၀ သူေ႒းသား ပုံျပင္ထဲကလို မေပးသင့္ မသုံးသင့္ မလႈသင့္တာေတြ လုပ္လို႕ မြဲျပီးေသတာဟာ ပညာဆိုတဲ့ အေကာင္းအဆုိး မခြဲျခားတတ္လို႕ပဲ။

၂။       ။အရာအားလုံးဟာ  မတည္ျမဲတဲ့  အနိစၥသေဘာ ကိုယ့္အလုိက် ထိမ္းခ်ဳပ္စီမံလို႕ မရႏိုင္တဲ့ သခၤါရသေဘာ ေတြကို မျပတ္ဆင္ျခင္ျပီး စိတ္ခံစားခ်က္အတြက္ ႏွလုံးသားကိုခံစစ္ျပင္ထားရပါမယ္။ ဒါမွေလာကဓံတရားနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕တဲ့အခါ မတုန္လႈပ္ပဲခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့သူျဖစ္မွာပါ။ အနိစၥ ဒုကၡ
အနတၱ  တုိ႕ကို ႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္တာနဲ႕  ေတာင္စိတဳ္ခ်မ္းသူမႈ ရေစႏိုင္ပါတယ္။

၃။       ။ ကိုယ္နဲ႕ ရင္းႏွီးခင္မင္တဲ့သူကုိ ကူညီလိုက္ရင္ ဝမ္းသာတယ္။ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့သူကို ကိုယ္ကကူညီ လိုက္ရရင္ သူဝမ္းသာသြားတာကိုၾကည့္ျပီး ကိုယ္လဲစိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး ဆာေလာင္ေနတဲ့ တိရိစၦာန္တစ္ေကာင္ကို အစာေၾကြးလိုက္ရရင္ေတာင္  ၾကည္ႏူးတယ္။
ကုိယ္ေလးစားရတဲ့သူကို ကန္ေတာ့လုိက္ရရင္ ပီတိျဖစ္တယ္။ ဒါေတြဟာ စိတ္ခံစားခ်က္ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း အတြက္ ေဆးဝါးေတြပဲ။  အဲဒီလို စိတ္သြားတိုင္း ကို္ယ္ပါဖို႕ကလည္း ရုပ္ဝတဳၳပစၥည္း ကိုယ့္မွာရွိဖို႕ လုိေသးတာပဲ။ ရုပ္ဝတၳဳခ်မ္းသာျပီး စိတ္ေကာင္းႏွလုံးေကာင္းမရွိရင္ ေရာ ဒီခံစားခ်က္စိတ္ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳး မရႏိုင္ျပန္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးလုံးခ်မ္းသာဖို႕ဆိုရင္  ရုပ္ဝတၳဳခ်မ္းသာဖို႕လည္းလိုတယ္။ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းရွိဖို႕လဲလိုတယ္။ ေနာက္ျပီး အေကာင္းျမင္ဝါဒ လညး္ရွိသင့္တယ္။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။




Written by ko soe naing

လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႕ယဥ္ေက်းမႈ



သမာအာဇီဝ စီးပြားေရး ဆုိတာ ဘယ္လိုစီးပြားေရးလဲ

               သမာအာဇီဝ စီးပြားေရးဆိုတာ      ကိုယ့္အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း မႈအတြက္စီးပြားရွာတဲ့အခါ    အဲဒီစီးပြားရွာမႈေၾကာင့္          ပတ္ဝန္းက်င္လူ႕အသိုင္းအဝိုင္း     အက်ိဳးယုတ္ ထိခိုက္ညစ္ႏြမ္းမႈ  မရွိတဲ့   စီးပြားေရးကို   သမာအာဇီဝ စီးပြားေရးလုိ႕  အဓိပၸာယ္ဖြင့္ခ်င္တယ္။

ခိုးတာ  လိမ္တာ  ေခါင္းပုံျဖတ္တာ  မသမာတဲ့နည္းနဲ႕ စီးပြားရွာတာ  လဒ္စားတာ မ်ိဳးေတြကိုပဲေျပာတာလား။

               ေယဘူယ်ဆိုရင္   အဲဒီလိုပဲ  နားလည္ၾကပါတယ္။  ဒါေပမယ့္  ဘီယာဆုိင္ေတြ။  အရက္ဆုိင္ေတြ။  အႏွိပ္ခန္းေတြ။  ဇိမ္ခန္းေတြ။  ႏိုက္ကလပ္ေတြ။  ခ်ဲဒိုင္ေတြ။  ေလာင္းကစားရုံေတြ။  ေဘာလုံးေလာင္းကစား ဒိုင္ေတြ။ ေဖာ္ခၽြတ္ရိႈးပြဲေတြ။ အစသျဖင့္ေပါ့   -- အမ်ားၾကီးပါ ။  လူထုပတ္ဝန္းက်င္  အက်င့္စရိုက္  စာရိတၱ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို  တျဖည္းတျဖည္း ဖ်က္ဆီးတတ္ပါတယ္။  ဒီလိုစီးပြားရွာတာေတြကို  သမာအာဇီဝ စီးပြားေရး လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မသတ္မွတ္ခ်င္ဘူး။

အရက္ေသာက္တာ ျဖစ္ေစ- ေလာင္းကစားလုပ္တာျဖစ္ေစ- အေပ်ာ္အပါးလုိက္စားတာျဖစ္ေစ- ဒါလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခြင့္အေရးပဲ။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ လူ႕အခြင့္အေရးေပါ့ ဒါကို မပိတ္ပင္သင့္ဘူးမဟုတ္လား။

               အခု အျမဲလိုလို ၾကားေနရတာ  ``လူ႕အခြင့္အေရး`` ``လူ႕အခြင့္အေရး`` ဆိုတာၾကီးနဲ႕ ကိုင္ေပါက္ေနျပီး  ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ စည္းလြတ္ဝါးလြတ္လုပ္ေနၾကရင္  ၾကားထဲက ``လူ႕အခြင့္အေရး``ဆိုတဲ့  မြန္ျမတ္တဲ့စကားလုံးေတာင္ ညစ္ပတ္သြားႏိုင္တယ္။ ဥပမာ  မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္က  သူ႕ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္  လူ႕အခြင့္အေရးဆိုျပီး  မလုံမျခဳံအဝတ္အစားမ်ိဳးဝတ္ျပီး  အျပင္ထြက္မယ္။  ဒါကို လူ႕အဆင့္အတန္းမရွိတဲ့ တဏွာရူးတစ္ေယာက္က  အဓိပၸာယ္တစ္မ်ိဳးေကာက္ျပီး  ျမဴဆြယ္တယ္လို႕ သေဘာထားကာ ေနာက္ကလိုက္မယ္။ ကံဆုိးရင္  ရာဇဝတ္မႈေတာင္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။  အဲဒီေတာ့ လူၾကီးေတြက မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳတင္တားတဲ့အေနနဲ႕   အဲဒီလုိမဝတ္နဲ႕  ဝတ္ရင္ ၁။  အႏၱရာယ္မ်ားမယ္  ၂။ကိုယ့္ေၾကာင့္ ေယာက်ာၤး ေလးေတြ တဏွာထရင္ ကိုယ္ပဲ အကုသိုလ္မ်ားမယ္ ၃။တကယ္တန္ဖိုးရွိ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေယာက်ၤားေလးေတြတိုင္း  သိကၡာနဲ႕ အရွက္တရားကိုတန္ဘိုးထားတဲ့မိန္းမသားမ်ိဳးကိုပဲ ခ်စ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုေတြဝတ္ရင္ ေကာင္းတဲ့ေယာက်ၤားေလးေတြေတာ့မရႏိုင္ဘူး  အေခ်ာင္စားမယ့္ ေယာက်ၤားမ်ိဳးနဲ႕ သာေတြ႕ရတတ္တယ္ လုိ႕ ဆုံးမတဲ့အခါ--  သူ႕ရဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးကို ခ်ိ ုးဖဲ့တာလား သူ႕အက်ိဳးတရားအတြက္ ဆုံးမတာလား ခြဲျခားနားလည္သင့္တယ္။

ဒါဆိုလူ႕အခြင့္အေရးကို ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိမလဲ။

                 ``လူ႕အခြင့္အေရး`` ကို စာတစ္ေၾကာင္း  စာတစ္ပုဒ္ထဲနဲ႕  ျပည့္စုံေအာင္  အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဖို႕ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ။ အလြန္က်ယ္ျပန္႕ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္ထားတာကေတာ့  မိမိနဲ႕ မိမိပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိခိုက္နစ္နာမႈ မရွိတဲ့အရာမ်ား  ကို လြတ္လပ္စြာေျပာဆုိ ျပဳမူ စည္းရုံး တာမ်ိဳးကို      ေခၚမယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာ ကိုယ္စားဖို႕ ငရုပ္သီးေၾကာ္ေပမယ့္ အဲဒီအေညွာ္ဟာ ပတ္ဝန္းက်င္အိမ္က လူနာအတြက္ အဆိပ္ျဖစ္တယ္လုိ႕ သတ္မွတ္ေနရင္ ``ငါ့အိမ္မွာ  ငါစားဖို႕ ငါ့ဟာငါေၾကာ္တာ  ဘာျဖစ္လဲ`` ဆိုတာက္ို  လူ႕အခြင့္အေရး လို႕ မသတ္မွတ္ခ်င္ဘူး။

ဒါျဖင့္ မလုံ႕ တလုံဝတ္တဲ့အတြက္ေရာ ဘယ္သူ႕ကိုထိခိုက္လို႕လဲ။  ကိုယ္ၾကိဳက္လို႕ ကိုယ္ဝတ္တာ မရဘူးလား။

                  အဝတ္အစားဝတ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္   အလွျပင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္  ကိုယ့္အတြက္ဟုတ္ဘူး။  တျခားၾကည့္တဲ့သူေတြအတြက္ပါ။  ၾကည့္တဲ့သူေတြကလည္း   အလႊာအမ်ိဳးမ်ိဳး   အဆင့္အတန္းအမ်ိဳးမ်ိဳး  စရိုက္အမ်ိဳးမ်ိဳး  အေတြးအေခၚအမ်ိဴးမ်ိဳးရွိမယ္။  မလုံမလဲဝတ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုျမင္ျပီး----

     ``ဟား !!!!!!    မုိက္တယ္ကြာ  အလန္းဇယားေလးပဲ  ------ ေတာက္။။`` မခ်င့္မရဲ နဲ႕ျမိဳသိပ္ထားရတဲ့သူေတြ။

     ``ဟြန္း    ေကာင္မကိုယ္က  အရွက္တရားကိုမရွိဘူး  ၾကက္မ က်ေနတာပဲ`` ဆိုတဲ့ေဒါသျဖစ္ေနသူေတြ။

     ``ဟိတ္   ရႊတ္---ရႊတ္  အားရင္ ဒို႕နဲ႕ ေလွ်ာက္လည္မယ္  လိုက္မလား  ``ဆိုတဲ့ ေသြးတုိးစမ္းတဲ့သူေတြ။

      ``ေအာင္မေလး   ႏိုင္ငံမ်ား မွားဆင္းလာသလားေနာ္  ျမန္မာမေတြတဲ့  တင့္ကတဲ မေျပာခ်င္ဘူး`` လို႕ပြစိပြစိ လုပ္တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးးေတြ႕မွာပဲ။

  ေသခ်ာတာကေတာ့  ေကာင္းမြန္တဲ့စိတ္ထားနဲ႕  `` ဟယ္  ခ်စ္စရာေလး    ````ေတာ္ေတာ္ ေခ်ာတယ္ေနာ္````ၾကည့္စမ္း  လွလိုက္တာ`` လို႕ေျပာမယ့္သူေတာ့ မရွိသေလာက္နည္းမယ္။ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာမိန္းကေလး ညီမငယ္တုိ႕ကို လွလွပပ လုံလုံျခဳံျခံဳ နဲ႕ေခတ္မွီမွီဝတ္ပါ။ အကြဲ  အျပဲ   အတို  အဟုိက္  ေတြေတာ့ ေရွာင္ေစခ်င္တယ္။  ၾကည့္ေသာသူအသက္ရွည္၏  ျပေသာသူ ကုသိုလ္ရ၏ ဆိုတာေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႕။

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးဟာ  ဘာလဲ။

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးဟာ  ဂုဏ္သိကၡာ  အရွက္တရား  အိေျႏၵ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး  က်က္သေရရွိမႈ  တည္ျငိမ္မႈ  စတာေတြလုိ႕ ယူဆတယ္။ သာမန္ရုပ္ရည္နဲ႕ဆုိရင္ေတာင္  အဲဒီဂုဏ္ေတြနဲ႕ ေပါင္းလိုက္ရင္ တန္ဖိုးရွိလာမယ္။ေရႊ ေငြ စည္းစိမ္  ပညာ  ဂုဏ္ပကာသန ဆိုတာေတြက  ေယာက်ၤားပိုင္းလုံးေတြ အတြက္ေတာ့ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မယ္   ေယာက်ၤားပီသတဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့  အဲဒီၤအခ်က္ေတြက အဓိကမက်ဘူး။ ပကာသန ေတြနဲ႕  ျပည့္စုံတဲ့  သူေ႒းသမီး  --ဒါေပမယ့္  အက်င့္ပ်က္ စရိုက္မေကာင္းတဲ့  ပန္းေပါင္းစုံစိုက္ပ်ိဳးရာ ပန္းျခံၾကီး ဆိုရင္ ဘယ္ေယာက်ၤားေကာင္း ေယာက်ၤားျမတ္မွ  မသတီဘူး။     ။
                     
ဟုတ္တယ္ေနာ္။။။။။။။။။


တိုင္ရီလစာ

   


  Ma Khaing Khaing Moe (UE2)
Wages for January – 2012                                                c.No – 2719
အေျခခံလစာ                                                 192.0   -နာရီ                 16320
အခ်ိန္ပိုေၾကး                                                   93.5   -နာရီ                 17298
ရက္မွန္ေၾကး                                                                                      6000
တာဝန္ေက်ဆုေၾကး                                                                            10350
လုပ္သက္ဆုေၾကး                                                                                4000   
အတတ္ပညာဆုေၾကး                                                                          12500       
ဆုေၾကး                                                                                             9000
ကားခ                                                                                                  --
အစိုးရ ရုံးပိတ္ရက္ အခ်ိန္ပိုေၾကး                                                                   --
စုစုေပါင္း                                                                                          75468
လူမႈဖူလုံေရးေၾကး                                                                                   465
ဝင္ေငြခြန္                                                                                            1505
စားစရိတ္                                                                                               --   
အခန္း                                                                                                   --
ျဖတ္ေငြ                                                                                                 -- 
စုစုေပါင္း                                                                                            73498     
 အေၾကြ                                                                                                 498
မွတ္ခ်က္။   ။(ထုိလတြင္ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ပိတ္ရက္ ၅ ရက္ပိတ္သျဖင့္ OT ေရာ ပုံမွန္အလုပ္ခ်ိန္ေ၇ာ အျခားလမ်ားထက္ နည္းေနပါသည္။)


                တိုင္ရီ ဖိနပ္စက္ရုံမွ  ပညာအရည္အခ်င္း ၈ တန္း။ လုပ္သက္ ၅ ႏွစ္ ျပသ၁နာျဖစ္ေသာ လ ဇန္နဝါရီ လစာ ပုံစံျဖစ္ပါသည္။  မည္သည့္ရည္ရြယ္ခ်က္မွ်မရွိပါ။  စက္ရုံတစ္ရုံႏွင့္တစ္ရုံ လစာေပးပုံစံခ်င္းမတူရုဳ္ ဗဟုသုတ ရရန္ တင္ျပေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိလတြင္ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ၅ ရက္ပိတ္ပါသည္။ ထိုပိတ္ရက္အတြက္ လစာတြင္ ထည့္မတြက္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ဆႏၵစျပၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
     အခ်ိန္ပိုလုပ္ခ OT တြက္နည္းမွာ အစိုးရခ်မွတ္ေပးထားေသာ ေဖာ္ျမဴလာရွိပါသည္။ ယင္းမွာ--

   တစ္နာရီ အခ်ိန္ပိုလုပ္ခ=( တစ္နာရီပုံမွန္အလုပ္ခ × ၈ × ၁၂ )/၄၄  ျဖစ္ပါသည္။
                                = ၈၅×၈×၁၂/၄၄
                                 =၁၈၅ က်ပ္ ျဖစ္သည္။

          ထို႕ေၾကာင့္ တစ္နာရီပုံမွန္ အလုပ္ခ ၈၅ က်ပ္သမားသည္ အိုဗာတိုင္တစ္နာရီလုပ္ခ ၁၈၅ က်ပ္ရပါသည္။ တစ္ေန႕အလုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီႏွင့္ စေနေန႕အလုပ္ခ်ိန္ ၄ နာရီသတ္မွတ္ျပီး တနဂၤေႏြႏွင့္ အစိုးရရုံးပိတ္ရက္မ်ားကို အလုပ္ပိတ္ရက္အျဖစ္သတ္မွတ္ပါသည္။ တနဂၤေႏြေန႕ႏွင့္ အစိုးရ ရုံးပိတ္ရက္မ်ား အလုပ္ဆင္းရပါက  OT လုပ္ချဖင့္ရွင္းရပါသည္။ တနဂၤေႏြေန႕ အလုပ္ပိတ္ပါက အလုပ္ရွင္က လုပ္ခမေပးရ ေသာ္လည္း ေန႕ၾကီးရက္ၾကီး အစိုးရရုံးပိတ္ရက္ အလုပ္ပိတ္ပါက ပုံမွန္လုပ္ခ × ၈ နာရီျဖင့္ထည့္တြက္ေပး ရသည္။

          စက္မႈဇုံမွ အလုပ္သမားမ်ားကို လစာအမ်ားၾကီးရေစခ်င္ပါသည္။ ဒါကေစတနာတကယ္ပါ။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံမဟုတ္လို႕လဲျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ားကို အေျခခံလစာ တစ္သိန္းဝန္းက်င္ေပးရန္ လႊတ္ေတာ္တြင္တင္ျပထားေသာ္လည္း ဘ႑ာေ၇းဝန္ၾကီးက မျဖစ္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း ျငင္းထားသည့္အခ်ိန္တြင္ စက္ရုံဝန္ထမ္းမ်ား တစ္လတစ္သိန္းဝန္းက်င္၇ေနသည္ကို နည္းလို႕ဆႏၵျပျခင္းအား အစိုးရက ဘယ္လုိအာဏာသုံးရုဳ္မွ် ဝင္မစြက္ဖက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ကိုယ့္ဝမ္းနာ ကိုယ္သာသိပါသည္။

           အလုပ္သမားဘက္မွ ေတာင္းေသာ လုပ္ခမွာ တစ္နာရီ ၁၅၀ က်ပ္ျဖစ္ပါသည္။ ၁၀၀ က်ပ္အထိ အလုပ္ရွင္က လိုက္ေလ်ာခဲ့ပါသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ လစာမွာ တစ္နာရီ ၈၅ က်ပ္စားျဖစ္သည္။ လက္မွတ္ထုိးခါနီးမွ  အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ရသည္။ တစ္နာရီ ၁၅၀က်ပ္ႏႈံးျဖင့္ လစာတြက္ၾကည့္ၾကစို႕။


အေျခခံလစာ                                           208.0   -နာရီ                 31200   (ပုံမွန္ 26 ရက္×8နာရီ)
အခ်ိန္ပိုေၾကး                                              120   -နာရီ                 39272  (ပုံမွန္ ပွ်မ္းမွ် OT)
ရက္မွန္ေၾကး                                                                                6000
တာဝန္ေက်ဆုေၾကး                                                                     10350
လုပ္သက္ဆုေၾကး                                                                         4000   
အတတ္ပညာဆုေၾကး                                                                   12500       
ဆုေၾကး                                                                                      9000
ကားခ                                                                                            --
အစိုးရ ရုံးပိတ္ရက္ အခ်ိန္ပိုေၾကး                                                          --
စုစုေပါင္း                                                                                  112322
လူမႈဖူလုံေရးေၾကး                                                                           465
ဝင္ေငြခြန္                                                                                     1505
စားစရိတ္                                                                                        --   
အခန္း                                                                                            --
ျဖတ္ေငြ                                                                                         -- 
စုစုေပါင္း                                                                                 110352    
 အေၾကြ                                                                                         352

                   ထို႕ေၾကာင့္ အလုပ္သမားမ်ားေတာင္းဆုိသည္မွာ တစ္လ တစ္သိန္း အနညး္ဆုံးေပးရန္ ေတာင္းဆုိျခင္းသက္ေရာက္ပါသည္။ စက္မႈဇုံတြင္ အလုပ္လုပ္ရန္ အသက္ျပည့္ျပီး က်မၼာ၇န္သာ လုိသည္။ မည္သည့္ ပညာေရးမွ်ကန္႕သက္မထားပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕စက္ရုံတြင္ ၆ တန္းႏွင့္ သုံးသိန္းေက်ာ္ရေသာသူ လညး္ရွိေၾကာင္း တစ္ခါက ကၽြန္ေတာ္ေျပာဖူးပါသည္။

             ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုသည္မွာ  အလုပ္သမားမ်ား ဆႏၵျပျပီးလစာတုိးေတာင္းသည့္အက်င့္ စြဲသြားမွာတကယ္စိုးပါသည္။ အလုပ္အခြင့္အလမ္းမ်ားေပါမ်ားလာပါက  ဆႏၵျပရန္မလိုပါ။ တစ္၇ုံမေကာင္းတစ္ရုံေျပာင္းရုံသာ။ ခုေတာ့ စက္ရုံကသာ မလိုက္ေလ်ာပဲ စက္ရုံပိတ္မည္  ေလွ်ာ္ေၾကးေပးမည္ ဟုဆိုပါက မည္သို႕လုပ္ၾကမည္နညး္။ ဝန္ထမ္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ကို  အလုပ္တစ္ျပိဳင္နက္၇ဖို႕ခက္လွပါသည္။

                 မည္သည့္ႏုိင္ငံေရးပါတီ မွ ထုိဝန္ထမ္းႏွစ္ေထာင္ကို အလုပ္ခ်က္ခ်င္းမရွာေပးႏိုင္ပါ။

                 အားလုံး စဥ္းစားႏိုင္ရန္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလုပ္သမားပါ။

(အမွန္တရားကိုခ်စ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ အမွန္တ၇ားတစ္ခုအတြက္ လူမုန္းခံ၇သည္ဆိုျငားအံ့ ဟုတ္ကဲ့ လူမုန္းခံရန္အဆင္သင့္ပါခင္ဗ်ား။)



။။။။။။။။။။။။။ကိုစိုးႏိုင္။။။။။။။။။။။။။။

အာဏာရွင္



လမ္းထိပ္တြင္ရွိေသာ  ဆိုင္ငယ္ကေလးမ်ား  ဒီေန႕အားလုံး ဖ်က္ထားတာကိုေတြ႕ရသည္။ ဒါဆို လူၾကီးတစ္ေယာက္ေယာက္  လာမည္ဟူသည္ကို ကေလးကအစ သိေနသည္။ မနက္ေစာေစာ အဝါေရာင္ ဝတ္ထားေသာ စည္ပင္သာယာ ဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕ လမ္းေပၚရွိ အမႈိက္မ်ားကုိ အေရးေပၚသန္႕ရွင္းေရး လုပ္ေနတာလည္း မျမင္ဘူး ေတာ့ထူးဆန္းေနသည္။ လမ္းမၾကီးေဘး ေရအိုင္ထဲက စိမ္းစုိေနေသာ ကန္ဇြန္းခင္းမွာ သခၤါရ၏ သေဘာအရ ဖ်က္ဆီးထားတာကိုလည္း ႏွေျမာတသစိတ္ျဖင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။

``ေၾသာ္ --------- အာဏာတြင္ ယစ္မူးေပ်ာ္ေနေသာ အရာရွိမ်ားႏွင့္ ေဖာ္လန္ဖားတတ္သည့္ တပည့္မ်ား လိုက္လဲလုိက္ေပစြ``

ဒီလိုစိတ္ဓါတ္ျဖင့္  ျမန္မာျပည္ကို ဘယ္လိုတိုးတတ္ေအာင္  ဆက္လုပ္ၾကမည္နည္း။ ျပည္သူအေပၚထားေသာ အၾကင္နာတရားကား ေခါင္းပါးလြန္းလွေပသည္။  လမ္းေဘးဆုိင္ကေလးမ်ားမွာ လူၾကီးလမ္းေၾကာင္းလာမွာကို အင္မတန္ ေၾကာက္ၾကသည္။ ပုံမွန္ ဆုိင္ထြက္ေနရလွ်င္ေတာင္ အေၾကြးႏွင့္  အတုိးတုိ႕၏ သံသရာဝယ္ နစ္ခ်ည္ ျမဳတ္ခ်ည္ျဖင့္ ေပါေလာေပၚတဲ့ဘဝ ေတာင္ မရွိရတဲ့ၾကား လူၾကီးမင္းမ်ား၏ ေက်းဇူးတရားေၾကာင့္ စုန္းစုန္းျမဳတ္ရမည့္ အျဖစ္။

အရင္က ကၽြန္ေတာ္သည္ ``ၾကက္တူေရြးကေတာ္ေတာ္  မယ္ေဘာ္က ကဲကဲ``ပါကြာ  ဟု ဝန္ၾကီးမ်ားထက္ ဖားခ်င္ေသာ ေအာက္လက္ငယ္သား အာဏာရွင္ရူးမ်ားကို ပုိျပီး အျမင္ကတ္မိသည္။ တစ္ေန႕ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနေသာ စက္ရုံသို႕ ဝန္ၾကီးတစ္ဦးလာမည္ ဟု ကၽြန္ေတာ့ဆီ ဖုန္းဝင္လာသည္။  ``ဘာေတြ လုပ္ေပးထားရမလဲ`` ဟု ကၽြန္ေတာ္က ဝတၱရားအရ ေမးရသည္။ ``ဘာမွ မလိုပါဘူး  ဧည့္ခံမယ့္အခန္းေလးေတာ့ ျပင္ေပးထားပါ`` ဟုေျပာသည္။ ``ေကာင္းပါျပီ`` ဟု ကၽြန္္ေတာ္က ကတိေပးလုိက္သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အလုပ္ႏွင့္ မဆိုင္ေသာဝန္ၾကီး သည္ သူဖိတ္ၾကားထားေသာ ႏိုင္ငံျခားမွ ဧည့္သည္မ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စက္ရုံသို႕ လိုက္ျပမည္ ျဖစ္၍ ၾကိဳတင္ စက္ရုံကို လာၾကည့္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း အထူးတလည္ အလုပ္ပ်က္ခံျပီး ခရီးဦးၾကိဳလုပ္စရာမလုိ ဟုပဲ ခံယူထားသည္။ လမ္းေၾကာင္းကားေတြျဖင့္ ဝန္ၾကီးေရာက္လာသည္။ စက္ရုံမွ ၾကိဳမည့္သူ တစ္ေယာက္မွမရွိ။ စက္ရုံက အလုပ္သမားေတြကလည္း တစ္ေယာက္မွ စိတ္မဝင္စား ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ေနသည္။ မၾကာခဏ လာတတ္၍လည္း မထူးဆန္း။ ထိုေန႕က အိတ္စ္ပို႕ အေရးၾကီးေနသျဖင့္ ကြန္တိန္နာကားမ်ား အိတ္စ္ပုိ႕ ပုံးမ်ား စက္ရုံေရွ႕တြင္ ပြေနသည္။

ဂိတ္က ဧည့္သည္ကားေတြဝင္လာျပီျဖစ္ေၾကာ
င္း ကၽြန္ေတာ့ဆီသတင္းပို႕မွ  ကၽြန္ေတာ္ထြက္ျပီး ထုိဝန္ၾကီးႏွင့္ အဖြဲ႕ကို ရုံးေပၚဧည့္ခန္းသို႕ ပို႕ေပးလုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့သူေ႒း လက္အပ္လိုက္ျပီး ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္သည္။ ဝန္ၾကီးျပန္သြားေသာအခါ  ဝန္ၾကီးက သူ႕ကို ၾကိဳမယ့္သူမရွိသျဖင့္ ရႈးရႈးရွားရွား ေဒါပြေနေၾကာင္း သူ႕ေနာက္လုိက္အခ်ိဳ႕ အျပစ္တင္သလုိ ဘာလိုလိုေျပာသည္။ ထိုဝန္ၾကီး၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ျဖင့္  စက္ရုံကို ဒုကၡေပးႏိုင္ေၾကာင္းကုိပါ အရိပ္အျမြက္ အာဏာျပသြားေသးသည္။ ေၾသာ္   ဧည့္သည္   ---ဧည့္သည္   အိမ္ရွင္ကို ေစာ္ကားသြားေလျခင္း။  အရည္အခ်င္းမရွိေသာ အာဏာရူး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ဖယ္ထုတ္၍ အရည္အခ်င္းေရာ စိတ္ထားေရာျပည့္ဝသည့္ မ်ိဳးခ်စ္ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား အစားဝင္မည့္အခါမွသာ  တိုင္းျပည္ၾကီးတိုးတတ္ေပလိမ့္မည္။ အခုေတာ့ ေ၇ႊျပည္ေတာ္  ေမွ်ာ္တိုင္းေဝးေနဦးမည္သာ----
 
 


ကိုစုိးႏို္င္(၁၆-၃-၁၂)

ခံတပ္(ကဗ်ာ)




ခံတပ္

လူတိုင္းအတြက္
မနက္ျဖန္ဆိုတာ
ဘယ္သူမွ ေသခ်ာတာမဟုတ္ဘူး
ဒါေပမယ့္
မေသခ်ာတာကို အေၾကာင္းျပ
ရပ္ေနလို႕ေရာ  ရမလား။

မင္းတုိ႕ ငါတုိ႕ ေသတဲ့အခါ
ဘာဆုိ ဘာမွ ပါမသြားဘူး
ဒါေပမယ့္
မပါတာကို အေၾကာင္းျပ
ရပ္ေနလုိ႕ေရာ ရမလား။

ဘဝဆုိတာ
လႈပ္ရွားရုံးကန္ ေနသမွ်
ရွင္သန္ေနၾကမွာပဲ
အႏိုင္ နဲ႕ အရႈံး ဆိုတာ
လူတုိင္း လူတိုင္း ေတြ႕ၾကဳံေနတာမို႕
ႏိုင္တဲ့အခါလည္း မေအာ္နဲ႕
ရႈံးတဲ့အခါလည္း မျငီးနဲ႕
ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ဓါတ္ဟာ
မင္းဘဝအတြက္ ခံတပ္ပါပဲ။

မင္းခံတပ္ကို  မင္းျပန္စစ္
အက္ေနရင္  ဖာ
နိမ့္ေနရင္ ဖို႕
ျပိဳေနရင္  အသစ္တည္ေဆာက္
စိတ္ဓါတ္ခုိင္မာသူအတြက္  ေၾကာက္တဲ့အရာ
ဒီေလာကမွာ မရွိဘူး
စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာသူအတြက္  မျဖစ္ႏိုင္တာ
ဒီေလာကမွာ မရွိဘူး။
စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာသူအတြက္  အခက္အခဲဆုိတာ
စာဖြဲ႕ေလာက္စရာ မဟုတ္ဘူး။
စိတ္ဓါတ္ခုိင္မာသူအတြက္  ေအာင္ျမင္မႈဆုိတာ
မရမွာ ပူစရာမလိုဘူး။
စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာသူအတြက္  အရာရာတုိင္းဟာ
ေအာင္ပြဲနဲ႔ ေစာင့္ေနမွာမို႕
ထစ္ကနဲျဖစ္   စိတ္မညစ္နဲ႕
                                  ဘယ္ေသာအခါမွ စိတ္ဓါတ္မက်နဲ႕။ 

ကိုစိုးႏိုင္

ေခ်ာက္(ကဗ်ာ)



ေခ်ာက္

တစ္ခါတေလ--
ငါ့ရဲ႕ အတၱကိုယ္ထဲက ထြက္ျပီး
ငါ့ကိုယ္ငါ  ျပန္သုံးသပ္မိတယ္------။     ။

ၾကည့္စမ္း းးး
( ဒီလူ အသက္ေတာ္ေတာ္ရေနျပီပဲ )
သူျဖတ္ခဲ့တဲ့ ဘဝလမ္းမွာ
ေဒါသကုိ ေရွ႕တန္းတင္
စိတ္လို္က္မာန္ပါနဲ႕
ေမာင္းတင္ျပီး ျပန္တိုက္
ခပ္မိုက္မိုက္ လည္းေနခဲ့တယ္။

သူျဖတ္ခဲ့တဲ့ ဘဝလမ္းမွာ
အတၱကို ေရွ႕တန္းတင္
ပါတ္ဝန္းက်င္ ကိုမ်က္ကြယ္ျပဳ
ငါ``တစ္ခုတည္းစဥ္းစား
အတၱသမား လည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။

သူျဖတ္ခဲ့တဲ့လမ္းမွာ
ေမတၱာနဲ႕ ေပးကမ္း
အကူအညီေတြ လက္ဆင့္ကမ္းလည္း
အရမ္းနည္းခဲ့ပါတယ္။

သူျဖတ္ခဲ့တဲ့လမ္းမွာ
အားနည္းသူဘက္က ေဖးကူ
လဲေနသူ ထူေပး
ေကာင္းတဲ့အေတြးေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္
လက္ေတြ႔ဆန္ခဲ့တာလည္း  နည္းနည္းေလးပါပဲ။

ဒါေပမယ့္---
သူ႕အတြက္နဲ႕
ဘယ္သူ႕လက္က  ထမင္းမွ
ပုတ္မခ် ခဲ့တာ -- သူ႕ေကာင္းကြက္ပါပဲ။
သူ႕အတြက္နဲ႕
ဘယ္သူမွ မ်က္ရည္မဝဲေစခဲ့သလုိ
မ်က္ရည္အခ်ိဳ႕ကုိေတာင္
ႏွစ္သိမ့္ျပီး သုတ္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။

                                                      ဟာ-----------
                                                     ဘာလိုလိုနဲ႕                                                                                           ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ေျမွာက္
                                                     အတၱရဲ႕ ေခ်ာက္ထဲ
                                                     ငါ    ``မလြတ္ေျမာက္ဆဲ``   ပါလား။           ။
                            

ကုိစုိးႏိုင္

သင္းကြဲငွက္(ကဗ်ာ)




သင္းကြဲငွက္---

``အမိမဲ့သား ေရနည္းငါး`` တဲ့
ရွင္သန္ဖို႕အတြက္  မေသခ်ာ
ရင္ထဲမွာ ခံစား
ကဗ်ာေတးသြားေလး တစ္ပုဒ္ေတာ့ ဖြဲ႕ခြင့္ေပးပါဗ်ာ။

``မိဘ``တို႕ေရ--
အနႏၱဂုိဏ္း ဝင္မို႕
ျမင့္မိုရ္ေတာင္ဦး  မကက်ဴးသား
ေက်းဇူးအရွင္
ဦးထိပ္တင္ခ်င္ခ့ဲ  ေပမယ့္
ဘယ္မွာလဲ--အေမ
ဘယ္ေရာက္ေနလဲ --အဖ
မသိရတဲ့ဘဝပါ ဗ်ာ---
(ဥေပကၡာလက္နက္ သိပ္ရက္စက္ခဲ့ၾကေပါ့)

မိသားစုရွိတဲ့ဘဝဟာ
ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ဆုလဒ္ ဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လို  ဘဝတူသမားေတြပဲ
ခံစားမိၾကမယ္ထင္တယ္။

ဆင္းရဲစမ္းပါဗ်ာ--
အေဖ နဲ႕ အေမသာရွိရင္
နင္လားဟဲ့ေလာကဓံ
ခါးလွန္ျပီး ရိုက္ခ်ိဳး
ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕က တုိးပါ့မယ္။  ။

အႏွစ္သာရ မရွိတဲ့ မာန္မာနေတြေၾကာင့္
``အုငဲ``  ``အုငဲ`` လုိ႕ေအာ္ငုိခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေသေသခ်ာခ်ာ ဘာသာျပန္ၾကရင္--
``မလုပ္ၾကပါနဲ႕   ဗ်ာ--``
``မရက္စက္ၾကပါနဲ႕   ဗ်ာ--``
``ကၽြန္ေတာ့တစ္ေယာက္တည္း ထားမသြားၾကပါနဲ႕   ဗ်ာ--``  လို႕
ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္ေနတာပါ။   ။

ကၽြန္ေတာ္ရွင္သန္ခဲ့တဲ့ ပါတ္ဝန္းက်င္မွာ
ကၽြန္ေတာ့လုိ  မိဘဆိုတာ
ျဖဴသလား  မဲသလား  မခြဲျခားႏိုင္သူေတြရွိသလို
မိသားစုတစ္ခုကို
တဏွာနဲ႕တည္ေဆာက္
မခိုင္္ျမဲတဲ့  ေမတၱာ
ယုိင္လဲခဲ့ အျဖစ္ေတြမွာလည္း----
ကၽြဲႏွစ္ေကာင္ ခတ္တဲ့ၾကား
ေျမဇာပင္က ခံ  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဘဝအမွန္ပဲ။    ။

ထားလုိက္ပါေလ----------
ဗုဒၶဘာသာ ပီပီ
က်န္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ဘဝဆီကုိပဲပုံခ်
တရားနဲ႕ေျဖသိမ့္ခဲ့ရေပါ့။
(အဲသလုိ မေျဖသိမ့္ရင္လည္း)
ရင္ကြဲလုိ႕  ႏြမ္းေက်
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဘဝေတြဟာ
အရုိင္းပန္းေၾကြသလို
အျမဲေနညိဳေနလိမ့္မယ္။    ။

ခုေတာ့-------
``ေစတနာရွင္``ေတြရဲ႕  ေမတၱာၾကားမွာ
လူျဖစ္ေအာင္ ရွင္သန္ေနရ
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕  ခါးသီးတဲ့ဘဝ။     ။

ကိုစုိးႏိုင္

ရဲက်င့္ရဲၾကံ



ရဲက်င့္ ရဲၾကံ

          ၃၀-၃-၂၀၁၂ (ေသာၾကာေန႕)

          ထုိေန႕က တိုင္ရီစက္ရုံ ဆႏၵျပျခင္း မျပီးျပတ္ေသးပါ။ ရွစ္မိုင္ရွိ အလုပ္သမား ပဋိပကၡေျဖရွင္းေရး ဝါဏိဇၨ ၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို အလုပ္သမားတုိ႕က မေက်နပ္ေပ။ မူလထက္ပင္ ပိုနည္းသည္ဟု ေျပာသံၾကားရသည္။ အလုပ္ရွင္က ယခင္ေပးေသာ တရားမဝင္ ေခါင္းစဥ္မ်ားကို မေပးဟုဆုိသည္။ ဒီေတာ့ စက္ရုံေရွ႕ လမ္းေပၚတြင္ အလုပ္သမား ငါးရာေက်ာ္ခန္႕ စုေဝးေနၾကသည္။ 

          ယခု ဆႏၵျပျခင္းကုိ မီဒီယာက စိတ္မဝင္စားေတာ့သည္လား မေျပာတတ္။ အြန္လုိင္းမွာလည္း အေတြ႕ နည္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အရင္နဲ႕မတူပဲ  လုံထိမ္းကား အခ်ိဳ႕ကုိ မနီးမေဝးတြင္ေတြ႕ရျခင္း ။ ယခင္ထက္ ရဲဝန္ထမ္းမ်ား အမ်ားအျပား ျမင္ေနရျခင္းေၾကာင့္  အလုပ္သမားမ်ား အင္အားသုံး အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းခံရမည္ ကို ေတြးျပီးစိတ္ပူမိသည္။ 

          စက္ရုံေရွ႕ လမ္းေပၚတြင္ အလုပ္သမားထုက တစ္ဖက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္တြင္  ျမိဳ႕နယ္ရဲ ၊ ခရိုင္ရဲ တာဝန္က် ရဲဝန္ထမ္းမ်ားက တစ္ဖက္ ထိပ္တုိက္ေတြ႕ေနသည္။ အလုပ္သမားရုံးက တာဝန္ရွိသူေတြကိုလည္း မျမင္ရေသးပါ။ ရဲက ခဏထိမ္းထားပုံေပၚသည္။ ရဲက အလုပ္သမားထု ေရွ႕တြင္ စည္းသားကာ နယ္နမိတ္သတ္မွတ္သည္။ ယင္းစည္းကို မေက်ာ္ပဲ ၾကိဳက္သလုိေနပါ။ စည္းကိုေတာ့ မေက်ာ္ပါနဲ႕။ 

          ဒီလိုနဲ႕ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာလာသည္။ အလုပ္သမားေတြ ေဒါပြလာၾကသည္။ 

          ``ကၽြန္မတုိ႕ေသြးက ဗမာေသြးစစ္စစ္  ႏိုင္ငံျခားသားေသြး တစ္စက္မွမပါဘူး ``

          အလုပ္သမတစ္ေယာက္က ရဲအရာရွိတစ္ေယာက္ကို စကားျဖင့္ တိုက္သည္။ ရဲေတြကို တရုတ္သူေ႒း ဘက္ေတာ္သား ဟုသြယ္ဝိုက္ စြတ္စြဲ သည္ထင္သည္။ ေနာက္ ခဏၾကာေတာ့ ဘယ္လုိျဖစ္တယ္မသိ ရုံးရင္းဆန္ခပ္ ျဖစ္ကုန္သည္။ အလုပ္သမားေတြက ေရဗူးမ်ား  ခဲမ်ားျဖင့္ ပစ္ေပါက္ထားပုံေပၚသည္။ လမ္းဆုံတြင္ ေရဗူးေတြ ျပန္႕က်ဲေနသည္။ ရဲအရာရွိတစ္ခ်ိဳ႕ ထိကုန္သည္ဟုေျပာသည္။ ရဲကလည္း ရိုက္သည္ဟု ေျပာၾကသည္။ ရဲအရာရွိတစ္ဦးကေတာ့ မရိုက္ေၾကာင္းျငင္းသည္။ တကယ္ရိုက္လို႕ တစ္ခုခု ျဖစ္လွ်င္ ရွင္းရမွာက အေၾကာရွည္မည္မွန္း ရဲအရာရွိတုိ႕ သေဘာေပါက္ဟန္ရွိသည္။ ေျပးၾက ၊ ျပစ္ၾက ၊ တတ္နင္းၾက ၊ ေမ႕လဲၾက နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ကယက္ရိုက္သြားပုံေပၚသည္။

          ရဲတပ္ဖြဲက အလုပ္သမားထုႏွင့္ ေဝးရာသို႕ တပ္ဆုပ္သည္။  လမ္းဆုံမွ တားျမစ္နယ္ေျမအျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့္ ေတာ္ေတာ္တင္းေနပုံရသည္။ အမ်ားနဲ႕မို႕  သူတုိ႕ဂြင္မဟုတ္လို႕ ဟုတ္ လို႕မ်ားေတာ့လားကြာ  ဟင္းးး  အဲဂလို က်ိမ္းေနမွာ ေသခ်ာသည္။ ဒါေၾကာင့္ တားျမစ္နယ္ေျမအတြင္း ဝင္လာေသာ သက္ရွိအားလုံးကို စြတ္ေဟာက္ေနပါေတာ့သည္။

          ကံဆိုးသူေမာင္ရွင္ (သို႕) ေမာင္ရွည္ၾကီး

          ကုလားမႏိုင္  ရခုိင္ညဴိး လုိ႕ဘဲ ဆိုရမည္လား။  ၾကြက္မႏိုင္ ၾကည္မီးနဲ႕ရႈိ႕ လုိ႕ပဲ ေျပာရမလား ။ သေဘာတရားကေတာ့ အတူတူပင္။ အလုပ္သမားေတြ၏ ပစ္ေပါက္ျခင္းခံရေသာ ကိုကိုရဲ  တုိ႕သည္ ျမင္ျမင္သမွ် ေအာ္ေငါက္ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕စက္ရုံမွ ေမာင္ရွည္ၾကီးသည္ စက္ရုံသုံးရုံ မွ ထင္းဘြိဳင္လာ တြင္ ထင္းမျပတ္ေအာင္ တာဝန္ယူထားရသူျဖစ္သည္။ ထင္းကားက မလာေသး၍ ေမွ်ာ္ေနရသည္။ ထင္းပ်က္လုိ႕ ဒီဇယ္ျဖင့္ေမာင္းရလွ်င္ ကုန္က်စားရိတ္မ်ားတတ္မည္ျဖစ္၍   မန္ေနဂ်ာေရာ  သူေ႒းေရာက သင္းကို တုတ္ေလမည္။ ဒါေၾကာင့္ စီးေတာ္ယဥ္ ဆုိင္ကယ္ကေလးျဖင့္  ဟိုေျပးရ  ဒီေျပးရ  ဖုန္းဆက္ရ စသျဖင့္ ဆပ္ျပာသည္ လင္ေပ်ာက္သလို ပ်ာယာခပ္ ေျပးလႊားေနရသည္။

          ဒါေၾကာင့္လည္း  တားျမစ္နယ္ေျမ ဂိတ္ကို ေလးေခါက္တိတိ ျဖတ္သန္းေနရေတာ့သည္။ ေလးေခါက္ျပည့္ေသာ အခါတြင္ေတာ့  ကၽြဲျမီးတိုေနေသာ ေမာင္ေမာင္ရဲ တုိ႕က ျမင္ျပင္းကပ္လာဟန္ ရွိသည္။

          ``ေဟ့ေကာင္   ရပ္ ``

          ``ဗ်ာ---  ဘာျဖစ္လို႕လဲ``

          ``မင္းဆုိင္ကယ္  ဖမ္းတယ္``

          ``ဗ်ာ-- ကၽြန္ေတာ့ဆုိင္ကယ္ ဝစ္ေသာက္မဟုတ္ဘူး ၊ လုိင္စင္ရွိတယ္ ၊ ထန္းတစ္ပင္ လုိင္စင္``  
   
          ``ဒါဆို  နယ္ေက်ာ္တယ္ကြ``

          ``ဗ်ာ--- ဆရာရယ္  ဒီလိုစီးေနၾကတာ  အမ်ားၾကီးပါဗ်ာ --  ဟိုးမွာ-- ဟိုးမွာ -- ေတြ႕လား ဆုိင္ကယ္ေတြ ဥဒဟုိ  သြားေနၾကတာ---``

          ေမာင္ရွည္ၾကီးက အရပ္ရွည္သလို စကားေၾကာရွည္ေနျပီး  အရႈံးမေပးဘဲ  အထြန္႕တတ္ၾကည့္သည္။ တကယ္ေတာ့ ရဲဝန္ထမ္းမ်ားလည္း  ဥပေဒအရ ဆုိင္ကယ္စီးခြင့္ ေပးထားျခင္းမရွိပါ။ သူတုိ႕ၾကေတာ့ လမ္းေဘးတြင္ စီးေတာ္ယဥ္ဆိုင္ကယ္ေလးမ်ား ရပ္ထားလွ်က္-- ဒီေတာ့တစ္မ်ိဳးေျပာင္းျပန္သည္--

          ``တားျမစ္နယ္ေျမ  ဝင္လို႕ကြာ-- မင္းဒါနဲ႕ဆုိ ေလးေခါက္ရွိျပီ``

          ``ရွိဆို    ဆရာရယ္--  ဟိုစက္ရုံက ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့စက္ရုံေလ ၊ ကၽြန္ေတာ္ မန္ေနဂ်ာကို ေခၚေပးရမလား -- အလုပ္ကိစၥနဲ႕  ဝင္ထြက္ေနရမွေတာ့ ဒီဂိတ္က ဘယ္လြတ္မလဲဗ်ာ--  ကၽြန္ေတာ္က ပုံကန္တာလည္းမဟုတ္ --  ဆႏၵ ျပေနတာလည္း မဟုတ္-------``

          အေၾကာရွည္ေသာ ေမာင္ရွည္ၾကီးကို  သည္းမခံႏိုင္ေသာ အာဏာသိပ္ျပခ်င္သည့္ ရဲေပါက္စက လက္ထိပ္ခပ္မည္ တကဲကဲ လုပ္ေနသည္။ ဒီေတာ့ ေမာင္ရွည္ၾကီး  ေဒါကန္သြားသည္--။

          ``ခင္ဗ်ားတုိ႕က  ဒါဘာလဲဗ်---   ဒါေတာ့နည္းနည္းလြန္သြားျပီ  လူကို လက္ထိပ္ခပ္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္က ဘာအျပစ္လုပ္ထားလုိ႕လဲ---``

          ဒီေတာ့မွ ခပ္လွမ္းလွမ္းက  အရာရွိက သူ႕ရဲေဘာ္ကို ေဒါသတၾကီးနဲ႕

          ``ေဟ့ေကာင္   ႏွမေစာင္း   -- ဆုိင္ကယ္သိမ္း  လူမဖမ္းနဲ႕  ခြီးတဲ့မွဘဲ  -----``

          မေအ ႏွမ ကိုင္တုတ္ျပီး လွမ္းတားသည္။

          ``ဒီဆိုင္ကယ္ကုိ  ဘယ္မွာလာေရြးရမွာလဲ``

          ``စခန္းကို လာေရြး``

          ``ဘယ္ေလာက္နဲ႕လဲ``

          ``ငါးေသာင္း``

          ``ခု ေရြးလုိ႕ မရဘူးလား``

          ``မရဘူးကြ``

          ××××××××××××××××

          ``အီးးး   ဟီးးးး   ဟီးးးး ``

          ကုန္ၾကမ္းေလွာင္ရုံ (warehouse) ဘက္သို႕အေရာက္ က်က္သေရမရွိေသာ ငုိသံၾကီးကို ၾကားရသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ဝင္ျပီး သြားၾကည့္ေသာအခါ---  ေၾကြျပားခင္းထားေသာ ေအာက္သမံတလင္းေပၚတြင္  ေျခဆင္ျပီး ထုိင္ကာ ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုေနေသာ  ေမာင္ရွည္ၾကီးကို  ေတြ႕၍  ေမးၾကည့္ေလရာ--

          ``ဟ  ေကာင္   ဘာျဖစ္ေနတာလဲ---``

          ``အီးးး ဟီးးး ဟီးး  ဇာတ္လမ္းက  ဇင္ဝုိင္း  ရုပ္ရွင္ အစည္းအရုံး ဥကၠ႒ ျဖစ္တာက စတာဗ်--``

          `` ေဟ---   ဘာဆုိင္လို႕တုန္းဟ``

          ေမာင္ရွည္ၾကီးအေၾကာင္းက ဓါတ္သိ။ ေတာင္ဆို ေျမာက္ေရာက္ခ်င္ေရာက္သည္။ အစအဆုံး မေမးလုိ႕ကေတာ့ ရြာလည္သြားမည္။ ဘာမွလိပ္ပတ္လည္မွာမဟုတ္---

          ``ဇင္ဝိုင္း  ဥကၠ႒ျဖစ္ေတာ့  ေက်ာ္ဆန္းက မေက်နပ္ဘူးဗ်---``

          ``ေက်ာ္ဆန္း ---   ထင္းဘိြဳင္လာက  ထင္းထုိးတဲ့ေကာင္လား  သူမေက်နပ္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲကြ  ဒီေကာင့္မ်ား ဂရုစိုက္စရာမွတ္လုိ႕----``

          ``အာ---  ဆရာသမားကလည္း  ဘာေတြေလ်ာက္ေျပာေနတာလဲ  ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီး ဦးေက်ာ္ဆန္း ေျပာတာဗ်``

          ``ဟေကာင္ရဲ႕   ဒီလိုဆိုလဲ  ေစာေစာကေျပာပါလားဟ  -- လခြီးတဲ့မွဘဲ  မင္းလုပ္လုိ႕ ငါ့အဖမ္းခံရရင္  မင္းမလြယ္ဘူးမွတ္----  ကဲဆက္ဆုိစမ္းပါအုံး--``

          ``ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမ ဖြင့္ထားတဲ့ ဆိုင္ခန္းက ဝဇီရာ ရုပ္ရွင္ရုံ က အခန္းငွားဖြင့္ထားတာေနာ္  အဲဒါ ဆရာသမား သိတယ္မဟုတ္လား--``

          ``ေအး  သိတယ္``

          ``အဲဒီ ဝဇီရာ ရုပ္ရွင္ရုံက ျပန္ၾကားေရးက ပိုင္ျပီး  ရုပ္ရွင္ အစည္းအရုံး ရံပုံေငြရေအာင္ ျပန္ၾကားေရး  က လုပ္စားခြင့္ေပးထားတာတဲ့ ခု မတည့္ေတာ့တာနဲ႕  ျပန္သိမ္းေတာ့ ဆုိင္ေတြအားလုံး ဖ်က္ေပးရတယ္``

          ``အင္း  ကေလးေတြ က်ေနတာပဲ  ငါနဲ႕မေခၚရင္ ငါ့ဂ်ိဳးရုပ္ ျပန္ေပးဆုိသလိုမ်ိဳးေပါ့ ဟား  ဟားးး 
``

          ``ဆရာသမားကရီေန--   ကၽြန္ေတာ့မိန္းမက ဆိုင္ဖ်က္ေပးရလုိ႕ စိတ္တုိေနတဲ့ၾကားထဲ ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ့ ဆုိင္ကယ္က  အသိမ္းခံလိုက္ရတယ္။ အိမ္က်ရင္ မိန္းမကုိ ဘယ္လိုေျပာရမလဲေတာင္ မသိေတာ့ဘူး  အီးးး ဟီးး  ဟီးးး``

          ေမာင္ရွည္ၾကီးက သူ႕ဝသီအတိုင္း နတ္သံေႏွာကာ  ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ ျပန္ေျပာျပေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သီးခံနားေထာင္ျပီး  ---

          ``ကဲပါကြာ   မင္းတုိ႕မွာ  ပိုက္ဆံေပါတာပဲ--  ေရြးဆုိလဲ  ေရြးလိုက္ေပါ့ ငိုမေနနဲ႕  တိတ္တိတ္  ျမိဳင္ရာဇာ တြတ္ပီလို  ဒီေန႕ကံမေကာင္းပါလား လုိ႕သာ ေအာ္ေပေတာ့---``

          ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျပာေျပာဆုိဆို  လွည့္ျပန္အထြက္  မနီးမေဝးအေရာက္  ေနာက္ဆီမွ--

          ``ေအာင္မေငး   ဒီတစ္ေန႕  ေမာင္ရွည္ၾကီ း  ကံမေကာင္းပါလား ကြယ္ရို႕---``

ဟု အသံျပဲၾကီးျဖင့္  ေအာ္လုိက္သျဖင့္  ကၽြန္ေတာ့္မွာ ျပဳံးလိုက္မိပါေၾကာင္း။

မွတ္ခ်က္။    နယ္ေက်ာ္ ဒဏ္ေငြကုိ  တရားဝင္ ေဆာင္ရေၾကာင္း ၊ သိရသျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘက္ဂ်က္ကို တစ္ဖက္တလမ္းမွ ျဖည့္ဆီးေပးေသာ ေမာင္ရွည္ၾကီးအား ႏိုင္ငံေတာ္မွ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ထုိ႕အျပင္ တုိင္ရီ အလုပ္သမားကိစၥလည္း  ေျပလည္သြားျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ဝမ္းသာေပစြ။

 ကိုစိုးႏိုင္