ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားေသာ ကၽြန္ေတာ့ဘဝ၏ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပ ပုဂၢိဳလ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားေသာ ကၽြန္ေတာ့ဘဝ၏ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပ ပုဂၢိဳလ္  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ကၽြန္ေတာ္ ေလးစား၊ အားက် ၊ ဂုဏ္ယူ ၊တန္ဖိုးထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

Saturday, December 21, 2013

ကမၻာ့အသန္မာဆုံး

 
ကမၻာ့အသန္မာဆံုး တိရစၦာန္ကေတာ့ ေရဝက္ဝံ (Water Bear) အမည္ရ ပိုးေကာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ကို Tardigrade လို႔လည္း ေခၚပါတယ္။

အရြယ္အစားကေတာ့ မီလီမီတာ အတိုင္းအတာသာရွိျပီး အလြန္ေသး ငယ္ပါတယ္။ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့
ေသျပီးရင္ ျပန္ ရွင္ႏိုင္ပါတယ္။ အသက္ရွင္ရန္ ခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္းပါတယ္ ဆုိတဲ့ ေနရာေဒသေတြမွာေတာင္ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ႏိုင္ပါတယ္။

အပူခ်ိန္ သုည ဒီဂရီမွာလည္း ေနထုိင္ႏိုင္သလို ေရေႏြးပြက္ပြက္ဆူ ထဲမွာလည္း အသက္ရွင္ႏိုင္ပါတယ္။ လူသားေတြထက္လည္း ဓာတ္ေရာင္ျခည္ အဆ ၁ေထာင္မက ခံႏိုင္ရည္ရွိ ပါတယ္။ ေရမေသာက္ ပဲနဲ႔လည္း ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုမက ေနႏိုင္ပါတယ္။ အနက္ဆံုး သမုဒၵရာ ၾကမ္းျပင္ေအာက္က ဖိအား ထက္ ၆ ဆ မ်ားနဲ႔ Pressure ေတာင္ ခံႏိုင္ရည္ ရွိပါတယ္။ အာကာသမွာလည္း အသက္ရွင္ႏိုင္ပါတယ္။

ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနဆိုးတစ္ခုေၾကာင့္ ေသသြားတယ္ဆုိရင္ေတာင္ တကယ္ေသတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တြင္းက လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ယာယီ ရပ္တန္႔သြားျခင္း မွ်သာ ျဖစ္ျပီး ႏွစ္ေပါင္း ၁၂၀ ၾကာတဲ့အခါ ျပန္လည္ ရွင္သန္ ျပီး ယခင္ အတိုင္း ေနထုိင္ႏိုင္ပါတယ္။ water bear ဟာ အေသးစား သတၱဝါမွ် ျဖစ္ျပီး ေျခေထာက္၊ ေျခသည္း၊ မ်က္လံုး၊ ပါးစပ္၊ အစာအိမ္၊ ေသြးေၾကာ အစရွိသျဖင့္တုိ႔ဟာ တကယ္ပဲ ေသးငယ္ပါတယ္။

water bear ကို ေနရာတိုင္းမွာ ရွာေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ပင္လယ္၊ ေရခဲျပင္ေအာက္၊ ကႏၱာရ၊ ဟိမဝႏၱာ- ရာသီစံု၊ အပူခ်ိန္စံု ခံႏုိင္ရည္ရွိျပီး ေနရာအႏွံ႔မွာ ေနထိုင္ပါတယ္။ ေရညွိမွာလည္း စုဖြဲ႔ျပီး ေနတတ္ပါတယ္။

ဒါေတာင္ ပံုမွန္အတိုင္းဆုိရင္ ေသစရာ အေၾကာင္းမရွိပဲ အျမဲ စြမ္းအင္ ျပန္ လည္ ျပည့္ျဖိဳးေနတဲ့အတြက္ ကမၻာ့အသန္မာဆံုး တိရစၦာန္တုိ႔ ကမၻာက အသိမွတ္ျပဳထားၾကပါတယ္။

Ref:wikipeida
လင္းလက္ျ­ကယ္ေလးမ်ား

ေယာကၡမ အခ်စ္


အဲ့ေလာက္ခ်စ္ထွာ ..

လင္မယားနွစ္ေယာက္ ျပင္းထန္တဲ့ ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ျပီး မိန္းမမ်က္နွာ ဆိုးဆိုးရြားရြား ထိခိုက္ပ်က္စီးသြားတယ္။ ဒါေျကာင့္ အေရျပားအစားထိုးကုသဖို့ လိုေပမယ့္ အဲဒီမိန္းမက ပိန္ လြန္းတဲ့အတြက္ သူ့ကိုယ္ေပၚက အေရျပားက အစားထိုးဖို့ သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာမရိွဘူးလို့ ေဒါက္တာက သူ့ေယာက္က်ားကို ေျပာျပတယ္။

ေယာက္က်ားက ဒီလိုဆိုရင္ သူ့အေရျပားကို ေပးပါ မယ္လို့ ေျပာတယ္။ ဒါနဲ့ေယာက္က်ားကို စမ္းသပ္စစ္ေဆးေတာ့ အေရျပားယူဖို့ သင့္ေတာ္တာက သူ့တင္ပါးက အေရျပားပဲရိွတယ္။ ဒါနဲ့ သူတို့ လင္မယားကို မိန္းမမ်က္နွာကို ဘယ္ေနရာက အေရျပားနဲ့ အစားထိုးတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူကိုမွ မေျပာျပဖို့ နွစ္ဦးသေဘာတူလိုက္ျပီး ဆရာဝန္ကိုလဲ လိွု့်ဝွက္ေပးဖို့ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ့ အေရျပား အစားထိုးျဖစ္သြားတယ္ ဆိုပါေတာ့။

အေရျပား အစားထိုးျပီးသြားတဲ့ အခိ်န္မွာ အမို်းသမီးရဲ့မ်က္နွာဟာ မေတာ္တဆမႈ မျဖစ္ခင္တုန္းကထက္ေတာင္ ပိုေခ်ာသြားတယ္ဆိုပဲ။ လူနာလာေမးတဲ့ သူတို့မိတ္ေဆြေတြနဲ့ အမ်ိဳးေတြကလဲ တအံ့တဩနဲ့ ခီ်းက်ဴးၾကတာေပါ့။

တေန့ေတာ့ အမို်းသမီးက သူ့ေယာက္က်ားကို ေျပာတယ္

“ေယာက္က်ားရယ္ ၊ ကြ်န္မအတြက္ ရွင္လုပ္ေပးခဲ့တာအတြက္ ကြ်န္မအရမ္းေက်းဇူးတင္ပါ တယ္၊ ရွင့္ကို ကြ်န္မ ဘယ္လို ေက်းဇူးဆပ္ရမွန္းေတာင္မသိပါဘူး”

အဲဒီေတာ့သူ့ေယာက္က်ားက “‘ေက်းဇူးဆပ္စရာမလိုပါဘူး မိန္းမရယ္၊ အခု နင့္အေမျကီး နင္ပါး ကိုနမ္းတာျမင္တိုင္း ငါေသာက္ရမ္းေက်နပ္ေနတာပါ” လို့ ျပန္ေျပာလိုက္သတဲ့။

Credit - Original Writer


ရင္စူးျမွား

 
'ရင္စူးျမား' အမွတ္(၁)မွ ရသစာမ်ား
--------------------------------

* ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း *
ကြန္ဆူးမား

..... ဒီ တပည့္ေလးက ဆုိးတယ္။ စာမရလုိ႔ လက္ကုိျဖစ္ျဖစ္၊ တင္ပါးကုိျဖစ္ျဖစ္ ရုိက္ရင္လည္း ရုပ္တည္နဲ႔ပဲ။
ရွက္ေအာင္ ခံုေပၚထရပ္ခုိင္းလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ အတန္းေရွ႔မွာ ထြက္ရပ္ခုိင္းလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ အိမ္စာေတြကုိ ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္မလာဘူး။ အတန္းလည္းမၾကမၾကာ ေနာက္က်တယ္၊ က်က္စာေတြလည္း သိပ္မရ။ တြက္စာေတြေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ေျပာရမယ္။ ေနာက္ၿပီး သပ္သပ္ ရပ္ရပ္ေလးလည္း မေနဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း သိပ္ရင္းရင္းႏွီးႏွီးမေနဘူး။ လွစ္ကနဲဆုိ ေက်ာင္းအရင္ဆင္းတယ္။ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြလည္း မရွိဘူး။
ေက်ာင္းသားေရးရာ ကိစၥေတြမွာလည္း သူပါခဲတယ္။ အားကစားလည္း ဘာမွမလုပ္ဘူး၊ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီေကာင္ေလးကုိ Bအဆင့္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လုိ႔ပဲ စိတ္ထဲမွာ ျမင္ေနတယ္။ ယုတ္စြအဆံုး ၿပံဳးတာေတာင္ မျမင္ဖူးတဲ့ ေကာင္ေလးပါပဲ။ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီဆုိေတာ့ အရြယ္မေရာက္တစ္ေရာက္ေလး၊ ရွက္လည္း မရွက္တတ္ဘူးလားလုိ႔။
သူ႔နဲ႔ပတ္သက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ မၾကာခဏ စိတ္တုိရတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေန႔တစ္၀က္ေလာက္လည္း ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဘူး၊ ႏွစ္ႀကိမ္သံုးႀကိမ္ျဖစ္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေခၚေမးတယ္။ ခပ္တည္တည္ပဲ ဘာမွမေျပာဘူး။ ေအာက္ကုိပဲ ငံု႔ၾကည့္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အားနဲ႔အင္နဲ႔ကုိ ရုိက္ပစ္ခ်င္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က တပည့္ေတြကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ရည္ရည္မြန္မြန္ေလးနဲ႔ စာေတာ္တဲ့ ကေလးေတြျဖစ္ေစခ်င္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္ရတဲ့အခါ ကေလးေတြအားရင္ စာေခၚေခၚျပေပးတယ္။ ႀကိဳးစားတဲ့ ကေလးေတြရွိသလုိ ဒီေကာင္ေလးက အခ်ိန္ပုိေခၚသင္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွမလာဘူး။
ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဆီကုိ မတင္ျပေသးဘဲနဲ႔ သူ႔မိဘေတြကုိ ေခၚလုိက္တယ္။ ဒီေကာင္ေလးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးမလုိ႔။ စာကုိလည္း သူ႔ကုိ ကုိယ္တုိင္ေပးလုိက္တယ္။ ေနာက္ေန႔မွာကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လာေတြ႔ဖုိ႔ပါ။
ဒါေပမယ့္ မလာဘူး။ သူ႔ကုိကၽြန္ေတာ္ေခၚလုိက္တယ္။
“ေကာင္းေက်ာ္ မင္းကုိ ဆရာ မေန႔က မိဘေခၚလာဖုိ႔ စာေပးခုိင္းလုိက္တယ္၊ မင္းအိမ္မွာေပးလုိက္လား”
မ်က္ႏွာကုိ မၾကည့္ပဲနဲ႔ျပန္ေျဖတယ္၊ ခပ္ျပတ္ျပတ္အသံနဲ႔
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ စိတ္တုိလာတယ္။
“ဒါဆုိ ဘာလုိ႔မလာလဲ မင္း မိဘေတြ”
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမာ့ၾကည့္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ တံုးတိေျဖတယ္။
“ကၽြန္ေတာ့္မွာ အေဖမရွိေတာ့ဘူး” တဲ့။
စိတ္ထဲ ေထြကနဲျဖစ္သြားတယ္၊ ကရုဏာစိတ္လုိလုိပါပဲ။
“ဒါဆုိ အေမေရာ ဘာလုိ႔မလာလဲ”
ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး၊ ေခါင္းငံု႔ထားတယ္၊
“ေျပာေလကြာ”
ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္စိတ္တုိသြားၿပီ ဒီေကာင္ေလး သူ႔အေမကုိ စာ မေပးဘူးထင္တယ္၊
“မင္း ဟုိဘက္လွည့္စမ္း”
“ေျဖာင္း ေျဖာင္း”
ကၽြန္ေတာ္ ႀကိမ္လံုးနဲ႔ တင္ပါးကုိ ႏွစ္ခ်က္ ရုိက္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ..
“မင္းတုိ႔ကုိ မင္းတုိ႔မိဘေတြက ေက်ာင္းထားေပးၾကတယ္၊ စာတတ္ေအာင္ ပညာတတ္ျဖစ္ေအာင္ ၿပီးရင္ သင့္ေတာ္တဲ့ ဘ၀ရပ္တည္မွဳအတြက္ အဆင္ေျပေအာင္၊ ဒါက သူတုိ႔အပုိင္း၊ ငါတုိ႔က မင္းတုိ႔ကုိ စာတတ္ေအာင္ သင္ေပးရတယ္ စာရိတၱေကာင္းေအာင္ သင္ေပးရတယ္ ေခတ္နဲ႔အညီ အေတြးအေခၚ ျမင့္မားေအာင္ သင္ေပးရတယ္၊ ဒါကငါတုိ႔အပုိင္း၊ မင္းတုိ႔လုပ္ရမွာကေက်ာင္းစာ ရေအာင္လုပ္ရမယ္ စည္းကမ္းလုိက္နာရမယ္ သမဂၢစိတ္ အဖဲြ႔အစည္းစိတ္ဓါတ္နဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တတ္ရမယ္ က်န္းမာသန္စြမ္းေအာင္လည္း ဂရုစုိက္ရမယ္ မင္းဘာအသံုးက်လဲ ေျပာစမ္း”
ေကာင္ေလး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမာ့ၾကည့္လာတယ္၊ မ်က္လံုးေတြနီရဲလုိ႔။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔မ်က္လံုးေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္မိတယ္။ မေက်နပ္တာ မဟုတ္ေပမဲ့ အားငယ္ေနတယ္လုိ႔ ခံစားလုိက္ရတယ္၊
ကၽြန္ေတာ္ႀကိမ္လံုးနဲ႔ ရုိက္လုိက္တာ သူေတာ္ေတာ္နာသြားမယ္လုိ႔ေတာ့ သိေနခဲ့ပါတယ္။
တပည့္ေတြကုိ ရုိက္ႏွက္ ဆံုးမၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာၿပီးေတာ့လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာက မေပ်ာက္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေက်ာ္ရဲ့ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ တစ္ခုခု ေျပာသြားတယ္ဆုိတာ သိေနသလုိပါဘဲ။ ဒီလုိလည္း တစ္ခါမွ မရုိက္ခဲ့ဖူးဘူးေလ။
ဒီေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေကာင္းေက်ာ္အိမ္ဘက္ကုိ ထြက္လာခဲ့တယ္၊ တပည့္တစ္ေယာက္ဆီက လိပ္စာစံုစမ္းထားတာ။ သူ႔အိမ္က ဆင္ေျခဖုန္း ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ေလးထဲမွာေလ။ သူ႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေကာင္းေက်ာ္က မရွိဘူး။ အျပင္သြားတယ္ ေျပာတယ္၊ သူ႔ေအာက္က ညီမေလးေျခာက္တန္း ခုနစ္တန္းအရြယ္ေလးက ထမင္းခ်က္ေနတယ္။ သူ႔အေမကေတာ့ ရင္ၾကပ္ေနလုိ႔တဲ့။
ထြက္ၿပီး ဖ်ာ အေဟာင္းေလးခင္းေပးလုိ႔ ဧည့္ခံစကားေျပာတယ္။ သူ႔အေဖဆံုးတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီတဲ့ ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီတဲ့။ သူ႔အေမက အေၾကာ္လည္းေရာင္းတယ္။ သူေဌးအိမ္ေတြမွာလည္း သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ အ၀တ္ေလးေလွ်ာ္ၿပီး လုပ္ကုိင္ စားေသာက္ ေနရတာတဲ့။
ေကာင္းေက်ာ္ေလးက အရြယ္နဲ႔ လုိက္ဖက္တဲ့ ရရာအလုပ္ေလးကုိ မနက္နဲ႔ည မခဲြပဲ ေက်ာင္းခ်ိန္ မတုိင္ခင္ေရာ၊ ညေနေက်ာင္းဆင္းၿပီးရင္ေရာ လုိက္လုပ္ၿပီး အေမကုိ ေထာက္ပံ့တယ္တဲ့ ေနာက္ ညပုိင္းေတြမွာလည္း မုန္႔ဖက္ထုပ္ေလး လည္ေရာင္းေသး တယ္လုိ႔ေျပာတယ္။ လိမ္လည္း လိမ္မာတယ္တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတဲ့အျပင္ ကရုဏာလည္း ျဖစ္ရတယ္၊ အေရာင္လြင့္ေနတဲ့ ေက်ာင္း၀တ္စံုေလးကလည္း ႏွစ္စံုထဲ ရွိတယ္လုိ႔ သိခဲ့ရတယ္။
ေနာက္ၿပီး ေကာင္းေက်ာ္ရဲ့ ပညာေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ မိဘေခၚေတာ့လည္း မိခင္ႀကီးက ရင္က်ပ္ေရာဂါ ထေနလုိ႔ မလုိက္လာႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ေကာင္းေက်ာ္ကုိ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရံုးခန္း တင္မွာနဲ႔ ဆရာစိတ္ဆုိးၿပီး ရုိက္ႏွက္မွာကုိ သူ စိတ္ပူေနေသးတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း၊ ျပန္လာမွေမးၾကည့္ေတာ့ ဆရာက ဘာမွမလုပ္တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ဆူလည္း မဆူတဲ့အေၾကာင္း ေကာင္းေက်ာ္ ျပန္ေျပာျပခဲ့တယ္တဲ့။ အခု ဆရာကုိယ္တုိင္ လုိက္လာခဲ့တဲ့ အတြက္ သူ ဆရာ့ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း ေျပာျပေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ရွက္လုိက္တာ .....

Wednesday, December 18, 2013

ေနာက္တစ္ခါ လာျပန္ခ်ည္ေသး(သင့္ေနာ္)

 
ျပီးခဲ့တဲ့ အတိတ္ကာလာတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ႏွဳတ္က်ိဳးေနလို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႕လို႕ပဲ သုံးႏွဳန္းပါရေစ။

  ဟုတ္ကဲ့ ႏို၀င္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႕ထုတ္ သတင္းစာေတြထဲမွာ မ်က္ႏွာဖုံးကေန "ေထာက္လွမ္းေရး ျပန္ဖြဲ႕သင့္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေဟာင္း ခင္ညြန္႕ဆို" ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ကို ဓါတ္ပုံႏွင့္တကြ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ "ေနာက္တစ္ခါ လာျပန္ခ်ည္ေသး ... ေဟး ... ေဟ .... ၀ါး" ဆိုတဲ့ နပန္းဆံ သီခ်င္းထဲက အသံေတြ ျပန္ၾကားေယာင္ျပီး ၾကက္သီးေတြေရာ ဘဲသီးေတြေရာ ထလိုက္တာဗ်ာ။
  "ေထာက္လွမ္းေရး" တဲ့ဗ်ာ .... ေျပာရက္လိုက္တာ။ "ျပန္ဖြဲ႕သင့္တယ္" တဲ့ .. ေျပာရဲလိုက္တာဗ်ာ။ ဟုတ္တာေပါ့ေလ။ သူကေတာ့ စင္ေပၚမွာ ေနခဲ့သူကိုး။ 'တူ' ျဖစ္ခဲ့တဲ့သူကိုး။ ဖြဲ႕သင့္တယ္ေျပာမွာေပါ့။ ျပန္ဖြဲ႕ေစခ်င္မွာေပါ့။ တကယ္လို႕ ျပန္ဖြဲ႕ခဲ့ရင္ သူပဲ ထိပ္ဆုံးျပန္ေရာက္ ႏိုင္ေခ် အရွိဆုံး ပုဂၢိဳလ္မဟုတ္လား။ တစ္ေက်ာ့ျပန္ေထာက္လွမ္းေရး တစ္စခန္းျပန္ထလာရင္ သူပဲ ကန္႕လန္႕ကာ ေနာက္ကြယ္မွာ အခန္႕သား ျမိန္႕ျမိန္႕ၾကီးျပန္ထိုင္ႏိုင္ေခ် အရွိဆုံးမဟုတ္လား။ ေနာက္ဆုံးထြက္သက္အထိ ေရႊထီးေဆာင္းရမယ့္ ကိစၥဆိုေတာ့ သူက အခုလတ္တေလာမွာ အဲသည္လို စကားဦးသန္းလိုက္တာေပါ့ဗ်ာ။ "ႏိုင္ငံေတာ္ လုံျခဳံေရးကို ထိပါးလာေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို ကာကြယ္ရန္" တဲ့ဗ်ာ။ အေၾကာင္းျပခ်က္က မျပီးေသးဘူး က်န္ေသးတယ္။ "ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူမ်ား လုံျခဳံေရးအတြက္ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု လိုအပ္ေနေၾကာင္း" တဲ့ဗ်ာ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္။ ေက်းဇူးၾကီးမား ပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာ လူတိုင္းသိၾကပါတယ္။ "ႏိုင္ငံေတာ္ လုံျခဳံေရးကို ထိပါးေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို ကာကြယ္ရန္" နဲ႕ "ျပည္သူမ်ားလုံျခဳံေရးကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္" ဆိုတာက အေပၚယံအုပ္ထားတဲ့ Sugar Coated ပါဗ်ာ ... အထဲမွာ ေဆးခါးၾကီးရွိတယ္ဆိုတာ ၾကဳံဖူးသူေရာ မၾကဳံဖူးသူပါ သိၾကပါရဲ႕။ ဘ၀ပ်က္ေအာင္ ၊ အသက္ဆုံးပါးေအာင္ ၊ ဒုကၡိတ ျဖစ္ေအာင္ ခံခဲ့ရသူေတြ ခုထိလက္ညွိဳးထိုး မလြဲ ရွိေနဆဲပါ ခင္ဗ်ာ။ အဲသည့္ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ကို ေဆြခုႏွစ္ဆက္ မ်ိဳးခုႏွစ္ဆက္ အလူးအလဲ ခံေနရသူေတြ လက္တစ္ဖက္ကမ္းမွာ အေျမာက္အမ်ား ရွိေနဆဲပါခင္ဗ်ာ။
  ေထာက္လွမ္းေရးတဲ့ဗ်ာ ... အားလုံးက ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနရတဲ့အဖြဲ႕အစည္းပါ။ သာမန္အရပ္သား ကေလးကအစ သိတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးဆိုရင္ အေသြးအသားထဲကပါ ေၾကာက္ခဲ့ၾကရတာ။ ေရၾကည္အိုင္ ကို ေၾကာက္တယ္ ၊ က်ိဳကၠဆံကြင္း ကို ေၾကာက္တယ္။ မႏၱေလး၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး ႏွစ္ျမိဳ႕အပါအ၀င္ ရွိရွိသမွ် ဗမာ တျပည္လုံး ေထာက္လွမ္းေရး ကြန္ယက္ေအာက္ ျပားျပား ေမွာက္ေရာက္ျပီး နားရြက္ေတာင္ မခတ္ရဲဘူး။ စကားက်ယ္က်ယ္ မေျပာရဲဘူး။ အနီးအနားမွာ လူစိမ္း တစ္ေယာက္ေယာက္ ေရာက္လာရင္ ကိုယ္ရွိန္သတ္ေနရတယ္။ နံရံတိုင္းမွာ နားေတြ ရွိတယ္။ ဘယ္သူ႕ ဘယ္သူမွ မယုံခဲ့ၾကရတဲ့ေခတ္ဟာ ေထာက္လွမ္းေရး အင္အားေကာင္းတဲ့ ေခတ္ပဲေလ။ အိမ္နီးခ်င္းလည္း မယုံရ။ သမ၀ါယမ စာေရးလည္း မသကၤာ။ ညည အရပ္ထဲ မုန္႕ဖက္ထုပ္ လည္ေရာင္းတဲ့သူလည္း ေထာက္လွမ္းေရးထင္ျပီး ေၾကာက္တာေပါ့။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေကာင္းက်ိဳးမေပးပဲ မတရားအမွဳဆင္ဖမ္းတာေတြ ေရတြက္မကုန္ေအာင္ရွိတယ္။ သမာသမတ္မရွိဘူး။ မတရား ညွဥ္းပန္းတယ္။ ရက္ရက္စက္စက္ အႏိုင္က်င့္တယ္။ အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာျပီး အမွဳမၾကီးၾကီးေအာင္ ဇြတ္ဖန္တီးတယ္။ ဇာတ္လမ္းေတြ ဆင္တယ္။ ဇာတ္ေကာင္ေတြ အတင္းရိုက္သြင္းတယ္။ မတရား ျပစ္ဒဏ္ေတြ စီရင္ေစတယ္။ သူတို႕ၾကီးစိုးတဲ့ ကာလမွာ တရားရုံးေတြကိုလႊမ္းမိုးတယ္။ အာမခံ ေပးႏိုင္တဲ့ အမွဳ Billable ျဖစ္သည့္တိုင္ ေထာက္လွမ္းေရးက စြဲတင္ထားတာေၾကာင့္ တရားသူၾကီးက အာမခံမေပးရဲဘူး။ ဒါဟာ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ေတြကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း က်ဴးလြန္တာပဲ။
ဘယ္တုန္းကမွ မၾကားဖူးတယ္ ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ေျခာက္ဆယ္။ အႏွစ္တစ္ရာ။ အႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္အထိ ခ်ခံခဲ့ၾကရတာေတြ ဟာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕ ရက္စက္မွဳေတြမဟုတ္လား။ ေထာက္လွမ္းေရးဒဏ္ခံရဖူးသူ မည္သူ႕ကိုမဆိုေမးပါ။ အညစ္မခံရပါဘူး။ အရစ္မခံရပါဘူး။ အႏွိပ္စက္ မခံရပါဘူး။ ေသလုေမ်ာပါး အထုအေထာင္းမခံရပါဘူး။ လူကို လူလို ဆက္ဆံခံရပါတယ္ လို႕ ေျဖမယ့္သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ လူမဆန္တဲ့ အျပဳအမူေတြ ၊ မိုက္ရိုင္းမွဳေတြ၊ ရက္စက္မွဳေတြနဲ႕ နာဇီေအာ့စ၀စ္ အက်ဥ္းစခန္းထက္သာေအာင္ ေခ်မွဳန္းတာ ခံရသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ အစာေရစာ အငတ္ထားတာေလာက္ေတာ့ ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္။ ေလးငါးည မအိပ္ရတာေလာက္ေတာ့ ပ်င္းေသးတယ္။ ဘယ္ေလာက္ဒုကၡေပးသလဲဆိုရင္ ေထာင္ထဲေရာက္သြားတာေတာင္ ဇာတ္လမ္းကမဆုံးေသးဘူး။ ေထာင္က်သူ မွန္သမွ် ခံစားရတဲ့ ေလွ်ာ့ရက္(ကြာ) ပုံမွန္ရေနက်ကိစၥအထိပါ စြက္ဖက္တတ္လို႕ (ကြာ) ၃ လတစ္ၾကိမ္မရပဲ ျပစ္ဒဏ္ ခံရက္ အတိအက် နဲ႕ ေနခဲ့ၾကရသူေတြ အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီးပါ။ အက်ဥ္းဦးစီးဌာနကလည္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရးကို ဘာမွ ျပန္ေျပာရဲၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ သူတို႕လုပ္သမွ် ခံၾကရသူခ်ည္းပါပဲ။ သူတို႕လုပ္သမွ်ဟာလည္း တရားလက္လြတ္ေတြခ်ည္းပါပဲ။
ဘယ္လိုပဲ ေဆးေၾကာ ေဆးေၾကာ မေပ်က္ပ်က္ မျပယ္လြင့္ႏိုင္တဲ့ ျပစ္မွဳ အညစ္အေၾကးေတြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႕ ဆီမွာ ရွိတယ္။ သူက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ေတြဟာ လူမ်ိဳးဆက္ တစ္ဆက္ (One Generation) နဲ႕ မလုံေလာက္ဘူး၊ ဂယက္ေတြ အက်ိဳးဆက္ေတြဟာ ေနာင္နွစ္ကာလမ်ားစြာအထိ သက္ေရာက္ေနမွာ။ သူျပဳသမွ်ဟာ ေကာင္းက်ိဳးဘာမွ မရခဲ့ဘူး။ ေနရာတိုင္းမွာ ဥကၠဌ ၀င္လုပ္ျပီး တိုင္းျပည္ကို စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္လို႕ေျပာရင္ အားလုံးက သေဘာတူမွာပါ။
  အတြင္းေရးမွဴး(၁)ျဖစ္တယ္။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္တယ္။ သူ႕မွာ တာ၀န္အရွိဆုံး။ ေကာင္းက်ိဳးသာ ခံစားရစတမ္းဆိုရင္ ခုေလာက္ရွိ တိုင္းျပည္ဟာ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ေနေရာေပါ့။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တာပါ။ သူလုပ္တာကိုင္တာ ညံ့ဖ်င္းလို႕၊ ေစတနာမပါလို႕ အခု အဲသည္ အက်ိဳးဆက္ေတြ ဆက္ခံေနရတာပဲေပါ့။ သူရွဳပ္ထားတဲ့ အရွဳပ္ထုပ္ၾကီးကို အခု အေသအလဲ ရွင္းေနရတာပဲေလ။ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးယူတယ္ဆိုျပီး အခြင့္အေရးေတြ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ေဖာျခင္း ေသာျခင္း ေပးထားတာေတြဟာ ခုေနခါမွာ ေခါင္းခဲရတဲ့ ကိစၥေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ပညာေရး အႏွုတ္လကၡဏာျပရတဲ့ အေျခအေနကို ဆိုက္ေရာက္သြားရတာလည္း ပညာေရးေကာ္မတီ ဥကၠဌ မွာ တာ၀န္ အရွိဆုံး မဟုတ္လား။
  မွားခဲ့ေၾကာင္း ၀န္ခံဖို႕ ေတာင္းပန္ဖို႕ ခုထိ မစဥ္းစားေသးဘူး။ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ေတာ့ပါဘူးလို႕ေတာ့ ေျပာျပီးရင္းေျပာေနတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ပါလို႕ ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူက အဘိယာစက ျပဳေနလို႕လဲ။ သူ႕ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ပ်က္ခဲ့တာ လူတိုင္းသိျပီးသားပဲ။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ထ လုပ္ခ်င္တိုင္း ထ လုပ္လို႕ ရတယ္မ်ား ထင္ေနသလားမသိဘူး။ လြယ္တယ္ထင္ရင္ စမ္းၾကည့္ေလ။ ပါတီေထာင္ၾကည့္ပါလား။ လူထု တရားပြဲ တစ္ပြဲေလာက္လုပ္ျပီး ေဟာၾကည့္ပါလား။ လူထု သေဘာထား သိသြားေအာင္ ႏိုင္ငံေရးထဲ ၀င္လုပ္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ အဲသည္ေတာ့မွ အမယ္ေလး အဘ ေလး တ ေနရမယ္။ မယုံရင္ စမ္းၾကည့္ပါ။ လုပ္ၾကည့္ပါ။ လုပ္ၾကည့္လုိက္စမ္းပါ။ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲ၀င္ျပီး လက္စြမ္းျပၾကည့္စမ္းပါ။ ၾကိဳး၀ိုင္းထဲ ၀င္လွည့္စမ္းပါ။ ဘယ္လိုခံစားသြားရမလဲ ဆိုတာ သိသြားေစခ်င္တယ္။ ၀င္ျဖစ္ေအာင္ ၀င္ျပီး ႏႊဲေစခ်င္တယ္။ ႏြားပ်ိဳသန္လွ ႏြားအိုေပါင္က်ိဳး စိတ္ဓါတ္ေမြးေစခ်င္တယ္။
  တိုင္းသူျပည္သား လူအမ်ားတို႕မွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကစျပီး ၂၀၁၀ အထိ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ (န.၀.တ) နဲ႕ (န.အ.ဖ) ေခတ္ကို သိပ္ၾကိဳက္တာပဲ။ သိပ္သေဘာက်တာပဲ ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ပါလို႕ ေတာင္းဆိုၾကမယ့္လူ ဘယ္ေလာက္  ရွိမယ္ထင္လဲ။ န.၀.တ အတြင္းေရးမွဴး(၁)ရဲ႕ ေဆာင္ရြက္မွဳေတြဟာ သိပ္စိတ္ခ်မ္းေျမ႕စရာ ေကာင္းတာပဲ။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဘ၀ေရာက္ေတာ့လည္း တိုင္းျပည္တိုးတက္ထြန္းကားေအာင္လုပ္သြားလို႕ သိပ္သိပ္ေက်းဇူးတင္တာပဲ လို႕ ၀မ္းသာ အားရ ေျပာမယ့္သူ ဘယ္ႏွေယာက္ရွိမယ္ထင္သလဲ။ အခ်ီးမြမ္း ခံရမယ္လို႕ ထင္သလား။
  သူ႕လက္ထက္မွာ ေနရထိုင္ရတာ ေအးခ်မ္းသာယာျပီး ႏွလုံးစိတ္၀မ္း ခ်မ္းေျမ့လိုက္တာ သူေတာ္ေကာင္းၾကီး ဘုန္းၾကီးျပီး အသက္ရွည္ပါေစေတာ္ လို႕ ဆုေတာင္းခံရမယ့္ ပုဂၢိဳလ္လား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဟာ ဘယ္လိုုလူလဲ၊ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္လဲ မေျပာလည္း သိပါတယ္။ အဂၤ၀ိဇၨာ မတတ္လည္း သိတာပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္လည္း ေထာက္လွမ္းေရး ျပန္ဖြဲ႕သင့္တယ္လို႕ ၀င္ေျပာမေနနဲ႕ေလ။ ကိုယ့္ဖာသာ ကိုယ္ ေကာ္ဖီေရာင္းျပီး ေအးေအးေနေပါ့။ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ပါဘူးလို႕လည္း ဆိုေသး ၊ ေထာက္လွမ္းေရး ျပန္ဖြဲ႕သင့္ပါတယ္လို႕လည္း အၾကံေပးေနေသးတယ္။ ဘယ္သူက အၾကံဥာဏ္ေတာင္းေနလို႕ ေပးရတာတုံးဗ်ား။ တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ပါဘူးလို႕ ေျပာခ်င္လို႕ ေျပာေနတာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘယ္တုန္းက ႏိုင္ငံေရးလုပ္ဖူးခဲ့လို႕လဲ။ အာဏာရွင္ စစ္ဗိုလ္ပဲ လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ေထာက္လွမ္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ပဲ လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ဘာလဲလို႕ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာဖူးရဲ႕လား။ အမိန္႕နာခံတတ္တာ အမိန္႕ေပးတတ္တာေလာက္နဲ႕ ႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္လို႕ ဘယ္ရမွာတုံး။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ (စင္စစ္ေတာ့ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္) က စ တဲ့ ဇာတ္လမ္းဟာ အခုအထိ မဆုံးေသးပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း အိမ္ေစာင့္အစိုးရျဖစ္လာျပီ ဆိုကတည္းကစခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းဟာ ခုထိ ခံေနရတုန္းပါပဲ။ ဒီကေန႕ တိုင္းျပည္မွာ အခ်မ္းသာဆုံး မီလ်ံနာ၊ ဘီလ်ံနာ ေတြဟာ ဘယ္သူေတြလဲ။ သူတို႕ ဘယ္ပုံဘယ္နည္းနဲ႕ ဘယ္လို ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္လုိ႕ မီလ်ံနာ ၊ ဘီလ်ံနာေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကတာလဲ။ ေခတ္စားတဲ့ စကားလုံးျဖစ္တဲ့ ခရိုနီ ဆိုတာကေရာ သူတို႕ဘာသာ သူတို႕ ေပါက္ဖြားလာၾကတာလား။ ဘယ္သူေတြက ေမြးဖြားေပးခဲ့တာလဲ။ ဘယ္သူေတြက ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးခဲ့တာလဲ။
  လုပ္ငန္းရွင္ အၾကီးစားေတြ ၊ ကုေဋၾကြယ္သူေဌးၾကီးေတြ ဘယ္ကဘယ္လို အေတာင္ေပါက္ျပီး ဒီကိုေရာက္လာၾကတာလဲ။ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ မရွိဘဲ အလိုလိုျဖစ္လာၾကတာလား။ ကမာၻ႕အဆင္းရဲဆုံး တိုင္းျပည္ထဲမွာ အပါအ၀င္ျဖစ္ေနရေပမယ့္ ငါတို႕တိုင္းျပည္မွာ ကမာၻ႕အဆင့္မီ သူေဌးၾကီးေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိသဟ လို႕ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားရမလိုျဖစ္ေနျပီ။
ျပႆနာေတြ တစ္ေထြးၾကီးနဲ႕ ေရွ႕ခရီးဆက္ေနရတယ္။ ျပည္သူလူထုမွာ ဒုကၡပင္လယ္ေတြ ေ၀ျပီးရင္း ေ၀ေနၾကတယ္။ ငတ္လို႕ ေသတဲ့ မသာမရွိဘူးဆိုတဲ့စကားကို လက္မခံၾကေတာ့ဘူး။ တစ္ႏိုင္ငံလုံး တရုတ္လက္ထဲ ေရာက္သေလာက္ျဖစ္ေနျပီ။ အေျခခံလူတန္းစားအားလုံးလိုလိုဟာ တရုတ္အားထား ၊ တရားအားထုတ္ေနရတာပဲေလ။ မိုးလင္းျပီဆိုကတည္းက တရုတ္သြားပြတ္တံ၊ တရုတ္သြားတိုက္ေဆး။ တရုတ္ဆပ္ျပာ၊ တရုတ္ဆပ္ျပာမွဳန္႕၊ တရုတ္ေက်ာပိုးအိတ္၊ တရုတ္ေဘာလ္ပင္၊ တရုတ္ေျခအိတ္၊ တရုတ္ဖိနပ္၊ တရုတ္ဦးထုပ္၊ တရုတ္ T-Shirt ၊ အိပ္ယာ၀င္တဲ့အထိ တရုတ္နဲ႕ပဲ နပန္းလုံးေနရတယ္။ တရုတ္စက္ဘီး၊ တရုတ္ဆိုင္ကယ္၊ တရုတ္ ေထာ္လာဂ်ီ၊။ အစားအေသာက္လည္း တရုတ္။ အ၀တ္အထည္လည္း တရုတ္၊ သြားေလရာ ေရာက္ေလရာ တရုတ္နဲ႕ ဘာတစ္ခုမွ မလြတ္ဘူးလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္အစိုးရလက္ထက္မွာမွ အခုကာလေလာက္ တရုတ္ေတြ ေဖာေဖာသီသီ လႊမ္းမိုးျခင္းကို မခံခဲ့ရဘူး။
  တရုတ္ ျမစ္ဆုံ စီမံကိန္း၊ တရုတ္တိုင္းျပည္ႏွစ္ျခမ္းျဖတ္ ဓါတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္း၊ တရုတ္ လက္ပန္းေတာင္းေတာင္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား တရုတ္က ၀ါးခ်င္ မ်ိဳခ်င္ေနသလဲ ဆိုရင္ ေရက်သြားလို႕ ျမစ္လယ္ေခါင္မွာ ထြန္းလာတဲ့ေသာင္ကိုပါ မရအရ ၀ယ္ၾကတယ္ဗ်ာ။ ၾကားဖူးၾကရဲ႕လား။ ဧရာ၀တီထဲမွာ ရာသီအလိုက္ေပၚထြန္းလာတဲ့ ကြ်န္းေျမကို ေတာင္းသေလာက္ေပး၀ယ္သတဲ့ဗ်ိဳ႕။
  တရုတ္ေတြ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္၀င္လာျပီး နီးရာျမိဳ႕မွာ ရွမ္းအျဖစ္၊ ၀ အျဖစ္ ၊ ကိုးကန္႕အျဖစ္ မွတ္ပုံတင္လုပ္ၾကတယ္။ တိုင္းရင္းသားအဆင့္ တိုက္ရိုက္ရသြားတယ္။ လြယ္လိုက္တာ။ နယ္စပ္မွာ ဘိန္းနဲ႕ ရသမွ်ပိုက္ဆံေတြနဲ႕ ျမိဳ႕ေပၚတက္လာျပီး အိမ္၊ ျခံ၊ ေျမ ၊ တိုက္ေတြ ၀ယ္ .. လုပ္ငန္းၾကီးေတြ ထူေထာင္။ ရြာေနျပည္ထိုင္ေတြကို ေငြထုပ္ၾကီးနဲ႕ ေပါက္ျပီးဖယ္ရွား။ အာဏာပိုင္ေတြကို ေငြထုပ္ၾကီးေတြေပးျပီး ခစား။ ခုေတာ့ မႏၱေလး တစ္ျမိဳ႕လုံး တရုတ္ေတြကို မနည္းၾကီးေရွာင္ေနရျပီ။ ေခြးေလ ေခြးလြင့္ေပါသလိုကို ေပါေနတာ။ အခု တရုတ္ေတြက ဖဆပလ ေခတ္က တရုတ္ေတြလို၊ မဆလ ေခတ္က တရုတ္ေတြလို မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕။ ဟိုတုန္းက တရုတ္ေတြက ဗမာျပည္ေပါက္ တရုတ္ေတြ၊ ဗမာေတြနဲ႕ ေရာေထြးေနျပီး ဗုဒၶဘာသာကို ကိုးကြယ္ျပီး ဗမာေတြအေပၚ တေလးတစားရွိတဲ့တရုတ္ေတြဗ်ာ။ အခုတရုတ္ေတြက ဗမာေတြဆိုတာ ငါတို႕ အေရးစိုက္စရာ အေနအထားမဟုတ္ဘူး။ ဂရုစိုက္စရာ အေနအထားမဟုတ္ဘူး။ ဂရုစိုက္စရာမလိုဘူး။ ငါတို႕နဲ႕ တျခားစီလို႕ သေဘာထားျပီး အိမ္ရွင္ကို ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္ခ်င္တဲ့ ဧည့္သည္လို ရိုင္းရိုင္းပ်ပ် ပုံစံေပါက္ေနတဲ့ တရုတ္ေတြ။ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ၾကမလဲ။ န၀တ၊ နအဖ ေခတ္မွာ ေနာက္တိုးေရာက္လာၾက ေပါက္ပြားလာၾကတဲ့ တရုတ္ေတြ။ အဲသည္လို ဗမာေတြအေပၚ နည္းနည္းကေလးမွ ေစတနာမထားဘဲ ဗမာျပည္က အဆီအႏွစ္ေတြ တစ္စက္မက်န္ညွစ္ယူဖို႕ပဲ အာရုံစိုက္ေနတဲ့ တရုတ္ေတြနဲ႕ အခု ႏွဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ၾကဳံေနရတာကေတာ့ မႏၲေလး ေဒသၾကီးပါပဲ။ မႏၱေလးဟာ အဲသည္ဒဏ္ကို ျမိန္ျမိန္ၾကီး ခံေနရတယ္။ မႏၱေလးဟာ တရုတ္လက္ထဲကို တအိအိနဲ႕ က်ေနျပီ။ ေန႕စဥ္ တရုတ္ျပည္ထဲကို သြားေနတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေပါင္း အမ်ိဳးအမည္မ်ားစြာ အေရအတြက္မ်ားစြာထဲမွာ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြတင္ မကဘူး။ လူသားအရင္းအျမစ္ေတြပါ တစ္ပုံတစ္ေခါင္းၾကီး ပါေနျပီ။ လူကုန္ကူးတယ္ေလ။ တရုတ္မယားလုပ္ဖို႕ ဗမာမေတြကို ဟိုဘက္ပို႕ေပးၾကတယ္။ ဗမာေတြက ပို႕ေနတာပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ယိုယြင္းကုန္ၾကသလဲလို႕။
  ဒါေတြဟာ ဘယ္အစိုးရလက္ထက္တုန္းကမွ မျဖစ္ခဲ့ဘဲ န.၀.တ ၊ န.အ.ဖ လက္ထက္မွာမွ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစီမံခန္႕ခြဲေရးစတာေတြမွာ ထင္ရာလုပ္ျပီး ရာဇပလႅင္ဖင္ျမဲေစဖို႕သာ ဦးတည္တာေၾကာင့္ ေပၚလာခဲ့ရတဲ့ ကိစၥေတြနဲ႕ အဲဒါေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ရလဒ္ဆိုးေတြပဲေပါ့။ ေသြးရူးေသြးတန္းနဲ႕လုပ္ခဲ့တဲ့ စနစ္တက်မရွိတဲ့ တစ္ပြဲတိုး ထြက္ေပါက္ရွာတဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးတို႕၊ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးတို႕၊ တံခါးဖြင့္စီးပြားေရးတို႕ဆိုျပီး ကမန္းကတန္း ထလုပ္လိုက္တဲ့ ေပၚပင္လုပ္ရပ္ၾကီးေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ိဳးေတြမဟုတ္လား။
  အဲဒါေတြဟာလည္း အတြင္းေရးမွဴး(၁) ဆိုတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးခင္ညြန္႕။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးခင္ညြန္႕ရဲ႕ ပေယာဂ ေတြေပါ့ဗ်ာ။ သူထြင္ခဲ့တဲ့၊ သူစီစဥ္ခဲ့တဲ့၊ သူေဖာ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ ဆင့္ပြားဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ အခုအထိ အလူးအလဲခံေနရတုန္းမွာကို သူက "ေထာက္လွမ္းေရး ျပန္ဖြဲ႕ဖို႕လိုတယ္" တဲ့ဗ်ာ။ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ေတာ့ဘူးတဲ့ဗ်ာ ... ....
အံ့ေရာ .... အံ့ေရာ .....။

သင့္ေနာ္

Tuesday, December 17, 2013

ဝီရိယ

 
တစ္ခါတုန္းက ေတာင္ပို ့ရ္ေလးတစ္ခုမွာ ၾကြက္မိတ္ေဆြ နွစ္ေကာင္နဲ ့အျခားၾကြက္မ်ား ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ ၾကြက္
မိတ္ေဆြနွစ္ေကာင္ကေတာ့ တစ္ေကာင္က မိမိဘ၀ရပ္တည္မွုအတြက္ လုံျခဳံမွုရေစဖို ့ တြင္းကို ကိုယ္တိုင္တူးျပီး
အျခားၾကြက္ေတြလို ေနသတဲ့။
တစ္ေကာင္ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ တြင္းမတူးပဲ သူမ်ားတူးထားတဲ့ တြင္းအေဟာင္းေတြမွာပဲ လိုက္ျပီး ခိုေအာင္း
ေနတဲ့ ၾကြက္ဖ်င္းတစ္ေကာင္ပါတဲ့ေလ။
တြင္းတူးျပီးဖို ့မလို တြင္းေဟာင္းေတြ ခိုေနမယ္လို ့ေတြးထားတာပါ။
ၾကြက္ဖ်င္းက သူ ့ကိုယ့္သူ သက္သာရာရွာခ်င္တာေၾကာင့္ ခုလို ေနပါသတဲ့။ သူမ်ားေတြ ပင္ပန္းၾကီးစြာ ေန
စရာ တြင္းတူးေနခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ အစာေလးစားျပီး နွပ္ေနရတယ္လို ့သူက ေတြးပါတယ္။ မိတ္ေဆြ ၾကြက္
ကေလးကိုလည္း သူတို ့ေနတတ္ဖို ့စည္းရုံးပါေသးတယ္။
လုံ ့လနဲ ့အေမွ်ာ္ျမင္ ရွိတဲ့ ၾကြက္ကေတာ့ ၾကြက္ဖ်င္းဘယ္လို ေျပာေျပာ နားမေထာင္ပါဘူး။ သူ ့အလုပ္ကိုပဲ သူ
အာရုံစိုက္ လုပ္ေနတာေပါ့။ ငါ့တြင္းဟာ ငါ့အတြက္သာ မဟုတ္ အျခားေသာ ၾကြက္ေတြအတြက္လည္း နားခုိစရာ
ေလး ျဖစ္လာမယ္လို ့လည္း ခံယူထားပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ငါခုလိုတူးေနတာ အပန္းမၾကီးပါဘူး။ ဒါဟာ ငါ့အတြက္ တြင္းတူးေနက်ျဖစ္လုိ ့ အေလ့အက်င့္ေတာင္
ရေနပါတယ္။ အမ်ားလိုပဲ တြင္းတစ္တြင္းကို ငါလည္း အျမန္တူးနိုင္တာေပါ့လို ့ ၾကြက္ဖ်င္းကို ေျပာျပခဲ့တာေပါ့။
ဒီလုိနဲ ့ တစ္ေန ့မွာ ၾကြက္တို ့ေနထိုင္ရာ ေတာင္ပို ့ရ္ေလး ျပိဳက်ပါေတာ့တယ္။ ဒီခ်ိန္မွာ ၾကြက္အားလုံးဟာ ဘ၀ကို
တစ္ကျပန္စၾကရတာေပါ့။
ၾကြက္တိုင္းလုိလိုဟာ သူတို ့ေနထိုင္ရာတြင္းကို တူးနိုင္ၾကေပမယ့္ အျမဲေရသာခုိျပီး အေခ်ာင္ေနတတ္တဲ့ ၾကြက္
ဖ်င္းခမ်ာ မွာေတာ့ တြင္းလည္း မတူးတတ္၊ ေနစရာေနရာ တြင္းေဟာင္းေတြလည္း ရွာမရေတာ့ အခက္ေတြ ့ျပီး
ေနာင္တေတြ ရေနတာေပါ့။
ဒီလိုနဲ ့အျခားၾကြက္ေတြဆီမွာ သူလည္း ေနပါရေစဆိုျပီး အသနားခံေပမယ့္ သူ ့လိုၾကြက္ဖ်င္း တစ္ေကာင္ကို
ဘယ္ၾကြက္ေတြကမွ လက္မခံပါဘူး။ မိမိမွာ လုပ္နိုင္စြမ္း ရွိရဲ့နဲ ့မလုပ္ပဲ အေခ်ာင္ေနခ်င္တဲ့ ၾကြက္ဖ်င္းကို ငါတို ့
ေတြ မသနားလို ့ေျပာလႊတ္ကုန္ပါသတဲ့။
ေနာက္ဆုံး လုံလနဲ ့အေမွ်ာ္ျမင္ရွိတဲ့ ၾကြက္ကေလးဟာ ၾကြက္ဖ်င္းေလးကို ေခၚျပီး သူ ့ၾကြင္းမွာ ထားသတဲ့။ သူ ့
အတြက္ေတာ့ သူ ့တြင္းဟာ တျခားသူေတြ အတြက္ဆိုတဲ့ စကားကို သက္ေသျပလိုက္တာပါပဲ။
က်န္တဲ့ ၾကြက္ေတြလည္း လုံလရွိတဲ့ ၾကြက္ကေလးကို ေလးစားလြန္းလို ့ အစာပိုေတြ သယ္လာျပီး ေပးၾကတာ
ေပါ့။ ၾကြက္ဖ်င္းေလးလည္း ဒီျဖစ္ရပ္ေတြ ၾကည့္ျပီး အမ်ားလို မက်င့္ၾကံခဲ့လို အမ်ားရဲ့ အေလးထားမွုကို ငါဆုံး
ရွုံးလိုက္ရတာ ပါလားလုိ ့ေတြး မိသြားပါတယ္။
ေရသာခို ေနျခင္းဟာ မေကာင္းပါလား၊ ခဏတာ သာယာမွုရေပမယ့္ ေရရွည္မွာ ဆုိုးရြားေစတယ္ဆိုတာ ၾကြက္
ဖ်င္းတစ္ေကာင္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ျပီး ေနာင္တေတြ တစ္ပုံၾကီးရသြားပါတယ္။
ငါဟာ တြင္းမတူးတဲ့ ၾကြက္ဖ်င္းပဲ။ တြင္းတူးတဲ့ ၾကြက္တစ္ေကာင္ျဖစ္ေအာင္ ငါယေန့မွ စျပီး ျပင္ဆင္ရေတာ့မယ္
လို ့ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။ ေလာကမွာ ကိုယ့္တြင္း ကိုယ္တူးျခင္းသာ ေကာင္းပါေပတယ္ ဆိုတာကို ၾကြက္
ဖ်င္း တစ္ေကာင္ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါျပီ။
စာဖတ္သူမ်ားလည္း အေတြးထဲမွာ တြင္းတူးေသာၾကြက္နဲ ့တြင္းမတူးေသာၾကြက္ရဲ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ သင္ခန္းစာ
ေလး တစ္ခု ရသြားမယ္လို ့လည္း ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။


ေခါင္းေဆာင္

 
တခါတုန္းက တရုတ္ျပည္မွာ အသည္းကြဲ ေတာင္ၾကားလို႔ေခၚတဲ့ ေနရာ တစ္ခု ရွိပါသတဲ့။ အဲဒီ ေတာင္ၾကားဟာ အထက္ကေန ေအာက္ကို တညီတညာတည္း ဓားနဲ႔ ျဖတ္ပိုင္းထားသလို ၁၀ မီတာေလာက္ ကြဲထြက္ေနၿပီး ေတာင္ေျခ ေအာက္မွာေတာ့ ျမစ္တစ္ခုက စီးေနပါတယ္။ အဲဒီ ေဒသမွာ ေတာင္ဆိတ္ေတြ က်က္စားလို႔ေနပါတယ္။

ေတာင္ဆိတ္ေတြဟာ တခါခုန္ရင္ ၆ မီတာ ေလာက္ အကြာအေ၀းကို ခုန္ႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ေျခတစ္ေခ်ာင္းစာ ခ်ဖို႔ ေနရာရရင္ ထပ္ၿပီး ခုန္ႏိုင္ပါသတဲ့။ တေန႔မွာ ေတာလိုက္မုဆိုးတစ္ဖြဲ႕ဟာ ေတာင္ဆိတ္ေတြကို ဖမ္းဆီး ပစ္ခတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတဲ့အခါ ေတာင္ဆိတ္ေတြဟာ ေတာင္ထိပ္ေပၚကို ေျပးသြားပါတယ္တဲ့။ ေတာင္ဆိတ္ တစ္ေကာင္ဟာ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အျခား ကမ္းပါးတစ္ဘက္ကို ခုန္လိုက္ေပမယ့္ ၆ မီတာသာ ခုန္ႏိုင္တာမို႔ ေတာင္ေအာက္ကို က်သြားၿပီး ေရစီးနဲ႔အတူ ေမ်ာပါသြားပါတယ္။
ေသေဘးကို ေၾကာက္ရြ႔ံလို႔ ေတာင္ဆိတ္မ်ား ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနစဥ္မွာ ေတာင္ဆိတ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ အသံျပဳၿပီး ေတာင္ဆိတ္ေတြကို ၂ ဖြဲ႕ ခြဲခိုင္းလိုက္ပါတယ္တဲ့။ မုဆိုးေတြဟာလည္း စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကသတဲ့။ မုဆိုးေခါင္းေဆာင္ကလည္း လူတခ်ဳိ႕ကို ေတာင္ေအာက္ကို သြားေစာင့္ခိုင္းၿပီး ခုန္ခ်လာမယ့္ ေတာင္ဆိတ္ေတြကို ေမ်ာပါမသြားေအာင္ အသင့္ေစာင့္ခိုင္းၿပီး အခ်က္ျပ ေသနတ္ေဖာက္လိုက္ဖို႔ မွာလိုက္ပါတယ္။
ေတာင္ဆိတ္ေတြ ၂ ဖြဲ႕ ခြဲလိုက္တဲ့အခါ အသက္ႀကီးရင့္တဲ့ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း ေတာင္ဆိတ္ေတြနဲ႔ ငယ္ရြယ္တဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတာင္ဆိတ္ေတြ ဆိုၿပီး ၂ ဖြဲ႕ ျဖစ္သြားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္တဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ေတာင္ဆိတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက အခ်က္ေပးလိုက္တဲ့အခါ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတာင္ဆိတ္ထဲက တစ္ေကာင္ဟာ ေျပးထြက္လာသလို မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း ေတာင္ဆိတ္ထဲက တစ္ေကာင္ဟာလည္း ေျပးထြက္လာပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတာင္ဆိတ္ကအရင္ခုန္လိုက္ျပီး သူနဲ႔ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာဘဲ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္း ေတာင္ဆိတ္ၾကီးက လိုက္ ခုန္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေအာက္ကေန ေခါင္းကို ထိုးခံေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတာင္ဆိတ္ဟာ ေတာင္ဆိတ္အိုႀကီးကို ေခတၱနင္းလို႔ ေနာက္တစ္ဆင့္ ထပ္ခုန္လိုက္တဲ့အခါ အျခားကမ္းပါးတစ္ဘက္ကို ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴပဲ ေရာက္သြားပါေရာတဲ့။
မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း ေတာင္ဆိတ္ႀကီးကေတာ့ ေတာင္ေအာက္ကို ျပဳတ္က်ၿပီး အသက္စေတးသြားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေကာင္ၿပီး တစ္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္တြဲဆီ ခုန္လိုက္ ကူးလိုက္ လုပ္ၿပီးတဲ့အခါ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတာင္ဆိတ္ေတြ အားလံုး တစ္ဘက္ကမ္းကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီတဲ့။
အဲဒီမွာ ေတာင္ဆိတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ မုဆိုးႀကီးတို႔ ရွိရာကို လွမ္းလာပါတယ္။ မုဆိုးႀကီးက ေသနတ္နဲ႔ ပစ္လိုက္တဲ့အခါ ေတာင္ဆိတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ ယိုင္သြားေပမယ့္ လဲမက်သြားပါဘူးတဲ့။ (သူရဲေကာင္း မွန္ရင္ ယိုင္ရံုသာ ယိုင္မယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မလဲပါဘူး)။
ေနာက္ေတာ့ ေတာင္ဆိတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ မုဆိုးႀကီးတုိ႔ရဲ႕ ျမင္ကြင္းကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါသတဲ့။
ဒီပံုျပင္ဇာတ္လမ္းေလးမွာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသစြာ အေကာင္းဆံုး ဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေတာင္ဆိတ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးနဲ႔ မ်ဳိးဆက္သစ္အတြက္ အစေတးခံသြားတဲ့ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း ေတာင္ဆိတ္ေတြရဲ႕ သူရဲေကာင္း ပီသမႈဟာ ေလးစားစရာပါ။
(ဆရာ ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း) ရဲ႔ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ပံုျပင္ေလးျဖစ္ပါတယ္။ ၾကားဖူးျပီးၾကမွာပါ။)
အာကာသႏွင့္ စၾက၀ဠာ


Monday, December 9, 2013

မိဘ



အဲဒါ ဘာေကာင္လဲ ? 08-12-2013 အသက္ ၈၀ အရြယ္ အဘုိးအုိတစ္ဦးဟာ အိမ္ထဲက ဆုိဖာမွာ အသက္ ၄၅ႏွစ္အရြယ္ ပညာတတ္သားျဖစ္သူနဲ႔ထုိင္ေနတုန္းမွာ ရုတ္တရက္ ျပတင္းေပါက္မွာ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ လာနားပါတယ္။ ဖခင္ျဖစ္သူက သားကုိေမးတယ္။ “အဲဒါ ဘာေကာင္လဲ သား?” သားကေျဖတယ္ “အဲဒါက်ီးကန္းပါ အေဖ”။ မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ႔ ဖခင္ျဖစ္သူက သားကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ထပ္ေမးပါတယ္။ “အဲဒါ ဘာေကာင္လဲ သား?” သားကေျဖတယ္ “အခုေလးပဲ ေျပာၿပီးၿပီေလ အဲဒါက်ီးကန္း”။ ခဏအၾကာမွာ ဖခင္ဟာ သားကုိ တတိယအႀကိမ္ ထပ္ေမးလုိက္ပါတယ္။ “သား အဲဒါ ဘာေကာင္လဲ?” ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ႔ သားျဖစ္ရဲ႕ေလသံထဲမွာ စိတ္ဆုိးသံပါလာၿပီး ဖခင္ျဖစ္သူကုိ မညာမတာျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ “အဲဒါ က်ီးကန္း…. က်ီးကန္း….”။ =========== ခဏေလာက္အၾကာမွာ ဖခင္ဟာ သားကုိ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ထပ္ေမးလုိက္ပါတယ္။ “အဲဒါ ဘာေကာင္လဲ သား?” ဒီအႀကိမ္မွာေတာ႔ သားဟာ ဖခင္ကုိ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆုိပါေတာ႔တယ္။ “အေဖ ဘာေၾကာင္႔ ဒီေမးခြန္းကုိ ထပ္တလဲလဲေမးေနရတာလဲ? ကြ်န္ေတာ္ အႀကိမ္မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ ေျပာၿပီးၿပီေလ။” “အဲဒါ က်ီးကန္း သိလား” “ခင္ဗ်ား ဒါေလးမွ နားမလည္ႏုိင္ဘူးလား?” ============ ခဏၾကာၿပီးေနာက္မွာေတာ႔ ဖခင္ျဖစ္သူဟာ သူ႔အခန္းထဲကုိ၀င္သြားၿပီး ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျပတ္ေနတဲ႔ ဒုိင္ယာရီ စာအုပ္ေလးနဲ႔ျပန္ထြက္လာပါ။ အဲဒီစာအုပ္ေလးဟာ သူ႔သာေမြးကတည္းက ထိန္းသိမ္းလာခဲ႔တဲ႔စာအုပ္ပါ။ စာမ်က္ႏွာတစ္ရြက္ကုိဖြင္႔ၿပီး သူ႔ရဲ႕သားကုိ ဖတ္ၾကည္႔ဖုိ႔ေျပာပါတယ္။ သားျဖစ္သူက ဖတ္တဲ႔အခါမွာ ေအာက္ပါစာလုံးေတြကုိ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ :- ============ ဒီကေန႔ ကြ်န္ေတာ္႔သားေလးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ဆုိဖာေပၚမွာထုိင္ေနတုန္း ျပတင္းေပါက္မွာ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္လာနားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔သားက အဲဒါဘာေကာင္လဲဆုိတာကုိ ၂၃ ႀကိမ္ေမးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ၂၃ႀကိမ္လုံးလုံးေျဖပါတယ္။ အဲဒါ က်ီးကန္းဆုိတဲ႔ ငွက္ပါဆုိတာကုိ။ ေမးခြန္းတစ္ခုတည္းကုိပဲ ထပ္ခါ ထပ္ခါ သားကေမးလုိက္တဲ႔အခ်ိန္တုိင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကုိ ၾကင္ၾကင္နာနာ ေပြ႔ဖက္ထားခဲ႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လုံး၀ကုိ စိတ္ဆုိးမႈမျဖစ္တဲ႔အျပင္ ရုိးသားတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔သားေလးအတြက္ ဂရုဏာသက္မိပါတယ္။ ============== ကေလးျဖစ္သူက ၂၃ ႀကိမ္တုိင္တုိင္ “အဲဒါ ဘာေကာင္လဲ?” လုိ႔ေမးခဲ႔စဥ္က ဖခင္ျဖစ္သူဟာ စိတ္မဆုိးဘဲ ၂၃ ႀကိမ္တုိင္တုိင္ေျဖေပးခဲ႔တာမွာ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ ဖခင္ျဖစ္သူက သားကုိ ဒီေမးခြန္းကုိပဲ ေလးႀကိမ္ေမးရုံနဲ႔ စိတ္ဆုိး ေဒါသထြက္ပါသတဲ႔။ ============== ဒါေၾကာင္႔မုိ႔ သင္႔မိဘေတြဟာ အရြယ္ရလာၿပီဆုိရင္ သူတုိ႔ကုိ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးသဖြယ္သေဘာထားၿပီး မႏွစ္ၿမဳိ႕စရာလုိ႔ ၾကည္႔ျမင္မယူဆလုိက္ပါနဲ႔။ သူတုိ႔ကုိ က်က္သေရရွိတဲ႔စကားေလးေတြေျပာေပးပါ။ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာပါ။ သူတုိ႔ကုိ ရုိရုိေသေသ ႏွိမ္႔ႏွိမ္႔ခ်ခ်နဲ႔ ၾကင္ၾကင္နာနာေျပာဆုိဆက္ဆံေပးပါ။ သူတုိ႔ေတြဟာ အတၱကင္းတဲ႔ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အေပၚကုိ သြန္းေလာင္းခဲ႔သူေတြပါ။ ဒီကေန႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြကုိ လူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္လုပ္ေပးဖုိ႔ သူတုိ႔ဟာ မုန္တုိင္းမျမင္ အပူဒဏ္မျမင္နဲ႔ ေတာင္ေတြကုိေက်ာ္ၿပီး ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြကုိျဖတ္လာခဲ႔ၾကရသူေတြပါ။ ========== ဤစာအား ေ၀မွ်ျခင္းအားျဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔၏ အသိစိတ္မ်ားကုိ ျမွင္႔တင္ေပးၾကပါစုိ႔။ Credit to English-ျမန္မာ စာပေဒသာ။

ဘဝမွတ္တိုင္

 " ဘ၀မွတ္တုိင္ "
★★★★★★★★



ၾကာေတာ႔လဲ ေမ႔သြားၾကမွာ
မင္းဘယ္က လာတယ္
မင္း ဘယ္ကုိသြားမယ္
လူေတြ စိတ္မ၀င္စားဘူး

သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ သူ
သူ႔ေခါင္းနဲ႔ သူ
သူ႔ အေဟာင္းနဲ႔ သူ

မတူညီတဲ႔ ဘ၀ေတြ
သယ္ပိုးရင္း
ကိုယ့္ယုံၾကည္ရာနဲ႔ ကိုယ္ စီးေမ်ာရင္း
သီခ်င္းဆုိရင္း
အခ်င္းအခ်င္း မ်ိဳရင္း
မလင္းတလင္း ငိုရင္း

သူငယ္ခ်င္း
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့
မင္းအေၾကာင္းေၿပာခ်င္ ေၿပာမွာေပါ႔

ဒါေပမယ္႔
မင္း နာမည္ေနာက္က
အၿမီးဆြဲ တြဲလဲခုိထားတဲ႔ ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြနဲ႔
အေၾကာင္းအရာေတြက ခပ္မ်ားမ်ား
မင္းလက္ရွိအေၾကာင္းက ခပ္ပါးပါး

စိတ္မရွိပါနဲ႔ကြာ
တစ္ေန႔ေန႔ မင္းမွတ္တုိင္ေပၚမွာ
လာနားမယ္႔ ငွက္တစ္ေကာင္ေတာ႔
ေသခ်ာရွိေနမွာ ။ ။

(ေအာင္မုိးသစ္)
ၾကာေတာ႔လဲ ေမ႔သြားၾကမွာ
မင္းဘယ္က လာတယ္
မင္း ဘယ္ကုိသြားမယ္
လူေတြ စိတ္မ၀င္စားဘူး

သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ သူ
သူ႔ေခါင္းနဲ႔ သူ
သူ႔ အေဟာင္းနဲ႔ သူ

မတူညီတဲ႔ ဘ၀ေတြ
သယ္ပိုးရင္း
ကိုယ့္ယုံၾကည္ရာနဲ႔ ကိုယ္ စီးေမ်ာရင္း
သီခ်င္းဆုိရင္း
အခ်င္းအခ်င္း မ်ိဳရင္း
မလင္းတလင္း ငိုရင္း

သူငယ္ခ်င္း
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့
မင္းအေၾကာင္းေၿပာခ်င္ ေၿပာမွာေပါ႔

ဒါေပမယ္႔
မင္း နာမည္ေနာက္က
အၿမီးဆြဲ တြဲလဲခုိထားတဲ႔ ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြနဲ႔
အေၾကာင္းအရာေတြက ခပ္မ်ားမ်ား
မင္းလက္ရွိအေၾကာင္းက ခပ္ပါးပါး

စိတ္မရွိပါနဲ႔ကြာ
တစ္ေန႔ေန႔ မင္းမွတ္တုိင္ေပၚမွာ
လာနားမယ္႔ ငွက္တစ္ေကာင္ေတာ႔
ေသခ်ာရွိေနမွာ ။ ။

(ေအာင္မုိးသစ္)


ေပၚဦး နဲ႕ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္

ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္နဲ႔ေတာ့ အမတ္ႀကီးေပၚဦး ဘယ္လိုခံလာရသလဲ..?


ကုန္းေဘာင္ ဘႀကီးေတာ္ ဘုရားလက္ထက္၌ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္သည္ နႈတ္နည္းသည္။ သမာဓိအရာ၌ လက္ဖ်ားခါရ၏။ ေက်ာင္းဒါယကာ မင္းနွင့္ မိဖရားကိုပင္ စကားအပိုမေျပာ။ အခ်ိန္ရွိသေ႐ြ႕ သူစာသူ ၾကည့္ေနတတ္၏။ အထူးသျဖင့္ မည္သူ႔ကိုမ်ွ စတင္၍ နႈတ္ဆက္ျခင္း၊ ေမးျမန္းျခင္း အေလ့မရွိ။
" ဒါျဖင့္...က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ သြားၿပီး စကားေလ်ွာက္ထားမယ္..ၾကည့္ေန က်ဳပ္နဲ႔ေတြ႕ရင္ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္ ႐ြန္း႐ြန္းေဝေအာင္ စကားျပန္ေျပာမွာဗ်" ဟူ၍ ေျပာဆိုၿပီး ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ သီတင္းသံုးရာ ေက်ာင္းသို႔ သြားပါေလေတာ့၏။
ဆရာေတာ္အပါးသို႔ ေရာက္ေလေသာ္ ေျပာစရာမရွိ ေျပာစရာစကားက္ိုရွာရင္း အနီးအပါးရွိ ေရကန္ႀကီးကို ျမင္လိုက္ရကာ...

" ေဟာဒီေရကန္ႀကီးဟာ အေတာ္ေလး ေကာင္းလွပါလား ဘုရား"
" ေအးေကာင္းတယ္"

" ေရကလည္း သိပ္ကိုၾကည္ေနတာပါပဲလား ဘုရား"
" ေအး ၾကည္တယ္"

"ဒါထက္ ဒါထက္ ဒီေရကန္ႀကီး ဘယ္ေလာက္မ်ား နက္ပါသလဲ ဘုရား"
" ငါမသိဘူး"

" ဆရာေတာ္ သီတင္းသံုးေတာ္မူတဲ့ ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းျဖစ္လို႔ နီးတဲ့အတြက္ သိလိမ့္မယ္ အထင္နဲ႔ ေလ်ွာက္ထားမိတာပါ ဘုရား"
" ဒီမွာ ဒကာ၊ နီးတိုင္းသာသိရမယ္ဆိုရင္ ဒကာရဲ႕ နႈတ္ခမ္းမွာေပါက္ေနတဲ့ နႈတ္ခမ္းေမြး အပင္ဘယ္နွစ္ပင္ရွိမလဲ"
" ဒါ...ဒါေတာ့ သတိမထားမိလို႔ မ...မသိေၾကာင္းပါဘုရား"
" ေအး....ဒကာႀကီးရဲ႕ နႈတ္ခမ္းမွာေပါက္ေနတဲ့ အေမြးကိုေတာင္ ဘယ္နွပင္ရွိမွန္းမသိရင္ က်ဳပ္ဘည္း ေရကန္ရဲ႕ အနက္ကိုမသိနိုင္ဘူး..သြားေတာ့..."
" တင္ပါ့့...ဘုရား"

သို႔ျဖင့္ ပညာရွိအမတ္ႀကီး ဦေပၚဦးလည္း မသက္မသာ ခံစားရၿပီး လာလမ္းအတိုင္း ျပန္လွည့္ခဲ့ရေလသတည္း။

Saturday, December 7, 2013

ျပဳံးေတာ္မူ



ျမင္ရေသးဝူး
*********

 ဆရာ။ ။ လနဲ႕ အေမရိက၊ ဘယ္ဟာက ေ၀းသလဲ။

 ေက်ာင္းသား။ ။ အေမရိကပါ ဆရာ။

ဆရာ။ ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။

 ေက်ာင္းသား။ ။ လကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမရိကကိုေတာ့ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး ဆရာ။

 ဆရာ။ ။ အရူး ၊ ခုံေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္စမ္း။ 

 ေက်ာင္းသား။ ။ ဆရာ ၊မတ္တပ္ရပ္တာေတာင္ က်ေနာ္ ခုထိ အေမရိကကို မျမင္ရေသးဘူး။ 

 ငင္ TL

အေခၚအေျပာ(ဟာသ)


""အေခၚအေျပာ""

စစ္သားလင္မယား...........
ေယာက်ၤား - ျခင္ေထာင္ထဲဝင္ခြင့္ျပဳပါ
မိန္းမ -အျမန္ဝင္ ျပီးရင္သတင္းပို့

ေရွ့ေနလင္မယား.......
ေယာက်ၤား -ျခင္ေထာင္ထဲ ဝင္ေရာက္ရန္ အေၾကာင္းေပၚေပါက္ပါျပီးလား
မိန္းမ- ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္သျဖင့္ ဝင္ခြင့္ျပဳပါတယ္

လႊတ္ေတာ္လင္မယား..........
ေယာက်ၤား -အျပင္မွာ ျခင္မ်ားေသာင္းက်န္းေနပါသျဖင့္ ျခင္ေထာင္ထဲေပးဝင္ရန္ အစီအစဥ္ ရွိ/မရွိ သိရွိလိုပါတယ္
မိန္းမ -ကေလးအိပ္ေပ်ာ္ သြားသည့္အခ်ိန္ တြင္ စဥ္းစားေပးမည္ျဖစ္ပါတယ္

ဆရာဝန္လင္မယား.......
ေယာက်ၤား -ေသြးလြန္တုပ္ေကြး ေရာဂါ က်ေရာက္မွာ ဆိုးရတယ္
မိန္းမ -ျခင္ေထာင္အျပင္မွာ ျခင္ေဆးေခြထြန္းျပီးဝင္ခဲ႔ေလ

မီးသတ္လင္မယား............

ေယာက်ၤား-မိန္းမေရ... ငါျခင္ေထာင္ထဲ ဝင္လာျပီေဟ့....ေဝါ..ေဝါ...ေဝါ...ဒုန္း
မိန္းမ-အြတ္...အမေလး...ေသပါျပီရွင္...ေတာ္ကလည္း ျခင္ေထာင္ထဲ မီးမေလာင္ပါဘူး

ရဲလင္မယား......
ေယာက်ၤား-တာဝန္ နဲ႔ဝတၲရားအရ ျခင္ေထာင္ထဲဝင္မယ္
မိန္းမ- ဆူပူမႈ မျဖစ္ရန္နဲ႔ တည္ျငိမ္မႈရရွိဖို့ ဝင္လာခဲ႔..ဒါပဲ...

အခ်စ္


ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္ သူေဌးသမီးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိသြားတယ္ ။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဆင္းရဲသားေလးက သူမ ကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းတယ္ ။ ဒီေတာ့ သူေဌးသမီးကၿပန္ေၿပာတယ္ ။

“ ဒီမယ္ နားေထာင္ ရွင့္ရဲ႕ တစ္လစာ ၀င္ေငြရဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ တစ္ေန႔စာ အသံုးစရိတ္ပဲရွိတယ္ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးနဲ႔ ကၽြန္မ ပတ္သတ္ရမလား ရွင္ဘယ္လိုအေတြးမ်ိဳးကိုေတြးေနတာလဲ ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ ရွင့္ကိုမခ်စ္ႏုိင္ဘူး ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ ကိုေမ့ၿပီး ရွင္နဲ႔အဆင့္အတန္းၿခင္းတူတဲ့တစ္ေယာက္ကိုေရြးခ်ယ္လိုက္ပါ ” တဲ့ ။

အဲဒီလို ရင့္ရင့္သီးသီးေၿပာခဲ့ေပမယ့္ ဆင္းရဲသားေလးက သူေဌးသမီးေလးကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ေမ့မရႏိုင္ခဲ့ဘူး ။

ဆယ္ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္-------

တစ္ေန႔မွာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေရွာ့ပင္းစင္တာၾကီးတစ္ခုမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆံုမိၾကတယ္ ။ သူေဌးသမီး ကေၿပာတယ္ “ ေဟး...ရွင္ အဆင္ေၿပလား အခု ကၽြန္မ အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီ ကၽြန္မ အမ်ိဳးသားလစာက တစ္လ ဘယ္ေလာက္ရတယ္လို႔ ရွင္ထင္သလဲ ? တစ္လကို ၃ သိန္းေတာင္ရတယ္ရွင့္ ရွင္အံ့ၾသသြားသလား သူက အရမ္း စ မတ္က်တယ္ ”

ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္၀န္းမွာ အဲဒီလိုစကားေတြၾကားၿပီးေတာ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔စိုစြတ္သြားတယ္ ။

ေနာက္မိနစ္အနည္း ငယ္မွာေတာ့ သူမရဲ႕ ေယာကၤ်ားထြက္လာပါတယ္ ။ သူေဌးသမီးက ေကာင္ေလးကို ဘာမွ မေၿပာေသးခင္ သူ႔ခင္ပြန္းက ေနၿပီး ေကာင္ေလးကို စတင္ႏွုတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။

“ ေရာက္ေနၿပီလားဆရာ ဒါကၽြန္ေတာ့္ဇနီးပါ ” တဆက္တည္းမွာပဲ ေကာင္ေလးက သူ႔မိန္းမ ကိုလွည့္ေၿပာ လိုက္တယ္ ။ “ ငါက ဒီဆရာရဲ႕ ပေရာဂ်က္မွာ အကူ၀င္လုပ္ေနတာေပါ့ ဆရာက ငါတို႔ သူေဌးေလ သန္းေပါင္း မ်ားစြာ ခ်မ္း သာတယ္ ဟိုးအရင္က ဆရာက ေကာင္မေလးတစ္ဦးကို ခ်စ္ခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ သူ မရခဲ့ဘူး အခုခ်ိန္ ထိ ဆရာက လူပ်ိဳၾကီးေလ လက္မထပ္ရေသးဘူး မၿဖစ္ႏုိင္ဘူးမဟုတ္လားမိန္းမရ အခုလို ခ်ိန္မွာ ဆရာ့လို ခ်စ္တတ္ တဲ့သူ ရွိႏိုင္ပါဦးမလား ”

############################################

ဘ၀ဆိုတာ တိုေတာင္းလြန္းလွပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ သင့္ကိုယ္သင္ အထင္မၾကီးလြန္းပါနဲ႔ တၿခားသူေတြ အေပၚ ႏွိမ့္ ခ် မဆက္ဆံပါနဲ႔ ။ အခ်ိန္တိုင္းမွာ အရာရာဟာ အၿမဲေၿပာင္းလဲေနတယ္ ။ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ တ ဖက္သား က ကိုယ့္ကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထားသင့္တယ္ ။

သက္တန္႔ခ်ိဳ

Tuesday, December 3, 2013

ႏွင္းဆီ


ႏွင္းဆီ
****
ရနံ႕ေမႊးျမ
ေရာင္စုံၾကြသည္
လွပပြင့္ဖူး
ႏွင္းဆီဖူးလွ်င္
စူးျမထက္သန္
ဆူးတုိ႕ရံ၏။ ။

ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္
ပ်ိဳမ်စ္ငယ္သည့္
ႏုပိ်ဳဖူးၾကြ
ခ်စ္ႏွမလွ်င္
အိေျႏၵသိကၡာ
လုံျခဳံစြာျဖင့္
ပညာျပည့္စုံ
ေစာင့္ထိမ္းတုံေလာ့။ ။

ထိုမွေသြဖီ
လွ်ပ္ေပၚလီ၍
တီတီတာတာ
ပမာမခန္႕
တိုနန္႕စကတ္
ရင္စုံ လွပ္ျပ
ဆြဲေဆာင္ၾကလွ်င္
ပုတုံးပ်ားရုိင္း
ေဝ့ကာဝုိင္းျပီး
ဝတ္မႈံစုတ္ဖ်က္
ပြင့္ဖတ္တုိ႕ေၾကြ
ရုိးတံေခြမည္
ႏြမ္းေၾကပန္းတစ္ပြင့္
မျဖစ္သင့္။ ။