ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားေသာ ကၽြန္ေတာ့ဘဝ၏ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပ ပုဂၢိဳလ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားေသာ ကၽြန္ေတာ့ဘဝ၏ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပ ပုဂၢိဳလ္  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ကၽြန္ေတာ္ ေလးစား၊ အားက် ၊ ဂုဏ္ယူ ၊တန္ဖိုးထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

Saturday, February 15, 2014

စပါယ္ရွယ္ပါဝါဆုိတာ


ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာအေၾကာင္း
ကိုျဖဴ။ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာ ဆိုတာ ဘာလဲဆရာ၊ ရွင္းျပေပးပါ။
ယူတီေက။ သူတစ္ပါးကို မိမိကုိယ္စားေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ အာဏာလႊဲအပ္ေပးတဲ့စာကို၊ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာ (POWER OF ATTORNEY) လို႔ေခၚတယ္။
ကိုယ္စားလွယ္အေၾကာင္းကို ပဋိညာဥ္အက္ဥပေဒပုဒ္မ (၁၈၂ - ၂၃၈)မွာ ျပ႒ာန္းထားတယ္။ သာမန္ျပည္သူမ်ားနား လည္ႏိုင္ေအာင္ ဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္ေတြကို ေရးသားတင္ျပပါမယ္။
လူသားေတြမွာကိစၥအသီးသီးကို မိမိကိုယ္တိုင္မေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့အေျခအေနမ်ဳိး၊ မိမိကိုယ္တိုင္မသြားေရာက္ႏိုင္တဲ့ အခါမ်ဳိး၊ မိမိကိုယ္တိုင္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္၊ မေဆာင္ရြက္သင့္တဲ့အခါမ်ဳိးရွိတတ္တယ္။ ဒီလိုကိစၥအမ်ဳိးမ်ဳိးအတြက္ မိမိကိုယ္စား တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို လႊဲအပ္တာကို ဥပေဒကခြင့္ျပဳထားတယ္။ အျခားလူသူတစ္ေယာက္ (တတိယပုဂၢဳိလ္)နဲ႔ ဆက္သြယ္၊ ေျပာၾကား၊ ေဆာင္ရြက္တဲ့ကိစၥမွာ မိမိကိုယ္စားျပဳဖို႔အတြက္ ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔ရတတ္တယ္။ ဒီလိုကိုယ္စားလွယ္လႊဲအပ္၊ ခန္႔အပ္တဲ့လူကို အႀကီးအကဲ (PRINCIPAL) လို႔ေခၚသည္။ ကိစၥအသီးသီးေဆာင္ရြက္ေစရန္၊ ကိုယ္စားျပဳရန္ခန္႔အပ္ျခင္းခံသူကို ကိုယ္စားလွယ္ (AGENT) လို႔ေခၚတယ္။ ဒါကိုေတာ့ သိထားရပါမယ္။
အႀကီးအကဲ ။ PRINCIPAL (ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔ႏိုင္သူ)
သက္ဆိုင္ရာဥပေဒအရ၊ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသူ၊ စိတ္ေပါ့သြပ္သူမဟုတ္ရင္ (မိမိကုိယ္စား၊ အျခားသူကို) ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔ ႏိုင္တယ္။ (ပုဒ္မ - ၁၈၃)
ကိုယ္စားလွယ္ ။ AGENT (ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔ထားခံရသူ)
မည္သူ႕ကိုမဆို ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ခန႔္အပ္ႏိုင္တယ္။ အရြယ္မေရာက္ေသးသူ၊ စိတ္ေပါ့သြပ္သူကိုလည္း ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔အပ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ (ငယ္၊ ႐ူး)သူကိုယ္စားလွယ္ဟာ သူ႕ကိုခန္႔ထားတဲ့ အႀကီးအကဲကိုျဖစ္ေစ၊ အျခားသူ (တတိယလူ)ကိုျဖစ္ေစ တာဝန္မရွိဘူး။ (ပုဒ္မ ၁၈၄)
အေပးအယူ ။ ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔ထားရန္အတြက္ မည္သည့္ အေပးအယူ၊ အဖိုးစားနားမွ် မလိုပါ။ (ပုဒ္မ -၁၈၅) NO CONSIDERATION
လႊဲအပ္သည့္ကိစၥ ။
(က) အမႈကိစၥအတြက္လႊဲအပ္ခံရတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ဟာ ၎အမူကိစၥအတြက္ လိုအပ္တဲ့၊ ဥပေဒနဲ႔ ညီၫြတ္တဲ့ ကိစၥဟူ သေရြ႕ေဆာင္ရြက္ရန္ အခြင့္အာဏာရွိတယ္။ (ပုဒ္မ - ၁၈၈) လႊဲအပ္တဲ့အမႈကိစၥအတြက္ ေရွ႕ေနငွားရမ္းႏိုင္တယ္။
(ခ) စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုလုပ္ကိုင္ရန္ လႊဲအပ္ခံရတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ဟာ လုပ္ငန္းရဲ႕လုပ္ကိုင္ရၿမဲျဖစ္တဲ့ ဥပေဒနဲ႔ ညီၫြတ္တဲ့ကိစၥဟူသေရြ႕ေဆာင္ရြက္ရန္အခြင့္ အာဏာရွိတယ္။ (၁၈၈)
(ဂ) ကိုယ္စားလွယ္ဟာ အေရးေပၚကိစၥမွာ မိမိရဲ႕ အႀကီးအကဲ၌ ဆံုး႐ႈံးမႈမရွိေအာင္ ကာကြယ္ရန္အခြင့္အာဏာရွိတယ္။ (ပုဒ္မ - ၁၈၉)

ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာ (၂)မ်ဳိး၊ (S.P) (G.P)
(၁) အထူးကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာ ။ SPECIAL POWER OF ATTORNEY (S.P)
လုပ္ငန္းသေဘာအရ၊ သီးျခားလုပ္ငန္းကိစၥတစ္ခုတည္းအတြက္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔လႊဲအပ္တဲ့ကိုယ္စားလွယ္စာျဖစ္တယ္။ ဒီလို အထူးကိုယ္စားလွယ္စာမ်ဳိးဟာ လႊဲအပ္တာဝန္ေပးထားတဲ့ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ၿပီးစီးတာနဲ႔ အလုိလိုလုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ (အသက္) ကုန္သြားပါတယ္။ တံဆိပ္ေခါင္းခြန္ေငြက်ပ္ (၁ဝဝဝ) ကပ္ရတယ္။
(၂) အေထြေထြကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာ။ GENERAL POW ER OF ATTORNEY (G.P)
တစ္ခုထက္ပိုတဲ့ကိစၥေတြ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ လႊဲအပ္တဲ့ကိုယ္စားလွယ္စာျဖစ္တယ္။ ဒီကိုယ္စားလွယ္စာဟာ အသက္ျပင္းတယ္။ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ကိစၥအရပ္ရပ္အားလံုးကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တယ္။ ဒီကိုယ္စားလွယ္လႊဲ စာဟာ ပုဒ္မ (၂ဝ၁)မွာ ျပ႒ာန္းထားတဲ့အခ်က္ေတြအရသာလွ်င္ ကိုယ္စားလွယ္စာ အသက္မဝင္၊ ရပ္စဲသြားပါတယ္။ တံဆိပ္ေခါင္းခြန္ေငြက်ပ္ (၄ဝဝဝ)ကပ္ရပါတယ္။
ဘယ္သူ႔ေရွ႕မွာ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲအပ္ရမလဲ။
(က) မေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္တဲ့ (အိမ္၊ ေျမ) လႊဲေျပာင္းျခင္း၊ မွတ္ပံုတင္ျခင္းတို႔အတြက္ ကိုယ္စားလွယ္ကတစ္ဆင့္ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမွတ္ပံုတင္႐ုံးမွာ မွတ္ပံုတင္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုမယ္ဆိုရင္၊ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာကို လႊဲအပ္သူ (အႀကီးအကဲ)ေနထိုင္ရာ ေဒသမွာရွိတဲ့ မွတ္ပံုတင္အရာရွိထံမွာ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲအပ္ရမယ္။ (စာခ်ဳပ္စာတမ္းမွတ္ပံုတင္အက္ ဥပေဒပုဒ္မ - ၃၃ (၁)(က))
(ခ) လႊဲအပ္သူ (အႀကီးအကဲ) မည္သည့္အရပ္ေဒသမွာေရာက္ေနေန၊ ေရာက္ရွိရာေဒသက တရားသူႀကီးတစ္ဦးဦးေရွ႕ မွာ လႊဲအပ္ႏိုင္တယ္။ (တရားသူႀကီးက လတ္မွတ္ေရးထိုးရမယ္)။
(ဂ) လႊဲအပ္သူ (အႀကီးအကဲ)ဟာ ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံျပင္ပမွာ ေရာက္ရွိေနပါက၊ ႏိုႀတီပဗၺလစ္တစ္ဦးဦးေရွ႕၊ သို႔မဟုတ္ တရားသူႀကီးတစ္ဦးဦးေရွ႕မွာလြဲအပ္ၿပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသံ႐ုံးက တာဝန္ခံအရာရွိတစ္ဦးဦးက မွန္ကန္ေၾကာင္း လက္မွတ္ေရး ထိုးလႊဲအပ္ရမယ္။
(ဃ) အထက္အပိုဒ္(က)ပါ၊ မေရႊမေျပာင္းႏိုင္တဲ့ပစၥည္း လႊဲေျပာင္းျခင္းမဟုတ္ရင္၊ ကိုယ္စားလွယ္စာဟာ မလြဲမေသြ မွတ္ပံုတင္ရမယ့္ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမဟုတ္ဘူး။ ဒီအတိုင္းတရားဝင္တယ္။
(င) အထက္အပိုဒ္ (က)(ခ)(ဂ)ပါ ပုဂၢိဳလ္မ်ားေရွ႕မွာ ခ်ဳပ္ဆိုလႊဲအပ္ထားတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္စာေတြဟာ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲ အပ္ခဲ့ေသာ “မွန္တယ္လို႔မွတ္ယူရတယ္” (SHALL PRESUME) (သက္ေသခံ အက္ဥပေဒပုဒ္မ - ၈၅)
(စ) ကိုယ္စားလွယ္လႊဲတာမမွန္ပါဘူးေျပာလာရင္၊ မမွန္ေၾကာင္းျငင္းဆိုသူက သက္ေသထင္ရွားျပသရန္တာဝန္ရွိတယ္။ (ေဒၚစိန္နတ္အမႈ) (၁၉၆၆ - မတစ - ၁၃၈၉)
(ဆ) အမႈကိစၥအတြက္၊ တရား႐ုံးမွာ ေရွ႕ေနခန္႔အပ္ျခင္းျဖင့္ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲအပ္ႏိုင္တယ္။ ေရွ႕ေနရဲ႕ အမႈအေၾကာင္းျခင္းရာ ဆိုင္ရာဝန္ခံခ်က္ဟာ အမႈသည္ကိုယ္တိုင္ဝန္ခံသကဲ့သို႔ အက်ဳိးသက္ေရာက္တယ္။ သို႔ေသာ္ မိမိအမႈသည္ မသိဘဲ၊ ႀကိဳတင္သေဘာတူညီခ်က္မရဘဲ အမႈကိစၥကို ေရွ႕ေနကေျပၿငိမ္း၊ ေက်ေအးခြင့္အာဏာမရွိဘူး။

ကိုယ္စားလွယ္၏ တာဝန္၀တၱရားမ်ား
ပဋိညာဥ္အက္ဥပေဒပုဒ္မ (၂၁၁ မွ ၂၁၆)မွာ ျပ႒ာန္းထားတယ္။
ကိုယ္စားလွယ္၏ အခြင့္အေရးမ်ား
ပုဒ္မ (၂၁၇ မွ ၂၂၅)မွာ ျပ႒ာန္းထားတယ္။

အႀကီးအကဲ၏အခြင့္အေရးမ်ား
ပုဒ္မ - ၂၁၆ ကိုယ္စားလွယ္၏တာ၀န္ ျပ႒ာန္းတဲ့အတိုင္းျဖစ္တယ္။
ကိုယ္စားလွယ္၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္အတြက္ အႀကီးအကဲအေပၚ တာဝန္ရွိျခင္း။
ပုဒ္မ - (၂၂၆ မွ ၂၂၉) မွာ ျပ႒ာန္းထားတယ္။
ကိုုယ္စားလွယ္ရဲ႕ အခြင့္အာဏာကုန္ဆံုးျခင္း။ (TERMINATION OF AGENCY)
အႀကီးအကဲက လႊဲအပ္ထားတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခြင့္အာဏာဟာ ေအာက္ပါအေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ကုန္ဆံုး၊ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတယ္။ (ပုဒ္မ - ၂ဝ၁)
(က) အႀကီးအကဲက ကိုယ္စားလွယ္စာကို ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းလိုက္ျခင္း။ (REVOCATION) လို႔ေခၚတယ္။ မွတ္ပံုတင္ထား တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္စာဆိုရင္၊ မွတ္ပံုတင္အရာရွိထံ သတင္းပို႔ရမယ္။ သတင္းစာမွာေၾကာ္ျငာရမယ္။ အႀကီးအကဲသေဘာနဲ႔ ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းႏိုင္တယ္။ အျခားကိုယ္စားလွယ္စာေတြကိုေတာ့ ကိုယ္စားလွယ္သိေအာင္၊ သတင္းစာက ေၾကာ္ျငာလိုက္ရင္ ႐ုပ္သိမ္းရာေရာက္ပါတယ္။
(ခ) အထူးကိုယ္စားလွယ္ (SPECIAL POWER) ေတြမွာ၊ လႊဲအပ္တဲ့လုပ္ငန္းကိစၥေဆာင္ရြက္ၿပီးဆံုးသြားတဲ့အခါ အလိုလို ကိုယ္စားလွယ္စာဟာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတယ္။
(ဂ) ကိုယ္စားလွယ္က လြဲအပ္တဲ့ကိစၥကို စြန္႔လႊတ္ေၾကာင္း၊ RENOUNCE ျပန္အပ္ေၾကာင္း အႀကီးအကဲသိေစရင္၊ ကိုယ္စားလွယ္စာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတယ္
(ဃ) အႀကီးအကဲ၊ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္စားလွယ္႐ူးသြားရင္၊ ေသသြားရင္ ကိုယ္စားလွယ္စာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတယ္။
(င) အႀကီးအကဲ လူမြဲအျဖစ္ ေၾကညာခံရရင္၊ ကိုယ္စားလွယ္စာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတယ္။ (အတိုမွတ္ - ႐ုပ္၊ ၿပီး၊ အပ္၊ ႐ူး၊ ေသ၊ မြဲ)
ကုိယ္စားလွယ္ရဲ႕အခြင့္အာဏာကုန္ဆံုးသြားရင္ ၎က ခန္႔အပ္ထားတဲ့တစ္ဆင့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားရဲ႕ အခြင့္အာဏာ လည္း ကုန္ဆံုးသြားတယ္။
(ပုဒ္မ - ၂၁ဝ)
ကိုျဖဴ ။ ကိုယ္စားလွယ္စာတခ်ဳိ႕မွာ “ျပန္လည္ ႐ုပ္သိမ္းခြင့္မရွိတဲ့ကိုယ္စားလွယ္စာ” လို႔ေရးထားတာေတြ႕ရတယ္။ ဘာဆိုလို တာလဲ။
ယူတီေက ။ ပဋိညာဥ္အက္ဥပေဒမွာ ဒီအေၾကာင္းေရးသားျပ႒ာန္းထားတာမရွိပါဘူး။ ပုဒ္မ - ၂ဝ၂ မွာေတာ့ အႀကီးအကဲနဲ႔ ကိုယ္စားလွယ္အေၾကား အတိအက်ခ်ဳပ္ဆိုထားတဲ့ ပဋိညာဥ္မရွိရင္၊ ကိုယ္စားလွယ္ရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားပါ၀င္ေနရင္၊ ဒီအက်ဳိးခံစားခြင့္ကို ဆန္႔က်င္ၿပီး လႊဲစာ႐ုပ္သိမ္းလို႔မရဘူးလို႔ ျပ႒ာန္းထားပါတယ္။
ကိုျဖဴ ။ ကိုယ္စားလွယ္စာရဲ႕သက္တမ္း ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲဆရာ။
ယူတီေက ။ ဘယ္ေလာက္ပဲရွိတယ္လို႔ - ဥပေဒက ကန္႔သတ္ထားတာမရွိပါဘူး။ လႊဲစာက ႏွစ္ၾကာေနရင္၊ လႊဲသူ အသက္ထင္ရွားရွိ၊ မရွိ၊ ျပန္႐ုပ္၊ မ႐ုပ္ဆိုတာေတြကို ႐ုံးကလူေတြက ေမးတတ္၊ သက္ေသျပခိုင္းတတ္တယ္။ (အႀကံအဖန္၊ အဲ SAFE SIDE ယူၾကတာပါ)။ ဥပေဒထဲမွာမပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာအသက္ဝင္ဆဲ STILL OPERATIVE ပါဗ်ာ။
UTK (မဟာဝိဇၨာ၊ သိပၸံ၊ ဥပေဒ)
မႈ႕ခင္းသတင္းဂ်ာနယ္(၂၉-၁-၂၀၁၄)

အိမ္ျခံေျမဝယ္တဲ့အခါ-


အရပ္ကတိစာခ်ဳပ္ႏွင့္ အိမ္ေျမ၀ယ္ယူျခင္း
ကိုျဖဴ။ ကေန႔အိမ္ေျမေတြကို အရပ္စာခ်ဳပ္နဲ႔႔ပဲ ၀ယ္ေနၾကတာေတြ႕ေနရတယ္ဆရာ။ အက်ဳိးအျပစ္ေျပာျပပါ။
ယူတီေက။ ဥပေဒအရ၊ က်ပ္တစ္သိန္းနဲ႔အထက္ မေရႊ႕မေျပာင္းႏိုင္တဲ့ အိမ္ေျမကို၀ယ္ရင္၊ တရား၀င္၀ယ္ယူျခင္းေျမာက္ေအာင္ ဘာေတြလုပ္ရမလဲဆိုတာ ဥပေဒမွာ ျပ႒ာန္းထားတယ္။
(၁) စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ရမယ္။
(၂) ၀ယ္ယူတဲ့ တန္ဖိုးအေလ်ာက္တံဆိပ္ေခါင္းထမ္းေဆာင္ရမယ္။
(၃) စာခ်ဳပ္မွာ ေရာင္းသူနဲ႔၀ယ္သူတို႔လက္မွတ္ထိုးရမယ္။
(၄) သက္ေသ(၂)ေယာက္ လက္မွတ္ေရးထိုးရမယ္။
(၅) စာခ်ဳပ္ကို စာခ်ဳပ္စာတမ္းမွတ္ပံုတင္ရံုးမွာ မွတ္ပံုတင္ေၾကးေပးေဆာင္ၿပီး မွတ္ပံုတင္ရမယ္။
ဒါမွသာ အျပည့္အ၀၊ တရား၀င္၊ ဥပေဒနဲ႔အညီ၀ယ္ယူျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပစၥည္းလႊဲေျပာင္းျခင္းအက္ဥပေဒ၊ စာခ်ဳပ္စာတမ္း မွတ္ပံုတင္အက္ဥပေဒ၊ အခြန္ေတာ္ေခါင္းအက္ဥပေဒ၊ ပဋိညာဥ္အက္ဥပေဒေတြမွာ ျပ႒ာန္းထားတယ္။ ဒီလိုမွတ္ပံုတင္စာခ်ဳပ္နဲ႔ ၀ယ္ယူ ၿပီးေနာက္ ျပန္လည္ရရိွလာတဲ့ မွတ္ပံုတင္စာခ်ဳပ္နဲ႔ သက္ဆိုင္ရာေျမစာရင္း၊ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ဌာနမွာ မိမိ ၀ယ္ယူတဲ့ေျမအမ်ဳိး အစားအေလ်ာက္ အမည္ေျပာင္း၊ ဂရန္အမည္ေပါက္ေဖာက္ေပးဖို႔ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရပါတယ္။ ဘိုးဘြားပိုင္ေျမဆိုရင္ မိမိအမည္နဲ႔ ဂရန္ေျမဆိုရင္ မိမိအမည္ေပါက္ဂရန္စာခ်ဳပ္နဲ႔အတူ ေျမစာရင္းပံုစံ (၁၀၅)ေျမပံု၊ ေျမစာရင္းပံုစံ(၁၀၆)ေျမရာဇ၀င္ ထြက္လာပါမယ္။ ဒါဆိုရင္ မိမိက၀ယ္ယူတဲ့ အိမ္ေျမရဲ႕ပိုင္ေရးဆိုင္ခြင့္ကို သက္ေသခံစာခ်ဳပ္ စာတမ္းမ်ားနဲ႔အတူ ပိုင္ဆိုင္တယ္လို႔ မွတ္ယူပါတယ္။
အျပည့္အ၀ တရား၀င္ ဥပေဒနဲ႔အညီ၀ယ္ယူျခင္းဟာ အျပည့္အ၀ တရား၀င္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရိွေစပါတယ္။ ကိုယ္၀ယ္ယူထား တဲ့ အိမ္ေျမက နင္ထုတ္လို႔မရဘူး။ သူမ်ားက်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လို႔မရဘူး။ ကိုယ္ေသရင္ ကိုယ့္ရဲ႕အေမြခံမ်ား ဆက္ဆံခြင့္ရၾက တယ္။ မသက္ဆိုင္သူမ်ားကို အိမ္ေျမက ႏွင္ထုတ္လို႔ရတယ္။ ကိုယ္က အျခားသူကို လႊဲေျပာင္းေရာင္းခ်လို႔ရတယ္။ ေနာက္၀ယ္ တဲ့သူဟာ တရား၀င္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတယ္။
ကိုျဖဴေမးတဲ့ “အိမ္ေျမေတြကို အရပ္စာခ်ဳပ္နဲ႔၀ယ္ျခင္း” ဟာ အျပည့္အ၀ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ၀ယ္ယူျခင္းမဟုတ္ဘူး။ တရား၀င္၀ယ္ယူျခင္း မေျမာက္ဘူး။ အေၾကာင္းက -
(၁) စာခ်ဳပ္ဟာ မွတ္ပံုတင္စာခ်ဳပ္မဟုတ္ဘူး။ အရပ္စာခ်ဳပ္။
(၂) တံဆိပ္ေခါင္းခြန္ (၇%) ထမ္းေဆာင္မထားဘူး။
(၃) စာခ်ဳပ္ကို မွတ္ပံုတင္ေၾကးေပးၿပီး မွတ္ပံုတင္ရံုးမွာ မွတ္ပံုတင္မထားဘူး။ ရံုးမွာ စာခ်ဳပ္မရိွဘူး။
(၄) ေျမစာရင္းနဲ႔စည္ပင္ဌာနမွာ မိမိအမည္ေျပာင္းေလွ်ာက္ထားလို႔မရဘူး။ မိမိအမည္ေပါက္ႏိုင္ဘူး။ ဂရန္မရႏိုင္ဘူး။
(၅) ေျမပံု၊ ေျမရာဇ၀င္မွာ မိမိအမည္မေပါက္ဘူး။
ဒီလိုအရပ္စာခ်ဳပ္နဲ႔သာ ၀ယ္ယူထားျခင္းကို “တစ္ပိုင္းတစ္စေဆာင္ရြက္ျခင္း” PART PERFORMANCE လို႔ေခၚတယ္။ အျပည့္အ၀ေဆာင္ရြက္ထားျခင္းမဟုတ္တဲ့အတြက္ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရႏိုင္ဘူး။ တစ္ပိုင္းတစ္စ အခြင့္အေရးသာရႏိုင္တယ္။ ေျမရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္အေၾကာင္း တရားရံုးမွာ အေရးဆိုလို႔မရဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့ တရား၀င္၀ယ္ယူခဲ့ျခင္းမဟုတ္လို႔ တရား၀င္ပိုင္ေရး ဆိုင္ခြင့္မရဘူး။ ပိုင္ေရးဆိုင္ခြင့္ကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ အိမ္ေျမအေပၚက်ဴးေက်ာ္သူကို နင္ထုတ္လို႔မရဘူး။ ကိုယ္ကအျခားသူ ကို တရား၀င္ျပန္လည္ေရာင္းခ်လို႔မရဘူး။ ေရာင္းခ်ခဲ့ရင္လည္း ၀ယ္သူဟာ တရား၀င္ပိုင္ရွင္အဆင့္ မရႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေရာင္းသူက ကိုယ့္ကိုဒီေျမေပၚကႏွင္ထုတ္လိုမႈဆိုလာရင္ေတာ့ သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ ခ်ဳပ္ဆိုထားတဲ့ အရပ္ကတိစာခ်ဳပ္ကို ရံုးေတာ္ကိုတင္ျပၿပီး (ဒိုင္း)အျဖစ္ ခုခံကာကြယ္ႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္ကို နင္ထုတ္လို႔မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ “တစ္ပိုင္းတစ္စ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ၀ယ္ယူျခင္းဟာ ဓားအျဖစ္ထိုးခုတ္လို႔မရဘူး။ ဒိုင္းအျဖစ္သာ ခုခံ ကာကြယ္ႏိုင္တယ္” ။ (PART PERFORMANCE IS A SHIELD, NOT A SWORD) လို႔ ဥပေဒဆိုရိုးစကားရိွပါတယ္။ ဒါက ဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္ကို တင္ျပရတာပါ။
ကေန႔စာခ်ဳပ္စာတမ္းမွတ္ပံုတင္ရံုးေတြမွာ အိမ္ေျမအေရာင္းအ၀ယ္မွတ္ပံုတင္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုၾကတာ အေတာ္နည္းသြား တယ္။ (၉၀%)ေလာက္ ေလ်ာ့နည္းသြားတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္ေျမေတြကေတာ့ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အေရာင္းအ၀ယ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ ဘယ္လိုအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ေနၾကပါတယ္။
ေတြ႕ရတာကေတာ့ ကေန႔ အိမ္ေျမအေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ၫႊန္ၾကားခ်က္အရ
(၁) ေရာင္းသူူ၊ ၀ယ္သူဟာ အေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္ၾကမ္းတင္ျပရတယ္။
(၂) တန္ဖိုးစိစစ္တဲ့အဖြဲ႕က အိမ္ေျမရဲ႕ ဇုန္ႏႈန္းသတ္မွတ္ခ်က္အရ တန္ဖိုးသတ္မွတ္တယ္။
(၃) အခြန္ရံုးက ဒီတန္ဖိုးအေလ်ာက္ေရာင္းသူ (၁၀%) ၀ယ္ယူ (၃၀%) အခြန္ေဆာင္ဖို႔ ေျပစာထုတ္ေပးတယ္။ အခြန္ ေဆာင္ရတယ္။
(၄) အခြန္ေဆာင္ၿပီးမွ သတ္မွတ္တန္ဖိုးအတြက္ တံဆိပ္ေခါင္း(၇%) ၀ယ္ခြင့္ျပဳတယ္။ ၀ယ္ရတယ္။
(၅) ေနာက္စာခ်ဳပ္ကို မွတ္ပံုတင္ရံုးမွာ မွတ္ပံုတင္ေၾကးေပးသြင္းၿပီး မွတ္ပံုတင္ၾကရတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ - ၿမိဳ႕ထဲက အိမ္ေျမတစ္ခုကို တန္ဖိုးက်ပ္သိန္း (၁၀၀၀၀)နဲ႔ ေရာင္းၾက ၀ယ္ၾကတယ္ဆိုရင္ -
(၁) ေရာင္းသူအခြန္ က်ပ္သိန္း (၁၀၀၀)
(၂) ၀ယ္သူအခြန္း က်ပ္သိန္း (၃၀၀၀)
(၃) စာခ်ဳပ္ေခါင္းဖိုးက်ပ္ သိန္း (၇၀၀)
စုစုေပါင္းက်ပ္သိန္း (၄၇၀၀) အရင္အစိုးရထံအရင္ေပးသြင္းမွ စာခ်ဳပ္ကို မွတ္ပံုတင္ရံုးကို တင္ျပလို႔ရပါလိမ့္မယ္။ မွတ္ပံုတင္ေၾကး၊ အျခားကုန္က်စရိတ္၊ ေရွ႕ေနခ စတာေတြမပါေသးဘူး။ ၿပီးေတာ့ မိမိအမည္ေပါက္ဂရန္၊ ေျမပံု၊ ေျမရာဇ၀င္ရဖို႔ ထပ္ကုန္ၾကရဦးမယ္။ ဒီလုပ္ထံုးလုပ္နည္းဟာ သက္ဆိုင္ရာက ေနာက္ဆံုးၫႊန္ၾကားတဲ့အခြန္ႏႈန္းထားနဲ႔ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းလို႔ သိရပါတယ္။
ေရာင္းမယ့္သူ၊ ၀ယ္မယ့္သူေတြဟာ ဒီေလာက္ေငြေတြ အစိုးရထံႀကိဳတင္ေဆာင္ထားၾကဖို႔ အေတာ္နားခ်ယူရဦးမယ္ ထင္ ပါတယ္။
ေရာင္းသူဟာလည္း ေရာင္းေၾကးက်ပ္သိန္း (၁၀၀၀၀)သာ ရမယ္။ ဒါေပမဲ့ ခြဲေ၀ယူရမယ့္ေမာင္ႏွမက (၅)ဦး အေႂကြးေတြ ရိွေသးတယ္။ ဒီ(၅)ေယာက္က ၿမိဳ႕ျပင္၊ ၿမဳိ႕သစ္မွာ အိမ္ငယ္ေလးတစ္လံုးစီ ျပန္၀ယ္ၾကရဦးမယ္။ မိဘရည္စူးၿပီး အလွဴအတန္းက လည္း လုပ္ခ်င္ေသးတယ္။ ဒီေတာ့ သိန္း(၁၀၀၀) ေရာင္းခြန္ေဆာင္ဖို႔တိုက္တြန္းရတာ အေတာ္ခက္ပါတယ္။
၀ယ္ယူဘက္ကလည္း ၀ယ္ေၾကးက က်ပ္သိန္း(၁၀၀၀၀)ေပးရမယ္။ ၀ယ္ခြန္က က်ပ္သိန္း(၃၀၀၀)၊စာခ်ဳပ္ေခါင္းဖိုးက်ပ္ သိန္း(၇၀၀) အျခားရံုးကိစၥ၊ မွတ္ပံုတင္ေၾကး ေရွ႕ေနခ၊ အမည္ေျပာင္း၊ အတြက္ကုန္က်ဦးမယ့္ေငြ၊ စုစုေပါင္း က်ပ္သိန္း(၄၀၀၀) ထက္ မနည္းဘူး။ စုစုေပါင္း အိမ္ေျမပိုင္ခြင့္ရဖို႔အတြက္ တန္ဖိုးက သိန္း(၁၀၀၀) + (၄၀၀၀) သိန္း (၁၄၀၀၀)ရိွမွ တရား၀င္ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရေတာ့မယ့္ အေျခအေနပဲ။
အခြန္ႏႈန္းထားသစ္နဲ႔ အိမ္ေျမ၀ယ္သူေတြဟာ ေၾကာင္နဲ႔ႂကြက္ လိုက္တန္းေျပးတမ္းကစားသလို အခြန္ေရွာင္ဖို႔ စဥ္းစား လာၾကတယ္။ (၉၀%)က အိမ္ေျမေတြကို ဘယ္လုိ၀ယ္ေနၾကသလဲ။
(၁) အရပ္ကတိစာခ်ဳပ္နဲ႔ ေငြေျပေခ်၀ယ္ယူတယ္။
(၂) ေရာင္းသူ၀ယ္သူ လက္မွတ္ထိုး၊ သက္ေသလက္မွတ္ထိုးၾကတယ္။
(၃) အိမ္ေျမကို ၀ယ္သူလက္ေရာက္ရယူတယ္။
(၄) အိမ္ေျမရဲ႕ပိုင္ေရးဆိုင္ခြင့္စာခ်ဳပ္၊ ဂရန္မူရင္းေတြ၀ယ္သူ ရယူတယ္။
(၅) ေရာင္းသူဟာ ဒီအိမ္ေျမနဲ႔ မဆိုင္ေတာ့ပါေၾကာင္း၊ ၀ယ္သူကို ေရာင္းခ်ၿပီးေၾကာင္း က်မ္းက်ိန္ခ်က္ လုပ္ယူထား တယ္။
(၆) ေရာင္းသူက ၀ယ္သူကို (SPECIAL / GENERAL POWER) အထူးကိုယ္စားလွယ္စာ၊ အေထြေထြကိုယ္စားလွယ္ကို မွတ္ပံုတင္ရံုးမွာ လုပ္ေပးတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ ကေန႔ လက္ေတြ႕ျဖစ္ပ်က္ေနတာပါ။
ကိုျဖဴ။ အက်ဳိးအျပစ္ေျပာျပပါ။
ယူတီေက။ အမွန္တကယ္၀ယ္ေစ်းက က်ပ္သိန္း(၁၀၀၀၀)ျဖစ္ေပမဲ့၊ တန္ဖိုးျဖတ္အဖြဲ႕ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္က (၁၅၀၀၀)/ (၂၀၀၀၀)သိန္းလို႔ ျဖတ္လိုက္မွာကို။ ေရာင္းသူ၀ယ္သူေတြက စိုးရိမ္ေနၾကတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ဒါဆိုရင္ ကုန္က်စရိတ္နဲ႔အခြန္ ႏွစ္ဆျဖစ္သြားမယ္။ ဒါေၾကာင့္၀ယ္သူေတြက အထက္ကအတိုင္းလုပ္ထားၿပီး အေျခအေနေစာင့္ေနၾကတယ္။ (၉၀%) အခြန္အခ မရဘဲ ဆိုင္းငံ့သြားတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္နစ္နာတယ္။
ကိုျဖဴ။ အရပ္စာခ်ဳပ္နဲ႔၀ယ္ထားတဲ့လူေတြေကာ ဘာဆံုးရံႈးႏိုင္သလဲ။
ယူတီေက ။ ၀ယ္သူေတြအတြက္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုေပးတဲ့ ေရွ႕ေနေတြရိွပါတယ္။ ၀ယ္သူမနစ္နာေအာင္ တတ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ အကုန္လုပ္ထားၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ “ဘာမွမျဖစ္ရင္၊ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ျဖစ္လာရင္ေတာ့ ဘာမဆိုျဖစ္သြားႏိုင္တယ္” ဆိုတဲ့ ဥပေဒရိွတယ္ေလ။ ဥပမာ (S.P/GP) ေပးထားတဲ့သူ၊ ယူထားတဲ့သူ ေသသြားရင္၊ ရူးသြားရင္၊ ျပန္ရုပ္သိမ္းရင္ ျပႆနာစေပၚတာ ေပါ့။ အမႈေတြျဖစ္လာရင္ေတာ့ ေရွ႕ေနေတြအလုပ္ျဖစ္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ အခြန္ေကာက္ခံသူ၊ အခြန္ထမ္းသူႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စိတ္ဓာတ္ MINDSET ေတြျပင္ၾကရင္ေတာ့ ေကာင္းသြားမွာပါ။
UTK (မဟာဝိဇၨာ၊ သိပၸံ၊ ဥပေဒ)
မႈ႕ခင္းသတင္းဂ်ာနယ္(၅-၂-၂၀၁၄)

Sunday, February 9, 2014

အတိတ္ထဲကသမုိင္း

အသက္ ၈၉ႏွစ္ အရြယ္ရွိ ဦးဘေဌး (ဓာတ္ပံု- ေတဇလိႈင္/ဧရာဝတီ)
အညာ, ေပၚတူဂီ, ဥေရာပေတာင္ပိုင္း, အိႏၵိယသမုဒၵရာ, ဘရင္ဂ်ီ, စစ္ကိုင္းတိုင္း, ခင္ဦးၿမိဳ႕, မံုလွရြာ
ဤအရပ္ေဒသသို႔ သူတို႔ ေရာက္ရွိအေျခခ်ခဲ့ၾကသည္မွာ ယခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ဆိုလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ဝ တင္းတင္း ျပည့္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
သူတို႔၏ ဘိုးဘြား မ်ားသည္ ၁၆ ရာစုခန္႔ကတည္းက အိႏၵိယသမုဒၵရာအတြင္း စြန္႔စားသြားလာကာ ကူးသန္း ေရာင္းဝယ္ေနသည့္ ဥေရာပေတာင္ပိုင္းသားမ်ားျဖစ္
ၾကၿပီး ျမန္မာ့သမိုင္း၏ အေစာပိုင္း ကာလမ်ားက အေရးပါေသာဇာတ္ေကာင္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယခုအခါ ေမ့ေလ်ာ့ ခံမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္သြားခဲ့ေလၿပီ။ ေဒသခံမ်ားက သူတို႔ကို ဘရင္ဂ်ီ (ဖာရင္ဂီ) မ်ားဟု ေခၚေဝၚၾကေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ သူတို႔သည္ ေပၚတူဂီအႏြယ္မ်ားမွ ဆင္းသက္ လာသူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ခင္ဦးၿမိဳ႕ အေနာက္ဘက္ ၁၄ မိုင္ခန္႔ အကြာရွိ မံုလွရြာေလးသည္ ပူျပင္းသည့္  ေနေရာင္ေအာက္တြင္ ၿငိမ္သက္လ်က္ရွိသည္။ ရံဖန္ ရံခါ ကြင္းျပင္မ်ားကို ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာသည့္ ေလသည္ မူးေျမာင္းေရႏွင့္ ထိေတြ႕သည့္အခါ ေလ ေအးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားသည္မွအပ ထူးျခားမႈ  မရွိေပ။
လြန္ခဲ့သည္ ၁၂ ရာစုခန္႔က ဥေရာပ၌ ေခတ္စား ခဲ့ေသာ ဂိုသစ္ လက္ရာဟန္ တည္ေဆာက္ထားေသာ “စိန္႔မိုက္ကယ္” ကက္သလစ္ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးက တိတ္ဆိတ္လွသည့္ မံုလွရြာလယ္၌ ထီးထီး။ ေက်ာင္း ပရိဝုဏ္အတြင္း၌မူ သာသနာျပဳရန္ ဥေရာပမွ လာ ေရာက္ေနထိုင္ရင္း ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားသည့္ အီတလီ အေျခစိုက္ ဘားရ္နားဘိုက္ (barnabite) သာ သနာျပဳ ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၏ ဂူသခ်ၤိဳင္း မ်ားက  အစီအရီ။  “ျမန္မာပံုႏွိပ္စာ  တီထြင္သူ” အီတလီ ဘုန္းေတာ္ႀကီး မြန္ဆာဂြ်န္မာရီပဲရ္ေကာ္တို (Monsor John Mary Precoto) ဆိုသည့္ နာမည္ ကိုလည္း သခ်ႋဳင္းဂူတခု၏ စက်င္ေက်ာက္ျပားေပၚ တြင္ ကမၸည္းထိုးထားသည္။
ဤသခ်ႋဳင္းကား အညာေဒသသို႔ သံု႔ပန္းအျဖစ္ ပို႔ေဆာင္ျခင္းခံရသည့္ ေပၚတူဂီမ်ားကို ဘာသာေရး အရ ထိန္းေက်ာင္းေပးရန္ ေရာမသာသနာမွ ေစ လႊတ္လိုက္သည့္ ႐ိုမန္ကက္သလစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး မ်ား၏ အုတ္ဂူမ်ားဟု မံုလွရြာခံမ်ားက ဆို၏။ ရြာခံ မ်ားထဲ၌ အသက္ ၈၉ႏွစ္ အရြယ္ရွိ ဦးဘေဌး ဆိုသူ ကိုယ္တိုင္ပင္ ေပၚတူဂီအႏြယ္မွ ဆင္းသက္လာသူ တဦးျဖစ္ၿပီး အရပ္ရွည္ရွည္၊ ႏွာတံေပၚေပၚ၊ ထူထဲ သည့္ မ်က္ခံုးႏွင့္ ျပာလဲ့သည့္မ်က္လံုးတစံုကို ၾကည့္ ျခင္းျဖင့္ ႐ုပ္ရည္ ႐ူပကာယမွာ ပီဘိ ေပၚတူဂီပင္။
“မိဘကေျပာလို႔သာ ေပၚတူဂီမ်ိဳးႏြယ္က ဆင္း သက္လာတယ္လို႔ သိရေပမယ့္ ဖဲထုပ္မ်ားလိုသာပ၊ ကုလားဖန္ထိုးလြန္းလို႔ အထက္ဟာ ေအာက္ေရာက္၊ ေအာက္ဟာ အထက္ေရာက္၊ အေရာေရာအေႏွာေႏွာ ျဖစ္ကုန္ၿပီ” ဟု ဦးဘေဌးက သူ၏ မ်ိဳး႐ိုးဇာတိႏွင့္ ပတ္သက္၍ စကားဆို၏။
ေပၚတူဂီအႏြယ္မွ ဆင္းသက္လာသူျဖစ္ေၾကာင္း ႐ုပ္ရည္အရ သက္ေသခံေနေသာ္ျငားလည္း စကား ေျပာသည့္  အခါတြင္မူ  အညာေလျဖင့္  ဥပမာ ဥပေမယ် ၾကြယ္ၾကြယ္၊ ဇဝဉာဏ္ရႊင္ရႊင္ ေျပာတတ္ကာ ေျပာင္းဖူးဖက္ ေဆးလိပ္ကို ခဲထားသည့္ သူ၏ ဟန္ပန္က အညာသားတဦးကဲ့သို႔ပင္။ ဦးဘေဌး သာမက သားသမီး၊ ေျမးမ်ား၏ ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါမ်ား ကလည္း မ်က္လံုးျပာျပာ၊ ႏွာတံေပၚေပၚမ်ားပင္ ျဖစ္ၿပီး မ်ိဳး႐ိုးဗီဇအရ တိမ္ျမဳပ္ေနသည့္ ေပၚတူဂီေသြး ျပန္လည္ေပၚထြက္လာပံုရသည္။
မံုလွရြာတြင္ ေပၚတူဂီအႏြယ္ဝင္ ဘရင္ဂ်ီအိမ္ေျခ ေပါင္း ၁၇၀ ခန္႔ရွိၿပီး လယ္ယာကိုင္းကြ်န္း၊ အမဲ လိုင္စင္လုပ္ငန္း၊ ေဈးေရာင္းျခင္းတို႔ျဖင့္ အသက္ေမြး ၾကၿပီး ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္ လည္း လူမႈေရးအရ သင့္တင့္ညီၫြတ္စြာ ေနထိုင္ၾက သည္ဟု သိရသည္။
အလားတူ ေရဦးၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ခ်မ္းသာရြာ ၌လည္း ေပၚတူဂီ အႏြယ္ဝင္ ဘရင္ဂ်ီ ၁၁၀ဝ ေက်ာ္ ေနထိုင္လ်က္ရွိၿပီး ရြာလယ္ရွိ မယ္ေတာ္ဘုရား ေက်ာင္း၌ စာသင္ေနသည့္ ကေလးအမ်ားစု၏ ႐ုပ္ ဆင္းအဂၤါမွာ ႏိုင္ငံတကာ ေဘာလံုးပြဲမ်ားတြင္ ျမင္ ေတြ႕ေနက် ေပၚတူဂီ ေဘာလံုးသမားမ်ားျဖစ္သည့္ ကြန္ဆီကာအို၊ ႐ူဒီေကာ္စတာ၊ ေပၚလိုဆိုဆာ၊ လူးဝစ္ဖီဂို၊ စီေရာ္နယ္ဒို၊ နာနီတို႔ကဲ့သို႔ ႐ုပ္ခ်င္း ခပ္ ဆင္ဆင္။
ေပၚတူဂီအႏြယ္ ဘုန္ေတာ္ႀကီး ဖာသာ ေပါလ္ သက္ခိုင္ (Fr.Paul Thet Khaing) ကမူ “မ်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ သံုးဆက္ေလာက္ျခားခဲ့ၿပီ ဆိုေပမယ့္ ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုယ္ ေပၚတူဂီမ်ိဳးႏြယ္လို႔ စိတ္ထဲက ခံစားမိ ေတာ့၊ ေဘာလံုးပြဲ အားေပးရင္ေတာင္ ဒိုေလး (စီ ႐ိုနယ္ဒို) တို႔၊ နာနီတို႔ပါတဲ့ ေပၚတူဂီအသင္းကိုပဲ ကိုယ့္အမ်ိဳးအသင္းလိုမွတ္ၿပီး အားေပးတယ္၊ ေဝး ေတာ့ ေဝးခဲ့ၾကပါၿပီ” ဆိုသည္။
ဥေရာပ ေတာင္ပိုင္းသား ေပၚတူဂီမ်ား အညာ ေဒသသို႔  ေရာက္ရွိလာပံုကို  ေလ့လာၾကည့္ပါက ၁၄၉၈ ခုႏွစ္ ဗာစကိုဒဂါးမားက အိႏၵိယတိုက္ငယ္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိျခင္းက စတင္ရေပမည္။ အိႏၵိယတိုက္ ငယ္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဆ႒မေျမာက္ အလက္ဇႏၵားက သူတို႔၏ ဘိုးဘြား ေပၚတူဂီမ်ားကို  ကမၻာ့အေရွ႕ျခမ္းအား အပိုင္စား ေပးခဲ့၏။ ဤကား သူတို႔၏ ဘဝတဆစ္ခ်ိဳး ေျပာင္း ေစမည့္ အစဟုပင္ ဆိုရေပမည္။
အညာ, ေပၚတူဂီ, ဥေရာပေတာင္ပိုင္း, အိႏၵိယသမုဒၵရာ, ဘရင္ဂ်ီ, စစ္ကိုင္းတိုင္း, ခင္ဦးၿမိဳ႕, မံုလွရြာ
မံုလွရြာတြင္ ေပၚတူဂီအႏြယ္ဝင္ ဘရင္ဂ်ီအိမ္ေျခ ေပါင္း ၁၇၀ ခန္႔ရွိသည္ (ဓာတ္ပံု- ေတဇလိႈင္/ဧရာဝတီ)
အိႏၵိယသမုဒၵရာ ေရျပင္ထက္တြင္ က်က္စားရင္း ပါရွန္ပင္လယ္ေကြ႕မွသည္ မလကၠာအထိ ေရလမ္း ေၾကာင္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ကာ ျမန္မာအပါအဝင္ ဂိုအာ၊ သီဟိုဠ္၊ ထိုင္း၊ မလကၠာ၊ မကာအို စသည့္ အာရွ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ခဲ့ၾကသည္။ စြန္႔စား သြားလာကာ နယ္သစ္ရွာေဖြသူမ်ားပီပီ တိုက္ခိုက္ ေရးႏွင့္ စစ္ေရးစစ္ရာအတတ္တြင္ ဝါသနာထံုသည့္ အေလ်ာက္ ေဒသတြင္းၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံမ်ား၏ ပေဒသရာဇ္ စစ္ပြဲမ်ားတြင္ ေၾကးစားစစ္သားမ်ားအျဖစ္ ပါဝင္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾက၏။
၁၅၀၅ ခုႏွစ္က ပဲခူးေရာက္ အီတလီကုန္သည္ တဦးက ပဲခူးဘုရင္ထံတြင္ ေပၚတူဂီစစ္သား ၁၀ဝ၀ ခန္႔ လစာရိကၡာႏွင့္ အမႈထမ္းေနေၾကာင္း မွတ္တမ္း တင္ခဲ့ဖူးသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ သံလြင္ျမစ္ဝွမ္းရွိ မုတၲမ (Mataban)၊ ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚရွိ ပုသိမ္ (Cosmin) ႏွင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဦး စသည့္ ေခတ္ၿပိဳင္ ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ဝင္ထြက္ကာ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ရင္း အမႈထမ္း အေျခခ်ေနထိုင္ ခဲ့ၾက၏။
ေတာင္ငူဘုရင္ တပင္ေရႊထီး လက္ထက္ႏွင့္ ဘုရင့္ေနာင္ မင္းၾတားႀကီး၏ ပဲခူး၊ အင္းဝ၊ မိုးညႇင္း၊ မဏိပူရ၊ မုတၲမ၊ ရွမ္းကုန္းျမင့္၊ ဇင္းမယ္၊ အယုဒၶယ၊ လင္းဇင္း စသည့္ ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံမ်ားကို တိုက္ခိုက္သိမ္း ပိုက္ကာ ဟံသာဝတီ အင္ပါယာ ထူေထာင္ရာ၌ ေပၚတူဂီတို႔သည္ အေရးပါသည့္ ေၾကးစားစစ္သား မ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။
ဘုရင့္ေနာင္ နတ္ရြာစံၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဟံသာဝတီ  အင္ပါယာ  ၿပိဳကြဲသြားရာ  ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံမ်ား ျပန္လည္ ေခါင္းေထာင္လာခဲ့၏ ၁၅၅၉-၆၀ ခုႏွစ္ အေနာက္ဘက္ရွိ ရခိုင္ဘုရင္ မင္းရာဇာႀကီးသည္ ေတာင္ငူမင္းႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ဟံသာဝတီ နႏၵဘုရင္ ကို  တိုက္ခိုက္ေအာင္ျမင္သျဖင့္ ၄င္း၏ ေပၚတူဂီ ေၾကးစားစစ္သား “ဖီလစ္ ဒီဗရစ္တို နီကိုတီ” ကို သန္လ်င္ဆိပ္ကမ္း ဘုရင္ခံအျဖစ္ အပိုင္စားေပးၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေစခဲ့သည္။
ဒီဗရစ္တို ကဲ့သို႔ေသာ ေၾကးစားစစ္သားတဦး၏ လက္သို႔ ေရေၾကာင္းအခ်က္အခ်ာက်ေသာ သန္လ်င္ အား ေပးအပ္လိုက္ျခင္းသည္ ျမန္မာေျမေရာက္ က်န္ေပၚတူဂီမ်ားအဖို႔ မၾကာမီ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ လာမည့္ နိမိတ္ဆိုးႀကီးတခုပင္ ျဖစ္၏။ ငဇင္ကာ အမည္ရ ဖိလစ္ဒီဗရစ္တို သည္ ေပၚတူဂီ စစ္ဗိုလ္ ဆာလ္ဗာေဒါ ရီေဘ အီ႐ိုေဒ ဆိုဆာ ႏွင့္အတူ သန္ လ်င္ကို အခိုင္အမာျပဳၿပီးလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္း ကန္ ပုထိုးမွ ေၾကးေခါင္းေလာင္းမ်ားကို အရည္က်ိဳ ကာ အေျမာက္လက္နက္သြန္းလုပ္ စစ္ေရးျပင္သည္။
မိမိကိုယ္မိမိ  “ဘုရင္ ဒီဗရစ္တို”  အျဖစ္ ေၾကညာအုပ္စိုးၿပီး တျခားေသာ ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕မ်ား ျဖစ္သည့္ ပုသိမ္ႏွင့္ ဒလကိုပါ ဆက္လက္ သိမ္းပိုက္ ကာ ပင္လယ္ေရေၾကာင္းကုန္သြယ္ေရးကို ထိန္းခ်ဳပ္ သည္။ အခြန္ကင္းလြတ္ခြင့္ျပဳသည့္အတြက္ ကူးသန္း ေရာင္းဝယ္ေရး  လုပ္ကိုင္ရန္  ေပၚတူဂီလူမ်ိဳး အေျမာက္အျမား သန္လ်င္တြင္ လာေရာက္ေနထိုင္ ၾကရာ ဘာသာေရးအရ ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေရွာက္မည့္ ႐ိုမန္ကက္သလစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားလည္း တပါ တည္း ပါလာသည့္အတြက္ ဒီဗရစ္တိုက သန္လ်င္ တြင္ ဘုရင္ဂ်ီ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းႀကီး ေဆာက္လုပ္ ကာ လွဴဒါန္း၏။
ဒီဗရစ္တိုသည္ ေတာင္ငူကိုသိမ္းယူကာ မိတ္ေဆြ ျဖစ္သူ နတ္သွ်င္ေနာင္ကို သန္လ်င္သို႔ တပါတည္း ေခၚေဆာင္ၿပီး ဗရင္ဂ်ီ ဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းေစ သည္။ ၄င္းတို႔ မိတ္ေဆြႏွစ္ဦးသည္ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္အထိ ေသသည့္တိုင္ အတူတကြ ေနထိုင္ခဲ့ၾက သည္။ အင္းဝ၌ အုပ္စိုးေနသည့္ ဘုရင့္ေနာင္၏ေျမး အေနာက္ဘက္လြန္မင္းသည္ တန္ခိုးထြားလာသည့္ ငဇင္ကာ (ခ) ဒီဗရစ္တို ၏ ဩဇာကို အၿပီးတိုင္ အဆံုးသတ္ရန္ စီစဥ္ေတာ့သည္။
၁၆၁၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀ ရက္တြင္ လက္ဦးမႈယူၿပီး သန္လ်င္ကိုလုပ္ႀကံရာ ေအာင္ျမင္ သျဖင့္ ငဇင္ကာ (ခ) ဒီဗရစ္တို ႏွင့္ သူ၏ မိတ္ေဆြ ေတာင္ငူဘုရင္ နတ္သွ်င္ေနာင္ အပါအဝင္ တျခား ေသာ ေပၚတူဂီေခါင္းေဆာင္တို႔ ကြပ္မ်က္ခံရ၏။ ႐ံႈးနိမ့္မႈ၏ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးဆက္ကား က်န္ ေပၚတူဂီ ခရစ္ယာန္ ၅ ေထာင္ေက်ာ္ သံု႔ပန္းမ်ား အျဖစ္ ဖမ္းဆီးခံရကာ အင္းဝေနျပည္ေတာ္ အပါ အဝင္ ေဝးလံၿပီး ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕သည့္  မူးျမစ္ႏွင့္ ခ်င္းတြင္းျမစ္အၾကား ေက်းရြာမ်ားသို႔ ပို႔ေဆာင္ခံရ ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ေပၚတူဂီမ်ားအား  သံု႔ပန္းအျဖစ္  အင္းဝသို႔ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ရာတြင္ အလြန္ဆိုးရြား နိမ့္က်လွ သည့္ အေျခအေနကို ဘုန္းေတာ္ႀကီး မာျႏဴရယ္ ဒီဖုန္း ေဆးကာ (Fr.Manuel De Fonseca) က အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဂိုအာၿမိဳ႕ရွိ ေပၚတူဂီဘုရင္ခံခ်ဳပ္ထံသို႔ ဤသို႔ စာေရးခဲ့၏။
အညာ, ေပၚတူဂီ, ဥေရာပေတာင္ပိုင္း, အိႏၵိယသမုဒၵရာ, ဘရင္ဂ်ီ, စစ္ကိုင္းတိုင္း, ခင္ဦးၿမိဳ႕, မံုလွရြာ
ရြာလယ္ရွိ မယ္ေတာ္ဘုရား ေက်ာင္း (ဓာတ္ပံု- ေတဇလိႈင္/ဧရာဝတီ)
“ေပၚတူဂီ ခရစ္ယာန္အားလံုး ေက်းကြ်န္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရကာ၊ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒီအာ ဂူးနစ္တို႔လည္း သံေျခခ်င္း အခတ္ခံရ၏။ အဆိုးရြား ဆံုး ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည့္ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈကို ခံရသည္။ မဟာ ပထဝီေျမႀကီးသည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ ေမြ႕ရာ ခုတင္မ်ားျဖစ္ၿပီး အစားအစာအတြက္ တေန႔ လွ်င္ ဆန္ျပဳတ္တခြက္သာ ရရွိၿပီး ျမန္မာစစ္သား မ်ားက လက္နက္ခ် အညံ့ခံရန္ ျငင္းဆန္သူမ်ားဟု စြပ္စြဲကာ မၾကာခဏ႐ိုက္ႏွက္၏။ အင္းဝသို႔ ေရာက္ လွ်င္ မင္းစိုးရာဇာအမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ သာမန္ အမ်ိဳး သမီးမ်ားသည္ ငတ္လြန္းလွသျဖင့္ တအိမ္တက္ ဆင္း ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ၾကရၿပီး မိသားစုမ်ား မွာ မယားတကြဲ သားတကြဲ ျဖစ္ေနၾကရသည္အထိ ဘဝမ်ား ၾကမ္းတမ္းလွသည္” ဟု မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ သည္။
ညႇဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေဒ ေအဂို ႏူနစ္ (Fr.Diego Nunes) သည္ လမ္းခရီးတြင္  ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည့္အတြက္  ဖာသာ  ဒီဖုန္း ေဆးကား တဦးတည္း အင္းဝတြင္ စစ္အက်ဥ္းသားအျဖစ္ ေနထိုင္ကာ ေပၚတူဂီ ၅ ေထာင္ေက်ာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ရ၏။
အင္းဝဘုရင္က အေျမာက္လက္နက္ကြ်မ္းက်င္ သည့္ ေပၚတူဂီတို႔ကို ဘုရင္၏ ေတာ္ဝင္အေျမာက္ တပ္တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေစသည္။ ၁၆၃၅ ခုႏွစ္ သာလြန္မင္းလက္ထက္ အင္းဝတြင္ ေပၚတူဂီလူဦးေရ တိုးလာရာ ပုန္ကန္မႈ ျဖစ္ပြားမည္ကို စိုးရိမ္သျဖင့္ စစ္မႈထမ္းႏွင့္ အႀကီးအကဲတခ်ိဳ႕မွလြဲ၍ က်န္သူမ်ား ကို ခ်င္းတြင္းျမစ္ႏွင့္ မူးျမစ္ၾကားရွိ မံုလွ၊ ခ်မ္းသာ၊ ေမဂြန္၊ ေခ်ာင္း႐ိုး၊ နဘက္၊ လက္ေတာ္ရာ၊ ေခ်ာင္းဦး၊ မုဆိုးဘို၊ ဟံလင္း၊ ရြာေတာ္ စသည့္ ၁၃ ရြာသို႔ ပို႔ကာ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ေစသည္။
အသားအေရာင္ကို လိုက္၍ အသားျဖဴမ်ားကို မံုလွႏွင့္ ခ်မ္းသာရြာ၊ ဂိုအာမွပါလာသည့္ အိႏၵိယ အႏြယ္ဝင္မ်ားကို ေခ်ာင္း႐ိုးရြာ၊ ဒီဗရစ္တို၏ ေဆြမ်ိဳး မ်ားကို တပရင္းကြ်န္းေတာသို႔ပို႔ေဆာင္သည္။ သူတို႔ ကဲ့သို႔ ပင္လယ္ေပ်ာ္မ်ားကို ကုန္းေခါင္ေခါင္ အရပ္ သို႔ ပို႔ေဆာင္ထားျခင္းကား ေရေန ငါးသတၲဝါကို ကုန္းေပၚသို႔ ပစ္တင္လိုက္သကဲ့သို႔ပင္ ဘဝမွာ ခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္းလွေပ၏။
စိုက္ပ်ိဳးေရးျဖင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳရ သကဲ့သို႔ တခါတရံ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ပေဒသရာဇ္ စစ္ပြဲမ်ားတြင္  ကြ်မ္းက်င္ရာလိမၼာ  ဆိုသကဲ့သို႔ အျမာက္တပ္သားမ်ားအျဖစ္ အမႈထမ္းရသည္။ ၁၇၅၆ ခုႏွစ္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ရန္ကုန္၊ သန္လ်င္၊ ပဲခူး စသည့္ တိုက္ပြဲမ်ားႏွင့္ ယိုးဒယားတို႔ ႏွင့္ တိုက္သည့္ စစ္ပြဲတြင္ ဖမ္းဆီးရမိသည့္ ျပင္သစ္ စစ္သံု႔ပန္း ၂၀ဝ ကို ေပၚတူဂီမ်ားရွိရာ အဆိုပါရြာ မ်ားသို႔ ထပ္မံပို႔ေဆာင္ခဲ့ျပန္၏။
ဆင္ျဖဴရွင္မင္း လက္ထက္ တ႐ုတ္ – ျမန္မာ စစ္ျဖစ္ပြားရာ ကုလားဗိုလ္ဘြဲ႕ခံ ျပင္သစ္ေရတပ္ဗိုလ္ ေပတလု မိလဒ္ (Petrus Millard) ေခါင္းေဆာင္ သည့္ ေပၚတူဂီ အေျမာက္တပ္ဖြဲ႕က ျမန္မာတို႔ႏွင့္ အတူ ရဲဝံ့ကြ်မ္းက်င္စြာ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾက၏။
ဘႀကီးေတာ္ဘုရား လက္ထက္ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲ၌မူ ဗရင္ဂ်ီတပ္သားမ်ား အမ်ား အျပား က်ဆံုးခဲ့သည့္အတြက္ ေပၚတူဂီမ်ားအဖို႔  ဒုတိယအႀကိမ္ ေလာကဓံတရားကို ဝမ္းနည္းဖြယ္ ရာျဖင့္ ႀကံဳရျပန္ေလသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ပင္ အသက္ရွင္ ရပ္တည္မႈအတြက္ ရွင္သန္ထေျမာက္ရန္ ႀကိဳးစားျဖတ္သန္းခဲ့သည္မွာ မ်ိဳးဆက္ ၄ ဆက္တိုင္တိုင္ ရွိခဲ့ေလၿပီ။ မ်ိဳးဆက္ ၄ ဆက္အတြင္း ကိုးကြယ္ရာ ႐ိုမန္ကက္သလစ္ဘာသာ ကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယဥ္ေက်းမႈကိုမူ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ျခင္းမရွိသည့္အတြက္ ယခုတိုင္ ေပၚတူဂီယဥ္ေက်းမႈဟူ၍ သူတို႔ထံ၌ ဘာမွ် မေတြ႕ရေတာ့ေခ်။
“ႏွစ္ ၄၀ဝ မွာ ေသြးေရာေႏွာမႈ အရမ္းမ်ားသြား ေတာ့ ေပၚတူဂီဆိုတဲ့ အစြမ္းအစကို မရွိဘူး။ ဆင္း သက္လာတယ္ ဆို႐ံုေလာက္ပဲ ေျပာႏိုင္ေတာ့တယ္။ လူမႈေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈက ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။ ဘာ သာေရးဘက္မွာသာ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ေတာ့တယ္” ဟု ေပၚတူဂီႏြယ္ဖြား ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဖာသာ အာလ္ဖြန္း ဦးကိုေလး (Fr.Alphonse U Ko Lay) က ဆိုသည္။
အညာေရာက္ ေပၚတူဂီမ်ားအေနျဖင့္ ေဒသခံ ျမန္မာမ်ားႏွင့္ ေသြးေႏွာကာ ျမန္မာ – ေပၚတူဂီ ကျပားမ်ား ထြက္ေပၚခဲ့ေသာ္လည္း ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ ကျပား ယဥ္ေက်းမႈအသစ္တခု ေပၚ ထြန္းလာျခင္းလည္း မရွိ။ တျခားေသာ ျမန္မာေျမ ေရာက္ တ႐ုတ္၊ ဟိႏၵဴ၊ မြတ္ဆလင္တို႔ကဲ့သို႔ ေပၚတူဂီ မ်ားအေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ ျခင္း မရွိေပ။ ေရွးေဟာင္း ႐ိုမန္ကက္သလစ္ ဘုရား ေက်ာင္းမ်ားသာ ေပၚတူဂီတို႔၏ အေငြ႕အသက္ အျဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
ေပၚတူဂီတို႔ ပထမဆံုးအေျခခ်ခဲ့သည့္ သန္လ်င္ (Syriam) သည္ပင္လွ်င္ တျခားေသာ မလကၠာ၊ ပီနန္၊ မကာအို၊ ဂိုအာ တို႔ကဲ့သို႔ ေပၚတူဂီယဥ္ေက်းမႈ ဘာသာစကား၊ ရပ္ကြက္မ်ား၊ လမ္းမ်ား အေဆာက္ အဦမ်ား၊ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားပင္ မက်န္ရစ္ခဲ့ၾကေပ။
“ဒီဗရစ္တို” လွဴဒါန္းခဲ့သည့္  မယ္ေတာ္သခင္မ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းႀကီးသည္ စစ္အတြင္း ပ်က္စီးခဲ့ သည့္အတြက္ ၁၇၅၀ ခုႏွစ္တြင္ အီတလီ ဘုန္းေတာ္ ႀကီး ပါအိုလို မာရီး နယ္ရီးနီး (Rev.Fr.Paolo Marie Nerini) က ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ စစ္၏ဒဏ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ခံခဲ့ရသည့္ ပ်က္စီးေန ေသာ အဆိုပါ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးတခုသာ သမိုင္း အေမြအႏွစ္အျဖစ္ သန္လ်င္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့၏။ ထို ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးပင္လွ်င္ အစိုးရက သိမ္းထား သည့္အတြက္ မူလ ေပၚတူဂီအႏြယ္ဝင္ ဘရင္ဂ်ီ ႐ိုမန္ကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္မ်ားအေနျဖင့္ စီမံခန္႔ခြဲ ခြင့္ မရရွိေပ။
ျမန္မာဘုရင္မ်ား လက္ထက္ႏွင့္ အဂၤလိပ္ အစိုးရ လက္ထက္တိုင္ တိုင္းျပည္ကာကြယ္ေရးတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည့္ ေပၚတူဂီအႏြယ္ ဘရင္ဂ်ီမ်ားဟု အသိ အမွတ္  ျပဳခံခဲ့ရေသာ္လည္း  ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္  အစိုးရလက္ထက္ႏွင့္ စစ္အစိုးရ လက္ ထက္တြင္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းပင္ မခံရေတာ့ဘဲ သက္ေသခံကတ္တြင္ ျမန္မာအျဖစ္သာ ထည့္သြင္း ခြင့္ ရွိေတာ့သည္။
လူမ်ိဳးဇာတိသာမက ဘာသာတရား ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ မ်ားႏွင့္ပင္  ႀကံဳခဲ့ရသည္ဟု  ဖာသာ  အာလ္ဖြန္း ဦးကိုေလးက ဆိုသည္။
“သမိုင္းကို သမိုင္းလိုပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ အဘိုး ေတြ အေဖေတြအေၾကာင္းေျပာရင္ ဒါေတြက ပါလာ မွာပဲ။ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔လည္း ရတာမဟုတ္ဘူး။ တခ်ိဳ႕က အျမင္ေစာင္းၿပီး သံသယျဖစ္တယ္။ အေမ ေက်ာ္ ေထြးေတာ္လြမ္းတယ္ ဆိုၿပီး ျဖစ္လာတယ္။ ဘာသာေရးမွာလည္း လြတ္လပ္စြာဝတ္ျပဳဆုေတာင္း ခြင့္ပဲ ရွိတယ္။ ဘာသာေရးအရေတာ့ လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိဘူးလို႔  ဆိုရမွာပါ”  ဟု  ဖာသာ အာလ္ဖြန္း ဦးကိုေလးက ေထာက္ျပသည္။
ကိုးကား
၁။        “အင္းဝေရာက္ ေျခရာမ်ား” – ဖာသာ ေအ ကိုေလး
၂။        “မန္းေလး ကက္သလစ္ သာသနာႏွင့္ ဘရင္ဂ်ီရြာႀကီးမ်ား ” – ဆရာေအာင္ၫြန္႔
၃။        ခ်မ္းသာရြာသမိုင္း

Monday, February 3, 2014

အရူးေထာင္



အရူးေထာင္

က်ဳပ္အခု အရူးေထာင္မွာဗ်။   ဗ်ာ---  (အာ ) သြားေလ့လာေနတာမဟုတ္ဘူး က်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ အရူးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေရာက္ေနတာပါ။ အဟုတ္ေျပာတာ တကယ္ ။ ေနဦး က်ဳပ္ေရာက္ေနတဲ့ အရူးေထာင္အေၾကာင္း ခင္ဗ်ားကိုနည္းနည္းေျပာျပမယ္။ 

က်ဳပ္ေရာက္ေနတဲ့အရူးေထာင္ၾကီးက အက်ယ္ၾကီးရယ္။ ေတာေတြ ေတာင္ေတြလည္းရွိတယ္။ ေရတံခြန္ေတြ ေခ်ာင္းေတြ ျမစ္ေတြလည္းရွိတယ္။ ေက်းငွက္သာရကာေတြလည္းရွိတယ္။ ဥဒဟိုသြားလာေနတဲ့ ယဥ္ၾကီးယဥ္ငယ္ ေတြလည္းရွိတယ္။ ၾကည္လင္သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္တဲ့ ေလႏုေအးေလးေတြ ရွိတဲ့ေနရာ ရွိသလုိ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆုိဒ္ ဖုံမႈံ႕ေတြနဲ႕ မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ ေနရာလည္းရွိတယ္။ ေျပာပီပါပေကာ  အက်ယ္ၾကီးပါဆုိေန။
ထူးဆန္းတာက မြန္းက်ပ္ပိတ္ေလွာင္ေနတဲ့ေနရာကို အရူးေတြေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တာဗ်။ အခုက်ဳပ္လည္း အဲဒီ ေနရာမွာပဲ။ အရူးဆိုေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရူးမွန္းေတာ့ ဘယ္သူသိပါ့မလဲ။ အားလုံး ေပ်ာ္ေနၾကတာေပါ့။ အဲ တစ္ခုထူးဆန္းတာက ဒီအရူးေထာင္မွာ အရူးကုဆရာဝန္မရွိဘူးဗ်ိဳ႕။ အဲ ေပ်ာက္ခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုယ ့္ဖာသာ ကုေပေတာ့။ တစ္ခါတုန္းကေတာ့ ဒီမွာ အရူးေတြကို လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကုစားေပးတဲ့ ဆရာၾကီး တစ္ပါး ရွိခဲ့ဖူးတယ္တဲ့ဗ်။ သူ႕ေမတၱာတရားေၾကာင့္အရူးအေတာ္မ်ားမ်ား လြတ္ေျမာက္ခ်မ္းသာသြားဖူးတယ္။ ဆရာၾကီးလည္း ေနာင္ အရူးေတြ ေပ်ာက္ေစခ်င္တဲ့ ေမတၱာနဲ႕ တပည့္ေတြေမြးျပီး ကုနည္းေတြ သင္ခဲ့ေပးပါရဲ႕။ ခုေတာ့ သူ႕တပည့္ေတြထဲကေတာင္ အခ်ိဳ႕ သြက္သြက္ခါေနမွေတာ့  အငး္းးး က်ဳပ္တုိ႕အရူးေတြေပ်ာက္ဖုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေမွးမွိန္စျပဳေနပီေပါ့ဗ်ာ။

က်ဳပ္တုိ႕ အရူးေထာင္မွာ သံတံတုိင္းေတြနဲ႕ ကာရံမထားဘူး။ ၾကိုးေတြနဲ႕ တုတ္ေႏွာင္မထားဘူး။ ေျခထိပ္လက္ထိပ္ မခတ္ထားဘူး။ အရူးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ထိမ္းသိမ္းၾကပ္မတ္ဘုိ႕ ဝန္ထမ္းမရွိဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ မလုိလုိ႕ဗ်။ ဟုတ္တယ္။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ က်ဳပ္တုိ႕အရူးေတြကိုယ္တုိင္ အင္မတန္ခုိင္ျပီး မျမင္ရတဲ့ ၾကိဳးေတြနဲ႕ အရူးအခ်င္းခ်င္း ႏွလုံးသားေတြ ေဖာက္ျပီး တုတ္ေႏွာင္ထားတယ္။ အျခား အရာဝတၱဳေတြနဲ႕လည္း တုတ္ေႏွာင္ထားတတ္တယ္။ ကိုယ္ေက်ေက်နပ္နပ္ တုတ္ေႏွာင္ထားတဲ့ၾကိဳးေတြကို ကိုယ္တုိင္ မျဖဳတ္မျဖတ္ခ်င္မွေတာ့ဗ်ာ  အျခား ဘာလုိေသးလုိ႕လဲ။
အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။

က်ဳပ္ အခု မွန္တာေျပာရရင္ ဒီအရူးေထာင္ကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္ဗ်။ က်ဳပ္ စိတ္ကူးနဲ႕ ရုန္းထြက္ၾကည့္ေသးတယ္။ က်ဳပ္ႏွလုံးသားနဲ႕ ဆက္ထားတဲ့ သံမဏိသံေယာဇဥ္ၾကိဳးေၾကာင့္ ေသြးစိမ္း ေတာက္ေတာက္က်ေအာင္ နာက်င္တယ္ဗ်ိဳ႕ မခံစားႏုိင္ေသးဘူး။ က်ဳပ္ေတာင္ ဒီေလာက္နာရင္ အျခား က်ဳပ္နဲ႕ ဆက္ထားတဲ့ ႏွလုံးသားေတြလည္း နာမွာပဲ။ က်ဳပ္ဒီလုိေတြးရင္းလက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရတယ္။အခ်ိဳ႕အရူးေတြလည္း ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႕ အရူးေထာင္ကေန လြတ္ေအာင္ ၾကိဳးစား ရုန္းေနတာ ၾကည့္ျပီး က်ဳပ္ ျပဳံးမိတယ္။ ဒီၾကိဳးေတြ မျပတ္ဘဲ မျဖတ္ဘဲ ဘယ္အရူးမွ ဒီအရူးေထာင္က လြတ္မွာ မဟုတ္ဘဲကိုး။ 

အခ်ိဳ႕အရူးေတြကိုေတာ့ က်ဳပ္ေလးစားသဗ်။ သူတုိ႕ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ၾကိဳးေတြကို တစ္ခါတည္း အကုန္အစင္ မျဖတ္ႏုိင္မွန္းသိလို႕ ျဖတ္လုိ႕ရတဲ့ၾကိဳးေတြ ေရြးျပီးျဖတ္ေနၾကတယ္။ သူတို႕ တစ္ေန႕ လြတ္ေျမာက္မွာလို႕ က်ဳပ္ေတာ့ ယုံၾကည္တယ္။ တစ္ခုပဲ တစ္ၾကိဳးျပတ္ တစ္ၾကိဳးထပ္မခ်ည္ဘူးဆုိရင္ေပါ့ေလ။

ထပ္ေျပာခ်င္ေသးတယ္
က်ဳပ္ ဒီအရူးေထာင္ကေန လြတ္ခ်င္ပါတယ္

အခု မလြတ္ေသးေပါ့အတူတူေတာ့ ကိုထီးရဲ႕ သီခ်င္းေလးကို ညည္းလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ--

``အခ်စ္ေထာင္``တဲ့
အခ်စ္ေထာင္××× သံေယာဇဥ္ၾကိဳးနဲ႕ တည္းေႏွာင္ထားတဲ့×× အက်ဥ္းေထာင္×× ကိုယ္ဘယ္လုိလုပ္ျ႔ပီး ရုန္းမွာလဲ××  မင္းေျပာပါ××ကိုယ္ပိုင္တဲ့ ××လြတ္လပ္မႈေတြ အားလုံး×× ဆုံးရႈံးျပီ×× အိုးးး  ထာဝရ ခ်ဳပ္ေႏွာင္××  မင္းအက်ဥ္းေထာင္
ေနပူပါေစ×× မိုးခ်ဳပ္ပါေစ  ×× ရတယ္××ေမွာင္ေနပါေစ×× လင္းလြန္းပါေစရတယ္×× ရီပါေစ××ငိုပါေစ×× ျပဳံးပါေစ×× မဲ့ပါေစ×× ဘာျဖစ္ျဖစ္ရေနပါတယ္×× အစဥ္ျမဲလည္းရပါေစမယ္××  အခ်စ္×× အက်ယ္ခ်ဳပ္လားအခ်စ္×× တကယ္လုပ္မလားအခ်စ္×× ေက်အက္ႏွလုံးသား×× စံျပအက်ဥ္းသား××-

တိုင္းျပည္မဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတရား

တုိင္းျပည္ မဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတရား

Written by  မိုးသု (မႏၲေလး)

စင္ကာပူႏုိင္ငံေရာက္ အင္ဂ်င္နီယာေလးတစ္ဦးက ဘုရားရွင္ဟာ “သဗၺညဳတ ဘုရားရွင္” ျဖစ္ၿပီးမွ အမွား လုပ္မိေသးလား” လို႔ ေမးပါတယ္။ “မလုပ္မိဘူး” လို႔ေျဖေတာ့ “ေဝသာလီ တုိင္းျပည္ဟာ ဘုရားရဲ႕ အမွားေၾကာင့္ ပ်က္စီးခဲ့ရတာ မဟုတ္ဘူးလား” လုိ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။ စာကို ေသခ်ာ ဖတ္မထားရင္၊ စာေပက်မ္းဂန္ ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ ဖတ္မထား သူမွန္ရင္ သူထင္သလိုပဲ ထင္ၾကမွာပါပဲ။
သူက အရွင္အာနႏၵာနဲ႔ ဘုရားရွင္တုိ႔ အျပန္အလွန္ေျပာတဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ ေဝသာလီျပည္ ပ်က္စီးရတယ္လုိ႔ ထင္မွတ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ ေျဖရွင္းေပးသင့္တဲ့ ကိစၥျဖစ္သလို ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီးကို ဖြံ႕ၿဖိဳး တုိးတက္ေအာင္ တည္ေဆာက္ေနရာမွာလည္း ဒီအခ်က္အလက္ေတြဟာ အေထာက္အကူ ျပဳႏိုင္တာေၾကာင့္ ေရးသားတင္ျပ ေပးခ်င္ပါတယ္။
ေဝသာလီျပည္နဲ႔ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ အၾကားမွာ တစ္ႏွစ္လွ်င္ အခြန္ေငြ တစ္သိန္းထြက္ရွိတဲ့ ဆိပ္ကမ္းရြာေလး တစ္ရြာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီရြာကေလးဟာ ရြာတစ္ဝက္က ေဝသာလီ နယ္နိမိတ္ထဲ ပါဝင္ၿပီး တစ္ဝက္က ရာဇၿဂိဳဟ္ နယ္နိမိတ္ထဲ ပါဝင္ေနကာ တုိင္းျပည္ႏွစ္ခု သူပိုင္ငါပိုင္ အျငင္းပြားေနတဲ့ ရြာကေလးပါ။ အခြန္ေကာက္ခ်ိန္ ေရာက္ရင္ ေဝသာလီကအရင္ ေရာက္လာရင္ ရြာသူႀကီးက ေဝသာလီကို ေပးလိုက္ပါတယ္။ ရာဇၿဂိဳဟ္အရင္ ေရာက္လာရင္လည္း ရာဇၿဂိဳဟ္ကို ေပးလိုက္ပါတယ္။ စည္းကမ္းရွိတာက ေဝသာလီကို ေပးလိုက္ရင္လည္း ရာဇၿဂိဳဟ္က ရြာသူႀကီးကို ျပႆနာ မရွာပါဘူး။ ရာဇၿဂိဳဟ္ကို ေပးလုိက္တဲ့ ႏွစ္မွာလည္း ေဝသာလီက ျပႆနာ မရွာပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပည္နယ္အခ်ဳိ႕မွာ လက္နက္ကိုင္က အခြန္ေကာက္လုိက္ အစိုးရက အခြန္ ေကာက္လုိက္ ျဖစ္ေနတာကို ျပည္သူေတြကို ေထာက္ထားေသာအားျဖင့္ ျပန္လည္ စဥ္းစားသင့္တယ္လုိ႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။
တစ္ႏွစ္ေတာ့ ေဝသာလီက အရင္ေရာက္လာတာမုိ႔ ရာဇၿဂိဳဟ္လာတဲ့အခါမွာ ေဝသာလီကုိ ေပးလိုက္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ရြာသူႀကီးက တင္ျပပါတယ္။ ေဝသာလီက အခြန္ေငြ တစ္သိန္းကို ၂ ႏွစ္ဆက္တုိက္ ရရွိသြားပါတယ္။ ရာဇၿဂိဳဟ္အဖြဲ႕ဟာ ေနျပည္ေတာ္ ျပန္ၿပီး အဇာတသတ္မင္းကို အေၾကာင္းစံု တင္ေလွ်ာက္ပါတယ္။ တင္ျပမႈ အဆံုးမွာ အဇာတသတ္မင္းဟာ ေဒါသ ေျခာင္းေျခာင္းထြက္ၿပီး “ေဝသာလီကို အျပဳတ္တုိက္ၿပီး ဝဇၨီမင္းမ်ဳိးေတြကို မ်ဳိးတံုးသတ္မယ္” လို႔ေျပာၿပီး ေဝသာလီကို စစ္သြားတုိက္ဖို႔ ဆုိင္ရာ စစ္သူႀကီးေတြကို စစ္အဂၤါေလးပါး ျပင္ခုိင္းပါတယ္။ စစ္ခ်ီဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ဆုိင္ရာစစ္သူႀကီးမ်ားက တင္ျပတဲ့အခါမွာ အဇာတသတ္မင္းဟာ သတိျပန္ကပ္ၿပီး “တိုင္းတစ္ပါးကို စစ္တုိက္ျခင္းကား အလြန္ဝန္ေလး၏။ ပညာရွိတုိ႔နဲ႔အရင္ တုိင္ပင္သင့္၏။ ဤေလာက၌ ဘုရားတည္းဟူေသာ ပညာရွိမည္သည္ရွိ၏။ အကယ္၍ ငါစစ္ထိုး၍ အက်ဳိးရွိမည္ ျဖစ္လွ်င္ ဘုရားရွင္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနလိမ့္မယ္။ အက်ဳိးမရွိလွ်င္ စစ္တိုက္လို႔ ဘာအက်ဳိးရွိမွာလဲလို႔ မိန္႔ေတာ္မူလိမ့္မယ္” လုိ႔ ႀကံစည္ စဥ္းစားၿပီး ေဝႆကာရ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဘုရားဆီ ေစလႊတ္ၿပီး အေၾကာင္းစံု ေလွ်ာက္ထားခုိင္းပါတယ္။

ေဝႆကာရ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကို ၾကားသိရတဲ့ ဘုရားရွင္ဟာ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးကို ဘာမွမေျပာဘဲ အနားမွာ ယပ္ခတ္ေပးေနတဲ့ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ကို ေမးခြန္းမ်ား ေမးေတာ္မူပါတယ္။

၁။ “ခ်စ္သား အာနႏၵာ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ မၾကာမၾကာ စည္းေဝးကုန္၏ေလာ။ အႀကိမ္မ်ားစြာ စည္းေဝးကုန္၏ေလာ။ သင္ခ်စ္သား အဘယ္သို႔ ၾကားရကုန္သနည္း”

“ျမတ္စြာဘုရား၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ မၾကာမၾကာ စည္းေဝးကုန္၏။ အႀကိမ္မ်ားစြာ စည္းေဝးကုန္၏ဟု တပည့္ေတာ္ ၾကားသိရပါသည္”

“အာနႏၵာ၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔ မၾကာမၾကာ စည္းေဝးကုန္လ်က္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ စည္းေဝးေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး ဆုတ္ယုတ္ ပ်က္စီးရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ ႀကီးပြား တုိးတက္ရန္သာ အေၾကာင္းရွိ၏”

၂။ “ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ အညီအညြတ္ စည္းေဝးကုန္ေလာ။ အညီအညြတ္ အစည္းအေဝးမွ ထၾကကုန္၏ေလာ။ တုိင္းေရးျပည္ရာ ကိစၥမ်ားကို အညီအညြတ္ ေဆာင္ရြက္ၾကကုန္၏ေလာ။”

“ျမတ္စြာဘုရား၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ အညီအညြတ္ စည္းေဝးကုန္၏။ အညီအညြတ္ အစည္းအေဝးမွ ထၾကကုန္၏။ တုိင္းေရးျပည္ရာ ကိစၥမ်ားကို အညီအညြတ္ ေဆာင္ရြက္ကုန္၏”

“အာနႏၵာ၊ အညီအညြတ္ စည္းေဝးၾကကုန္လ်က္ အညီအညြတ္ အစည္းအေဝးမွ ထၾကကုန္လ်က္ တုိင္းေရးျပည္ရာ ကိစၥမ်ားကို အညီအညြတ္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ ႀကီးပြား တုိးတက္ရန္သာ အေၾကာင္းရွိ၏”

၃။ “ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ မပညတ္ခဲ့ေသာ အရာကို မပညတ္ဘဲ ရွိကုန္၏ေလာ။ ပညတ္ၿပီးေသာ အရာကို မပယ္ဖ်က္ဘဲ ရွိကုန္၏ေလာ။ ပညတ္ထားသမွ်ေသာ က်င့္ထံုးဥပေဒတို႔ကို လိုက္နာၾကကုန္၏ေလာ”

“ျမတ္စြာဘုရား၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ မပညတ္ခဲ့ေသာ အရာကို မပညတ္ၾကကုန္။ ပညတ္ၿပီးေသာ အရာကိုလည္း မပယ္ဖ်က္ၾကကုန္။ ပညတ္ထားသမွ်ေသာ က်င့္ထံုးဥပေဒတုိ႔ကိုလည္း လိုက္နာၾကကုန္၏”
“အာနႏၵာ၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ မပညတ္ခဲ့ေသာ အရာကို မပညတ္ၾကဘဲ။ ပညတ္ၿပီးေသာ အရာကိုလည္း မပယ္ဖ်က္ဘဲ။ ပညတ္ထားသမွ်ေသာ က်င့္ထံုးဥပေဒတုိ႔ကိုလည္း လိုက္နာေနၾကသမွ် ကာလပတ္လံုး ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္ရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ ႀကီးပြားတုိးတက္ရန္သာ အေၾကာင္းရွိ၏။” ဒီအေမးအေျဖမွာ မပညတ္ခဲ့ေသာ အရာကို မပညတ္ၾကဘဲဆိုတာက ေရွးမင္းမ်ား လက္ထက္ အခြန္အတုတ္ မေကာက္ယူခဲ့တဲ့ အရာဌာနေတြကို အခြန္ေကာက္ယူျခင္း မယူျခင္းကို ေမးျမန္းလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပညတ္ၿပီးေသာ အရာကိုလည္း မပယ္ဖ်က္ဘဲဆုိတာက ေရွးမင္းမ်ားလက္ထက္ ေကာက္ယူခဲ့တဲ့ အခြန္အတုတ္ေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေကာက္ယူရဲ႕လားလို႔ ေမးျမန္းလိုရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
၄။ “ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ အသက္ႀကီးကုန္ေသာ ဝဇၨီမင္းတုိ႔ကို အ႐ိုအေသ ျပဳၾကကုန္၏ေလာ။ အေလးျပဳၾကကုန္၏ေလာ။ ျမတ္ႏုိးကုန္၏ေလာ။ ပူေဇာ္ကုန္၏ေလာ။ ထုိအသက္ႀကီးသူတို႔၏ စကားကုိလည္း နာယူသင့္သည္ဟု ထင္မွတ္ၾကကုန္၏ေလာ”

“ျမတ္စြာဘုရား၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ အသက္ႀကီးကုန္ေသာ ဝဇၨီမင္းတုိ႔ကို အ႐ိုအေသ ျပဳၾကကုန္၏။ အေလးျပဳၾကကုန္၏။ ျမတ္ႏုိးကုန္၏။ ပူေဇာ္ကုန္၏။ ထုိအသက္ႀကီးသူတို႔၏ စကားကုိလည္း နာယူသင့္သည္ဟု ထင္မွတ္ၾကကုန္၏”

“အာနႏၵာ၊ ထုိသို႔ျဖစ္လွ်င္ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္ရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ ႀကီးပြားတုိးတက္ရန္သာ အေၾကာင္းရွိ၏”

၅။ “ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးငယ္တုိ႔ကို အတင္းဆြဲငင္၍ အႏုိင္အထက္ မသိမ္းပိုက္ဘဲ ရွိၾကကုန္၏ေလာ”

“ျမတ္စြာဘုရား၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးငယ္တုိ႔ကို အတင္း ဆြဲငင္၍ အႏိုင္အထက္ မသိမ္းပိုက္ၾကပါကုန္”

“အာနႏၵာ၊ ထုိသို႔ျဖစ္လွ်င္ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္ရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ ႀကီးပြားတုိးတက္ရန္သာ အေၾကာင္းရွိ၏”

၆။ “ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ဝဇၨီမင္းတို႔သည္ ၿမိဳ႕တြင္း ၿမိဳ႕ျပင္ရွိ နတ္ကြန္းတုိ႔ကုိ အ႐ိုအေသ ျပဳၾကကုန္၏ေလာ။ အေလးျပဳၾကကုန္၏ေလာ။ ျမတ္ႏုိးကုန္၏ေလာ။ ပူေဇာ္ကုန္၏ေလာ။ ထိုနတ္ကြန္းတုိ႔ကုိ ေရွးက ေပးလွဴၿမဲ ျပဳၿမဲ ျဖစ္ေသာ တရားႏွင့္ မဆန္႔က်င္သည့္ ဗလိနတ္စာကိုလည္း မဆုတ္ယုတ္ ေစဘဲရွိကုန္၏ေလာ”

“ျမတ္စြာဘုရား၊ ဝဇၨီမင္းတို႔သည္ ၿမိဳ႕တြင္း ၿမိဳ႕ျပင္ရွိ နတ္ကြန္းတုိ႔ကုိ အ႐ိုအေသ ျပဳၾကကုန္၏။ အေလးျပဳၾကကုန္၏။ ျမတ္ႏုိးကုန္၏။ ပူေဇာ္ကုန္၏။ ေရွးက ေပးလွဴၿမဲ ျပဳၿမဲျဖစ္ေသာ တရားႏွင့္ မဆန္႔က်င္သည့္ ဗလိနတ္စာကိုလည္း မဆုတ္ယုတ္ေစကုန္”

“အာနႏၵာ၊ ထုိသို႔ျဖစ္လွ်င္ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္ရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ ႀကီးပြားတုိးတက္ရန္သာ အေၾကာင္းရွိ၏”

ၿမိဳ႕တြင္း ၿမိဳ႕ျပင္ရွိ နတ္ကြန္းတုိ႔ကုိ အ႐ိုအေသျပဳၾကကုန္၏။ အေလးျပဳ ၾကကုန္၏။ ျမတ္ႏုိးကုန္၏။ ပူေဇာ္ကုန္၏။ ေရွးက ေပးလွဴၿမဲ ျပဳၿမဲျဖစ္ေသာ တရားႏွင့္ မဆန္႔က်င္သည့္ ဗလိနတ္စာကိုလည္း မဆုတ္ယုတ္ေစေသာ မင္းတုိ႔အား နတ္တို႔သည္ အေစာင့္အေန ေကာင္းစြာ ခ်ထားမႈ မျပဳၾကကုန္။ နတ္တုိ႔သည္ မျဖစ္ေသးေသာ ဆင္းရဲဒုကၡကို ျဖစ္ေစရန္ မစြမ္းႏုိင္ၾကကုန္ေသာ္လည္း ျဖစ္ေနေသာ ႏွာေစးျခင္း၊ ေခါင္းကိုက္ျခင္းစေသာ ဆင္းရဲဒုကၡတုိ႔ကို တုိးပြားေအာင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကကုန္၏။ ဗလိနတ္စာ တင္ေျမႇာက္ေသာ မင္းအား နတ္တုိ႔သည္ တတ္ႏုိင္သမွ် ေစာင့္ေရွာက္ၾကကုန္၏။ ျဖစ္ေနေသာ ေခ်ာင္းဆုိး၊ ေခါင္းကိုက္စေသာ ေရာဂါေဝဒနာတုိ႔ကိုလည္း လ်င္ျမန္စြာ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ လုပ္ေပးၾကကုန္၏။ စစ္ျဖစ္ေသာအခါမွာ မိမိတုိင္းျပည္မွ တပ္တုိ႔သည္ ရွိရင္းထက္ ႏွစ္ဆသံုးဆသဖြယ္ တစ္ဖက္ရန္သူ အျမင္မွားရေအာင္ ဖန္ဆင္း ေပးၾကကုန္၏။ တစ္ဖက္ရန္သူတုိ႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အဆင္းသဏၭာန္တုိ႔ ဖန္ဆင္းျပ ကုန္ၾက၏” လို႔ ဒီအေမးအေျဖနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မဟာဗုဒၶဝင္က်မ္းမွာ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက အက်ယ္တဝင့္ ရွင္းလင္း ေပးထားပါတယ္။

၇။ “ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ မႂကြလာေသးေသာ ရဟႏၲာတုိ႔ကုိ ႂကြလာေစျခင္းငွာ၊ ႂကြလာၿပီးေသာ ရဟႏၱာတုိ႔ကိုလည္း ဝဇၨီတုိင္း၌ ခ်မ္းသာစြာ ေနရျခင္းငွာ တရားႏွင့္အညီ ေကာင္းမြန္စြာ ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္ ေပးၾကကုန္၏ေလာ”

“ျမတ္စြာဘုရား၊ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ မႂကြလာေသးေသာ ရဟႏၲာတုိ႔ကုိ ႂကြလာေစျခင္းငွာ၊ ႂကြလာၿပီးေသာ ရဟႏၲာတုိ႔ကိုလည္း ဝဇၨီတုိင္း၌ ခ်မ္းသာစြာ ေနရျခင္းငွာ တရားႏွင့္အညီ ေကာင္းမြန္စြာ ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္ေပးၾကကုန္၏”

“အာနႏၵာ၊ ထုိသို႔ျဖစ္လွ်င္ ဝဇၨီမင္းတုိ႔သည္ ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္ရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ ႀကီးပြား တုိးတက္ရန္သာ အေၾကာင္းရွိ၏”

ဘုရားရွင္ဟာ အရွင္အာနႏၵာ အေမးအေျဖ ျပဳၿပီးေနာက္မွာ “ဝႆကာရ တစ္ခါတုန္းက ေဝသာလီျပည္ သာရႏၵဒ နတ္ကြန္း၌ေနစဥ္ ဝဇၨီမင္းတုိ႔အား တုိင္းျပည္ ႀကီးပြား တုိးတက္ေၾကာင္း ဤအပရိဟာနိယတရား ခုနစ္ပါးတို႔ကို ငါဘုရား ေဟာၾကားခဲ့ေလၿပီ။ ဝဇၨီမင္းတို႔သည္ ဤအပရိဟာ နိယတရားတုိ႔ကို က်င့္သံုးေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေခ်” လိ႔ု အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးကို မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

ဒီအခါမွာ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက “ျမတ္စြာဘုရား၊ ဤအပရိဟာနိယတရား တစ္ပါးပါးနဲ႔ ျပည့္စံုေနလွ်င္ပင္ ဝဇၨီမင္းတို႔ အဖို႔ရာ ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္ရန္ အေၾကာင္းမရွိပါ။ ခုနစ္ပါးလံုး က်င့္ေနလွ်င္ကား ဆုိဖြယ္ရာ မရွိပါ။ အဇာတသတ္မင္းသည္ ျဖားေယာင္း ေသြးေဆာင္မႈကိုျဖစ္ေစ အခ်င္းခ်င္း စိတ္ဝမ္း ကြဲေစမႈကို ျဖစ္ေစ မျပဳလုပ္ဘဲ စစ္တိုက္လွ်င္ ဝဇၨီတုိင္းျပည္ကို သိမ္းပုိက္ႏုိင္ဖြယ္ရာ မရွိပါ။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ကုိ ခြင့္ျပဳပါဦး။ တပည့္ေတာ္တုိ႔သည္ ျပဳလုပ္ဖြယ္ရာ ကိစၥမ်ား ျပားၾကပါကုန္၏” လို႔ ေလွ်ာက္ထား ကန္ေတာ့ၿပီး နန္းေတာ္ ျပန္သြားပါတယ္။

ဘုရားရွင္ဟာ အရွင္အာနႏၵာနဲ႔ အေမးအေျဖ စကားတုိ႔ကို ဝႆကာရ ၾကားသိၿပီး ဝဇၨီမင္းတုိ႔ကုိ စစ္တုိက္ရန္ ဗ်ဴဟာ ရသြားမွာကို မသိ မဟုတ္ပါဘူး။ သိပါတယ္။ သိရဲ႕နဲ႔ ဘာလို႔ ေျပာတုံးဆုိေတာ့ အကယ္၍ ယခုလို မေျပာဘဲေနရင္ အဇာတသတ္မင္းက ဝဇၨီမင္းေတြ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေဝသာလီကို စစ္သြားတုိက္ေတာ့မွာပါ။ အဇာတသတ္မင္းဟာ စစ္အင္အား အင္မတန္ ႀကီးမားတဲ့ စစ္ဘုရင္ႀကီးမုိ႔ အပရိဟာနိယ တရားကို ဝဇၨီမင္းေတြ က်င့္သံုးေနပါေသာ္လည္း အဇာတသတ္ကို စစ္ရံႈးၾကရမွာပါ။ အဲဒီေခတ္အခါမွာ အဇာတသတ္မင္းရဲ႕ ဂုဏ္ထူးတစ္ခုက “မ်ားေသာ စစ္အင္အားရွိေသာ မင္းႀကီး” ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလို ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အေမးအေျဖစကားေၾကာင့္ အဇာတသတ္မင္းဟာ ဝဇၨီမင္းေတြ အခ်င္းခ်င္း စိတ္ဝမ္းကြဲေအာင္ လုပ္တာ သံုးႏွစ္ၾကာသြားတာမုိ႔ ဝဇၨီမင္းေတြအဖို႔ အသက္သံုးႏွစ္ ရွင္သန္ခြင့္ ပိုရသြားၾကပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားသာ အေမးအေျဖမလုပ္ရင္ ဝဇၨီမင္းေတြ ရက္ပုိင္းအတြင္းမွာ ေသကုန္ၾကရမွာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ လွည့္ပတ္ ေျပာဆုိရာ မက်ဘူးလားလုိ႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ လွည့္ပတ္ ေျပာဆိုရာ မက်ပါဘူး။ အကယ္၍ စစ္အင္အားခ်င္းသာ ညီခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဒီတရား ခုနစ္ပါးကို က်င့္သံုးတဲ့ ႏုိင္ငံက ေသခ်ာေပါက္ စစ္ႏုိင္မွာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သီအုိရီကို ေျပာျပျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဝသာလီ တုိင္းျပည္ ပ်က္တာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အမွားမဟုတ္ပါဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မိန္႔ၾကားခ်က္မ်ားကို ၿခံဳငံု သံုးသပ္ ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဟာ ညီညီညြတ္ညြတ္ စည္းစည္းလံုးလံုး မွန္မွန္ကန္ကန္ အလုပ္လုပ္ၿပီး တရားဥပေဒကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားမ်ား ကိုယ္တုိင္ ေလးစားလိုက္နာရင္ တုိင္းျပည္ဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္မယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူရင္း ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိသာ ထင္ရွားပါတယ္။ ေခတ္မီ ဖြံ႕ၿဖိဳး တုိးတက္တဲ့ တုိင္းျပည္တစ္ခုျဖစ္ဖို႔ လူတန္းစားမေရြး တရားဥပေဒကို ေလးစား လိုက္နာဖို႔ရန္ လိုအပ္ပါတယ္။

ရွင္သူႏွင့္ေသသူမ်ား

 
ရွင္သူႏွင့္ေသသူမ်ား

-------------- ေရးသားသူ- ရဲမိုး

 ႏုိင္ငံေရးသမား ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားရွိပါသည္။ တစ္မ်ဳိးကေတာ့ သမုိင္း၏ဆယ္စုႏွစ္၊ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းၿပီး ဘယ္ေတာ့မွမေသဆံုးသူ Immortal မ်ားျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္မ်ဳိးကေတာ့ မရဏကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္သည့္ လူသားမ်ားအျဖစ္ ေသျခင္းတရား၏ ေခၚေဆာင္ရာကို လိုက္ပါသြားၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ဘယ္ေတာ့မွမေသဆံုးသည့္ ထာ၀ရရွင္သန္မႈ (Immortality)ကို ရရွိသြားသူမ်ားကေတာ့ သူတို႔၏သတၱိ၊ ႐ုိးသားမႈ၊ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံမႈႏွင့္ သေဘာထားႀကီးမႈကို ရင္းႏွီးၿပီး သမုိင္း၏ရွင္သန္မႈကို ပိုင္ဆုိင္သြားခဲ့ၾကသည္။ မရဏကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္သူမ်ားကေတာ့ အခ်ိန္တန္သည့္အခါ သခၤါရတရားအရ လူ႔ေလာကကိုႏႈတ္ဆက္စြန္႔ခြာသြားၾကသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားအၾကားမွာ သူတို႔နာမည္မ်ား ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကရသည္။ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ကမၻာ့သမိုင္း၏ ႏိုင္ငံေရးသမားအမ်ားစုက ဒီအစုမွာ ပါပါလိမ့္မည္။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၅ ရက္က ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံ ဂ်ဳိဟန္နက္စ္ဘာ့ဂ္ၿမိဳ႕မွာ နယ္လ္ဆင္မန္ဒဲလား မေသဆံုးခဲ့ပါ။ “သတၱိရွိတဲ့လူဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔အတြက္ ခြင့္လႊတ္ေပးရမွာကို ဘယ္ေတာ့မွမေၾကာက္ဘူး”ဟုဆိုသည့္ နယ္လ္ဆင္မန္ဒဲလားက မေသေဆး(Immortality)ကို ရရွိသြားခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူ၏ယဥ္ေက်းသည့္ဘာသာစကား၊ သေဘာထားႀကီးသည့္ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ျပည္သူအမ်ားအတြက္ အနစ္နာခံမႈက လူသားရာဇ၀င္၏ ေက်ာက္သားမွာ ထြင္းထုခံထားရၿပီျဖစ္သည္။ ၂၇ ႏွစ္တိတိ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာေနခဲ့ရသူ၏ ယဥ္ေက်းေဖာ္ေရြသည့္အၿပံဳးက ကမၻာေျမသားကို ထုတ္ခ်င္းေပါက္သြားေစခဲ့သည္။ မန္ဒဲလား မေသဆံုးပါ။ သူ႔အသက္ (၉၈)ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ ၁၈၀၉ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီ ၁၅ ရက္က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ကင္တပ္ကီျပည္နယ္မွာ ေအဘရာဟင္လင္ကြန္း လုပ္ႀကံခံခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ သူ မေသဆံုးခဲ့ပါ။ သူ အခုထိ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေနဆဲ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ သူရွိေနဆဲပါ။ “ကၽြန္ေတာ္ ရန္သူေတြကို ေခ်မႈန္းတဲ့နည္းလမ္းကေတာ့ သူတို႔ကိုမိတ္ေဆြျပဳလုိက္တာပါပဲ”ဟု သူဆိုခဲ့သည္။ လင္ကြန္း၏ စိတ္ရွည္မႈ၊ သည္းခံမႈႏွင့္ သေဘာထားႀကီးမႈက သူ၏ေခတ္ၿပိဳင္ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ အစုိးရအဖြဲ႕၀င္မ်ားကို တုန္လႈပ္ေစခဲ့သည္။ လင္ကြန္းမေသပါ။ သူ႔အသက္ (၂၁၅)ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အတြင္း၀န္႐ံုးမွာ ဦးေအာင္ဆန္း လုပ္ႀကံခံခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ဦးေအာင္ဆန္း မေသဆံုးခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္အတူ ဦးေအာင္ဆန္း ရွိေနပါသည္။ ေန႔တိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သူလမ္းျပေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူႏွင့္ ေန႔တိုင္းစကားေျပာေနရသည္။ “တိုင္းျပည္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးကိုၾကည့္ၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသား ေဆာင္ရြက္ၾက”ဟု ေျပာခဲ့သည့္ ဦးေအာင္ဆန္းက သူ၏အနစ္နာခံမႈ၊ ေငြေၾကးစီးပြားမတပ္မက္မႈ၊ တစ္ဘ၀လံုးကို ျပည္သူ႔အက်ဳိးအတြက္ ျမႇဳပ္ႏွံထားမႈႏွင့္ အာရွတိုက္၏ ထင္ရွားေသာေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ (Immortality)ကို ရရွိသြားခဲ့သည္။ သူ႔အသက္ (၉၉)ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ မန္ဒဲလား၊ လင္ကြန္းႏွင့္ ဦးေအာင္ဆန္းတို႔လုိမဟုတ္သူ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကေတာ့ လူ႔သက္တမ္းကုန္ဆုံးသည့္အခါ မရဏတရားေနာက္ကို လိုက္ပါသြားၾကသူ အမ်ားစုႀကီးျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔ကိုေတာ့ သက္တမ္းကုန္ဆံုးလွ်င္ ေသဆံုးသြားၾကသူမ်ား Mortals ဟု ေခၚရမည္။ ေသဆံုးသူ Mortals မ်ားအၾကားမွာ ထူးျခားသည့္ ေနာက္အစုအဖြဲ႕တစ္ခုရွိသည္။ သူတို႔ကေတာ့ လူ႔သက္တမ္းမကုန္ဆုံးမီမွာပင္ နာမည္ေသဆံုးသြားၾကရသူမ်ားျဖစ္သည္။ ျပည္သူအမ်ားစုက သူတို႔၏အမည္မ်ားကို သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚမွာ ေျမျမႇဳပ္သၿဂႋဳဟ္ျခင္းခံလိုက္ရသူမ်ားျဖစ္သည္။ “ႀကိဳတင္ေသဆံုးသြားၾကသူမ်ား”ဟု ေခၚၾကရမည္လား။ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားခင္ဗ်ာ - ထာ၀ရရွင္သန္မႈ Immortality ကို ၀ယ္ယူ၍ရပါသည္။ သင္တို႔၏ျပည္သူလူထုအေပၚ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အနစ္နာခံမႈႏွင့္ သေဘာထားႀကီးမႈမ်ားျဖင့္ ၀ယ္ယူႏိုင္ပါသည္။ City Mart ကို မသြားပါႏွင့္၊ သူတို႔ေရာင္းခ်ႏုိင္သည့္ ကုန္ပစၥည္းမဟုတ္ပါ။ ျပည္သူလူထုဆီကသာ ၀ယ္ယူႏိုင္မွာျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္မီမ၀ယ္ယူလွ်င္ေတာ့ “ႀကိဳတင္ေသဆံုးသူမ်ား” စာရင္းတြင္ ပါသြားႏိုင္ေၾကာင္း သတိေပးခ်င္ပါသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ရက္မ်ားအတြင္းကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္း၊ ေက်းရြာတစ္ရြာမွာ ၀န္ႀကီးတစ္ဦး ေသဆံုးခဲ့ပါသည္။ မိသားစုႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ်၀မ္းနည္းပါသည္။ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအိပ္စက္ပါေတာ့။ ။

Saturday, February 1, 2014

ေစာင္ကေလးတစ္ထည္ - ဦးဘုန္း(ဓါတု) (2013)

ေမာင္ေအာင္ဆန္း၏ ပြဲဦးထြက္သတၱိ

 
ေမာင္ေအာင္ဆန္း ၏ ပြဲဦးထြက္သတၱိ...
===================

ယခု တင္ျပမည့္ ေဆာင္းပါးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္ေရးအတၳဳပၸတၱိမ်ားတြင္၎၊ အျခားသူမ်ား ေဟာေျပာ တင္ျပၾကေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အတၳဳပၸတၱိမ်ားတြင္၎၊ မပါ၀င္ေသးေသာ အေၾကာင္းအခ်င္းအရာမ်ားကို ဖတ္ရွဳရမည္ ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္... လြန္ခဲ႔သည့္ အႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္က အိုးေ၀ဂ်ာနယ္တြင္ စည္သူေက်ာ္ထင္ ေရးသားခဲ႔ေသာ " ေမာင္ေအာင္ဆန္း ၏ ပြဲဦးထြက္သတၱိ..." ေဆာင္းပါးအား ျပန္လည္ ေကာက္ႏႈတ္ ေ၀မွ်လိုက္ပါသည္.
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းငယ္ရြယ္စဥ္ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ ဦးေသာဘိတ ေက်ာင္းသားဘ၀ မေရာက္မီ ကေလးဘ၀က ကိုေအာင္ဆန္းသည္ တေစ ၦ သရဲကို အလြန္ေၾကာက္တတ္ေၾကာက္္တတ္ေၾကာင္း နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ေပၚ၌ ၀ါတြင္းတြင္ အတီးအမႈတ္ အကအခုန္တို႔ျဖင့္ အဖိတ္ေန႔တိုင္း အလွဴခံထြက္ရာ လူတစ္ေယာက္က ဖိုးသူေတာ္ရုပ္ႀကီးထဲ၀င္ၿပီး ကခုန္သည္ကိုျမင္လွ်င္လည္း ေၾကာက္ရြံ႔သျဖင့္ အိမ္ခန္းတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ ပုန္းေအာင္းေနတတ္ေၾကာင္း ၊ ကာကာ ဆိုင္သို႔လာလွ်င္ ကာကာကုလားကိုလည္း ေၾကာက္သျဖင့္ ကာကာဆိုင္သို႔ပင္ မသြားေၾကာင္း အစရိွသည့္ ငယ္ရြယ္စဥ္ ကေလးဘ၀ အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္တတ္ပံုတို႔ကို " ေအာင္သန္း၏ ေအာင္ဆန္း" စာအုပ္တြင္၎ ၊ " ေအာင္ဆန္း မိသားစု" စာအုပ္တြင္၎ စာရွဳသူမ်ား ေတြ႕ဘူး ဖတ္ဘူးခဲ႔ၾကေပလိမ္႔မည္...

ဤေနရာတြင္ ေၾကာက္စိတ္ဟူသည္ လူ႔ဘ၀တေလ်ာက္လံုး လူ႔ခႏၶာအတြင္း၌ ရာသက္ပန္ ကိန္းေအာင္း တည္ရိွ ေနႏိုင္ေသာ အျခင္းအရာမ်ဳိး မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုပါသည္.. ေၾကာက္လွ်င္လြဲ ရဲလွ်င္မင္းျဖစ္ ေၾကာက္ေမြးပါ ဇာဂနာ ျဖင့္ႏႈတ္ ဟူေသာ စကားႏွင့္ အညီ ေၾကာက္စိတ္ကို ရဲစိတ္ျဖင့္ တြန္းလွန္ေခ်မႈန္းပစ္လွ်င္ လံုး၀ကင္းစင္ ပေပ်ာက္ၿပီး အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းဘ၀သို႔တိုင္ ေရာက္ေအာင္ပင္ တက္လွမ္းႏိုင္တတ္ေပသည္။ ေၾကာက္ေသြးဟူသမွ်ကို ရဲေဆးျဖင့္ သုတ္သင္ေဆးေၾကာပစ္ႏိုင္သျဖင့္ ျမန္မာ႔လြတ္လပ္ေရးကို လက္၀ယ္ပိုင္ပိုင္ အႏိုင္ရေအာင္ တိုက္ယူႏိုင္စြမ္းရိွခဲ႔သည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္က သက္ေသထူလ်က္ရိွေပသည္။ ရဲေသြး ရဲမာန္ ႏွင့္ သတၱိ ဗ်တၱိ ဟူသည္ ေလ႔က်င္ပ်ဳိးေထာင္၍ ရႏိုင္ေကာင္းေသာ အျခင္းအရာမ်ဳိးျဖစ္ေပသည္။ ထိုသို႔ေသာ သတၱိမ်ဳိးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္ၿပီးကာစ အသက္(၁၇)ႏွစ္သား အရြယ္က ေလ႔က်င့္ပ်ဳိးေထာင္ခဲ႔ေပသည္။

ကိုေအာင္ဆန္း မည္သို႔ ေလ႔က်င္ပ်ဳိးေထာင္ခဲ႔ပါသနည္း.....

အခ်ိန္ကား ျမန္မာလြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟူ၍ ႏိုင္ငံဥေသွ်ာင္ႀကီးတဆူျဖစ္လာမည့္ ေက်ာင္းသားကိုေအာင္ဆန္းသည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ အိုင္ေအဂ်ဴနီယာ (ေခၚ) ဥပစာေအာက္တန္း (ထိုစဥ္က ပထမႏွစ္ မေခၚေသး)တြင္ တစ္ႏွစ္တာ ပညာသင္ၾကားၿပီး၍ အတန္းတင္စာေမးပြဲမ်ား ေျဖဆိုၿပီးကာ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္အေရာက္တြင္ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ရိွ မိခင္ႀကီးအေမစုထံသို႔ ျပန္ေရာက္လာေသာ အခါသမယေပတည္း ....

နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ကေလးသည္ ေတာၿမိဳ႕ကေလးတၿမိဳ႕ ျဖစ္ရကား ထိုစဥ္က ၿမိဳ႕ေပၚရိွ မ်ားစြာေသာ အမ်ဳိးသမီးႀကီးမ်ားသည္ အားလပ္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ တေစ ၦ မွင္စာ သရဲသဘက္ ဘုတ္ ၿပိတၱာ စသည္တို႔၏ အေၾကာင္းကို ဒ႑ာရီ ပံုျပင္မ်ား သဖြယ္ အက်ယ္ခ်ဲ႔ကာ ေျပာေလ႔ ေျပာထ ရိွတတ္ၾကေပ၏။ ထို႔အတူ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ အေရွ႕ပိုင္းရပ္ရိွ အေမစု ၏ အိမ္၀န္းက်င္မွ ေဒၚႀကီး ေဒၚေလးတို႔သည္လည္း ထိုသို႔ေသာ သရဲသဘက္ပံုျပင္မ်ားကို အားပါးတရ လွ်ာလိပ္ပါးလိပ္ ေျပာၾကေလရာ ကိုေအာင္ဆန္းအဖို႔ ထိုဒ႑ာရီဇာတ္လမ္းမ်ားကို မၾကားခ်င္အဆံုး ျဖစ္၍ေနေလေတာ႔သည္။

မည္သို႕ပင္ နားလွ်ံေအာင္ ၾကားရေသာ္လည္း ကိုေအာင္ဆန္းအဖို႔ ယင္းသို႔ေသာ နာနာဘာ၀ မ်ားကို အေကာင္အထည္ႏွင့္တကြ ေတြ႕ျမင္ရျခင္း မရိွသျဖင့္ လံုး၀အယံုအၾကည္ မရိွခဲ႔ေပ။ ပူအိုက္လွေသာ ေႏြရာသီ ေန႔တစ္ေန႔တြင္ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ဦးေသာဘိတ ေက်ာင္းတြင္ေနစဥ္က သူႏွင့္ ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ခဲ႔ၾကေသာ ႀကြက္ကဒိုး (ကုန္သည္ႀကီး ဦးဘေအး) ၊ ဖိုးနီ(ေက်ာင္းဆရာ ဦးဖိုးနီ)၊ ေမာင္ညာ(ကုန္သည္ ဦးညာပြား)၊ ေမာင္ညိဳ(ေၿမြအလမၸယ္ဆရာ ဦးညိဳ) ႏွင့္ ရန္ဒါး (ယခုရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကမာရြတ္တြင္ေနထိုင္သူ ကေပါင္းကုန္းႀကီးရြာသား ရန္ဒါး) စေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ႏွင့္ ဂ်င္းသုပ္သည္ ေဒၚေစာ အိမ္တြင္ စုေ၀းကာ ေထြရာေလးပါး စကားစျမည္မ်ား ေျပာဆိုလွ်က္ ေနၾကေပ၏ ..

ထိုလူစုအနက္ ကိုေအာင္ဆန္းက စတင္၍ ..

ဆန္း ... ဒီေလာကမွာ တေစ ၦ သရဲရိွတယ္ဆိုတာ မင္းတို႔ ယံုၾကသလား ..ငါေတာ႔ လံုး၀ မယံုဘူး .. ဒါေၾကာင့္ .. ငါ ဒါေတြကို ေၾကာက္လဲ မေၾကာက္ဘူး ..ဂရုလဲ မစိုက္ဘူး...

ထိုစကားကို ၾကားလွ်င္ ၎တို႔တြင္ အသက္ႀကီးဆံုးျဖစ္သူ ႀကြက္ကဒိုးက ၾကား၀င္၍..
ဒိုး ...... မယံု မရိွနဲ႔ ေမာင္ ..တခါက ငါ႔ကို ၿမိဳ႕ရဲ႕ အေရွ႕ဖ်ားက မယ္စာပင္ ေခၚတဲ႔ သရက္ပင္ႀကီးေအာက္က သရဲေျခာက္လို႔ ေျပးလိုက္ရတာ တင္ပါး နဲ႔ ဖ၀ါး တသားထဲက်သြားတာပဲ ..

ဆန္း .... အဲဒါ သရက္ပင္ေအာက္ ေခြးတစ္ေကာင္က မင္းကိုျမင္လို႔ လန္႔ေျပးတာ ..မင္းက သရဲေျခာက္တယ္ထင္ၿပီး ထြက္ေျပးတာ ျဖစ္မွာေပါ႔ .. သရဲဆိုတာ တကယ္ မရိွဘူး ...

ထိုသို႔ ႀကြက္ကဒိုး ႏွင့္ ကိုေအာင္ဆန္းတို႔ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ၾကားလွ်င္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူလည္းျဖစ္၍ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု လူရည္ အလည္ဆံုးလည္း ျဖစ္ေသာ ေမာင္ညာက မ်က္ႏွာမဲ႔ရြဲ႕ကာျဖင့္ ...
ညာ .... ေအာင္ဆန္း မင္း တေစ ၦ သရဲ ရိွတယ္ဆိုတာကို တကယ္ မယံုဘူးလား...
ဆန္း ... လံုး၀ မယံုဘူး ..ရိွလဲ မရိွဘူး ... ဒါေၾကာင့္ ေၾကာက္စရာလဲ မလိုဘူး .....

ညာ ..... ေကာင္းၿပီ..ဒီလိုဆိုရင္ ည(၁၀)နာရီအခ်ိန္ေလာက္မွာ မင္းတစ္ေယာက္တည္း သခၤ်ိဳင္းကို သြားရဲလား ..
ဆန္း ... သြားရံုမက .. ဟိုဘက္ ဆယ္ဘူတာေလာက္လြန္သြားေသးတယ္..ငါသြားရဲရင္..မင္းတို႔က ငါ႔ကို ဘာမ်ား ဆု ေပးၾကမလဲ ...

ညာ ... မင္း သြားရဲရင္ မင္း ရန္ကုန္ေကာလိပ္ေက်ာင္း အျပန္မွာ နတ္ေမာက္-ရန္ကုန္ မီးရထား မထမတန္း လက္မွတ္ကို ဒို႔တေတြက စု၀ယ္ေပးမယ္ ..ကဲ ဘယ္ႏွယ္႔လဲ ..
ဆန္း ... ေကာင္းၿပီ..စိန္လိုက္..

ညာ .... မင္း .. ဒီည (၁၀)နာရီ တိတိမွာ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္၀တ္ဇရပ္နားက ဂံုးတံတားက စထြက္ၿပီး သခၤ်ိဳင္းအလယ္မွာရိွတဲ႔ မင္းဖခင္ ဦးဖာရဲ႕ အုတ္ဂူေပၚမွာ ဦးဖာရဲ႕ သက္ေစ႔ ဖေရာင္းတိုင္ ထြန္းညွိရမယ္..ဖေရာင္းတိုင္ အားလံုးထြန္းၿပီးရင္
ဒီတံတားကို ျပန္လာရမယ္.. ဒီတံတာမွာ ဒို႔ အသင့္ေစာင့္ေနမယ္.. မင္းျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း မင္းတကယ္ လုပ္မလုပ္ ဒို႔အားလံုး ျပန္သြားၾကည့္မယ္..မင္းသြားရင္ေတာ႔ အေဖာ္တစ္ေယာက္မွ ေခၚမသြားရဘူး ..

ဆန္း.... ေကာင္းၿပီ..ည(၁၀)နာရီ ငါ႔အေဖရဲ႕ အုတ္ဂူေပၚမွာ သက္ေစ႔ဖေယာင္းတိုင္(၆၄)တိုင္ နဲ႔ မီးညွိဘို႔ မီးျခစ္သာ အဆင္သင့္ျပင္ထားၾက .. ငါလာခဲ႔မယ္.. ဒီတခ်ီေတာ႔ တေစ ၦ သရဲ ယံုတဲ႔ မင္းတို႔တေတြကို ငါ ကၽြတ္ေအာင္ ခၽြတ္ျပမယ္...

ထိုေန႔ညဦးေစာေစာကပင္ ၾကြက္ကဒိုး၊ ဖိုးနီ၊ ေမာင္ညာ ၊ ေမာင္ညိိဳ ႏွင့္ ရန္ဒါး တို႔သည္ ဒီပကၤရာေက်ာင္းတိုက္အနီးမွ ကုန္စံုဆိုင္ျဖစ္ေသာ ၾကတ္တန္ဘိ ေခၚ ကိုေမာင္ကေလး၏ ကုန္မ်ဳိးစံုဆိုင္မွ ဦးဖာသက္ေစ႔ ဖေယာင္းတိုင္(၆၄)တိုင္ႏွင့္ မီးထြန္းညွိရန္ မီးျခစ္တို႔ကို အဆင္သင့္၀ယ္ယူထားၿပီး အဆိုပါ တံတားထိပ္မွ ေစာင့္ဆိုင္းလ်က္ေနၾကေလသည္..

ည(၁၀)နာရီထိုးရန္ ၁၅ မိနစ္အလိုတြင္ ကိုေအာင္ဆန္း ေရာက္၍ လာပါေခ်ၿပီ ...ည(၁၀)နာရီ သံေခ်ာင္းေခါက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ကတိအတိုင္း ဖခင္၏ သက္ေစ႔ဖေယာင္းတိုင္ (၆၄)တိုင္ ႏွင့္ မီးျခစ္တို႔ကို ယူေဆာင္ကာ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ အေနာက္ဖက္ရိွ သုႆာန္သို႔ တေယာက္တည္း ခ်က္ျခင္း ထြက္သြားေလသည္.. ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ဥပါဒါန္လည္းမကပ္ စိုးစဥ္းမွ်လည္း တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားျခင္း မရိွဘဲ သုႆာန္ သခၤ်ိဳင္းသို႔သြားကာ ဖခင္ဦးဖာ၏ အုတ္ဂူေပၚတြင္ သက္ေစ႔ဖေယာင္းတိုင္(၆၄)တိုင္ကို စိမ္ေျပ နေျပ ထြန္းညွိေလေတာ႔သည္..

ထြန္းညွိၿပီးေနာက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစုေ၀းရာ ၿမိဳ႕လယ္တံတားသို႔ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ည(၁၁)နာရီ ထိုးသည့္ သံေခ်ာင္းပင္ေခါက္ေလၿပီ.. ထိုအခါတြင္ မွ က်န္ သူငယ္ခ်င္းငါးေယာက္တို႔သည္ ၾကည့္ရွဳ စစ္ေဆးရန္ ဓါးမ်ား၊ လွံမ်ားကို ကိုင္ေဆာင္၍ သြားၾကည့္ၾကသည္.. ဓားလွံမ်ား ယူေဆာင္သြားရျခင္းမွာ တေစ ၦ သရဲရိွသည္ဟု ယံုၾကည္သူမ်ားျဖစ္ၾက၍ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ရလွ်င္ ခုခံရန္ ယူေဆာင္သြားၾကျခင္းျဖစ္သည္..

ကိုေအာင္ဆန္းသည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေပးလိုက္ေသာ ဖေယာင္းတိုင္ တစ္ခုမက်န္ အကုန္ ထြန္းညွိခဲ႔ေၾကာင္းေတြ႔ရၿပီး ၿမိဳ႕လယ္တံတားသို႔ ျပန္လာၾကေလသည္..။

သူငယ္ခ်င္း ငါးေယာက္ ကိုေအာင္ဆန္း ႏွင့္ ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ၾကေသာအခါ ေမာင္ညာကစတင္၍..
ညာ..... ေမာင္ရင့္ သတၱိက်ု ကိုယ္တို႔တကယ္ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္...ေမာင္ရင္ ငယ္စဥ္ကနဲ႔..ခုနဲ႔ ..ျပဒါးတလမ္း သံတစ္လမ္းဘဲ..
ဆန္း... မင္းတို႔ကို ငါေျပာထားသားဘဲ.. တေစ ၦ သရဲဆိုတာ တကယ္မဟုတ္ လံႀကဳတ္ေတြရဲ႕ လုပ္ဇာတ္ပါလို႔...

ညာ..... ေမာင္ရင္ လက္ေတြ႕ ျပေပလို႔ ..တို႔ေတြလဲ အမွန္ကို လက္ေတြ႔သိရၿပီ.ေမာင္မင္းႀကီးသား ရန္ကုန္ျပန္တဲ႔အခါ ပထမတန္းလက္မွတ္ကိုသာ မကပဲ ပါသမွ် အထုပ္အပိုးေတြကိုပါ ကိုယ္တို႔တေတြ ထမ္းၿပီ ရထားေပၚတင္ေပးပါ႔မယ္..

ဆန္း... ဒါေတြကို အသာထားစမ္းပါေမာင္ညာ ..ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ မင္းတို႔ အယူမွားေတြကို ဒီတခ်ီ ငါ အကၽြတ္ခၽြတ္လိုက္ရလို႔ ေက်နပ္တယ္ကြာ...

အထက္ပါ အျဖစ္သနစ္ကို ေသခ်ာစြာ အကဲခတ္သည္ရိွေသာ္ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္က မည္မွ်ပင္ ေၾကာက္တတ္သည္ ဟု ဆိုေစကာမူ ေက်ာင္းသားဘ၀ေရာက္ရိွၿပီး အဆိုး အေကာင္းကို အက်ိဳး အေၾကာင္းႏွင့္ တကြ ဆင္ျခင္ စဥ္းစားလာတတ္ေသာအရြယ္တြင္မူကား ေၾကာက္ေမြးဟူသမွ်ကို ဇာဂနာျဖင့္ အေျပာင္အစင္ သုတ္သင္ နႈတ္ပါယ္ျပစ္ကာ ရဲစိတ္ ရဲမာန္တို႔ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေမြးျမဴႏိုင္ၿပီး အမိျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး သူ႕ ကၽြန္ ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္လာသည္အထိ စြမ္းစြမ္းတမံ ေခါင္းေဆာင္တိုက္ခိုက္ကာ လြတ္လပ္ေရး ေအာင္ပန္းကို ဆြတ္လွမ္းေပး ခဲ႔ေၾကာင္းကို ျပည္သူအေပါင္းတို႔ အသိပင္ ျဖစ္ေခ်သည္...။



စည္သူေက်ာ္ထင္(အိုးေ၀ဂ်ာနယ္)
credit... တို႕ဗမာအစည္းအရုံး Dobama Asiayone

( copy from Kyaw Naing facebook )