တစ္ခါတုန္းက.. လယ္သမားႀကီးတစ္ဦးရွိသတဲ့…။ သူဟာ ႏွစ္စဥ္ အင္မတန္မွ ဖြံ႔ထြားလွပတဲ့ ေျပာင္းဖူးေတြကို စိုက္ပ်ဳိးၿပီး ၿမိဳ ႔ေပၚကသစ္သီးဝလံျပပြဲမွာလည္း ႏွစ္စဥ္ဆုေတြရပါသတဲ့…။ တစ္ႏွစ္မွာေတာ့ သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္က သူ႔ကိုအင္တာဗ်ဴးပါတယ္…။ ဘယ္လိုမ်ား ဒီလိုလွပဖြံ႔ထြားတဲ့ ေျပာင္းဖူးေတြကို စိုက္သလဲေပါ့..။ သတင္းေထာက္ဟာ ေမးရင္းနဲ႔ လယ္သမားႀကီးက သူ႔ဆီက မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဴးသန္႔ေတြကို လယ္နီးနားခ်င္းေတြကို မွ်ေဝေပးတယ္ဆိုတာကို သိရေတာ့ အံ့ၾသစြာနဲ႔ေမးပါတယ္..။ “ ေနပါဦးဗ်… ခင္ဗ်ားက ဘာလို႔ ကိုယ့္ဆီက အေကာင္းဆုံးမ်ိဳးေစ့ေတြကို လယ္နီးနားခ်င္းေတြဆီ မွ်ေပးရတာလဲ… သူတို႔လည္း ၿပိဳင္ပြဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္ၾကတာမဟုတ္လား…” ဆိုေတာ့ လယ္သမားႀကီးက… “ ဒီလိုရွိတယ္ဗ်… ေလက ဝတ္မႈန္ေလးေတြကို ဟိုဘက္အခင္းကေန ဒီဘက္အခင္းကို သယ္ေဆာင္ၿပီး ဝတ္မႈန္ကူးတယ္ေလ…တကယ္လို႔...က်ဳပ္လယ္နီးနားခ်င္းေတြက မ်ိဳးေစ့ညံ့တာေတြစိုက္ထားရင္.. အျပန္အလွန္ဝတ္မႈန္ကူးမႈေၾကာင့္ သူတို႔ဆီက အရည္အေသြးည့ံတာေတြ က်ဳပ္အပင္ေတြဆီ ကူးလာနိုင္တယ္… က်ဳပ္က အမ်ဳိးေကာင္းေတြစိုက္ထားရင္.. လယ္နီးနားခ်င္းေတြကိုလည္း…အမ်ဳိးေကာင္းစိုက္နိုင္ေအာင္ က်ဳပ္ကူညီရမယ္ဗ်…” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္….။ ဒါဟာ…က်ဳပ္တို႔ဘဝပဲဗ်…။ ဘဝမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနထိုင္သြားလိုသူဟာ…ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ကူညီရမယ္….။ ဘဝတစ္ခုရဲ ႔ တန္ဖိုးဆိုတာကို သူနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ ႔ အေျခအေန နဲ႔ တိုင္းတာရမယ္….။ စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္တဲ့သူဟာ… သူတစ္ပါးကိုလည္း စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ကူညီေပးရမယ္..။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့… တို႔တေတြကိုယ္စီ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ဆိုတာ အားလုံး ၿငိမ္းခ်မ္းမွျဖစ္မယ္…။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္စိုက္တဲ့ ေျပာင္းဖူးေကာင္းခ်င္ရင္.. သူမ်ားအခင္းက ေျပာင္းဖူးေကာင္းေအာင္လည္း ကူညီေပးရမယ္ဗ်…ေနာ့ …….။
။ Ref: http://www.inspirationpeak.com ဦးသုည ... စကားလုံးဖလွယ္သည္
No comments:
Post a Comment