အျဖဴလား? အမည္းလား?
===============
က်ေနာ္မူလတန္းတုန္းကေပါ့….
အတန္းထဲကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို အျပင္းအထန္ျငင္းခုန္ေနခဲ့ၾကတယ္…။ က်ေနာ္တို႔ျငင္းခုန္ေနခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္.. အဲ့ဒီေန႔ကရခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာကိုေတာ့ က်ေနာ့္တစ္သက္ မေမ့ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး..။
အဲ့ဒီေန႔က က်ေနာ္ကက်ေနာ္ဘက္ကအမွန္၊ သူ႔ဘက္ကအမွားလို႔ လက္ခံယုံၾကည္ထားသလို သူငယ္ခ်င္းကလည္းသူ႔ဘက္ကသာအမွန္၊ က်ေနာ္ကအမွားလို႔ အခိုင္အမာယူဆထားၾကတယ္…။
ဒါကိုဆရာမကသိေတာ့ …က်ေနာ္တို႔ကိုဆုံးမခ်င္တာနဲ႔ အတန္းေရွ ႔ကိုေခၚထုတ္လိုက္တယ္…။ က်ေနာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကို ဆရာမကသူ႔စားပြဲခုံတစ္ဖက္စီမွာေနရာယူခိုင္းလိုက္တယ္..။
===============
က်ေနာ္မူလတန္းတုန္းကေပါ့….
အတန္းထဲကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို အျပင္းအထန္ျငင္းခုန္ေနခဲ့ၾကတယ္…။ က်ေနာ္တို႔ျငင္းခုန္ေနခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္.. အဲ့ဒီေန႔ကရခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာကိုေတာ့ က်ေနာ့္တစ္သက္ မေမ့ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး..။
အဲ့ဒီေန႔က က်ေနာ္ကက်ေနာ္ဘက္ကအမွန္၊ သူ႔ဘက္ကအမွားလို႔ လက္ခံယုံၾကည္ထားသလို သူငယ္ခ်င္းကလည္းသူ႔ဘက္ကသာအမွန္၊ က်ေနာ္ကအမွားလို႔ အခိုင္အမာယူဆထားၾကတယ္…။
ဒါကိုဆရာမကသိေတာ့ …က်ေနာ္တို႔ကိုဆုံးမခ်င္တာနဲ႔ အတန္းေရွ ႔ကိုေခၚထုတ္လိုက္တယ္…။ က်ေနာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကို ဆရာမကသူ႔စားပြဲခုံတစ္ဖက္စီမွာေနရာယူခိုင္းလိုက္တယ္..။
ဆရာမရဲ ႔စားပြဲေပၚမွာေတာ့ အေတာ္သင့္ ႀကီးမားၿပီးလုံးဝန္းတဲ့
အရာဝတၳဳတစ္ခုကိုတင္ထားတယ္…။က်ေနာ္
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကီးျမင္ေနရတာပဲ…အဲ့ဒါဟာအမည္းေရာင္ဆိုတာ…။
ဆရာမကဒါဘာအေရာင္လဲေမးေတာ့ ယုံေတာင္မယုံႏိုင္ေအာင္ပဲ
တစ္ဖက္ကသူငယ္ခ်င္းကအျဖဴေရာင္ပါလို႔ ေျဖလိုက္တယ္…။ အဲ့ဒီမွာပဲက်ေနာ္နဲ႔
သူငယ္ခ်င္းအျဖဴအမည္းအျငင္းအခုန္သစ္တစ္ခုပါ ထပ္တိုးလာတယ္…။
ဒီေတာ့ဆရာမကဆက္မျငင္းဖို႔တားၿပီး က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္းကိုေနရာခ်င္းလဲဖို႔ေျပာတယ္…။ က်ေနာလည္းသူ႔ေနရာသြား သူလည္းက်ေနာ့ေနရာလာတယ္..။ က်ေနာ္တို႔လည္းေနရာလဲၿပီးေရာ ဆရာမကဒီအရာဝတၳဳရဲ ႔ အေရာင္ကိုထပ္ေမးျပန္တယ္…။ က်ေနာ္လည္းေျဖဖို႔ အရာဝတၳဳကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဲဒါဟာတစ္ဖက္စီမွာမတူတဲ့အေရာင္သုတ္ထားတာကိုး…။ က်ေနာ့ဘက္မွာအမည္းေရာင္ျဖစ္ၿပီးသူငယ္ခ်င္းဘက္မွာကအျဖဴေရာင္ျဖစ္ေနတာ…။ ဒီေတာ့မွ ဆရာမကဆုံးမတယ္…
“သားတို႔… ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ကိုယ့္တစ္ဖက္သတ္ဘက္ကအျမင္မွန္တယ္ဆိုတိုင္းကိုယ္မွန္တယ္ သူမွားတယ္လို႔ မဆုံးျဖတ္သင့္ဘူး…ဒီျပႆနာကိုပဲသူ႔ဘက္ကဘယ္လိုရႈျမင္တယ္…ဘယ္လိုခံစားတယ္ဆိုတာကိုလည္းဝင္ၾကည့္သင့္တယ္…။ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္သင့္တယ္…”
လို႔…တစ္သက္စာတန္ဖိုးရွိတဲ့ အဆုံးအမေပးခဲ့တယ္…။ ။
ဦးသုည… စကားလုံးဖလွယ္သည္…။
ဒီေတာ့ဆရာမကဆက္မျငင္းဖို႔တားၿပီး က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္းကိုေနရာခ်င္းလဲဖို႔ေျပာတယ္…။ က်ေနာလည္းသူ႔ေနရာသြား သူလည္းက်ေနာ့ေနရာလာတယ္..။ က်ေနာ္တို႔လည္းေနရာလဲၿပီးေရာ ဆရာမကဒီအရာဝတၳဳရဲ ႔ အေရာင္ကိုထပ္ေမးျပန္တယ္…။ က်ေနာ္လည္းေျဖဖို႔ အရာဝတၳဳကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဲဒါဟာတစ္ဖက္စီမွာမတူတဲ့အေရာင္သုတ္ထားတာကိုး…။ က်ေနာ့ဘက္မွာအမည္းေရာင္ျဖစ္ၿပီးသူငယ္ခ်င္းဘက္မွာကအျဖဴေရာင္ျဖစ္ေနတာ…။ ဒီေတာ့မွ ဆရာမကဆုံးမတယ္…
“သားတို႔… ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ကိုယ့္တစ္ဖက္သတ္ဘက္ကအျမင္မွန္တယ္ဆိုတိုင္းကိုယ္မွန္တယ္ သူမွားတယ္လို႔ မဆုံးျဖတ္သင့္ဘူး…ဒီျပႆနာကိုပဲသူ႔ဘက္ကဘယ္လိုရႈျမင္တယ္…ဘယ္လိုခံစားတယ္ဆိုတာကိုလည္းဝင္ၾကည့္သင့္တယ္…။ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္သင့္တယ္…”
လို႔…တစ္သက္စာတန္ဖိုးရွိတဲ့ အဆုံးအမေပးခဲ့တယ္…။ ။
ဦးသုည… စကားလုံးဖလွယ္သည္…။
No comments:
Post a Comment