ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြက သူ႔သားကို ပုဂၢလိကေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွ
ဒါေပမယ့္ အခုတစ္ေလာ ကေလးနဲ႔အတူ သခ်ာၤအိမ္စာတစ္ပုဒ္ကို သူကူလုပ္ရင္း စိတ္တိုေဒါသထြက္ၿပီး ေက်ာင္းက ဆရာမကိုသြားရွာ ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။
သခ်ာၤပုစာၦက အၾကမ္းအားျဖင့္ ဒီလိုပါ....
ေတာင္ၿပိဳတာနဲ႔ႀကံဳေတာ့ ေတာင္တက္သမား A ကို B နဲ႔ C က ကယ္တင္လိုက္တယ္။ B မွာ ေပါင္မုန္႔ ၄ခ်ပ္ရွိတယ္။ C မွာ ေပါင္မုန္႔၅ခ်ပ္ရွိတယ္။ ဗိုက္ဆာေတာ့ ဒီေပါင္မုန္႔ကို သူတို႔သံုးေယာက္ အညီအမွ်ခဲြၾကတယ္။ A က သူ႔မွာရွိတဲ့ ပိုက္ဆံ ၆ဝဝကို ထုတ္တယ္။ B နဲ႔ C က A ဆီမွာ ေငြဘယ္ေလာက္ယူရမလဲ?
ပုစာၦရဲ႕ေျဖရွင္းနည္းအမွန္က
သခ်ာၤသေဘာတရားကေနၾကည့္ရင္ ဒါဟာေလာ့ဂ်စ္ဆန္တဲ့ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ေပါ့။ အက်ဳိးအေၾကာင္းသင့္တယ္ ယူဆခ်က္တိက်တယ္။ ေျဖရွင္းနည္းမွန္ကန္တယ္ေပါ့
"ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုပုစာၦမ်ဳိး ထုတ္ရသလဲ.. တျခားပုစာၦမထုတ္ဘဲ ဘာျဖစ္လို႔ ေဘးအႏၱရာယ္ႀကံဳသူတစ္ေယာက္ဆီ
"ဟုတ္တာေပါ့.. ဒီေလာက္ေစ်းႀကီးတဲ့ေပါင္မုန
ေက်ာင္းက ဆရာ၊ ဆရာမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္မိတ္ေဆြတို႔ အစည္းအေဝးတစ္ခုလုပ္ၿပီး ဒီပုစာၦအတြက္ လူပီသတဲ့၊ လူဆန္တဲ့ "ေဘးအႏၱရာယ္ႀကံဳသူတစ္ေယာက္ဆ
ဒီလိုေခတ္ပညာေရးအေပၚ သူဘာမွလုပ္ႏိုင္တဲ့ အင္အားလည္းမရွိ မေက်မနပ္လည္း ျဖစ္ေသးတာမို႔ "ေက်ာင္းပညာေရးက တစ္ပိုင္းသပ္သပ္မို႔ ေတာ္ေသးတယ္။ မိသားစုပညာေရးနဲ႔ ဒီကေလးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကို ငါတို႔ျပဳျပင္ဖာေထးေပးႏိုင္
သူ႔ရဲ႕ပညာေရးအေပၚထားတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္မိတယ္။ အေကာင္းျမင္တဲ့မိဘတစ္ဦးက ကေလးအတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အရင္းအႏွီးတစ္ခုေပးႏိုင္ပါတ
ေက်ာင္းပညာေရးက အသိပညာ၊ ဗဟုသုတပညာေရးကို ဦးစားေပးသင္ၾကားတာမို႔ ကိုယ္က်င့္တရားပိုင္းမွာ လ်စ္လ်ဴရႈမိတတ္တယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြက သတိထားမိတယ္။ ဒီကိုယ္က်င့္တရားပိုင္းကို မိသားစုပညာေရးနဲ႔ အေျခခံထားၿပီး သင္ၾကားရပါတယ္။ ေက်ာင္းပညာေရးကိုပဲ အားကိုးလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ လူ႔ဘဝေအာင္ျမင္ဖို႔ရာ အသိပညာခ်ည္းကိုပဲ အားကိုးလို႔မရပါဘူး။ အရာအားလံုးထဲမွာ အသိပညာက တစ္စိတ္တစ္ေဒသပဲ ပါဝင္တာမို႔ပါ။
ထိုင္ဝမ္စာေရးဆရာ Wu Ruo Quan (吳若權) ရဲ႕ စာအုပ္တစ္အုပ္မွာပါတဲ့ စာပိုဒ္ေလးတစ္ပိုဒ္ပါ။ ဘာသာျပန္မွ်ေဝပါတယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (August. 8. 2013)
No comments:
Post a Comment