ဆုံးျဖတ္မေစာပါနဲ႔ ( ၂ )
============ ရထားတစ္စင္းေပၚမွာေပါ့… ၂၄ ႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလးက ရထားျပဴတင္းေပါက္ကေနအျပင္ကိုၾကည့္ေနရင္း ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္… “အေဖ …ၾကည့္ပါဦး …သစ္ပင္ေတြက ေနာက္မွာက်န္ခဲ့တယ္ေနာ္…ေဟ..ေဟး…” သူ႔အေဖကေတာ့ ၿပံဳးေနပါတယ္…။ သူတို႔နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခုံက လင္မယားႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ ႔ ကေလးကလားအျပဳအမူ အေျပာအဆိုေတြၾကည့္ၿပီး မ်က္ေစာင္းထိုးေနတာေပါ့…။ ေကာင္ေလးက ရုတ္တရက္ထေအာ္ေျပာျပန္ပါတယ္…။ “ ဟာ…အေဖ…ၾကည့္ပါဦးဗ်…တိမ္ေတြက က်ေနာ္တို႔ေနာက္လိုက္လာတယ္ေနာ္…” ဟုိလင္မယားႏွစ္ေယာက္က သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေကာင္ေလးအေဖ အဖိုးႀကီးကိုေျပာလိုက္တယ္…။ “ ေကာင္ေလးကို…ဆရာဝန္ျပဖို႔ေတာ့လိုၿပီထင္တယ္…” အဖိုးႀကီးကလည္း ၿပံဳးၿပံဳးေလးပဲ ျပန္ေျဖပါတယ္… “ ဆရာဝန္ျပၿပီးပါၿပီ…ခုပဲက်ဳပ္တို႔ေဆးရုံကျပန္လာၾကတာ…က်ဳပ္သားက ေမြးရာပါ မ်က္စိကြယ္ေနခဲ့တာ… ဒီေန႔ဟာ သူ ေလာကႀကီးကို ပထမဆုံးျမင္ေတြ႔ခြင့္ရတဲ့ေန႔ေပါ့…” ## ေလာကမွာရွိသမွ်လူအားလုံးဟာ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ ရိွေနၾကပါတယ္…
သူတို႔အေၾကာင္းကို ေသခ်ာမသိဘဲ သူတို႔ကိုဆုံးျဖတ္မေစာလိုုက္ပါနဲ႔…
## ဦးသုည ... စကားလုံးဖလွယ္သည္...
No comments:
Post a Comment