ခ်စ္သူတိုင္လည္းညားၾကပါေစ(သန္ေလးကို)

Thanlay Ko

Options for this story

{ 2013 August လထုတ္ သဇင္မဂၢဇင္းပါ က်ေနာ့္ဝတၳဳေလးပါ။ သူေျပာငါေျပာနဲ႔ ၾကားဖူးနားဝဟာသေလးေတြကုိ ဇာတ္လမ္းဆင္ထားတာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ၊ ကုိယ္ေတြ႔မဟုတ္ရေၾကာင္းပါ}
“သံုးကၽြန္းစံ”
1။
စကၤာပူဆိုတ့ဲ ကၽြန္းႏိုင္ငံေသးေသးေလးမွာ အလုပ္လာလုပ္ေနၾကတ့ဲ ျမန္မာအျခင္းျခင္း ေနာက္ေျပာင္ျပီး ေျပာတတ္ၾကတယ္… “ငါတုိ႔က အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ တသက္တကၽြန္းက်ေနတာ”…တ့ဲ။ စကၤာပူကၽြန္းမၾကီးကေန ထပ္ျပီးသြားရတ့ဲ ေနာက္ထပ္ကြန္းေလးတစ္ကၽြန္းျဖစ္တ့ဲ ဂ်ဴေရာင္းကၽြန္းေပၚမွာ အလုပ္လုပ္ရတ့ဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ “ႏွစ္ကြ်န္းစံ” ေတြလို႔ ဆိုရေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုတာက က်ေနာ္နဲ႔ ၾကည္ေဆြပါ။ ဒီေကာင္နဲ႔က ရန္ကုန္မွာ ကုမၼဏီတစ္ခုထဲ အၾကာၾကီး လက္တြဲျပီးလုပ္ခ့ဲဖူးတယ္။ ခုလည္း တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ Construction Site တခုထဲမွာ လာဆံုေနၾကတာ။ ကုမၼဏီေတာ့ မတူဘူး။ က်ေနာ္က iE Consultant က၊ သူက S.V Co က။ အလုပ္အားတ့ဲအခါ Canteen မွာ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ေပါက္တတ္ကရ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။
“မင္းတို႔ ကုမၼဏီနာမည္ S.V Co ရဲ႕ အရွည္က ဘာလဲ”
“Southern Village Company..တ့ဲ”
“နာမည္ေလးက လွသားဟ၊ ျမန္မာလိုျပန္ရင္ နာမည္လွလွေလးရမယ္ ေနာ္”
က်ေနာ္က ဒီေကာင့္အေၾကာင္းသိလို႔ ဆြေပးလိုက္တာ…ထင္တ့ဲအတိုင္းပဲ
“ငါ ျမန္မာလိုျပန္ေပးထားတာ ရိွတယ္”
“ဟုတ္လား…ဘာတ့ဲလဲ”
“ေသာက္ေရးမပါ…ဒို႔ေက်းရြာ ကုမၼဏီ”
“ဟင္…Village ကုိ ဒို႔ေက်းရြာလို႔ ျပန္တာက ထားပါေတာ့ ေသာက္ေရးမပါၾကီးက ဘယ္ကပါလာတာတံုး”
“လစာေပးတာ နည္းတယ္ကြာ၊ အခ်ိန္ပုိခိုင္းျပီး ပုိက္ဆံ မေပးဘူးကြာ၊ ေဘာနပ္စ္မရဘူးကြာ၊ သူေဌးက ရိုင္းစိုင္းတယ္ကြာ၊ မန္ေနဂ်ာက ဆိတ္လေစ့ကြာ…ကဲ ဒီထက္ ေသာက္ေရးမပါတာ ဘာရိွေသးလို႔တံုး”
“ဟာ…ေပါက္ျပီ၊ မင္းးရဲ႕ ဘာသာျပန္စြမ္းရည္ ေတာ္ေတာ္တိုးတက္လာတာပဲ”
“ဟင္း…ဟင္း…ေပါက္စမ္းဘာ”
2။
ဒီေကာင္က အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ရာဇဝင္နဲ႔။
လူက အဂၤလိပ္လို မေတာက္တေခါက္သိတာရယ္။ ဘာသာျပန္တာေတာ့ အရမ္းဝါသနာပါတယ္။
ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတံုးက ညေနပုိင္း အားေနေတာ့ ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းသြားတက္တယ္၊ သံုးေလးရက္ေလာက္ေနေတာ့ မသြားေတာ့ဘူး၊ ဒါနဲ႔ ေမးၾကည့္မိတယ္… …
“ေဟ့ေရာင္… ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းက မသြားေတာ့ဘူးလား”
“ေအး၊ သင္တန္းဆရာနဲ႔ အဆင္မေျပလို႔”
အင္း…ဒီေကာင္ ဘာမေတာ္မတရား သြားလုပ္ျပန္ျပီလဲ မသိ။ ဟုိက လြန္တာေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
“ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ေျပာပါအံုး”
“ကြန္ျပဴတာအေခၚအေဝၚေတြကြာ..၊ အဂၤလိပ္လိုေခၚရတာခက္လို႔ ျမန္မာလိုေခၚပါလားလို႔ ဆရာ့ကုိအၾကံျပဳတာ၊ သူက မင္းဘာသာျပန္ခ့ဲ ဆိုလို႔ ငါကဘာသာျပန္ေပးလိုက္တယ္၊ ဒါကုိ သူက ဖတ္ၾကည့္ျပီး၊ မင္းသိပ္ေတာ္တယ္တ့ဲ ဒီသင္တန္း တက္စရာမလိုေလာက္ေအာင္ကုိ ေတာ္ေနတယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ ဒါနဲ႔ ငါလည္း မသြားေတာ့တာ”
“ဟုတ္လား၊ ျပစမ္းပါအံုး မင္းဘာသာျပန္”
“ေရာ့…”
ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့… …
ကီးဘုတ္ = ေသာ့ခံု
ေမာက္စ္ = ၾကြက္
ေမာ္နီတာ = အတန္းေခါင္းေဆာင္
မားသားဘုတ္ = အေမေရယဥ္
ဟိုက္ ရွားလဘား၊ ဆက္မဖတ္ရဲေတာ့ဘူး၊ ဆက္ဖတ္ရင္ ဦးရွင္ၾကီးတို႔၊ နန္းကရိုင္းမယ္ေတာ္တို႔၊ ကုိၾကီးေက်ာ္တို႔ ပါလာစရာအေၾကာင္းရိွတယ္။
“အဲ ေနပါအံုး၊ Key Board နဲ႔ Mouse ကုိ ဘာသာျပန္ထားတာကေတာ့ နီးစပ္မႈရိွလို႔ ထားပါေတာ့၊ ဘယ့္ႏွယ့္ Monitor က အတန္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရတာလဲ”
“ဟာ…မင္းကလည္း ညံ့ပါ့၊ ငါတို႔ငယ္ငယ္ေလးထဲက အတန္းေခါင္းေဆာင္ကုိ ေမာ္နီတာ လို႔ ေခၚလာတာပဲေလ”
“အင္း..အဲ ဟုတ္ပ့ါ၊ ဒါဆို အေမေရယဥ္ ဆိုတာၾကီးကေရာ”
“Mother က အေမေလ၊ Boat က ေလွတို႔ ေမာ္ေတာ္တို႔ကုိေခၚတာမလား၊ ဒ့ါေၾကာင့္ Mother Boat အေမေရယဥ္”
“Board ထင္ပါတယ္ကြာ၊ Boat မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး၊ ေသာက္တလြဲ”
“သိဘူး၊ ငါက Boat ထင္လို႔”
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ဆရာကေျပာေတာ့မွာေပ့ါ ေတာ္တယ္လို႔…
ဒီထက္ဆိုးတာက က်ေနာ္တို႔ အလုပ္လုပ္တ့ဲ ကုမၼဏီနာမည္ကုိ ဘာသာျပန္တ့ဲ ကိစၥပဲ
ကုမၼဏီနာမည္က Power Man Metal Industry (PMMI)
သူ ျမန္မာမႈျပဳလိုက္တ့ဲ နာမည္က.. …
“မိုးက်ေရႊကုိ သတၱဳတူးေဖာ္ေရး ကုမၼဏီ”…တ့ဲဗ်ား။
ဒါကုိ သူေဌးက သိသြားေတာ့ သူကုိ သံုးလစာ ဆုခ်ျပီး ေနာက္ေန႔ကစလို႔ ကုမၼဏီကုိ မလာေတာ့ဖို႔ ေတာင္းပန္လိုက္ရွာတယ္။
3။
တစ္ရက္မွာေပ့ါ။
Main Con မွာ ECO လုပ္ေနတ့ဲ ျမန္မာမေလး နဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ Canteen ထိုင္ေနတံုး ဒီေကာင္ဘယ္က လွမ္းျမင္တယ္ မသိဘူး ေနာက္ရက္က်ေတာ့ က်ေနာ့္ကုိ ဂ်ီက်ပါေလေရာ… …
“မင္းက အဲ့ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ သိေနတာေတာင္ ငါ့ကို မေျပာဘူး၊ ဘာလဲ ၾကိပ္ၾကံေနတာေပ့ါေလ”
“ဟေကာင္ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔ဟ၊ ဟိုက အပ်ဳိေလး၊ ငါက အိမ္ေထာင္ကြဲ၊ ကေလးတစ္ေယာက္ဖေအ၊ ၾကားသြားရင္ မေကာင္းပါဘူးကြာ”
“ဒါဆိုလည္း ငါနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါလားကြ၊ ငါက သူ႔ကုိ Site ထဲမွာ ေတြ႔ေတြ႔ေနတာ၊ ျမင္တိုင္းရင္ခုန္ေပမယ့္ ဘယ္လို ခ်ဥ္းကပ္ရမွန္းမသိလို႔”
သူ႔အေၾကာင္းသိေနေတာ့ မိတ္ဆက္မေပးခ်င္ဘူး။ ေတာ္ၾကာ တလြဲေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနရင္ ကုိယ္ပဲမ်က္ႏွာပ်က္ရမွာ။ ဒါနဲ႔ အင္တင္တင္လုပ္ေနတာေပ့ါ။
“ေဟ့ေရာင္ ဘယ္လိုလဲ၊ မိတ္ဆက္ေပးမွာလား?”
“မင္းဟာမင္း ၾကိဳးစားပါလားကြာ”
“မလြယ္လို႔ေပ့ါကြ၊ လြယ္ရင္ မင္းေတာင္ သိလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး”
“ငါက ဘယ္လို မိတ္ဆက္ေပးရမွာလဲ”
“ေနာက္ရက္ မင္းတို႔ Canteen ထိုင္ေနတ့ဲအခါ အမွတ္တမ့ဲ ေတြ႔သလိုလိုဘာလိုလိုနဲ႔ မင္းကုိ ငါလာႏႈတ္ဆက္မယ္၊ အဲ ဒီေတာ့ မင္းက မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ေပ့ါကြ လြယ္လြယ္ေလး”
“ငါက ဘယ္လို ေျပာျပီး မိတ္ဆက္ရမွာလဲ”
“ေဟ့ေကာင္၊ မင္း ရစ္မေနနဲ႔၊ မိတ္ဆက္တာပဲကြာ၊ ဒီမွာေဝေဝ ဒါငါ့သူငယ္ခ်င္းေလ၊ အင္ဂ်င္နီယာလူပ်ဳိၾကီးေပ့ါ၊ သေဘာေကာင္းတယ္ ဘာညာနဲ႔ သာသာထိုးထိုးေလးေျပာျပီး မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ရံုပဲဟာ၊ လုပ္ပါကြာ၊ ပင္နင္ဆူလာက ဧရာဝတီမွာ ဘီယာနဲ႔ ျပဳစုပါ့မယ္ဆရာရယ္”
“ေအးေလ၊ ၾကည့္လုပ္တာေပ့ါ၊ မင္းနဲ႔က ခင္မိခ့ဲတာကုိး၊ ေအာ္ ဒုကၡ ဒုကၡ”
4။
တကယ္ပဲဗ်ာ …
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ေဝေဝ Canteen ထိုင္ေနတံုး မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ ေရာက္ခ်လာပါေရာ
ခုမွ ျမင္သလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ လာႏႈတ္ဆက္တယ္… …
“ဟာ…ေဇာ္ၾကီး၊ ေကာ္ဖီလာေသာက္တာလား”
“မဟုတ္ဘူး၊ လဘက္ရည္လာေသာက္တာ”
အျမင္ကပ္လို႔ ဘုေတာေပးလိုက္တယ္၊ ဒါကုိ အခြက္ေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ ဆက္ေျပာတယ္… …
“ေအာ္…ဟုတ္လား၊ ငါလည္း လဘက္ရည္လာေသာက္တာကြ၊ ဒီမွာ ထိုင္မယ္ေနာ္”
“ထိုင္ေလ၊ ငါတို႔က အခုပဲ သြားေတာ့မလို႔၊ ဘိုင့္ဘိုင္ေနာ္ ေနာက္မွေတြ႔မယ္ သူငယ္ခ်င္း”
“အာ…ေနပါအံုးကြ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းၾကီးကလည္း၊ မင္းနဲ႔မေတြ႔တာ ၾကာေနျပီဆိုေတာ့ စကားေလး ဘာေလးေျပာၾကရေအာင္ပါ”
“ဘာ မေတြ႔တာ ၾကာရမွာလဲကြ၊ မေန႔ကေတာင္ ေတြ႔လို႔ လဘက္ရည္အတူတူ ေသာက္ၾကေသးတယ္ေလ”
“ဟုတ္လား၊ ငါေမ့သြားလို႔ပါကြာ…ဟဲ ဟဲ”
က်ေနာ့္ေဘးကပ္ထိုင္ျပီး ခံုေအာက္ကေန ေပါင္ကုိကုတ္ျပီး အခ်က္ျပတယ္၊ ေဝေဝနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးေလ ဆိုတ့ဲ သေကၤတေပ့ါ… …
အင္း… မိတ္ဆက္ေပးရေသးတာေပ့ါေလ၊
“ေအာ္…ၾကံဳတံုး မင္းနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးရအံုးမယ္၊ ဒါ ေဝေဝႏွင္း တ့ဲ၊ Main Con က ECO ေပ့ါ၊ ေရာက္လာတာေတာ့ မၾကာေသးဘူး”
“အဟီး…ဟီး၊ ဟုတ္က့ဲ Site ထဲမွာေတာ့ ေတြ႔ေတြ႔ေနတာ ျမန္မာမေလးမွန္း မသိဘူး၊ Main Con ယူနီေဖာင္းနဲ႔ ဆိုေတာ့ သူတို႔လိုပဲ ကုိရီးယားမေလး မွတ္ေနတာ၊ လူပံုကလည္း ခပ္ေခ်ာေခ်ာဆိုေတာ့ေလ…ဟီး”
စ, ျပီ၊ တကယ္ပဲဗ် ဒီက မိတ္ဆက္ေပးတာေတာင္ မဆံုးေသးဘူး
ပပ္ၾကားအက္ထဲက မစင္တံုး ေခြး စ, ေကာ္ေနျပီ။
ဒီမ်က္ႏွာရူးေကာင္ေတာ့ ေတြ႔ၾကေသးတာေပ့ါ… …
“ေဝေဝ၊ သူက ၾကည္ေဆြတ့ဲ၊ အင္ဂ်င္နီယာေပ့ါ၊ လူပ်ဳိၾကီး ရီးစားမရိွေသးဘူး”
“ဟုတ္က့ဲရွင့္၊ ဦးေဇာ္လိုပဲ က်မကုိ ခင္ႏိုင္ပါတယ္”
“ဟီး…ဟီး…ဟီး…ဝုတ္က့ဲ ဝုတ္က့ဲ ခင္မယ္ခင္ဗ် ခင္မယ္”
“သူတို႔က ေဆြၾကီးမ်ဳိးၾကီးေတြ ေဝေဝရဲ႕၊ ဒီမွာလာျပီး အလုပ္မလုပ္လည္း သူ႔မိဘေတြက ခ်မ္းသာျပီးသားရယ္”
“ဟီး..ငါ့သူငယ္ခ်င္းကလည္း ေျမာက္ေနျပန္ျပီ”
“…ျပီးေတာ့ သူက တစ္ဦးတည္းေသာသားေလ၊ မိဘေတြက အလိုလိုက္ထားေတာ့ ေကာင္ေလးက ရူးတူးေပါေတာေလးေပမယ့္ သေဘာေကာာင္းတယ္ ေဝေဝရဲ႕၊ လုိတ့ဲ အကူအညီရိွရင္ေတာင္း”
“ဟုတ္လား…”
ဟိ…ဟုတ္လား တ့ဲ၊ ဒီကေလးမကလည္း Innocent ရယ္၊ ဘာေျပာေျပာ အဟုတ္ထင္တာ၊ ဟိုေကာင္ကေတာ့ က်ဳပ္ကုိ သတ္ခ်င္ေနျပီ၊ မ်က္ေထာင့္နီၾကီးနဲ႔ လူကုိ ၾကည့္ေနတယ္၊ ျပီေတာ့ ေဇာင့္ကနဲထျပီး ေျပာတယ္… …
“ငါ သြားေတာ့မယ္ ေဟ့ေကာင္၊ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ နက္ဖန္ခါမွ ျပန္ေတြ႔ၾကေသးတာေပ့ါ ေနာ့္”…ဆိုျပီး လစ္သြားပါေလေရာ…
သူေတာ္ေတာ္ ေဒါကန္သြားျပီ၊ ဟီ ဟိ နက္ျဖန္ခါေတာ့ နဘမ္းလံုးရေခ်ေသးရဲ႕
5။
ေနာက္ရက္ Canteen မွာ ေတြ႔ေတာ့ တန္းဆဲပါေလေရာ… …
“ေဟ့ေကာင္ လူယုတ္မာ၊ မင္း မေန႔က ဘာေသာက္ခ်ိဳးခ်ိဳးတာလဲ”
“ဟင္…ဘာခ်ိဳးလို႔လဲ၊ မင္းပဲ မိတ္ဆက္ေပးဆို၊ သာသာထိုးထိုးေလး ေျပာဆို”
“သာသာထိုးထိုး ေျပာေပးဆိုတာနဲ႔ပဲ ေကာင္ေလးက ရူးတူးေပါေတာေလးလို႔ ေျပာရေရာလားကြ”
“ေအာ္…ငါစကားမွား သြားလို႔ပါကြာ၊ ငါတကယ္ေျပာခ်င္တာက ေကာင္ေလးက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္၊ သေဘာေကာင္းတယ္ အဲလိုပါကြ”
“လုပ္မေနနဲ႔ ေဟ့ေကာင္၊ ငါက ငါ့ေကာင္မေလးေရွ႕မွာ ေသာက္ရွက္ကြဲခ့ဲျပီ”
အမယ္…ငါ့ ေကာင္မေလး တ့ဲ၊ အဟက္ဟက္…ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ…ဆက္ျပီး ေနာက္လိုက္အံုးမွ…
“ဒါနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခ ဘီယာက မနက္ဖန္တိုက္မွာလား”
“မင္းလိုေကာင္ကုိ ဘီယာတိုက္ဖို႔မေျပာနဲ႔ ေသးနဲ႔ေတာင္ လွည့္မပန္းဘူး၊ ေသခန္းျပတ္ျပီ မွတ္ထား”
“ေနေပ့ါေလ၊ ဒါဆိုလည္း ငါနဲ႔ေဝေဝ ႏွစ္ေယာက္ထဲ သြားစားရေတာ့မွာေပ့ါ”
“ဘာ…ဘာ…ဘာကြ၊ ဘာေျပာတာလဲ”
“ေအာ္…မနက္ဖန္ စီးတီးေဟာမွာ ေတြ႔ျပီး ေန႔လည္စာစားၾကဖို႔ ေဝေဝက ခ်ိန္းထားတယ္ကြ၊ မင္းကုိလည္း ေခၚခ့ဲပါတ့ဲ၊ ခု မင္းက ငါနဲ႔ေသခန္းျပတ္ျပီဆိုေတာ့ ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ သြားရေတာ့မွာမလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ကြာ…”
“ဟင္…ဟဲ..ဟဲ သူငယ္ခ်င္းကလည္းကြာ၊ ေနာက္တာပါကြ၊ ဒီေလာက္ အၾကာၾကီးခင္လာတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အလကား လြယ္လြယ္နဲ႔ျပတ္ပ့ါမလား၊ မင္း ကလည္း”
“ဒါဆို ဘီယာတိုက္မွာလား၊ ေသးနဲ႔လွည့္ပန္းမွာလား”
“ဟီး..ဟီး ေသးနဲ႔ပန္းစရာလားလို႔… ဘီယာတိုက္မွာကြ ဘီယာ”
ေသနာေကာင္…. ခုတစ္မ်ဳိး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ဳိး။
ေတာ္ေသးတယ္ ဒီဘက္ကလည္း ႏိုင္ကြက္ကုိင္ထားႏိုင္လို႔….
6။
ဒီလိုနဲ႔ တိုတိုပဲေျပာရရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္။
နားေတာ့ အေတာ္ေအးသြားတာ
ရီးစားမျဖစ္မခ်င္း က်ေနာ့္ကို ခဏခဏလာျပီး ဂ်ီက်က်ေနတာေတြ ရပ္သြားျပီ
ဆိုဒ္ထဲက Canteen မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တြဲ ထိုင္ထိုင္ျပီး ျပံဳးေပ်ာ္ေနၾကတာေတြ ေတြ႔ေတြ႔ေနရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ေနလာလိုက္တာ တရက္ေတာ့ ေမာင္မင္းႀကီးသား ေပါက္ခ်လာပါေလေရာ…
ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္လာတယ္… …
“ေဇာ္ႀကီးေရ… အိုင္ဘလူး အိုင္ဘလူး”
“ဘာလဲဟ အိုင္ဘလူးႀကီးက”
“I blue ငါ ျပာေနျပီလို႔ ေျပာတာ”
“ရိုးရိုးလုပ္ပါကြာ၊ မင့္ဟာကလဲ၊ ဘာျပာတာလဲ”
“ေဝေလးနဲ႔ လက္ထပ္ေတာ့မလို႔ကြ၊ အဲဒါ ေငြလိုလို႔ လုပ္ပါအံုး”
လုပ္ျပီ၊ မေအေပးက၊ ခုထိငါ့လက္က အကူအညီလိုတံုး၊ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ သူ႔ခမ်ာ ဘလူးေနေတာ့လည္း၊ အဲ ျပာေနျပီဆိုေတာ့လည္း ကူညီရေတာ့မွာေပ့ါ… ..
“ဒါနဲ႔ မင့္နာေရးက ဘယ္ေတာ့တံုး…”
“ဘာကြ…”
“အဲေလ… မင့္မဂၤလာရက္က ဘယ္ေတာ့တံုး”
“ေနာက္လ ၂၆ ရက္”
“အာ… ေတာ္ေတာ္ကပ္ေနျပီပဲ၊ ခုမွ ေျပာရသလားဟ က်က္သတံုးရ”
“ေအးကြာ၊ ငါလည္း ငါ့ဟာငါ ႀကိဳးစားၾကည့္ေသးတယ္၊ သိပ္အဆင္မေျပတာနဲ႔ မင္းဆီလာလိုက္တာ”
“ရပါတယ္ကြာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ၊ ေငြဘယ္ေလာက္လိုတာလဲ”
“ငါ့ရိွတာနဲ႔ဆို ေနာက္ထပ္ ငါးေထာင္ေလာက္ရရင္ ျဖစ္ပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ ခန္းမကိစၥေတြ အဝတ္အစားကိစၥေတြ လိုက္လုပ္ေပးအံုးေနာ္”
“ေအးပါကြာ ငုတ္မိသဲတိုင္ေပ့ါ…”
7။
သူတို႔ မဂၤလာပြဲကုိ Cultural Hotel မွာ က်င္းပျဖစ္တယ္။
အစစ ကုိယ္ပဲ လိုက္လုပ္ေပးရတာပါ။
မဂၤလာ အခန္းအနား စိုစိုေျပေျပေလးျဖစ္ေအာင္လို႔ သူငယ္ခ်င္း ကုိျငိမ္းတိုးရဲ႕ Independent Music Group တီးဝိုင္းကုိ အလကားမတ္တင္းေလာက္ နီးနီးနဲ႔ ငွားထည့္ေပးလိုက္တယ္။
တီးဝိုင္းဆရာကလည္း ေငြးေၾကးအတြက္မဟုတ္ဘဲ ဝါသနာပါလို႔ လုပ္ေနတာဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးပဲ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။
မဂၤလာပြဲရက္မွာ က်ေနာ္လည္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုၿပီး ခ်ီးျမွင့္ခ့ဲတယ္….
ဆိုခ့ဲတ့ဲ သီခ်င္းေလးက ….“ပန္းတံတားေပၚမွေလွ်ာက္ပါ”
ဆိုခ်င္တ့ဲ သီခ်င္းေလးက… “ခ်စ္သူတိုင္းလည္း ညားၾကပါေစ”
ဒီလိုပါပဲ… ေလာကသဘာဝ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း မျဖစ္ၾကရဘူးမဟုတ္လား
သီခ်င္းဆိုေနရင္းနဲ႔ ပရိသတ္ေတြထဲမွာ ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးေနတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းတို႔ စံုတြဲကုိျမင္လိုက္တိုင္း…
က်ေနာ့္ ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ အေပၚပုိင္းက ေအာင့္ေအာင့္လာတယ္…
အင္း… ခုမွ ေအာင့္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေလ
ၾကည္ေဆြက သူ ေဝေဝ့ကုိ ခ်စ္ေနမိျပီလို႔ ေျပာတ့ဲ ေန႔ကတည္းပါ… ….
တကယ္ေတာ့… ….
က်ေနာ္ဟာ သံုးကၽြန္းက်ေနတ့ဲ သူပါဗ်ာ… ….။
အားလံုး ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ျပံဳးႏိုင္ၾကပါေစ…
သန္၄ကုိ
{ဝတၳဳေလးရဲ႕ အရသာကုိ သိရေအာင္ ဒီသီခ်င္း ၂ ပုဒ္စလံုးကုိ နားေထာင္ၾကည့္သင့္ပါတယ္}
ပန္းတံတားေပၚမွာ ေလွ်ာက္ပါ... လင့္
http://www.youtube.com/watch?v=6xImJwnJE7k
ခ်စ္သူတိုင္းလည္း ညားက်ပါေစ...လင့္
http://www.youtube.com/watch?v=e0jqe3h2NgY

11 hours ago

· Edited · Singapore, Singapore