တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္မွာ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ ျမင္းရွိတယ္။
သူဟာ ဒီျမင္းကို အင္မတန္ျမတ္ႏိုးတဲ့အတြက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မ
ေရာင္းဘူး။ ဒီျမင္းကို လိုခ်င္တဲ့ ဓားျမေတြက လုယက္ေပမယ့္
လည္း သူ႔ျမင္းက အင္မတန္ေကာင္းေနေတာ့ လူဆိုးေတြက မ
ယွဥ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။ တစ္ေန႔မွာ လူဆိုးတစ္ေယာက္ဟာ အႀကံရတာ
နဲ႔ ဒီလူလာတဲ့ ေတာလမ္းနွာ အစာေရစာ ျပတ္ဟန္ေဆာင္ၿပီး
လွဲေနလိုက္တယ္။ ျမင္းပိုင္ရွင္လာေတာ့ -
“ ေရေပးပါ၊ ေရေပးပါ ” လို႔ေတာင္းတယ္။
ျမင္းပိုင္ရွင္လည္း ျမင္းေပၚက ကမန္းကတန္း ဆင္းသြားၿပီး ေရ
ေပးတာေပါ့။ ဒီမွာတင္ လူဆိုးက ျမင္းေပၚခုန္တက္ၿပီး ေမာင္း
ထြက္သြားသတဲ့။ ဒီေတာ့ ျမင္းပိုင္ရွင္က -
“ ေနဦး၊ ေနဦး ” လို႔ ျမင္းေနာက္က လိုက္ေအာ္တယ္။
လူဆိုးဟာ ျမင္းကို ေခတၱရပ္ၿပီး -
“ ခင္ဗ်ား ဒီျမင္းကို ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူး ” လို႔ ေအာင္ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီေတာ့ ျမင္းပိုင္ရွင္က -
“ က်ဳပ္သိပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားကို ေမတၱာရပ္ခံခ်င္လို႔ပါ ”
ျမင္းသူခိုးဟာ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေနၿပီး “ ဆို ” လို႔သာ ေအာ္ေျပာလိုက္
တယ္။
ျမင္းပိုင္ရွင္က -
“ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ဆီက ျမင္းဘယ္လို ရလာလဲဆိုတာ လူေတြကို
ျပန္မေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ ”
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ ေနာက္ေနာင္ အစာေရစာ တကယ္ငတ္ျပတ္ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြကို
လူေတြက မကယ္ပဲ ေနမွာစိုးလို႔ပါ ”
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ဒီပံုျပင္ေလးက အသိပညာေပးခ်င္တာက -
ပံုျပင္ထဲက ျမင္းပိုင္ရွင္ဟာ သူရဲ႕အျမတ္ႏိုးဆံုးျမင္းကို အခိုးခံခဲ့ရမႈ
ဆံုးရႈံးမႈ လွည့္ဖ်ားခံရမႈေတြအတြက္ စိတ္ပ်က္ ၀မ္းနည္းရမယ့္အစား
သူအျဖစ္အပ်က္ကို လူေတြသိရင္ တကယ္ငတ္ျပတ္ဒုကၡေရာက္သူေတြ
ကို ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ လူေတြက မကယ္မွာကို စိုးရိမ္သြားတဲ့ အမ်ားအေပၚ
ထားတတ္တဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ စိတ္ထားေလးကို အသိပညာေပးခ်င္တာပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ...
လူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အခ်စ္ဆံုးျဖစ္သလို ကိုယ္ဘက္ကိုပဲၾကည့္
တက္ၾကပါတယ္။ တစ္ျခားတစ္ဖက္ ( other sight ) ကေန ခံစား
ၾကည့္တတ္တဲ့သူ စာနာနားလည္ေပးႏိုင္တဲ့သူ အလြန္းနည္းပါးလွပါတယ္။
တစ္ျခားတစ္ဖက္ ( other sight ) ကေန ...
ၾကည့္ႏိုင္/ ျမင္ႏိုင္/
ျမ၀ဏိုးစံ(စာေပဥယ်ာဥ္)
No comments:
Post a Comment