ဇိမ္ခံသေဘၤာႏွင့္ အပန္းေျဖခရီးထြက္လာသည့္ ဧရာမလုပ္ငန္းရွင္
သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္က ပင္လယ္ကမ္းရုိးတန္း တစ္ေနရာတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
တံငါသည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႔သည္။
တံငါက ေလွနံေဘးမွာ ေအးေအးေဆးေဆးလွဲကာ ေဆးတံကိုခဲေနသည္။
သူ႔ပုံစံကိုႀကည့္ကာ သူဌးႀကီး စိတ္ပ်က္သြားျပီး ဂရုဏာေဒါေသာႏွင့္ေမးသည္။
”မင္းဘာလို႔ငါးဖမ္းမထြက္ဘဲ ဒီမွာ ထိုင္ေနတာလဲ” ၊
“မနက္အေစာႀကီးကတည္းကပဲ တစ္ေန႔စာဖမ္းလို႔ ရျပီးျပီဗ်” တံငါကေျဖသည္။
“ ဟ ၊ ဒါဆို ေနာက္ထပ္မဖမ္းေတာ့ဘူးလား”
“ ဖမ္းျပီး ဘာလုပ္ရမွာလဲ”
“ ထပ္ဖမ္းေတာ့ ေရာင္းစားရင္ ပိုက္ဆံပိုရမွာေပါ့ကြ၊ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားရရင္
မင္းေလွမွာ စက္တပ္လို႔ရမယ္
စက္နဲ႕ဆိုရင္ ပင္လယ္ထဲအေ၀းႀကီးထြက္ႏုိင္မယ္၊ အဲဒီမွာငါးပိုရမယ္၊
အဲဒါေတြေရာင္းျပီး ပိုက္ဆံစုရင္
မင္းႏုိင္လြန္ပိုက္၀ယ္ႏုိင္မယ္၊ ႏုိင္လြန္ပိုက္နဲ႔ဖမ္းေတာ့ ငါးပိုရမယ္၊
ေငြပိုရမယ္၊ ေလွတစ္စီးက ႏွစ္စီးျဖစ္လာမယ္
ဒီထက္အေျမာက္အျမားလည္းျဖစ္လာႏုိ
သူေဌးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာေပါ့ကြ”
သူေဌးႀကီးက ႀကၤီးပြားေရးလမ္းေႀကာင္းကို တြက္ျပသည္။
” အဲဒီအခါက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကဘာလုပ္ရမွာလဲ”
“ အဲဒီအခါ မင္းငါ့လိုေအးေအးေဆးေဆး ဇိမ္နဲ႔ေနႏုိင္မွာေပါ့ကြ”
“ ႀသ၊ ကၽြန္ေတာ္ အခုေကာ ဘာလုပ္ေနတယ္ထင္လို႔လဲ”
( မူရင္း။ Anthony Demello ၏ How Much Is Enough )
No comments:
Post a Comment