--------------------------
ေဆြေဆြက နားက်ပ္ကိုျဖဳတ္ၿပီး စားပဲြပုကေလးေပၚတင္လိုက္သည္
ေသြးဖိအားတိုင္းကိရိယာမွလက္
"ေကာင္းပါတယ္ေဒၚေလးရဲ႕၊ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ ဘာလဲေဒၚေလးက ေသြးတိုးေနတယ္ထင္လို႔လား"ဟု
ေဒၚႏုႏုက
"ထင္တယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ အသက္ကလည္းနည္းနည္းရလာၿပီမဟု
ေဒၚေလးနည္းနည္းဝလာသလားလို႔"
ေဆြေဆြက ေသြးေပါင္ခ်ိန္တိုင္းကိရိယာ
"အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ရင္ ေသြးသားေျပာင္းလဲမႈျဖစ္လို႔
ၾကည့္ေကာင္းရုံပဲရွိပါေသးတယ
"အမယ္ေလး၊ နင္တို႔ဦးဦးကိုေတာ့ ဒီဘက္မွာစိတ္ခ်ၿပီးသားပါ"
"ဒါေတာ့ျဖစ္ရမယ္ေလ၊ ေဒၚေလးက အသက္ေလးဆယ့္သံုးႏွစ္သာဆိုရတ
မထင္ရဘူး၊ အသားအရည္ကလည္း သံုးဆယ္ေအာက္ေတြထက္ေတာင္စို
ေဆြေဆြသည္ ေဒၚႏုႏု၏ တူမလည္းျဖစ္ မိသားစုဆရာဝန္လည္းျဖစ္သည္။ က်န္းမာေရးကိစၥရွိရွိ၊ မရွိရွိ
တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေရာက္ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ဒီေန႔လည္း ေဆးရုံမသြားရသျဖင့္ ေဒၚႏုႏုဆီ
လာလည္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚႏုႏုက သူ႔မွာေသြးတိုးရွိမရွိ ၾကည့္ေပးစမ္းပါဦးဆိုသျဖင့္
"ေဒၚေလးေနလို႔ထိုင္လို႔ေတာ့
ေဆြေဆြကထပ္ေမးသျဖင့္ ေဒၚႏုႏုေခါင္းညိတ္ျပသည္။
"ကိုယ္ေတြလက္ေတြထံုၿပီး မလႈပ္ရွားခ်င္တာတို႔၊ ေခၽြးေတြအလြန္အကၽြံထြက္တာတိ
မ်က္ခြံေတြေလးၿပီး အိပ္ခ်င္ေနတာတို႔မ်ား ျဖစ္သလားဟင္"
ေဒၚႏုႏုကေခါင္းခါျပၿပီး
"ေဒၚေလး ညညက်ရင္ နည္းနည္းလန္႔ခ်င္သလိုပဲကြယ္
"အို အရင္ကတည္းက ေဒၚေလး သတိၱမွမေကာင္းတာ၊ ေဆြေဆြတို႔ ငယ္ငယ္က ေဒၚေလးအိမ္လာရင္ ညည
အိမ္သာထမသြားရဲလို႔ ေဆြေဆြ႔ကို အျမဲႏိႈးရတယ္မဟုတ္လား၊ ၿပီးေတာ့ ေဒၚေလးကေသြးဆံုးေနတဲ့အခ်ိန္
စိတ္နည္းနည္းအေျပာင္းအလဲျဖစ
ေရာက္ေနတာပဲဟာ မပူပါနဲ႔၊ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ ညဘက္လန္႔သလိုျဖစ္ရင္ စိပ္ပုတီးေလးဘာေလးစိပ္
ဒါမွမဟုတ္လည္း ဦးဦးကိုအတင္းဖက္ထားေပါ့ ေဒၚေလးရဲ႕"
ေဒၚႏုႏုက ရွက္ျပံဳးျပံဳးလိုက္သည္။
* * * * *
ေဒၚႏုႏုဘဝသည္ ေအးခ်မ္းသာယာသည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေသာမ်ဳိးရုိးမ
ခဲ့သည္။ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္လာလုိ႔ လူလားေျမာက္လာေတာ့လည္ သူတို႔ေလာက္ မခ်မ္းသာေတာင္ သူတို႔နီးပါး
ခ်မ္းသာေသာ ကိုကိုဦးေအာင္ျမတ္ထြန္းႏွင
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သိကၽြမ္းခင္မင္ခ့ဲကာ သံေယာဇဥ္တြယ္တာမိၿပီးျဖစ္သည
သာယာခဲ့သည္။ သမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္သားတစ္ေယာ
ေက်ာ္လာသည္အထိျပႆာနာတစ္စံုတ
* * * * *
သူတုိ႔သည္တစ္ခုေသာ ဆိတ္ျငိမ္ခ်မ္းသာရပ္ကြက္ အတြင္းရွိအသင့္အတင့္ က်ယ္ဝန္းေသာ ျခံထဲတြင္ ႏွစ္ထပ္တိုက္
ကေလးတစ္လံုးျဖင့္ ေနထိုင္သည္။ ျခံနီးခ်င္းမ်ားမွာလည္း သေဘာေကာင္းသူမ်ားသာျဖစ္သည္။
ေနသူမ်ားမွာ အေျခအေနအဆင့္အတန္းခ်င္းညီၾက
ေၾကာခ်င္လို႔မရ။ ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပိဳင္လုပ္စရာမလိ
သေလာက္ေတာ့ သူမ်ားေတြလည္း လုပ္ႏိုင္ေနတာကိုး။ အားလံုးက တတ္ႏိုင္ၾကသူေတြခ်ည္းျဖစ္သည
ေယာက္်ားခ်င္းျပိဳင္လို႔လည္
လုပ္ငန္းရွင္ေတြျဖစ္ၾကသည္။ ဒီေတာ့ ျပိဳင္ဖုိ႔ေနေနသာသာ တစ္ေယာက္အကူအညီကို တစ္ေယာက္
ယူရသည့္အခါမ်ဳိးပင္ရွိသည္။ ညိွၿပီး လုပ္ၾကရတာမ်ဳိးရွိသည္။
သားသမီးခ်င္းျပိဳင္လို႔လည္း
လခေထာင္ခ်ီေပးကာ 'ဝိုင္း'က်ဴရွင္လုပ္ေပးထားႏ
အေရးမၾကီး။ ဆယ္တန္းမေအာင္လုိ႔လည္း ျပႆနာမရွိ။ သေဘၤာလိုက္လို႔ရသည္။ သည္ေတာ့ကာ ဘာေတြမ်ား
ျပိဳင္စရာ ရွိပါေတာ့သနည္း။
"ကိုယ္ျဖင့္ေသသာေသလိုက္ခ်င္
ဟုတစ္ေယာက္ကေျပာရာ အေၾကာင္းသိေတြခ်င္းျဖစ္ေသာေ
"ဘာလဲေဖာက္လာျပန္ၿပီလား"ဟု စကားေထာက္ေပးသည္။ သူတို႔ကေတာ္တစ္စု ေဒၚႏုႏုတို႔အိမ္မွာဆံုမိၿပီ
စကားေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္၏။
"အင္းေပါ့ ဟုိတေလာက 'အာတပၸဆရာဉာဏ္'ေပးတဲ့ေဆးျပာ
ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ ေျချငိမ္သြားေသးတယ္၊ ခုျပန္ၿပီးေဗြေဖာက္လာျပန္ၿပ
အိမ္ျပန္မအိပ္ေတာ့ဘူး"
"အင္း ဒါမ်ဳိးကေျပာရခက္သားပဲ၊ ကိုယ့္တုန္းကလည္း ဒီလိုပါပဲ၊ အိမ္ကလူကေတာင္ နည္းနည္းပိုဆိုးမလားပဲ၊
ဘာလို႔ဆို သူက လူကိုပါရန္ရွာခ်င္တာကိုး၊ ခုေတာ့ ကိုယ္လည္းထံုသြားၿပီ၊ ဘယ္ေတာ့ ကိုယ့္ဆီ စိတ္
ျပန္လည္လာမလဲလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း လႊတ္ေပးထားရေတာ့တာပဲ"
"အစ္ကိုၾကီးကေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြမရွိပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ညတိုင္းေသာက္ေသာက္လ
တစ္ေယာက္က ဝင္ေျပာျပန္ရာ အျခားတစ္ေယာက္ကလည္းအားက်မခံ
"အမေလး ယူတို႔ခ်ည္း ျပႆနာရွိတယ္မွတ္ေန၊ ကိုယ့္မွာျဖင့္ ေခါင္းမီးေတာက္ေနၿပီ"
"ဟယ္ အငယ္ေကာင္ ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ"
"ဟုတ္တယ္၊ သားအငယ္ေကာင္ပဲေပါ့၊ ဟိုေန႔က အံဆြဲထဲက ပိုက္ဆံတစ္ေထာင္ယူသြားတယ္"
"ဂ်င္ေတြဘာေတြမ်ား ထိုးေနလို႔လား"
"ကစားပစ္တာတို႔ သံုးပစ္တာတို႔ဆို အေရးမၾကီးပါဘူး၊ ဖိုးတို႔၊ တက္ဘလက္တို႔ လုပ္မွာပဲေၾကာက္တာ"
"အို ေတာ္ၾကပါေတာ့ကြယ္၊ ၾကားရတာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာေတြခ်ည္းပဲ၊
ႏွလံုးေရာဂါရွိသည္ဆိုေသာ တစ္ေယာက္က ရင္ဘတ္ကိုလက္ျဖင့္ဖိၿပီး ကတုန္ကယင္ ေျပာလုိက္သည္။
စပတ္ကလင္လီမြန္ကို တစ္ငံုငံုခ်လိုက္ၿပီးမွ
"ခုတေလာက ပိုေတာင္ဆိုးလာသလုိပဲ၊ နည္းနည္းေလးမွစိတ္လႈပ္ရွားလ
ေျပာသည္။
ပထမဆံုး စေျပာေသာ တစ္ေယာက္က
"ေအးကြယ္ ေဆာရီးပဲ၊ ခုလိုၾကံဳတုန္းဆံုတုန္းက်မွ
ေအးတယ္၊ ဘာျပႆနာမွမရွိဘူး၊ က်န္းမာေရးကလည္းေဒါင္ေဒါင္ျ
တစ္ခ်ိန္လံုးဘာမွ်ဝင္မေျပာဘ
သူတို႔လိုေျပာစရာစကားမွမရွိ
* * * * *
ဟုတ္သည္။ ကိုကို ဦးေအာင္ျမတ္ထြန္းသည္ လခေထာင္ေက်ာ္စားအရာရွိၾကီးတ
အရာရွိၾကီးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေငြတစ္ေထာင္ဆိုသည္မွာ သူတို႔အဖို႔ တစ္ပတ္စာ အိမ္သံုးစရိတ္ပဲရွိသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေငြက
ကိစၥမရွိ။ သူတို႔မွာ ျပည့္စံုၿပီးသား။ ေနာက္ၿပီး မိဘေတြလက္ထက္ကတည္းက ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံခဲ့ေသာလုပ္
အခ်ဳိးက်အျမတ္ေငြကလည္း ရေနေသးသည္။ ကိုကိုသည္ အလုပ္ၾကိဳးစားသူျဖစ္သည္။ လာဘ္မစားတတ္၊
ကူညီသင့္သူကို ရိုးရိုးသားသားကူညီသည္။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ ကိုကို႔ကို အထက္ကေရာ ေအာက္ကပါ
ခ်စ္ခ်င္ေလးစားၾကသည္။ ကိုကို၏ ေရွ႕တက္လမ္းက ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖဴးျဖဴး။
အရက္မေသာက္တတ္။ ေလာင္းကစားဝါသနာမပါ။ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ ေယာက္်ားတုိ႔ ျဖစ္တတ္ေသာ
နံပါတ္တူးျပႆနာမ်ဳိးလည္းမရွ
သားသမီးေတြက်ေတာ့ေကာ။ သမီးၾကီးက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ဂုဏ္ထူးတန္း၊ သားငယ္က စက္မႈတကၠသိုလ္
ေက်ာင္းသား၊ ႏွစ္ေယာက္စလံုးလိမၼာသည္။ မိဘစကားနားေထာင္သည္။ သားငယ္သည္ ေဆးလိပ္မေသာက္တတ္။
ေဒၚႏုႏုက အိမ္ေထာင္မႈကို ႏိုင္နင္းသည္။ ထမင္းခ်က္မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက
ႏွစ္ေယာက္၊ မာလီတစ္ေယာက္၊ ဒရိုင္ဘာတစ္ေယာက္တို႔ျဖင့္ အိမ္၏ကိစၥအဝဝကို ေကာင္းစြာစီမံအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင
ကဲ ဘာမ်ားလိုပါေသးသလဲ။
* * * * *
လာေနက်အတိုင္း စေနေန႔ညေနဘက္တြင္ ေဆြေဆြေရာက္ရွိလာသည္။
ခရီးေရာက္မဆိုက္ပင္
"ေဒၚေလးတို႔မ်ား ကိုယ့္တူမစကားကို အယံုအၾကည္မရွိဘဲကိုး၊ ေဆြေဆြက အထူးကုဆရာဝန္ၾကီး မဟုတ္လုိ႔လားဟင္"
ဟု ခနဲ႔သည္။ ၿပီးေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ရက္ေလာက္က ဆရာၾကီးေသြးတိုးဦးသန္းေမာင
ထြက္လာသည္ကို ျမင္လိုက္သည္ဟု ေျပာသည္။
"ဟယ္ အဲဒါက ေဒၚေလးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ
"အေဖာ္လိုက္သြားရင္းနဲ႔ ေဒၚေလးပါဝင္ၿပီး စမ္းသပ္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့"
ေဒၚႏုႏုက ရယ္လ်က္သာေနသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔ ဆရာဦးသန္းေမာင္ကေျပာလုိက္တ
ေဒၚႏုႏုက ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
"ေဒၚေလးစိတ္ထဲမွာ မရွင္းေသးရင္လည္း ေဆြေဆြတို႔ဆရာၾကီးဆီေခၚသြား
ရွိတယ္ ေဒၚေလးရဲ႕၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသြးတိုးမ်ားရွိေနသလား၊ ႏွလံုးေရာဂါမ်ားရွိေနသလားလိ
စြဲလမ္းေနရင္ မေကာင္းဘူး၊ အဲဒါဆိုရင္ ကားဒစ္နယူရိုဆစ္လုိ႔ေခၚတဲ့ စိတၱဇႏွလံုးေရာဂါသည္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္"
"စိတၱဇႏွလံုးေရာဂါသည္ဟုတ္လာ
"ဟုတ္တယ္ေဒၚေလး၊ ဘာေရာဂါမွမျဖစ္ဘဲနဲ႔ မူးသလိုလုိ ေမာသလိုလုိျဖစ္ေနတာမ်ဳိးေပါ
ပိုဆိုးတယ္၊ ႏွလံုးေရာဂါလကၡဏာေတြထဲက ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္သိထားသမွ် ျဖစ္တယ္လုိ႔ထင္လာေရာ၊ ေဆြေဆြတုိ႔
ဆီကို အဲဒီလူနာေတြ မၾကာခဏေရာက္လာတတ္တယ္၊ သူတို႔က ႏွလံုးေရာဂါတကယ္ျဖစ္တဲ့လူထက
ပိုခက္တယ္၊ ဘာမွမျဖစ္ဘဲကိုး၊ ဒီေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ ေကာင္းပါတယ္လို႔ အာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပလည္းမရဘူး၊
တခ်ဳိ႕ဆို ေဆးရုံတက္ပါရေစလုိ႔ဇြတ္ေျပာ
တိုင္းရင္းေဆးသမားေတာ္ဆီသြာ
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ၊ ၾကိဳတင္ကာကြယ္ထားတာေကာင္းတာ
"ဒါကေတာ့ေကာင္းပါတယ္၊ တစ္ခုရွိတာက ေသြးမတိုးေအာင္ အငန္မစားပဲေနတာတို႔ ဘာတို႔ေလာက္
လုပ္စရာမလိုေသးပါဘူး။ တကယ္ျဖစ္လာမွသာ ေလွ်ာ့စားသင့္တာပါ ေသြးတိုးတယ္ဆိုတာက
အငန္ဓာတ္ေၾကာင့္လို႔ တစ္ထစ္ခ်ေျပာလို႔မရဘူး၊ တျခားအခ်က္အလက္ေတြရွိေသးတယ္
ဥပမာ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါေၾကာင့္လည္း ေသြးတိုးျဖစ္လာႏိုင္တယ္၊ အဲ၊ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ
အေၾကာင္းတရားရွာမေတြ႕တာမ်ဳိ
"အေၾကာင္းတရား ရွာမေတြ႔တာ ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္၊ ေဒၚေလးအေနနဲ႔ေတာ့ သိပ္ပူစရာမရွိပါဘူး၊ ေဒၚေလးရဲ႕ ကိုယ္အေလးခ်ိန္၊ အစားအေသာက္၊
အေနအထိုင္က သင့္တင့္မွ်တမႈရွိပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေဒၚေလးက စိတ္လည္းခ်မ္းသာတယ္ မဟုတ္လား"
ေဒၚႏုႏုက ျပံဳးၿပီးတစ္စံုတစ္ရာကို စဥ္းစားေနသည္။
* * * * *
ညဘက္ရုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ၿပီးၿပီဆုိလွ်င္ အိမ္ေရွ႕လသာေဆာင္မွာ မိသားစုတစ္စုဝိုင္းထိုင္ၿပီ
စကားေျပာတတ္ၾကတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္းမွာ၊ ေက်ာင္းမွာ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရေသာ ရယ္စရာ၊
ေမာစရာအေၾကာင္းမ်ားသာျဖစ္သည
ေသာက္ၾကသည္။ အရင္ကဆိုလွ်င္ေဒၚႏုႏုသည္ သစ္သီးရည္တစ္ခုခုသာ ေသာက္ေလ့ရွိသည္။ ခုေနာက္ပိုင္း
မယ္လ္တိုဗာကို ေျပာင္းေသာက္ေနသည္။ ဦးေအာင္ျမတ္ထြန္းက ေဒၚႏုႏုကို ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ၿပီး
"ခုတေလာ နည္းနည္းဝလာသလိုပဲ"
"ဟုတ္တယ္ကိုကို၊ ထမင္းလဲ ပိုၿပီးစားႏိုင္လာတယ္"
"ေမေမက ဝလာေပမယ့္ ပံုမပ်က္ေသးပါဘူး ေဖေဖရာ၊ လွတုန္းပါပဲေနာ္"
သမီးၾကီးကဝင္ေျပာသည္။ သားငယ္ကလည္း
"ဟုတ္တယ္ေမေမ၊ ဟုိတစ္ခါ သားကိုေက်ာင္းလာၾကိဳေတာ့ ေမေမလည္းပါလာတယ္ေလ၊ ေမေမ့ကို
သူငယ္ခ်င္းေတြက ျမင္သြားေတာ့ ဘာေျပာတယ္မွတ္သလဲ၊ မင္းအတို႔အစ္မက တယ္လွပါလားတဲ့၊ ေမေမ့ကို
သားရဲ႕အစ္မမွတ္လို႔တဲ့"ရယ္ၾ
ၾကသည္။ ေန႔လည္ကလည္း မအိပ္ျဖစ္ခဲ့ၾက။ ထို႔ေၾကာင့္ေစာေစာအိပ္မည္ဟု
ႏႈတ္ဆက္၍ စကားဝိုင္းမွထလိုက္သည္။
ေခါင္းထဲမိုက္ခနဲျဖစ္သြား၏။
"ဘာ၊ ဘာျဖစ္တာလဲ"
"ႏု ဘာျဖစ္တာလဲဟင္"
ကိုကိုက လက္ေမာင္းကိုလာကိုင္၏။
"အိပ္ေရးပ်က္လို႔ထင္ပါရဲ႕၊ နည္းနည္းမူးတာပါ၊ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
"အို၊ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ၊ အိပ္ရာေပၚလွဲေနလိုက္၊ ကိုကိုလုိက္ပို႔မယ္၊ သမီးကေဆြေဆြ႔ဆီကိုဖုန္းဆက္စ
ကားယူၿပီးသြားေခၚခဲ့"
ေဆြေဆြက ေဒၚႏုႏုကို စမ္းသပ္သည္။ ေသြးဖိအားတိုင္းၾကည့္သည္။ မေက်နပ္ေသးသျဖင့္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္
ထပ္တိုင္းသည္။ ၿပီးေတာ့-
"ေဆြေဆြ မေရာက္တာတစ္ပတ္ပဲရွိပါေသးတယ
"မိုက္ခနဲျဖစ္သြားတာပါပဲကြယ
"သိပ္ေတာ့အေရးမၾကီးပါဘူးေလ၊
ေကာင္းသြားမွာပါ"
ဦးေအာင္ျမတ္ထြန္းက ဘာျဖစ္တာလဲဟု စိုးရိမ္တၾကီးဝင္ေမးသည္။ ေဆြေဆြက
"ေသြးဖိအားက တစ္ရာ့ငါးဆယ္ကိုးဆယ္ဆိုေတာ့
"ေသြးတိုးဟုတ္လား"
ေသြးတိုးဟု ေဒၚႏုႏုက ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္သည္။ စိတ္ထဲကေတာ့ က်ိတ္၍ဟင္းခ်လိုက္၏။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္
သူတို႔မိန္းမခ်င္းဆံုၾကလွ်င
ျဖစ္သည္။ သုိ႔မဟုတ္လွ်င္ သူမ်ားတကာေတြ ၾကားထဲမွာမဝင္ဆံ့သလို ခံစားရသည္။ ကိုယ္က ခ်မ္းလည္း
ခ်မ္းသာသည့္အျပင္ အရာရွိကေတာ္ၾကီးတစ္ေယာက္လံု
ရွက္စရာၾကီးမဟုတ္လား။
မင္းလူ
--------------------------
ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္း၊
ႏိုဝင္ဘာ၊ ၁၉၈၄။
No comments:
Post a Comment