(၁) အာ၀ါသမစၦရိယ
မိမိပုိင္ဆုိင္္ရာ
ေနရာဌာန၌ မိမိမွတစ္ပါး မည္သူ႔ကိုမ်ွ မေနေစလိုၿခင္း၊ တစ္နည္း မိမိရေနေသာ
ေဆာက္အဦးေကာင္းမ်ိဳးကို သူတစ္ပါး မရေစလိုၿခင္း။ (ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းရသလို
သူမ်ားကို မရေစခ်င္တာမ်ိဳး၊ ရသြားရင္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ရေနရင္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္
မေက်မခ်မ္းၿဖစ္ေနတာမ်ိဳး)
(၂) ကုလမစၦရိယ
ရဟန္းၿဖစ္လ်ွင္ မိမိကုိ
ကုိးကြယ္ေနေသာ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ား အၿခားရဟန္းကုိ မကုိးကြယ္ေစလုိၿခင္း၊
လူၿဖစ္လွ်င္ မိ္မိေဆြမ်ိဳး မိတ္သဂၤဟမ်ားက မိမိထက္ အၿခားသူမ်ားအား
ပုိမုိခ်စ္ခင္သြားမည္ကု္ိ မလုိလားၿခင္း။ (ကိုယ္နဲ႔ ခင္ေနတဲ႔မိတ္ေဆြ
သူမ်ားနဲ႔ပိုခင္သြားမွာ စိုးရိမ္တာမ်ိဳး)
(၃) လာဘမစၦရိယ
စီးပြားလာဘ္လာဘ မိမိရသလုိ သူတစ္ပါး မရေစလုိၿခင္း။ (ကိုယ္႔ထက္သာေနတာကိုလည္း လက္မခံႏိုင္ဘဲ မေက်နပ္တာ၊ အလိုမရိွတာ၊ မလိုလားတာမ်ိဳး)
(၄) ၀ဏမစၦရိယ
သူတစ္ပါး၏
လွပေသာ အဆင္းဂုဏ္ ၿမင့္ၿမတ္ေသာ အက်င့္ဂုဏ္ကုိ မိမိလည္း
မခ်ီးမြမ္းနုိ္င္ၿခင္း၊ သူတစ္ပါး ခ်ီးမြမ္းသည္ကုိ္လည္း အလုိမရွိၿခင္း။
(သူမ်ားရဲ့ ေကာင္းဂုဏ္ကို မခ်ီးမြမ္းႏိုင္တာ၊ သူမ်ားေၿပာရင္လဲ မလိုလားပဲ
မေကာင္းလိုက္ေၿပာတာမ်ိဴး)
(၅) ဓမၼ စၦရိယ
စာေပပရိယတၱိနွင့္
တရားအသိအမ်ိဳးမ်ိဳးကို မိမိ သိသလို သူတစ္ပါးအား မသိေစလုိၿခင္း
တုိ႔ၿဖစ္ၾကေလသည္။ (ကိုယ္သိသလို သူမ်ားကို မသိေစခ်င္တာ၊ မတတ္ေစခ်င္တာမ်ိဳး)
ဒီ
(၅)မ်ိဳးကို လက္ခံထားရင္ ကိုယ္တိုးတက္မယ္႔ဂုဏ္ မတိုးတက္ပါဘူး…
ကိုယ္ရမယ့္ဟာေတြ ကိုယ္ၿဖစ္လာမယ့္ အရာေတြဟာ လမ္းပိတ္လိုက္သလို
ၿဖစ္သြားပါတယ္.. ကိုယ္ေၿပာစကား ကိုယ္႔ႏွဳတ္ထြက္စကားက ၾသဇာအာဏာ မရွိဘူးတဲ႔….
သူမ်ားနားမေထာင္ဘူးေပါ႔… ၿဖစ္ရာဘဝကိုလိုက္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲ
ၿဖစ္ရတယ္တဲ႔… သူတစ္ပါးရဲ့ အကူအညီကိုလဲ မရတတ္ဘူးတဲ႔…. အကုသိုလ္ၾကီးလြန္းရင္
အရမ္းသနားတတ္တဲ႔သူ၊ အရမ္းေပးကမ္းတတ္တဲ႔သူ၊ အရမ္းစာနာတတ္တဲ႔သူနဲ႔
ေတြ႔ရင္ေတာင္ အဲ႔ဒီလူအေပၚ သနားခ်င္စိတ္ေတြ.. ေပးကမ္းခ်င္စိတ္ေတြ..
စာနာခ်င္စိတ္ေတြ…ကူညီခ်င္စိတ္ေ
သူတစ္ပါးၾကီးပြားေပ်ာ္ရႊင္တာကို
သံသရာဆိုးက်ိဳးကား ငရဲ၊ တိရစၦာန္စေသာ အပါယ္ေလးဘံုသို႔
က်ေရာက္ရၿပီး ထုိဘံုမ်ားမွလြတ္၍ လူ႔ဘဝသို႔ ေရာက္ခဲ့လွ်င္ အဆင္းရဲဆံုးဘဝသို႔
ေရာက္ရသည္။ အၿမဲလိုလို စိတ္ဆင္းရဲ ကုိယ္ဆင္းရဲ ၿဖစ္ေနရတတ္သည္။ ဝမ္းစာကို
နဖူးကေခြ်း ေၿခမက်သည္အထိ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ရွာေဖြရသည္ဟု ေၿဖၾကားခဲ့ေပသည္။
No comments:
Post a Comment