ယေန႔ မနက္ေတာ႔ ေစာေစာထရသဗ် မနက္ (၄)နာရီခြဲပဲရွိေသးတယ္ထရျပီဗ်…
ျပင္ဆင္မႈေတြလည္းျပီးေရာ ဆိုင္ကယ္တကၠစီဌားပါတယ္… နမ္႔တစ္ကို သြားရမွာကို ဆိုင္ကယ္ တကၠစီသမားက မလိုက္ရဲဘူးဗ် “၀” ဂိတ္မဖြင့္ေသးလို႔ဆိုျပီး နမ္႔တစ္ဘက္ကသြားတဲ႔ အစီအစဥ္ကိုျဖတ္လိုက္ရတယ္ဗ်…
မနက္ခုနစ္နာရီထိုးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ ကြ်န္ေတာ္႔ဦးေလးရယ္ ဗင္ကားငွား ဟိုပန္-ခ်င္းရႊင္ေဟာ္ ေျခာက္ေထာင္က်ပ္ေပးရတယ္ဗ်… လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးလည္း ရာဘာပင္ေတြခ်ည္းပါဘဲ… ခ်င္းေရႊေဟာ္နဲ႔ ေလာက္ကိုင္ဟာ အထူးေဒသ(၁)ဆိုေပမယ္႔ ယခုေတာ႔ အရင္လိုစည္ကားမႈ သိပ္မရွိေတာ႔၊ ကိုးကန္႔လူမ်ိဳး အမ်ားစုလည္း လြတ္လပ္ရာေဒသေတြနဲ႔ အထူးေဒသ(၂)ကို ေရႊ႔သူေရႊ႔ၾကပါျပီ… အရင္က သပ္ရပ္လွပတဲ႔ ခ်င္းေရႊေဟာ္ဟာ ျမိဳ႔ေဟာင္းျမိဳ႔ညစ္ၾကီးလိုျဖစ္လို႔… ေလာက္ကိုင္ကေတာ႔ စည္တုန္းပါဘဲ… ဖုန္ၾကားရွင္ ရဲေတြကို ပစ္သတ္မႈျပီးကတည္းက အစိုးရ ထိန္းခ်ဳပ္သြားတာ…
ပတ္(စ္)ပို႔ စာအုပ္လုပ္တာ တရုတ္ေငြ (၃၀)ယြမ္ က်ပါတယ္…ပတ္(စ္)ပုိ႔ပုံသုံးပုံရယ္ မွတ္ပုံတင္မိတၱဴေပးရပါတယ္… (၁၀)မိနစ္ေလာက္ပဲေစာင့္ရပါတယ္ျမန္ပါတယ္…
စာအုပ္ရျပီးေတာ႔ “မကဖ(၆)” (မႈခင္း ၾကိဳတင္ကာကြယ္တားဆီးေရးအဖြဲ႔) နဲ႔ Immigration မွာ လက္မွတ္ထိုး တံဆိပ္ႏွိပ္ ျမန္မာေငြ ေျခာက္ရာက်ပ္ ေပးရပါတယ္… ျမန္မာျပည္ပိုင္းက ကိစၥ၀ိစၥျပီးေတာ႔ ခရီးေဆာင္အိတ္ေလးမျပီး တရုတ္နယ္စပ္ေပါက္ကို ေျခလ်င္ေလွ်ာက္သြားရပါတယ္…
တရုတ္ဂိတ္ေပါက္ေရာက္ေတာ႔ ငနဲသား တရုတ္ရဲေတြက အိတ္ကို ဖြင့္ခုိင္းပါတယ္…
အိတ္ေတြစစ္ျပီးေတာ႔ ပတ္(စ္)ပို႔စာအုပ္ျပရပါတယ္… တရုတ္လက္ကိုင္ ကင္မရာနဲ႔ မ်က္ႏွာကို ဓာတ္ပုံရိုက္ယူပါတယ္… စာအုပ္ကို ဖုံးရက္ေပးတာ မယူဘူးဗ် ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္လွန္ခိုင္းတယ္ဗ်… ေတာ္ေတာ္ၾကီးက်ယ္တာဗ်ာ…စိတ္ထဲေတာင္ေတာ္ေတာ္ တင္းသြားတာပဲ… ပိုက္ဆံေတာ႔ တျပားသားမွမေပးရဘူးဗ်… ျမန္မာျပည္ဘက္ကသာေပးရတာ…
တရုတ္တကၠစီကားေတြေစာင့္ေနပါတယ္… လူေလးေယာက္ျပည္႔ရင္ထြက္ပါတယ္… ခ်င္းေရႊေဟာ္ နယ္စပ္ဂိတ္ေပါက္ကေန တရုတ္ျပည္ မိန္းတင္(မုိင္းတင္)ျမိဳ႕ ေလးဆယ္႔ငါးမိနစ္ ေမာင္းရတဲ႔ ခရီးကို တရုတ္ေငြ တစ္ေယာက္ကို (၂၀)ယြမ္ေပးရပါတယ္…တကၠစီသမား ကံမ်ားဆိုးခ်င္ေတာ႔ လမ္းမွာ ခရီးသည္တစ္ေယာက္က တားပါတယ္… ရပ္ေပးလိုက္ပါတယ္ ေနာက္ခန္းက အားလုံးေလးေယာက္ျဖစ္သြားတာေပါ႔ဗ်ာ…ေလးေယာက္ျဖစ္သြားေတာ႔ မိန္းတင္ျမိဳ႔၀င္ခါနီးမွာ လမ္းျဖတ္လမ္းၾကားက ၀င္ပါေလေရာ အမွန္က တရုတ္ယာဥ္ထိန္းရဲေတြကို ေရွာင္တာ… ေရွာင္ပါတယ္ဆိုမွ ပက္ပင္းကိုတိုးပါေလေရာ… ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ပတ္ေနတဲ႔ ယာဥ္ထိန္းရဲႏွစ္ေယာက္က ေတြ႔ျပီးရပ္ခိုင္းပါတယ္… ဖမ္းခံရပါေလေရာလား တကၠစီသမားနဲ႔ အေျခအတင္ေျပာေနတာ နာရီ၀က္ၾကာပါတယ္… ေနာက္ခန္းေလးေယာက္ပါမႈနဲ႔ တရုတ္ယြမ္ေငြ (၂၀၀)ေဆာင္ခိုင္းျပီေတာ႔ လုိင္စင္သိမ္းခံလိုက္ရပါတယ္…
မိန္းတင္ျမိဳ႔ထဲ ေရာက္ေတာ႔ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ မနက္(၉)နာရီေက်ာ္ေနပါျပီ၊ တရုတ္စံေတာ္ခ်ိန္က (၁၁) နာရီထုိးခါနီးပါျပီ၊ တရုတ္က တစ္နာရီခြဲတိတိ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ထက္ေစာပါတယ္ (ခုေရးမယ္႔ စံေတာ္ခ်ိန္ေတြကို ျမန္မာျပည္တြင္းဆို ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ တရုတ္ျပည္တြင္းဆို တရုတ္စံေတာ္ခ်ိန္န႔ဲ ေရးပါ႔မယ္) … မိန္းတင္ျမိဳ႔ဟာ ရာသီဥတု အနည္းငယ္ပူပါတယ္... မိန္းတင္ျမိဳ႔ဟာ နယ္စပ္ျမိဳ႕သာဆိုတယ္ ျမန္မာျပည္ ပဲခူးထက္ပင္ စည္ပါေသးတယ္… ဟိုးတုန္းက ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြေနတဲ႔ျမိဳ႔ေပါ႔ဗ်ာ…ဆစ္ေဆာင္းပန္နားရွမ္းမ်ိဳးႏြယ္ေတြနဲ႔ တုိင္းေနရွမ္းေတြေနထုိင္ၾကတယ္... ခုေတာ႔ တရုတ္လူမ်ိဳးအမ်ားစု လာေရာက္ေနထုိင္ၾကပါျပီ... ရွမ္းလက္ရာ ကႏုတ္အႏြယ္ အေဆာက္အဦးအမ်ားအျပားကို မိန္းတင္ျမိဳ႔မွာေတြ႔ရပါတယ္...
************************************************************
ျပင္ဆင္မႈေတြလည္းျပီးေရာ ဆိုင္ကယ္တကၠစီဌားပါတယ္… နမ္႔တစ္ကို သြားရမွာကို ဆိုင္ကယ္ တကၠစီသမားက မလိုက္ရဲဘူးဗ် “၀” ဂိတ္မဖြင့္ေသးလို႔ဆိုျပီး နမ္႔တစ္ဘက္ကသြားတဲ႔ အစီအစဥ္ကိုျဖတ္လိုက္ရတယ္ဗ်…
မနက္ခုနစ္နာရီထိုးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ ကြ်န္ေတာ္႔ဦးေလးရယ္ ဗင္ကားငွား ဟိုပန္-ခ်င္းရႊင္ေဟာ္ ေျခာက္ေထာင္က်ပ္ေပးရတယ္ဗ်… လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးလည္း ရာဘာပင္ေတြခ်ည္းပါဘဲ… ခ်င္းေရႊေဟာ္နဲ႔ ေလာက္ကိုင္ဟာ အထူးေဒသ(၁)ဆိုေပမယ္႔ ယခုေတာ႔ အရင္လိုစည္ကားမႈ သိပ္မရွိေတာ႔၊ ကိုးကန္႔လူမ်ိဳး အမ်ားစုလည္း လြတ္လပ္ရာေဒသေတြနဲ႔ အထူးေဒသ(၂)ကို ေရႊ႔သူေရႊ႔ၾကပါျပီ… အရင္က သပ္ရပ္လွပတဲ႔ ခ်င္းေရႊေဟာ္ဟာ ျမိဳ႔ေဟာင္းျမိဳ႔ညစ္ၾကီးလိုျဖစ္လို႔… ေလာက္ကိုင္ကေတာ႔ စည္တုန္းပါဘဲ… ဖုန္ၾကားရွင္ ရဲေတြကို ပစ္သတ္မႈျပီးကတည္းက အစိုးရ ထိန္းခ်ဳပ္သြားတာ…
ဟုိပန္-ခ်င္းေရႊေဟာ္လမ္းရွိ ရာဘာပင္မ်ား
နာရီ၀က္သာသာေလာက္ၾကာေတာ႔ ခ်င္းေရႊေဟာ္ “နမ္႔ဖားေဟာ္” နယ္စပ္ဂိတ္ကိုေရာက္ပါတယ္…ပတ္(စ္)ပို႔ စာအုပ္လုပ္တာ တရုတ္ေငြ (၃၀)ယြမ္ က်ပါတယ္…ပတ္(စ္)ပုိ႔ပုံသုံးပုံရယ္ မွတ္ပုံတင္မိတၱဴေပးရပါတယ္… (၁၀)မိနစ္ေလာက္ပဲေစာင့္ရပါတယ္ျမန္ပါတယ္…
စာအုပ္ရျပီးေတာ႔ “မကဖ(၆)” (မႈခင္း ၾကိဳတင္ကာကြယ္တားဆီးေရးအဖြဲ႔) နဲ႔ Immigration မွာ လက္မွတ္ထိုး တံဆိပ္ႏွိပ္ ျမန္မာေငြ ေျခာက္ရာက်ပ္ ေပးရပါတယ္… ျမန္မာျပည္ပိုင္းက ကိစၥ၀ိစၥျပီးေတာ႔ ခရီးေဆာင္အိတ္ေလးမျပီး တရုတ္နယ္စပ္ေပါက္ကို ေျခလ်င္ေလွ်ာက္သြားရပါတယ္…
တရုတ္ဂိတ္ေပါက္ေရာက္ေတာ႔ ငနဲသား တရုတ္ရဲေတြက အိတ္ကို ဖြင့္ခုိင္းပါတယ္…
အိတ္ေတြစစ္ျပီးေတာ႔ ပတ္(စ္)ပို႔စာအုပ္ျပရပါတယ္… တရုတ္လက္ကိုင္ ကင္မရာနဲ႔ မ်က္ႏွာကို ဓာတ္ပုံရိုက္ယူပါတယ္… စာအုပ္ကို ဖုံးရက္ေပးတာ မယူဘူးဗ် ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္လွန္ခိုင္းတယ္ဗ်… ေတာ္ေတာ္ၾကီးက်ယ္တာဗ်ာ…စိတ္ထဲေတာင္ေတာ္ေတာ္ တင္းသြားတာပဲ… ပိုက္ဆံေတာ႔ တျပားသားမွမေပးရဘူးဗ်… ျမန္မာျပည္ဘက္ကသာေပးရတာ…
တရုတ္တကၠစီကားေတြေစာင့္ေနပါတယ္… လူေလးေယာက္ျပည္႔ရင္ထြက္ပါတယ္… ခ်င္းေရႊေဟာ္ နယ္စပ္ဂိတ္ေပါက္ကေန တရုတ္ျပည္ မိန္းတင္(မုိင္းတင္)ျမိဳ႕ ေလးဆယ္႔ငါးမိနစ္ ေမာင္းရတဲ႔ ခရီးကို တရုတ္ေငြ တစ္ေယာက္ကို (၂၀)ယြမ္ေပးရပါတယ္…တကၠစီသမား ကံမ်ားဆိုးခ်င္ေတာ႔ လမ္းမွာ ခရီးသည္တစ္ေယာက္က တားပါတယ္… ရပ္ေပးလိုက္ပါတယ္ ေနာက္ခန္းက အားလုံးေလးေယာက္ျဖစ္သြားတာေပါ႔ဗ်ာ…ေလးေယာက္ျဖစ္သြားေတာ႔ မိန္းတင္ျမိဳ႔၀င္ခါနီးမွာ လမ္းျဖတ္လမ္းၾကားက ၀င္ပါေလေရာ အမွန္က တရုတ္ယာဥ္ထိန္းရဲေတြကို ေရွာင္တာ… ေရွာင္ပါတယ္ဆိုမွ ပက္ပင္းကိုတိုးပါေလေရာ… ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ပတ္ေနတဲ႔ ယာဥ္ထိန္းရဲႏွစ္ေယာက္က ေတြ႔ျပီးရပ္ခိုင္းပါတယ္… ဖမ္းခံရပါေလေရာလား တကၠစီသမားနဲ႔ အေျခအတင္ေျပာေနတာ နာရီ၀က္ၾကာပါတယ္… ေနာက္ခန္းေလးေယာက္ပါမႈနဲ႔ တရုတ္ယြမ္ေငြ (၂၀၀)ေဆာင္ခိုင္းျပီေတာ႔ လုိင္စင္သိမ္းခံလိုက္ရပါတယ္…
မိန္းတင္ျမိဳ႔ထဲ ေရာက္ေတာ႔ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ မနက္(၉)နာရီေက်ာ္ေနပါျပီ၊ တရုတ္စံေတာ္ခ်ိန္က (၁၁) နာရီထုိးခါနီးပါျပီ၊ တရုတ္က တစ္နာရီခြဲတိတိ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ထက္ေစာပါတယ္ (ခုေရးမယ္႔ စံေတာ္ခ်ိန္ေတြကို ျမန္မာျပည္တြင္းဆို ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ တရုတ္ျပည္တြင္းဆို တရုတ္စံေတာ္ခ်ိန္န႔ဲ ေရးပါ႔မယ္) … မိန္းတင္ျမိဳ႔ဟာ ရာသီဥတု အနည္းငယ္ပူပါတယ္... မိန္းတင္ျမိဳ႔ဟာ နယ္စပ္ျမိဳ႕သာဆိုတယ္ ျမန္မာျပည္ ပဲခူးထက္ပင္ စည္ပါေသးတယ္… ဟိုးတုန္းက ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြေနတဲ႔ျမိဳ႔ေပါ႔ဗ်ာ…ဆစ္ေဆာင္းပန္နားရွမ္းမ်ိဳးႏြယ္ေတြနဲ႔ တုိင္းေနရွမ္းေတြေနထုိင္ၾကတယ္... ခုေတာ႔ တရုတ္လူမ်ိဳးအမ်ားစု လာေရာက္ေနထုိင္ၾကပါျပီ... ရွမ္းလက္ရာ ကႏုတ္အႏြယ္ အေဆာက္အဦးအမ်ားအျပားကို မိန္းတင္ျမိဳ႔မွာေတြ႔ရပါတယ္...
ရွမ္းလက္ရာ ကႏုတ္အေဆာက္အဦး
ျမိဳ႔ထဲေရာက္ေတာ႔ တရုတ္ သုံးဘီးတကၠစီေလးေတြငွားပါတယ္…
ျမိဳ႔တြင္း တက္တာနဲ႔ တရုတ္ေငြ (၅)ယြမ္ပါဘဲ… ကားဂိတ္ရွိရာကို
ေမာင္းခိုင္းပါတယ္…ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ႔ တရုတ္ျပည္ မိန္းတြင္း ျမိဳ႔ (ခ်န္ယန္)
အတြက္ လက္မွတ္ျဖတ္ပါတယ္… လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကို ယြမ္ေငြ (၃၀) ေပးရပါတယ္…ကားက
(၂)နာရီမွထြက္မွာပါ (၃)နာရီေလာက္လိုေသးတာနဲ႔ ေစ်းဘက္ကို သုံးဘီးငွားျပီး
ျပန္ထြက္လာပါတယ္၊ ေစ်းထဲတစ္ပတ္ပတ္ျပီး အသိေတြ အမ်ိဳးေတြ ႏႈတ္ဆက္နဲ႔
ဗိုက္ဆာလာေတာ႔ ထမင္းဆိုင္ရွိရာထြက္လာပါေရာ… ေတာင္ေအာက္ရွမ္း
(တိုင္းတဲ႔)တစ္ခ်ိဳ႔ ျမန္မာကုန္ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႔ေရာင္းခ်ၾကတယ္... ေဆးလိပ္ကို
တရုတ္ျပည္ထဲ ေမွာင္ခိုသြင္းၾကတယ္ဗ်... ခေပါင္းအစီရင္ခံမပါ ေဆးလိပ္ကို
တရုတ္ျပည္ထဲ ေရာက္ရင္ပဲ ႏွစ္ဆေစ်းရပါတယ္... ရွမ္းရိုးရာ၀တ္စုံေတြေရာင္းတဲ႔
ဆုိင္ေတြလည္း ေပါမ်ားပါတယ္...
ရွမ္းရိုးရာ၀တ္စုံမ်ားႏွင့္ ျမန္မာကုန္ပစၥည္းမ်ား
(၂)နာရီ တိတိထိုးတာနဲ႔ စထြက္လာပါတယ္… လမ္းမွာ
ပန္နားဆိုတဲ႔ရြာမွာ ၁၅မိနစ္ခန္႔သာ ရပ္ျပီး ခ်န္ယန္းျမိဳ႔ကို
ေတာက္ေလွ်ာက္ေမာင္းလာပါတယ္… လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းေကာင္းေကာင္း၊
ေတာင္ေပၚအတက္ေတြ၊ အေကြ႔အေကာက္ေတြ၊ ေအးစိမ္႔စိမ္႔ရာသီဥတု နဲ႔
ျမဴေတြအုပ္အုပ္ဆုိင္းဆိုင္းနဲ႔ ညေန (၆)နာရီ ေက်ာ္မွ ခ်န္ယန္းျမိဳ႔ကို
ေရာက္ပါတယ္…
ခ်န္ယန္ျမိဳ႔ အိမ္တစ္အိမ္
ခ်န္ယန္းျမိဳ႔ (မိန္းတြင္း)က “၀” လူမ်ိဳးအမ်ားစုနဲ႔ ေတာင္ေပၚ
“ရွမ္း” (တိုင္းေန) ေတြေနထုိင္ၾကပါတယ္… တရုတ္ျပည္ မိန္းတြင္းရွမ္းေတြနဲ႔
ျမန္မာျပည္ “၀” အထူးေဒသ(၂) မိန္းေမာ (မိုင္းေမာ)ရွမ္းေတြနဲ႔က အမ်ိဳးေတြပါ…
ေဆြရင္းမ်ိဳးရင္းေတြပါ… ဒါေပမဲ႔ ႏုိင္ငံဆိုတဲ႔ စည္းတစ္ဖက္ျခမ္းစီေတာ႔
ျခားေနၾကတာေပါ႔… ေဆြရင္းမ်ိဳးရင္းေတာ္ၾကေပမဲ႔ တဖက္က တရုတ္ႏုိင္ငံသားေတြ
ျဖစ္ေနျပီးေတာ႔ တဖက္က ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္
(၀လူမ်ိဳးတစ္ခ်ိဳ႔လည္းထိုနည္းတူ)… တိုင္းေနရွမ္းေတြဟာ ေတာင္ေပၚ ရြာေတြမွာသာ
ေနထိုင္ၾကတာျဖစ္ျပီး ရိုးရာ၀တ္စုံကိုသာအျမတ္တႏုိး၀တ္ဆင္ေလ႔ရွိပါတယ္…
အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ရင္ဖုံးအက်ႌထူထူနဲ႔ ကတၱီပါသား ထမိန္အမည္းေရာင္
ဆံပင္ရွည္ကို အျမဲေခါင္းေပါင္းေပါင္းေလ႔ရွိျပီး ခ်ည္သား ေျခနင္းဖိနပ္ကို
စီးနင္းေလ႔ရွိပါတယ္…ေနာက္ျပီး ကြမ္းယာစားပုံကိုေျပာပါဦးမယ္...
အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ခ်ိဳ႔တစ္ေလဟာ ကြမ္းယာစားတတ္ၾကပါတယ္၊ ကြမ္းယာကို
ကြမ္းရြက္နဲ႔ ကြမ္းသီးနဲ႔ ယာျပီးစားျခင္း မဟုတ္၊ ရွားခဲတစ္စိတ္ကို ထုံးခဲ
ေဆးရြက္ၾကီးနဲ႔ လုံးျပီးငုံၾကျခင္းျဖစ္သည္၊ ကြမ္းရြက္မပါ ကြမ္းသီးမပါေပ...
ေတာင္ေအာက္ “ရွမ္း” (တုိင္းတဲ႔) ေတြရဲ႕ဓေလ႔စရိုက္၊
စကားေျပာေလယူေလသိမ္းေတြနဲ႔ ကြာျခားပါတယ္ (ဥပမာ တုိင္းတဲ႔ရွမ္းေတြဟာ
ညေနခင္းကို “ဂမ္၀မ္း”လို႔ ေခၚရင္ တိုင္းေနရွမ္းေတြဟာ “လ၀မ္း” လို႔
ေခၚပါတယ္…) စာေပအေရးအသားလည္း ကိုယ္ပိုင္စာအေရးအသားရွိပါတယ္…စာကို
ရွမ္းမိႈင္းကန္စကၠဴေပၚမွာ မွင္အမည္းစုတ္တံနဲ႔ေရးသားေလ႔ရွိပါတယ္…
စကားေျပာရာမွာ ခ်စ္စဖြယ္ ပြင့္လင္းျပီး ရွင္းရွင္းေျပာတတ္ၾကျပီး
ရိုးသားျပီး စိတ္ထားေကာက္က်စ္မႈကို လုံး၀မေတြ႔ရပါဘူး… ကြ်န္ေတာ္
ဖခင္ျဖစ္သူဟာ ေတာင္ေပၚ “ရွမ္း” (တိုင္းေန) ျဖစ္ျပီးေတာ႔ မိခင္ျဖစ္သူဟာ
ေတာင္ေအာက္ “ရွမ္း” (တိုင္းတဲ႔) တန္႔ယန္းဇာတိ ျဖစ္ပါတယ္…
တိုင္းေနရွမ္းေတြဟာ နည္းပါးလွတဲ႔ ေသာင္းဂဏန္း၀န္းက်င္သာ က်န္ပါေတာ႔တယ္…
အရမ္းကိုနည္းပါးေနပါျပီ… တိုင္းေနရွမ္းအမ်ားစုဟာ ေတာင္ယာထြက္ဆန္၊
ေကာက္ညွင္းစတာေတြကို ေခါက္ဆြဲ၊ မုန္႔လုံး၊ ခေပါင္း(ဆန္ကို ထန္းညက္ရည္နဲ႔
ျပဳလုပ္ေနလွန္းအေျခာက္ခံျပီး ေၾကာ္ေသာမုန္႔) တို႔ကို ျပဳလုပ္ျပီး ေစ်းမွာ
ေရာင္းခ်သက္ေမြးၾကပါတယ္…
ေတာင္ေပၚရွမ္း(တိုင္းေန)တို႔ရဲ႔ ရွမ္းစာ
ခ်န္ယန္းေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ အမ်ိဳးေတြရွိရာ
ေတာင္ေပၚရြာေတြကို တကၠစီငွားျပီးသြားလည္ပါတယ္… တခ်ိဳ႔တေလေတြလည္း ျမိဳ႔ထဲမွာ
ေနထုိင္ၾကပါတယ္… အမ်ိဳးေတြထဲက အဘြားရဲ႕ အစ္မရဲ႔ သားဆီမွာဆိုေတာ႔
ဦးၾကီး၀မ္းကြဲေတာ္မွာေပါ႔ အဲအိမ္မွာစတည္းခ်ပါတယ္… ညပိုင္းမွာ
ခ်န္ယန္ျမိဳ႔တြင္း “၀” လူမိ်ဳးေတြရဲ႕ သေကၤတ သန္စြမ္းလွတဲ႔ ကြ်ဲ
ရုပ္တုၾကီးေတြရွိရာ ျပည္သူ႔ရင္ျပင္ကို ထြက္လာခဲ႔ပါတယ္…
၀လူမ်ိဳးတို႔၏ အထိမ္းအမွတ္ ကြ်ဲရုပ္တုၾကီးမ်ား (ခ်န္ယန္ျမိဳ႔)
ျပည္သူ႔ရင္ျပင္(ခ်န္ယန္)
ျပည္သူ႔ရင္ျပင္မွာ လူအမ်ားဟာ ညစဥ္ညတုိင္းလိုလို
က်န္းမာေရးအတြက္ ဘိုးဘြားသက္ၾကီးရြယ္အို လူပ်ိဳလူအို လူမ်ိဳးမေရြး
သီခ်င္းဖြင့္ေပးထားျပီး ညီညီညာညာကခုန္ၾကပါတယ္… တကယ္ၾကည္ႏူးစရာ
ျမင္ကြင္းပါပဲ… ညပိုင္း (၁၂)နာရီထိုးသည္အထိ ျမိဳ႔သည္စည္ကားတုန္း…
ျမိဳ႔ေတာ္ရန္ကုန္ပင္ ည(၁၂)ထိုးရင္ တိတ္ဆိတ္ေနပါျပီ၊ တကၠစီတစ္စီးစ ႏွစ္စီးစ
လမ္းမွာေတြ႔ရတတ္ေသာ္လည္း ခ်န္ယန္ျမိဳ႔မွာေတာ႔ China Agricultural Bank က
(၂၄)နာရီ
၀န္ေဆာင္မႈေပးေနတာေတြ႔ရပါတယ္….......................................************************************************************
No comments:
Post a Comment