ဒီပဲယင္း သမိုင္းရိပ္(၁)

ဒီပဲယင္းလုပ္ၾကံမႈ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ. ျဖစ္ရပ္မွန္ အပိုင္း(၁)
=======================
ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသားအရြယ္သာ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း လုပ္ၾကံမႈ ျဖစ္စဥ္အတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အနီးဆံုး ေနရာတြင္ ရွိခဲ့ၿပီး မ်က္ျမင္သက္ေသလည္း ျဖစ္သည့္ ကိုေက်ာ္စိုးလင္းႏွင့္ ဒီပဲယင္း ကိုးႏွစ္ျပည့္အျဖစ္ မဇၥ်ိမသတင္းဌာနက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခဲ့တာကို ျပန္လည္ေဖၚျပလိုက္ရပါတယ္္။
ူ ဒီပဲယင္းလုပ္ၾကံမႈ၏ အဓိကပစ္မွတ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အားထုတ္ခဲ့သူ တဦးျဖစ္သည့္အျပင္ ထိုစဥ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စီးႏွင္းသည့္ ကားကို ေမာင္းႏွင္ခဲ့သူ ကိုေက်ာ္စိုးလင္းလည္း ပါဝင္ေနသည္။ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းကို သမိုင္းအျဖစ္မွန္အျဖစ္ တရားဝင္ ေပၚေပါက္ေစလိုသူလည္းျဖစ္ပါသည္။

(ဒီပဲယင္း ၉ ႏွစ္ျပည့္ အထူးအင္တာဗ်ဴး)
ဓါတ္ပံု- သမိုင္းကို အျဖစ္မွန္အတိုင္း ျဖစ္ေစခ်င္သူ ကိုေက်ာ္စိုးလင္း (၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ကားကို ေမာင္းႏွင္ခဲ့စဥ္က ကိုေက်ာ္စိုးလင္းသည္ ဒုတိယႏွစ္ ဥပေဒေက်ာင္းသား အရြယ္ျဖစ္သည္။)
သစၥာ


ဒီပဲယင္းကိစၥ ၉ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုခံစားရလဲ။
-------------------------------

ျပန္ၿပီးေတာ့ သတိရေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီကိစၥႀကီးကတရားဝင္ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ျခင္းလည္း
မရွိခဲ့ဘူး။ အဲ့တာေၾကာင့္ လည္း ဒီ ဒီပဲယင္းကို အၿမဲတမ္းပဲ သတိရေနေစဖို႔ အတြက္ရယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့
ျပႆနာအရပ္ရပ္ကို ဘယ္သူက ဘယ္လို စလုပ္တယ္ ဆိုတာကို ျပည္သူအားလံုးက သိေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔
ဒီႏွစ္ကို က်ီရြာမွာ သြားၿပီး အလႉလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားပါတယ္။

အန္တီ့ကားကို ေမာင္းျဖစ္သြားပံုေလးက စၿပီး ျပန္ေျပာျပပါဦး။
---------------------------------

က်ေနာ့္အေဖ ဦးကိုၾကီး က မႏၲေလးတိုင္း NLD တိုင္းဦးစီးမႉး(ဘ႑ာေရး) လုပ္ေတာ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ကိစၥေတြဘာေတြ ရွိရင္ က်ေနာ့္အိမ္က ကားေတြဘာေတြ သံုးေလ့ရွိတယ္။ က်ေနာ္ရယ္၊ က်ေနာ့္အကိုရယ္က အဲ့လိုကိစၥေတြမွာ လိုက္ပို႔တာရွိေတာ့ တိုင္းက လူၾကီးေတြက က်ေနာ္တုိ႔ ကား ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေမာင္းတတ္တာ သိေနတယ္။ အဲ့ဒီမွာ အန္တီ့ခရီးစဥ္ ေရာက္လာတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက က်ေနာ္က ဒုတိယႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ဥပေဒ ေမဂ်ာနဲ႔။ အစကေတာ့ က်ေနာ္တို႔က လူငယ္အေနနဲ႔ လံုျခံဳေရးပဲ လိုက္ရတာ။

အန္တီ့ခရီးစဥ္ ဒုတိယတေခါက္အေနနဲ႔ ေရာက္လာေတာ့ ကား ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ေမာင္းတတ္ တဲ့ လူ ေလးဦး လိုတယ္ဆိုလို႔ က်ေနာ္တို႔ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ရယ္၊ စက္မႈထဲက ဦးကံရယ္၊ ေမာင္ကိုေလးရယ္ ဆိုၿပီး ေလးေယာက္
ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း လိုက္ျဖစ္တာက ဦးကိုေလးနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ပဲ။

စေမာင္းေတာ့ ဦးကိုေလး ေမာင္းတာ။ ေနာက္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ခရီးစဥ္တခုလံုး က်ေနာ္ ဆက္ေမာင္းတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္ မိုးကုတ္၊ သပိတ္က်င္းဘက္ကေန မႏၲေလးကို ဝင္တယ္။ မႏၲေလးကေန မံုရြာခရီးစဥ္ဘက္ ေတြလည္း က်ေနာ္ပဲ ဆက္ေမာင္းတာ ေနာက္ဆံုး ျပႆနာ ျဖစ္တဲ့ေန႔အထိပဲ။

ေမ ၃ဝ ရက္ေန႔ အေနအထားေတြကို မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေျပာျပပါဦး။
-------------------------------

ေတာက္ေလွ်ာက္ သူတို႔ လိုက္ေႏွာင့္ယွက္ေနတဲ့ကိစၥေတြကို သတင္းေတြ ရတယ္။ သိလည္း သိတယ္။ ဘာေတြလဲ ဆိုေတာ့ ၾကံ့ခိုင္ေရးဝတ္စံုေတြနဲ႔ လိုက္ၿပီး ေႏွာင့္ယွက္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးၾကီး ေႏွာင့္ယွက္လိမ့္မယ္ေတာ့ မထင္ဘူး။ စီစဥ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ၊ ေႏွာက္ယွက္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြလည္း ၾကားတယ္။ ေနာက္ ဘုတလင္နဲ႔ မံုရြာက ခရီးစဥ္ကို လိုက္ပို႔တဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြ အျပန္မွာ အဖမ္းခံရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းလည္း ၾကားတယ္။ ေရွ႕ေျပး လႊတ္တဲ့သူကလည္း ျပန္မလာႏိုင္ဘူး။ ျပန္မလာႏိုင္ေပမယ့္ သတင္းကေတာ့ အဆက္မျပတ္ ၾကားေနတာ။

အဲ့ဒီေန႔က လမ္းေၾကာင္းတခုလံုးမွာ အန္တီရွိေနတဲ့ ေနရာအထိ သတင္းေတြ ေရာက္လား။ သတင္းပို႔မႈ အစပ္အဆက္ ရွိေနလား။
---------------------------------

ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေႏွာက္ယွက္မယ္လို႔ပဲ ၾကားေနတာ။ ေနာက္ၿပီး ဘုန္းၾကီးအတုေတြ၊ အတုေတြဆိုတာက သကၤန္း
ေတာင္ မဝတ္ရေသးဘူး။ ကတံုးစိမ္းေတြနဲ႔ကားၾကီးေတြနဲ႔ ထြက္သြားတယ္။ သြားလိုက္လာလိုက္ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းလည္း ၾကားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အန္တီကေတာ့ အဖြဲ႔ေတြအားလံုးနဲ႔ သြားမယ့္ ခရီးစဥ္ ဆက္ထြက္တယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္က သူတို႔ဘက္က အေႏွာက္အယွက္ေပးရင္ ညပိုင္းေတြမ်ားတယ္။ မိုးကုတ္၊ သပိတ္က်င္း ဘက္မွာဆိုရင္ လာၾကည့္တဲ့ ျပည္သူေတြကို ေလးဂြေတြ၊ ခဲေတြနဲ႔ ထုတာ၊ မီးေမာင္းေတြထိုးတာ၊ သံပံုးေတြ႐ိုက္တာ မ်ဳိးေပါ့ေနာ္။
ေန႔လည္ပိုင္းဆို သူတို႔က သိပ္ၿပီးေတာ့ မလုပ္ၾကဘူး။ ဆႏၵျပသလို သာမန္ ေႏွာင့္ယွက္တာေလးေတြေလာက္ပဲ လုပ္တယ္။ အဲ့ေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ညကို အေရာက္မခံဘဲ ေမာင္းတာ မ်ားတယ္။ ေနာက္တခ်က္က အဲ့ဒီေန႔က က်ေနာ္တို႔ဘက္က ခရီးစဥ္ မိုင္တြက္တာလည္း မွားတယ္။ မိုင္အကြာအေဝးကို ၁၄ မိုင္လို႔ ေရးထားတဲ့ ေနရာမွာ ၁ ျပဳတ္ၿပီး ၄ မိုင္လို႔ ျဖစ္ေနတာလည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ သြားေတြ႔ရတယ္။

က်ီရြာကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုန္းၾကီး ႏွစ္ပါးက “ဒကာမၾကီး မနက္ကတည္းက က်ေနာ္တို႔ ေစာင့္ေနလို႔ပါ။ ရပ္ၿပီး
ႏႈတ္ဆက္စကားေလး ေျပာေပးပါ”လို႔ ေျပာလာတယ္။ အခ်ိန္က ငါးနာရီခြဲ ေျခာက္နာရီေလာက္ ရွိၿပီ။ မေမွာင္ေသး ဘူး။ ေမွာင္ရီပ်ဳိးျပေလး။ ဘုန္းၾကီးက ေတာင္းေတာင္း ပန္ပန္နဲ႔ ေျပးၿပီးေတာ့ လိုက္ေျပာတဲ့ အခါၾကေတာ့ အန္တီက “ငါ့သားရယ္ ရပ္ေပးလိုက္ပါဦး” ဆိုေတာ့ က်ေနာ္က ရပ္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ ဘုန္းၾကီးႏွစ္ပါးရယ္ ရြာသားေတြေကာ အမ်ားၾကီး ေစာင့္ၿပီး ၾကိဳေနတယ္။ ဘုန္းၾကီးအိုၾကီး တေယာက္လည္း ပါတယ္ေျပာတယ္။

ရပ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္က လိုက္လာတဲ့ ကားတန္းကလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ကား အစီးေရေတာ့ မမွတ္မိဘူး။ ကားတန္းရပ္သြားေတာ့ ေနာက္က လိုက္လာတဲ့ ကားေတြထဲက ဘုန္းၾကီးအတုေတြေကာ လူေတြေကာ တုတ္ေတြနဲ႔ ဆင္းလာၿပီးေတာ့ ၾကိဳတဲ့သူေတြကိုေကာ၊ က်ေနာ္တို႔ေနာက္က လိုက္လာတဲ့ ကားေတြေပၚက လူေတြကိုေကာ တန္း႐ိုက္ေတာ့တာပဲ။

PA က လံုျခံဳေရးအတြက္ ဆင္းၿပီးေတာ့ ၾကည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္မွာ စ႐ိုက္ေနၿပီလို႔ သိေတာ့ အန္တီ မဆင္းျဖစ္ေတာ့ ဘူး။ မဆင္းျဖစ္ေတာ့ဘဲ PA ပါ ျပန္တက္၊ ကားတံခါးေတြကို Lock ခ် လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာက ကား သံုးေလးစီး
ေလာက္ေတာ့ ရွိတယ္။ ဘဘဦးတင္ဦး ကားကလည္း ေရွ႕မွာပဲ။ အနီးကပ္ လံုျခံဳေရးေတြကေတာ့ က်ေနာ့္ကားေပၚ မွာေပါ့။ မႏၲေလး တိုင္းက လံုျခံဳေရးအဖြဲ႕ေတြကေတာ့ ေရွ႕မွာေကာ ေနာက္မွာေကာ ပါတယ္။

ေနာက္ကေန ႐ိုက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ လံုျခံဳေရးအဖြဲ႕ေတြက “ကိုေက်ာ္စိုးလင္း ေမာင္းေမာင္း” ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။
ေနာက္က အမ်ဳိးသမီးေတြပါတဲ့ ကားတစီးက ေက်ာ္တက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ကားနား ေရာက္လာတယ္။ ဆိုင္ကယ္ေတြနဲ႔ လိုက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကလဲ ျပန္ခ်မယ္၊ ျပန္ထုမယ္ ဆိုေတာ့ အန္တီက တားခိုင္းလိုက္တယ္။ မလုပ္ပါနဲ႔ သူတို႔က ဘယ္လိုအၾကံအစည္နဲ႔မွန္း မသိဘူးဆိုၿပီး အန္တီက တားေတာ့ သူတို႔က မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ေနာက္ကေန ႐ိုက္လာရင္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ကားနားအထိ ေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကားနား ေရာက္လာေတာ့ ကိုတိုးလြင္တို႔ တျခားလံုျခံဳေရး အဖြဲ႕ဝင္ေတြက တားတယ္။ “ဒါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကားေနာ္။ မင္းတို႔ သမိုင္းဝင္ သြားမယ္ေနာ္” ဆိုၿပီး တားတယ္။ တားေတာ့ သူတို႔ ႐ိုက္တာ တန္႔သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကားနားကို အရင္ေရာက္ လာတဲ့ ေရွ႕ဆံုးက ၄၊ ၅ေယာက္က ဘုန္းၾကီးဝတ္ေတြ။ သကၤန္းေတြနဲ႔ တုတ္ေတြနဲ႔။ ညာဘက္လက္ေတြမွာ လက္ပတ္ အျဖဴေတြ ပတ္ထားတယ္။

အဲ့ဒီမွာ ဘဘဦးတင္ဦး ေရာက္လာတယ္။ “မင္းတို႔ေကာင္ ေတြက ဘယ္ကလဲ။ ဘာလို႔႐ိုက္တာလဲ” ဆိုၿပီး ေမးေနတုန္း
ဘဘဦးတင္ဦးကိုပါ သူတို႔ ႐ိုက္ခ်လိုက္တယ္။ ေနာက္ အန္တီ့ဘက္အျခမ္းက လံုျခံဳေရးယူထားတဲ့ ကိုတိုးလြင္
ကိုလည္း သူတို႔ ႐ိုက္ခ်လိုက္တာ ကိုတိုးလြင္က ပံုလ်က္
သားေလး လဲသြားတယ္။ အဲ့ေနရာမွာပဲ ပံုက်သြားေတာ့
ေသၿပီလို႔ပဲ ထင္လိုက္တယ္။

က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ အဲ့ဒီတုန္းက ေတာ္ေတာ္ ေဒါသျဖစ္ သြားေသးတယ္။ ေနာက္ကေန ေျပးလာတဲ့ သူေတြက
ေျပး၊ လိုက္႐ိုက္တဲ့သူေတြက လိုက္႐ိုက္နဲ႔ဆိုေတာ့ေလ။
တခ်ဳိ႕ဆို ကိုယ္တံုးလံုး ကၽြတ္ေတြနဲ႔ ထြက္ေျပးလာတာကို လိုက္႐ိုက္ေနတာလည္း ေတြ႔ေတာ့ ေဒါသျဖစ္ၿပီး ပထမ တခုခု တုန္႔ျပန္မယ္ စဥ္းစားေသးတယ္။ က်ေနာ္ ကားကို ဘက္ဆုတ္လိုက္တယ္။ ဘက္မဆုတ္ခင္ လီဗာကို အက်ယ္ၾကီး နင္းလိုက္တယ္။ ကိုယ့္လူေတြလည္း ရွိေတာ့ေရွာင္လို႔ရေအာင္ အသံ ေပးလိုက္တာေပါ့။

အဲ့ဒီမွာ က်ေနာ့္ကားရဲ႕ တိုက္ေရာ့နဲ႔ ဘီးနဲ႔ၾကားမွာ သစ္သားေခ်ာင္း ဘယ္အခ်ိန္က ထိုးခံထားလဲ မသိဘူး။ စတီရာရင္
ေခါက္လို႔ မရေအာင္ ထိုးထည့္ထားတာ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္က ေနာက္အရင္ ဆုတ္လိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီဟာက က်ဳိးထြက္သြားတယ္။ ဒိုင္းကနဲ ဘာနဲ႔မွလည္း မထိဘဲ အသံထြက္လာေတာ့မွ တခုခု ကလန္႔ထားတာ က်ဳိးသြားတာ သိတာ။ ေနာက္ဆုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ ညာဘက္က မွန္ေကာ၊ ဘယ္ဘက္က မွန္ေကာ၊ ေနာက္မွန္ေတြေကာ၊ ကားဘက္မွန္နဲ႔ မီးသီးေတြေကာ သူတို႔ အကုန္႐ိုက္ခြဲၾကတယ္။

အဲ့အခ်ိန္ ကားေဘးမွာ လံုျခံဳေရးေတြ ရွိေနတယ္။ သူတို႔က ေပၿပီးေတာ့ အ႐ိုက္ခံေနၾကတာ။ က်ေနာ္ ကားေနာက္ ဆုတ္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ သူတို႔က ကားေပၚကို အတင္းဝိုင္းတက္ၾကတယ္။ ေရွ႕ကို ၾကည့္ေတာ့ ကိုယ့္လူေတြက ေမွာက္ေန တယ္။ ႐ိုက္တဲ့သူေတြက ေရွာင္ေနတာနဲ႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မတိုက္ေတာ့ပဲ က်ေနာ္ ေက်ာ္တက္ၿပီးေတာ့ အတင္းေမာင္း ထြက္ခဲ့တာ။ အဲ့ဒီေနရာမွာ ဆယ့္ငါးမိနစ္၊ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ၾကာမယ္ထင္တယ္။

အန္တီကေကာ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုရွိေနလဲ။ အန္တီက ကား ေမာင္းထြက္ဖို႔ေတြဘာေတြ ေျပာလား။
------------------------------

အန္တီက ဒီမွာလည္း လူေတြ အ႐ိုက္ခံေနရၿပီ။ ျပည္သူေတြလည္း အ႐ိုက္ခံေနရၿပီ။ သူမ်ားေတြက “ေမာင္းေမာင္း”လို႔
ေျပာေနၾကတယ္။ အန္တီက ဘာမွ မေျပာဘူး။ က်ေနာ့္ အျမင္ေပါ့၊ က်ေနာ့္အေတြးက အန္တီက တကယ္လို႔
ေမာင္းခိုင္းမယ္ဆိုရင္ သူမ်ားေတြ အ႐ိုက္ခံ ေနရတာကို ပစ္ၿပီးေတာ့ ေျပးရာေရာက္မယ္။ အဲ့လိုလည္း အျဖစ္မခံခ်င္ ဘူးလို႔ ထင္တယ္။ က်ေနာ္ မေမာင္းဘဲနဲ႔ ေနမယ္ဆိုရင္လည္း ဘယ္သူမွ ေမာင္းလို႔မရဘူးေလ။ အကုန္လံုး ပဋိပကၡ
ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ က်ေနာ္ကလည္း အဲ့တုန္းက လူငယ္စိတ္နဲ႔ေပါ့ေနာ္ ေဒါသလဲ ျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္ ၁ သက္ဆို သူတို႔ ၂ သက္ဆိုၿပီး ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ေမာင္းထြက္လိုက္တာ။


ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္

သစၥာ

--