ေႏွာင္းေနာင္တ

 ကၽြန္ေတာ္႔အေမဟာ သူမ်ားေတြရဲ႕ အေမနဲ႕မတူဘူး။ သူ႕မွာ မ်က္လံုးတစ္ဘက္ဘဲရွိတယ္….
အေတာ္ကို ရုပ္ဆိုးပါတယ္… သိပ္ကိုရွက္ဖို႔လည္းေကာင္းတယ္။ ေစ်းဆိုင္ေလး ခပ္ေသးေသး
၊ စုတ္ျပတ္ျပတ္ေလးမွာ အေမက ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ေလးေတြ ေရာင္းတယ္..    ဒီလို
ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေစ်းေရာင္းေနတဲ႕ အေမ႕ကို ၾကည္႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ရွက္တယ္။
အေမ႕ေၾကာင္႕ လူေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို အထင္ေသး ၾကတယ္။ ေစ်းသည္မရဲ႕သားလို႔လည္း
ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကဲ႕ရဲ႕ၾကတယ္။သူမ်ားအေမေတြလို ခ်မ္းသာေအာင္ ဘာလို႔မလုပ္သလဲဆိုတာ
အေမ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ အေမ႕ကို ကၽြန္ေတာ္မခ်စ္ဘူး..
မုန္းတယ္။

 ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းမွာ အားကစား ျပိဳင္ပြဲေတြ လုပ္ေတာ႔
ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက ေက်ာင္းသား မိဘေတြကို ဖိတ္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က အေမ႕ကို
မလာေစခ်င္ဘူး။ အေမလာရင္ ကၽြန္ေတာ္ အရွက္ကြဲမယ္ဆိုတာ သိေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔
အေမမလာပါေစနဲ႔လို႔ စိတ္ထဲက အခါခါ ဆုေတာင္းမိတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ကၽြန္ေတာ္
ဆုေတာင္းမျပည္႔ပါဘူး။ အေမ  ေက်ာင္းကို ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသေတြ
အလိပ္လိုက္ထြက္မိတယ္။ အေမ ဘယ္လိုမ်ား လုပ္လိုက္တာလဲ ..  လူေတြၾကားမွာ
ကၽြန္ေတာ္႔ကို သက္သက္ အရွက္ လာခြဲတာနဲ႔ အတူတူဘဲ။ ရွက္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ..
အခုေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္႕အေမဟာ ရုပ္ဆိုးဆိုးနဲ႕ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ထဲ ရွိတဲ႕သူဆိုတာ
ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္ သိကုန္ျပီ…သူငယ္ခ်င္းေတြ ကၽြန္ေတာ္႔ကို
ေလွာင္သလိုလိုနဲ႔ ဝိုင္းၾကည္႔တဲ႔အခါ ကၽြန္ေတာ္ မခံႏိုင္ေတာ႔ဘူး ကၽြန္ေတာ္
အေမ႕ကို ခါးခါးသီးသီး ၾကည္႕လိုက္မိတယ္။ ျပီးေတာ႕ ေက်ာင္းထဲကေန
ေျပးထြက္ခဲ႕မိေတာ႔တယ္။


 ေနာက္တစ္ေန႕ ေက်ာင္းတက္ေတာ႕ အတန္းေဖာ္ေတြက ကၽြန္ေတာ႕ကို ၀ိုင္းျပီး စၾက
ေနာက္ၾကတယ္။ "မင္းအေမက မ်က္လံုး တစ္ဘက္တည္းရွိတယ္ေနာ္၊ ရုပ္ကလည္းဆိုးလိုက္တာ "
တဲ႔။ ဒီလိုေျပာတာေတြ ကၽြန္ေတာ္ မခံႏိုင္ဘူး။ ေဒါသလဲထြက္၊ ရွက္လဲရွက္မိတယ္။
အေမ႕ကို ကမၻာေျမၾကီးေပၚကေန ေပ်ာက္ကြယ္ သြားပါေစလို႕ကို ဆုေတာင္းမိတယ္…
ကၽြန္ေတာ္႔အေမက သူမ်ားအေမေတြလို ၾကည္႕ေကာင္းတဲ႕ရုပ္ရည္လဲ မရွိဘူး.. ပိုက္ဆံလဲ
မခ်မ္းသာဘူး..... မ်က္လံုးတစ္ဖက္တည္းနဲ႔ အေတာ္႕ကိုၾကည္႔ရဆိုးတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္
အေမ႕ကို အရမ္းမုန္းတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ အေမ႕အနားကိုသြားျပီး
ေအးစက္မာေၾကာစြာနဲ႔ ေမးပစ္တယ္..


" အေမ.. အေမ႕မ်က္လံုးတစ္ဘက္က ဘယ္ေရာက္ သြားတာလဲ ..  အေမက သူမ်ားအေမေတြ လိုလဲ
မလွဘူး…. ရုပ္ကဆိုး. ဆင္းကလဲ ဆင္းရဲေသးတယ္…..အေမဟာ ကၽြန္ေတာ႕ကို
အရွက္ခြဲဖို႕သက္သက္မ်ား အသက္ရွင္ေနတာလား…  အေမဘာေၾကာင္႕ ျမန္ျမန္မေသတာလဲ"

အေမက ဘာမွကုိ ျပန္မေျပာရွာပါဘူး။   ၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနတဲ႔ မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ တိတ္တိတ္
ဆိတ္ဆိတ္ဘဲ  လုပ္စရာရွိတာကို လုပ္ေနခဲ႕တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ႕ကို အဲလို
ေျပာလိုက္မိလို႕ နည္းနည္းေတာ႕ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားမိတယ္… ဒီစကားက သိပ္ကို
ရက္စက္လြန္းရာက်သြားမယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္..  ဒါေပမဲ႕ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ
အဲဒီလို ေျပာလိုက္ရတာကိုလည္း ေက်နပ္ သြားမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်ိန္လံုး အေမ႕ကို
အဲဒီစကားေတြ ေျပာခ်င္ေနခဲ႔တာေလ။

အဲဒီည….      ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေရးႏိုးလားေတာ႕ ေရဆာတာနဲ႕ ေရေသာက္ဖို႕ ထမင္းစား
ခန္းထဲကို  အသြား အခန္းေထာင္႔ကေလးမွာ ကုတ္ကုတ္ေလးထိုင္ျပီး တိတ္တိတ္ေလး
ငိုေၾကြးေနတဲ႕ အေမ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕လိုက္တယ္..   ကၽြန္ေတာ္
ႏိုးသြားမွာစိုးလို႕ အသံမထြက္ရွာဘဲ တိုးတိုးေလး  ငိုေနတဲ႕ အေမ။        အေမ႕ကို
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ၾကည္႕ျပီး ထမင္းစားခန္းကေန အျမန္ဆံုး ျပန္ထြက္လာခဲ႕တယ္။ တကယ္ေတာ႕
ေန႕လည္က အေမ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္မိတဲ႕စကားေၾ

ကာင္႕ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း
အသည္းႏွလံုးေထာင္႕ တစ္ေနရာမွာလဲ တဆစ္ဆစ္နဲ႕ ကိုက္ခဲ ေနသလိုပါဘဲ။ ဒါေပမဲ႕
အရုပ္ဆိုးလွတဲ႕  မ်က္လံုး တစ္ဖက္တည္းနဲ႕ ငိုေနတဲ႕အေမ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ မုန္းတယ္။

ဒီေတာ႕….  ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္….

*"ခုခ်ိန္ကစျပီး ငါ႕ေျခေထာက္ေပၚ  ငါ ရပ္တည္ ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစား ေတာ႕မယ္…
ငါ႕ဘ၀ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္မယ္..ငါအေမ႕ကို မုန္းတယ္..ျပီးေတာ႕ ဒီ
စုတ္ျပတ္ဆိုး၀ါး လွတဲ႕ ဆင္းရဲျခင္းကို ငါမုန္းတယ္။ ဒီကေန ငါ လြတ္ေအာင္
ရုန္းမယ္။   အေမ႔ဆီကေန…..  ျပီးေတာ႕ ဆင္းရဲျခင္းဆီကေန ငါ ရုန္းထြက္ေတာ႔မယ္။ "*

**
ခိုင္မာတဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အတူ အေမ႕အိမ္ကေန ထြက္လာျပီး ဆိုလ္းျမိဳ႕မွာ
ကၽြန္ေတာ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ၾကိဳးစားတယ္.. ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀အတြက္၊
ေရွ႕ေျခလွမ္းေတြအတြက္၊ ရည္မွန္းခ်က္ အျပည္႕နဲ႕ေပါ႕။ အထက္တန္းေအာင္ေတာ႕
ဆိုလ္း တကၠသုိလ္ၾကီးမွာ ပညာသင္ခြင္႕ ရတယ္. ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ပိုျပီး ျပင္းထန္ လာတယ္၊  ခိုင္မာလာတယ္။ ေက်ာင္းျပီးေတာ႕
လွပေခ်ာေမာတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္။
စီးပြားေရးလဲ အဆင္ေျပေတာ႕ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္နဲ႕ ဘာနဲ႕ ျဖစ္လာတယ္။  သားသမီးေတြ
ရလာတယ္။   ခုေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ ဘ၀မွာ  ေပ်ာ္ရႊင္ သာယာတဲ႕ အိမ္ေထာင္နဲ႕၊
ေအာင္ျမင္တဲ႕ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္  ရပ္တည္ေနႏိုင္ျပီ။  ဒီမွာေနရတာ ကၽြန္ေတာ္
သေဘာက်တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀ရဲ႕ အတိတ္၊ ရုပ္ဆိုးလွတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔အေမအေၾကာင္း၊
ဆင္းရဲလြန္းတဲ႕ ကၽြန္ေတာ႕ငယ္ဘ၀  အဲဒါေတြကို သတိရစရာ ျပန္အမွတ္ရစရာ ဘာမွလဲ
မရွိေတာ႕ဘူး။ အစေဖာ္ေပးမဲ႔သူလည္း မရွိေတာ႔ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အတိတ္ေတြ
အားလံုးကို ေမ႕ထားျပီး ခုလက္ရွိဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနျပီ။  ေက်နပ္ေနျပီ။

ဒါေပမဲ႔.. ဒါေပမဲ႔ေပါ႔.. ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀ကို အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္ျပီး
ေပ်ာ္ရႊင္ေနတုန္းမွာ  လံုး၀ ဘယ္တုန္းကမွ မေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႕ သူတစ္ေယာက္
ကၽြန္ေတာ္႕ေရွ႕ကို ေရာက္လာတယ္.. သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ေတာ႔ မမွတ္မိပါဘူး။
အေတာ္ကို အသက္ၾကီးျပီး ပိန္ခ်ံဳးခ်ိနဲ႔ေနတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ပါ။
ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ့ေနတဲ႔ အဝတ္အစားေတြက ေတာ္ေတာ္ကို ႏြမ္းရိလို႔ေနတယ္။ အဲဒီ
အဖြားၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔

*"ဘုရားေရ..   အေမပါလား.."*
*အေမက ခုခ်ိန္ထိ မ်က္လံုးတစ္ဘက္ပ်က္ၾကီးနဲ႕ရွိေနတုန္း။    ဘယ္လိုက ဘယ္လို
ကၽြန္ေတာ႔ဆီေရာက္လာတာလဲ။ ဆိုးလိုက္တာဗ်ာ*

**
ေကာင္းကင္ၾကီး တစ္ခုလံုး  ကၽြန္ေတာ႕ေရွ႕ကို ျပိဳက်လာသလိုဘဲ….  အိမ္ေရွ႕မွာ
ေဆာ႕ကစားေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ႕သမီးေလးက မ်က္လံုး တစ္ဖက္တည္းနဲ႕ ရုပ္ဆိုးလွတဲ႕ အေမ႕ကို
ျမင္ေတာ႕ လန္႔ေအာ္ျပီး အိမ္ထဲကို ေျပး၀င္သြားတယ္..  အိမ္ေရွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ႔
အေမ႕ကိုတစ္လွည္႔၊ လန္႔ျပီး အိမ္ထဲေျပးဝင္သြားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔သမီးကို တစ္လွည္႔
ၾကည္႔ရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေဒါသေတြ ဒီေရလို တက္လာတယ္။

*"ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ..  ဘာေၾကာင္႔ ဒီအိမ္ေရွ႕မွာ လာရပ္ေနတာလဲ။ ခင္ဗ်ားကို
က်ဳပ္မသိပါလား ..  က်ဳပ္သမီးေလး ခင္ဗ်ားရဲ႕ ရုပ္ၾကီးကို ျမင္ျပီး လန္႕သြားျပီ။
သြား…..   ခင္ဗ်ား ခုခ်က္ျခင္း က်ဳပ္အိမ္ေရွ႕က ထြက္သြား"*
*
*
ကၽြန္ေတာ္ မသိဟန္ေဆာင္ျပီး တကယ္႕ကို  မမွတ္မိသလိုနဲ႕ အေမ႕ကို ေျပာပစ္လိုက္တယ္..
ေအာ္ေငါက္ပစ္လိုက္တယ္။

"အိုး ၀မ္းနည္းပါတယ္ရွင္…. ကၽြန္မ အိမ္လိပ္စာမွားျပီး ၀င္လာမိတာပါ"…

အေမက တိုးတုိးတိတ္တိတ္ တုန္ယင္ေနတဲ႔ ေလသံေလးနဲ႔ ျပန္ေျဖျပီး
ကၽြန္ေတာ္႕မ်က္စိေရွ႕ကေန တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္..
"ေတာ္ပါေသးရဲ႕..ဘုရား မ လို႕..   အေမ ကၽြန္ေတာ္႕ကို
မမွတ္မိဘူး..ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ေတြ အေတာ္ သက္သာရာ ရသြားတယ္.. "   ကိုယ္႕ကိုယ္ကို
ေျပာမိတယ္.. "ငါေနာက္ကို သတိထားစရာ မလိုေတာ႕ဘူး…   ငါ႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး
ဒီအေၾကာင္းေတြ ထပ္ေပၚလာေတာ႕မွာ  မဟုတ္ေတာ႕ဘူး" အေမလွည္႔မထြက္ခင္မွာ
မ်က္လံုးထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ ရစ္ဝိုင္းေနတာကို သူေတြ႔လိုက္မိသလိုလိုေတာ႔ ရွိသား။
ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီအေၾကာင္းကို မစဥ္းစားခ်င္ေတာ႔ဘူး။ သာယာလွပ
အေျခက်ေနျပီျဖစ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ႔္ဘဝထဲကို ဆင္းရဲျပီး ရုပ္ဆိုးလွတဲ႔ အေမ႕ကို
ေခၚမသြင္းႏိုင္ေတာ႔ဘူး။

တစ္ေန႕ ကၽြန္ေတာ္႕ဇာတိရြာကေလးက ငယ္ငယ္ကေနခဲ႕တဲ႕ေက်ာင္းကေန ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ
ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုပြဲ လုပ္မဲ႕ ဖိတ္စာေလး ေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဒီမွာ ရွိေနတယ္ဆိုတာ
စီးပြားဖက္ျဖစ္ေနတဲ႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း တစ္ေယာက္ကေန သိသြားျပီး
ဖိတ္စာေရာက္လာခဲ႔တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ အတိတ္အေၾကာင္းေတြ ျပန္လည္ ေျခခ်မိမဲ႔
အဲဒီေနရာကို ကၽြန္ေတာ္မသြားခ်င္ပါဘူး။ မသြားခ်င္ေပမဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်က္ႏွာေၾကာင္႔
ကၽြန္ေတာ္ သြားရဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕မိန္းမကုိ အမွန္အတိုင္းမေျပာဘဲ စီးပြားေရး
ကိစၥနဲ႕ ခရီးထြက္စရာ ရွိတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ လိမ္လုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕
ဆင္းရဲတဲ႕ငယ္ဘ၀အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္႕မိန္းမကို ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာခဲ႕ဖူးဘူးေလ။

ေမြးရပ္ေျမေရာက္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ တည္းခိုခန္းတစ္ခုမွာ တည္းပါတယ္။
ေက်ာင္းမွာျပဳလုပ္တဲ႔ ေတြ႕ဆံုပြဲျပီးေတာ႕  ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကေနခဲ႕တဲ႕
အိမ္ေလးကို သြားၾကည္႕ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာတယ္။ တကယ္ေတာ႔ အိမ္လို႕သာ ေခၚတာပါ..
အိမ္နဲ႕ေတာင္ မတူပါဘူး…  အမိုးအကာ မလံုတဲ႕ တဲကုတ္ေလးပါ…  စိတ္ထဲက ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ
စပ္စုခ်င္တဲ႕စိတ္ကေလးနဲ႕ အိမ္ကေလးက ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္ေနမွာပါလိမ္႔ လို႔
ေတြးမိျပီး ၾကည္႕ခ်င္တာနဲ႕ ထြက္လာခဲ႔တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ႔ အိမ္တံခါးက
ေသာ႔မခတ္ထားပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးကို အသာတြန္းဖြင္႔လိုက္ေတာ႔ တံခါးက
ပြင္႔သြားခဲ႔တယ္။ အဲ.. အဲဒီမွာ အဖြားအိုတစ္ေယာက္ ေအးစက္စိုစြတ္ေနတဲ႔
ေျမျပင္ေပၚမွာ လဲက်ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။   ဘယ္သူမ်ားျဖစ္မလဲ.
ကၽြန္ေတာ္႔အေမဘဲေပါ႔။ ဒါေပမဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္က်ဖို႕ မေျပာနဲ႕   ၀မ္းနည္းတဲ႕
စိတ္ နည္းနည္း ေလးေတာင္  မျဖစ္မိဘူး။ အေမမွန္းသိလိုက္ရလို႔ အနားကို တိုးကပ္ျပီး
ငံု႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အေမ႕လက္ထဲမွာ စာရြက္ပိုင္းေလးတစ္ခု ဆုပ္ကိုင္ထားတာကို
ေတြ႔ရတယ္…  ဘာမ်ားျဖစ္မလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ယူၾကည္႕မိလိုက္ေတာ႕ အေမရဲ႕ မပီမသ၊ မလွမပ
ပဲပင္ေပါက္လို လက္ေရး ေလးေတြနဲ႕ ေရးထားတဲ႔ စာေလးတစ္ေစာင္..

*အေမခ်စ္တဲ႔ သားေလးေရ…*

**
*အေမ မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနတာၾကာပါျပီ။   အေမမေသခင္ သားေလးဖတ္ဖို႕ ဒီစာေလး
ေရးထားခဲ႕ခ်င္လို႕ပါ… အေမ ေနရေတာ႕မယ္ မထင္ ပါဘူးကြယ္ ….
သားေလးရွိတဲ႕ဆိုလ္းကိုလဲ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ဘယ္ေတာ႕မွ အေမေရာက္ႏိုင္ေတာ႕မွာ
မဟုတ္ပါဘူး။   အေမ႕ဆီ တစ္ေခါက္ေလာက္ သားေလးကို လာလည္ ေစခ်င္လိုက္တာကြယ္။ အေမေလ
သားေလးကို အရမ္းလြမ္းလို႕ပါ၊ ေတြ႔ခ်င္လြန္းလို႕ပါ၊  ေက်ာင္းသား ေဟာင္းေတြ
ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုပြဲကို သားေလးလာမယ္ဆိုတာ သတင္းၾကားမိေတာ႕ အေမ ၀မ္းသာ လိုက္တာ..
ဒါေပမဲ႕ သားေလးရဲ႕ေက်ာင္းကုိ အေမမလာဖို႕ ဆံုးျဖတ္ ထားပါတယ္…  အဲဒါက
ငါ႔သားအတြက္ပါကြယ္။ အေမလာရင္ သားေလး သိမ္ငယ္မွာ အေမသိပါတယ္။ အေမ႕မွာက
မ်က္စိတစ္ဖက္ထဲ ရွိတာကိုး။ ဒီအတြက္နဲ႕  သားကို အရွက္ရေစတာ အေမ
၀မ္းနည္းပါတယ္သားရယ္။*

**
*ဘာေၾကာင္႕ အေမ႔မွာ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ထဲ ရွိတယ္ဆိုတာ
အေမေျပာျပပါ႕မယ္သားရယ္…  အမွန္ေတာ႔ သားငယ္ငယ္တုန္းက  ေဆာ႕ကစားရင္း
မေတာ္တဆျဖစ္ျပီး မ်က္စိတစ္ဖက္ ပ်က္စီး သြားခဲ႕တယ္။ မိခင္ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕
မ်က္စိတစ္ဖက္ မရွိေတာ႕တဲ႕ သားကို ဘယ္လိုလုပ္ ၾကည္႕ရက္ႏိုင္ပါ႕မလဲကြယ္။
သားၾကီးလာရင္ မ်က္စိတစ္ဖက္တည္းနဲ႕ လူေတြၾကားမွာ ဘယ္လိုမ်ား ေနမလဲလို႕
အေမေတြးၾကည္႕တိုင္း စိတ္ဆင္းရဲမိတယ္။ ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ရတယ္။ ၾကီးလာရင္ ငါ႕သားေလး
ရွက္ေတာ႔မယ္ဆိုတာ အေမသိတယ္။ အေမက  အသက္ၾကီးျပီ။  သားက လူ႕ဘ၀ကို အရွည္ၾကီး
ေလွ်ာက္လွမ္းရဦးမွာေလ…  ဒါေၾကာင္႕ အေမ႕ရဲ႕မ်က္စိတစ္ဖက္ သားကို ေပးလိုက္တာပါ။ *
*
*
*ငါ႕သားေလး ေလာကၾကီးကုိ အေမ႕ရဲ႕မ်က္လံုးနဲ႕ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္
ျပန္ျမင္လာႏိုင္တဲ႕ အတြက္ သားကို ၾကည္႕ျပီး  အေမ၀မ္းသာမိတယ္။ ေက်နပ္မိတယ္။
အေမ႔မွာ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ သားကိုေပးလိုက္ရေပမဲ႔ အဲဒီအတြက္ အေမဘယ္ေတာ႔မွ
စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ ပါဘူး။ ၀မ္းလဲ မနည္းခဲ႕ဘူး၊    ငယ္ငယ္က အေမ႕ကို သားေလး
စိတ္ဆိုးခဲ႕ဖူးတယ္။ စိတ္ဆိုးျပီး အေမ႕ကို ေျပာခဲ႕၊ ဆိုခဲ႕တာေတြ  အေမ သားကို
ဘယ္ေတာ႕မွ ေဗြမယူခဲ႕ပါဘူး။ ငါ႕သားေလးငါ႕ကို ခ်စ္လို႕ေျပာတာဘဲလို႕
အေမေတြးခဲ႕ပါတယ္..  အေမသားကို ခ်စ္တယ္ သားရယ္၊ သားဟာ အေမ႕ရဲ႕ ဘ၀ ၊ အေမရဲ႕
ကမၻာပါကြယ္။*

**
စာကို ကိုင္ထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ႔လက္ေတြ တစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္ရီလာသလို၊ ကၽြန္ေတာ႔
ေျခေထာက္ေတြစာလည္း ေျမျပင္ေပၚမွာ ရပ္တည္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ႔ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ႔္တစ္ကိုယ္လံုး အင္အားခ်ည္႔ႏွဲ႔ကုန္ပါျပီ။ "အိုး..
ကၽြန္ေတာ္႕အသည္းေတြကြဲပါျပီ။ အေမရယ္ သားကိုခြင္႕မလႊတ္ပါနဲ႕၊ ဘယ္ေတာ႕မွ
သားမိုက္ကို ခြင္႕မလႊတ္ပါနဲ႔။"

ကၽြန္ေတာ္ ရွိဳက္ၾကီးတငင္ ငိုေၾကြးေနမိပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မုန္းခဲ႕တဲ႕၊
မ်က္လံုးတစ္ဖက္တည္းရွိခဲ႕တဲ႕ အေမဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ အတြက္ သူ႕မ်က္လံုးကို
စြန္႕လႊတ္ခဲ႕တယ္ ဆိုတာ အေမေသမွ ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ရပါျပီ.. ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္
ေပးဆပ္အနစ္နာခံျပီး ခ်စ္သြားတဲ႕ အေမ႕ရဲ႕ေမတၱာကို ဘယ္တုန္းကမွ မသိတတ္ နားမလည္
တတ္ခဲ႕တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ၊ ဘယ္တုန္းကမွ မငိုခဲ႕ဖူးတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ လူမိုက္ၾကီး၊
ခုေတာ႕ မဆံုးႏိုင္တဲ႕ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ အေမ႕အတြက္ ငိုေၾကြးေနမိပါျပီ။

 ကၽြန္ေတာ္႕လို မိဘေက်းဇူး မသိတတ္တဲ႕သား၊ မိဘေစတနာကို နားမလည္တဲ႕ သားမ်ိဳး၊
မိဘေသမွ ေနာင္တရတဲ႕သားမ်ိဳး ဘယ္ေတာ႕မွ မျဖစ္ၾကပါ ေစနဲ႕ဗ်ာ။



အဆံုးမရွိေသာ အနႏၱေမတၱာရွင္ မိခင္ေက်းဇူးကို အထူးေအာက္ေမ႔သတိရလွ်က္ A Mother's
Sacrifice ( Unknown Author) ကို ရင္နင္႕စြာ ဘာဘာျပန္ ေရးဖြဲခဲ႔ပါသည္။