ပင္လယ္ေရျပင္က်ယ္ၾကီးနားေရာက္ေတေဖာင္ေပၚမွာက လူခုႏွစ္ဦး .. ။ အဲဒီခုႏွစ္ဦးထဲက တစ္ဦးကေတာ့ ကံေကာင္းလို႕ ေဖာင္ေပၚေရာက္ေနတယ္လို႕ ျမင္ပံုမရဘူး။ သူက တစ္ေလာကလံုးကို အျမဲပဲအဆိုးျမင္ေနတတ္တဲ့ အဆိုးျမင္၀ါဒီ Pessimist ျဖစ္တယ္တဲ့။ ေလာကမွာ ေကာင္းျမတ္ပါေပတယ္ဆိုတဲ့ အရာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ လူကို ဒုကၡပိုေရာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္လွည့္စားေနတာေတြျဖစ္တယ္
ေဖာင္ေပၚက ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ အတၱဗဟုိျပဳသမား Egocentric အတၱဗဟိုျပဳ၀ါဒီျဖစ္တယ္။ သူ႕ရဲ႕ လက္သံုးစကားကေတာ့ ဒီကေန႕မွာ ရႏိုင္သမွ် ကာမဂုဏ္အာရံုေတြကို ခံစားသာယာပစ္လိုက္ဆိုတာပဲတဲ့။ အခုလို ေဖာင္ေပၚေရာက္ေနတုန္းမွာလည္း သက္သက္သာသာေလး ေနလို႕ရရင္ သက္သက္သာသာပဲ ေနလိုက္မယ္လို႕ သူက သေဘာထားတယ္။ အတၱသမားပီပီ ေဖာင္ေပၚမွာ သူ႕အတြက္ သက္သက္သာသာ ေနလို႕ရေအာင္ ၊ သူမ်ားေတြထက္ ေနရာက်ယ္က်ယ္ရေအာင္ ၊ ထိုင္ႏိုင္ အိပ္ႏိုင္ေအာင္ ယူထားတယ္။
ေဖာင္ေပၚမွာ ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ အေကာင္းျမင္သမား Optimist ျဖစ္တယ္။ သူက အေကာင္းျမင္သမားပီပီ မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းဆီ လွမ္းေမွ်ာ္ျပီး ကမ္းကိုျမင္ရေတာ့မွာပါလို႕ ေျပာေနတယ္။
ေဖာင္ေပၚက ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ စူးစမ္းေလ့လာေရးသမား Observer ျဖစ္တယ္။ စူးစမ္းေလ့လာေရးသမားပီပီ သူကေတာ့ ပင္လယ္ရဲ႕ အေနအထား ၊ လိႈင္းေလေတြရဲ႕ အတိုးအဆုတ္ ၊ ေဖာင္ေပၚက လူေတြရဲ႕ အျပဳအမူ ၊ အစာငတ္ ေရငတ္ျဖစ္ေနၾကပံု ၊ ေဖာင္ရဲ႕ ပ်က္စီးလုနီးနီး အေျခအေန .. ဒါေတြကို မွတ္တမ္းတင္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတယ္။
ေဖာင္ေပၚက ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ အမ်ားအက်ိဳး ေဆာင္ရြက္တာေကာင္းတယ္လို႕ ယူဆတဲ့ ပရဟိတ၀ါဒီ Altruist ျဖစ္တယ္တဲ့ .. ။ ငါဟာ သူတစ္ပါးကို အကူအညီမေပးဘဲ မေနသင့္ဘူး။ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကို ရြက္ေဆာင္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆ ခိုင္လံုဖို႕အတြက္ ဆင္ျခင္ဆင္လက္ေတြကို သူကရွာေနတယ္တဲ့။
ေဖာင္ေပၚက ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ အဆိုးအေကာင္းဟူသမွ်ကို ၾကိတ္မွိတ္ျပီး ခံတတ္သူ Stoic ျဖစ္တယ္။ သူက ဘာကိုမွ မယံုၾကည္ဘူး။ သူယံုၾကည္တာက ပင္လယ္ထဲခုန္ခ်ျပီး ဘ၀ကို ျမန္ျမန္အဆံုးစီရင္ပစ္လိုက္ေတာ့
ေဖာင္ေပၚက ေနာက္ဆံုးတစ္ဦးကေတာ့ ေလာကၾကီးအေၾကာင္း ဘာဆိုဘာမွမသိတဲ့ ကေလးငယ္ကေလးျဖစ္တယ္။ ေဖာင္ရဲ႕ မခိုင္ခံ့ေတာ့တဲ့အျဖစ္ ၊ ညအေမွာင္ထု ဖံုးလႊမ္းလာေတာ့မယ့္ အျဖစ္ကို စိုးရိမ္ရေကာင္းမွန္းလည္းမသိ။ မုန္တိုင္းလာေတာ့မယ့္ အတိတ္နိမိတ္ေတြကိုလည္း ကေလးငယ္ဟာ ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္း မသိဘူး။ ကေလးငယ္အတြက္ေတာ့ ေဖာင္ပ်က္ရင္လည္း ပ်က္တဲ့အထဲပါမယ္ ၊ ပင္လယ္ေရထဲက်မယ္ ၊ ဒီအတြက္ ကေလးငယ္ဟာ ေတြးလည္းမေတြးတတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းလည္း မသိဘူး။ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႕မႈလည္း မရွိဘူး။ အေျခအေနေပးရင္လည္း မိုးလင္းတဲ့အခါ ကမ္းေျခကို ေဖာင္ဆိုက္မယ္။ ကေလးငယ္ဟာ ကမ္းေပၚေရာက္မယ္။ ကေလးငယ္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ ၊ အေျခအေနေတြဟာ ဖန္တီးတဲ့အတိုင္း ျဖစ္မွာပဲ။
ေဖာင္ေပၚက လူခုႏွစ္ဦးဟာ ေလာကမွာရွိတဲ့ လူေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာထားခုနွစ္မ်ိဳးကို ရည္ညႊန္းထားတာ ၊ ေလာကနဲ႕ ဘ၀ကို အေကာင္းျမင္တဲ့လူရွိတယ္။ အေကာင္းျမင္ေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ ေကာင္းတာ ၊ မွန္တာေတြကို မလုပ္ႏိုင္သူ မျဖစ္ဖို႕လည္း လိုမွာပဲ။ ေလာနဲ႕ဘ၀ကို အဆိုးဘက္က ၾကည့္ျမင္တဲ့လူလည္း ရွိတာပဲ။ အဆိုးျမင္ရာကေနျပီး စိတ္ဓာတ္ေတြက်ဆင္း ျပိဳကြဲသြားသူမ်ိဳး မျဖစ္ဖို႕လည္း လိုလိမ့္မယ္ .. ။ ျပီးေတာ့ လူ႕ေလာကမွာ အတၱဗဟုိျပဳသမားေတြလည္း ရွိတယ္။ ဒီလူေတြကေတာ့ ဘယ္သူေသေသ ၊ ငါေတမာရင္ျပီးေရာ .. ဆိုတာလို သူတစ္ပါးေတြ ဘယ္လိုဒုကၡေတြ ေရာက္ေရာက္ ၊ ငါေကာင္းစားခ်မ္းသာရင္ ျပီးေရာဆိုျပီး သေဘာထားတယ္။ ဒီသေဘာထားနဲ႕ ကိုယ့္အက်ိဳး ကုိယ့္စီးပြားကိုပဲ ရွာရင္း ေလာကၾကီးကို အရုပ္ဆိုးေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။
ပရသမားကေတာ့ အမ်ားအက်ိဳးသယ္ပိုးျခင္းဟာ ေကာင္းတယ္လို႕ျမင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ပရသမား အေရအတြက္ဟာ လူ႕ေလာကမွာ အေရအတြက္အားျဖင့္ သိပ္ကုိနည္းတယ္ဆိုတာ ေတြ႕ႏိုင္တယ္။
ေဖာင္ေပၚက ကေလးငယ္လို ဘာကိုမွ အေလးအနက္မသိသူ ၊ ဘာကုိမွ အေလးအနက္မထားသူ .. ျဖစ္သလို ၾကံဳသလို ေနသူေတြလည္းရွိမယ္။ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ျဖစ္ ၊ ပ်က္ခ်ိန္တန္ပ်က္ ၊ သူ႕သေဘာ သူေဆာင္သြားလိမ့္မယ္လို႕ သေဘာထားသူေတြလည္း ရွိမယ္။ အမ်ားၾကီးရွိေနလိမ့္မယ္လို႕ .. ေတြးရင္း .. ေဖာင္ေပၚက လူအမ်ိဳးအစား ခုႏွစ္မ်ိဳးထဲမွာ ငါ .. ဘယ္အမ်ိဳးအစားမွာ ပါသလဲ .. လို႕ေတြးတယ္။ ဘယ္အမ်ိဳးအစားထဲမွာမွ မပါခ်င္ဘူးလို႕ စိတ္ထဲမွာ ေျပာလည္းေျပာလိုက္ေရာ .. ေက်ာက္ေဆာင္ကို ရိုက္လိုက္တဲ့ လိႈင္းကေန စင္လာတဲ့ ေရေတြက တစ္ကုိယ္လံုးကို တုပ္တုပ္နစ္ေအာင္ ရႊဲစိုသြားတယ္။ ျပန္လွည့္ဆင္းသြားတဲ့ ပင္လယ္ေရရဲ႕အသံဟာ တဟားဟားရယ္ေမာသြားသလိုပဲ … ။
နႏၵာသိန္းဇံ ( အင္တာဗ်ဴး ဂ်ာနယ္ ၊ အမွတ္-၁၂၁ ၊ ၀၃-၀၄-၂၀၀၂ )
No comments:
Post a Comment