အရႈံးမေပးနဲ႕

Orison Swett Marden က ဒီလိုေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။

"ေမြးဖြားရာ ပတ္ဝန္းက်င္၊ ေနရာေဒသက အရာရာကို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ ဘယ္လိုပတ္ဝန္းက်င္မွာပဲ ေမြးဖြားခဲ့ပါေစ... ဆင္းရဲဒုကၡကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္မွ ႀကီးျမတ္တဲ့ေအာင္ျမင္မႈကိုရမွာျဖစ္တယ္။

သူေဌးသားသမီးတိုင္း ကံေကာင္းတယ္လို႔ မထင္ၾကနဲ႔။ တခ်ဳိ႕သူေဌးသားေတြက ေငြေၾကးရဲ႕ ေက်းကြၽန္ျဖစ္ၾကရတယ္။ ဥစၥာပစၥည္းေတြရဲ႕ ျဖားေယာင္းမႈကို သူတို႔မတြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့လို႔ ဒုကၡတြင္းနက္ထဲ က်ခဲ့ၾကတယ္။ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမႈနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးႀကီးျပင္းလာတဲ့ ကေလးေတြက ဆင္းရဲတြင္းက ႀကီးျပင္းရုန္းထလာၾကတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ၿပိဳင္ဖက္မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဆင္းရဲသားကေလးေတြ အထူးသျဖင့္ ဆင္းရဲလြန္းလို႔ ေက်ာင္းေနဖို႔အခြင့္အေရးေတာင္ မရွိၾကတဲ့ကေလးေတြက အရြယ္ေရာက္ၿပီးေနာက္ ေအာင္ျမင္တဲ့လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့မိသားစုက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးမွာ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝတဲ့အေမြကို ဆက္ခံႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္"

အေမရိကန္က နာမည္ႀကီးထင္ရွားသူတို႔ရဲ႕ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ခဲ့တဲ့သမိုင္းကို ျပန္လွန္ၾကည့္ရင္ ေအာင္ျမင္သူအမ်ားစုက ဆင္းရဲသားမိသားစုကေလးေတြ ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႔ရတယ္။

၂ဝရာစုႏွစ္ဦးက သံ၊ သံမဏိလုပ္ငန္းရွင္ ကမာၻေက်ာ္သူေဌးႀကီး Andrew Carnegie က ဆင္းရဲသားမိသားစုက ေပါက္ဖြားခဲ့ၿပီး ဖခင္ျဖစ္သူမွာ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုကျဖစ္တယ္။ Carnegie လုပ္ငန္းစဝင္စ အလုပ္က ဘိြဳင္လာအိုးလုပ္သားျဖစ္တယ္။

ကမာၻေက်ာ္ Ford ကားကုမၸဏီကို တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ Fordက လယ္သမားမိသားစုက ေပါက္ဖြားခဲ့သူျဖစ္တယ္။ ဖခင္က Fordကို လယ္သမားတစ္ဦးျဖစ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွမပါဘဲ ၿမိဳ႕ေပၚတက္ သူအလုပ္ရွာခဲ့တယ္။

HP (Hewlett-Packard Company) ကုမၸဏီကို William Hewlett နဲ႔ David Packard တို႔တည္ေထာင္စက သူတို႔ရဲ႕ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေငြက ၅၃၈ ေဒၚလာျဖစ္ၿပီး ကုမၸဏီတည္ေနရာက သူတို႔ရဲ႕ကားဂိုေဒါင္မွာျဖစ္တယ္။

အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းထဲမွာ သတင္းစာေရာင္းတဲ့အလုပ္က စားသာတဲ့အလုပ္မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ဒီအလုပ္ကို လူတစ္ခ်ဳိ႕က စားဝတ္ေနေရး ဖူလံုဖို႔ ေမွ်ာ္ကိုးခဲ့တယ္။ အေမရိကန္က လူအမ်ားေလးစားတဲ့ Edisonကလည္း ငယ္စဥ္ကတည္းက သတင္းစာေရာင္းသူျဖစ္ခဲ့တယ္။ (၁ဝ)ႏွစ္ အရြယ္တည္းက Edisonဟာ ဓာတုစမ္းသပ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါကရထားေပၚမွာ သတင္းစာေရာင္းရင္း စမ္းသပ္မႈတစ္ခုကို သူလုပ္ခဲ့တယ္။ အရွိန္နဲ႔ရထားေကြ႔ခ်ိန္မွာ သူစမ္းသပ္ေနတဲ့ အက္စစ္ေတြဖိတ္က် လႊင့္စင္ၿပီး အနံ႔ဆိုးေတြထြက္၊ မီးေလာင္ခဲ့တယ္။ လူေတြရဲ႕ ျပစ္တင္ဆဲဆုိတာကို ခံရတဲ့အျပင္ ရထားတဲြေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ လက္ဖဝါးဒဏ္နဲ႔အတူ ရထားေပၚက သူေမာင္းခ်ခံခဲ့ရတယ္။

ကြၽန္ေရာင္းဝယ္ေရးစနစ္ကို ေခ်ဖ်က္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕(၁၆)ဦးေျမာက္ သမၼတလင္ကြန္းဟာ ငယ္စဥ္တည္းက မီးလင္းဖိုရဲ႕အလင္းနဲ႔ စာေတြက်က္မွတ္ခဲ့ရတယ္။ စာအုပ္ေတြဝယ္ယူဖို႔အတြက္ ကီလိုမီတာ(၇ဝ)နီးပါး သူလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ရတယ္။ ဘာအေမြစားအေမြခံမွ သူမရခဲ့သလို ဘယ္လိုကံေကာင္းမႈမ်ဳိးနဲ႔မွ သူမႀကံဳခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္၊ ေရွ႕ဆက္တဲ့သူ႔လမ္းေတြ ထြန္းေတာက္ခဲ့ရတာက သူရဲ႕မဆုတ္မနစ္ ႀကိဳးစားမႈနဲ႔ ေျဖာင့္မွန္မႈေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။

(၁၇)ဦးေျမာက္ အေမရိကန္သမၼတ Andrew Johnson ဟာ ငယ္စဥ္တည္းက အဝတ္ခ်ဳပ္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ သူဟာ ေက်ာင္းလဲေကာင္းေကာင္း တက္ခဲ့ဖူးသူမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သစ္သားအိမ္ေလးထဲမွာေနၿပီး စာမသင္ခဲ့ဖူးတဲ့၊ ဘာအေျခအျမစ္မွ မရွိသူတစ္ဦးက အေမရိကန္ ျပည္တြင္းစစ္အေတာအတြင္းမွာ သမၼတျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သူရဲ႕ျပည့္စံုတဲ့ အေလ့အက်င့္၊ အေတြ႔အႀကံဳေၾကာင့္ တစ္ေလာကလံုးကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ေက်းကြၽန္ေပါင္း ၄သန္းကို လႊတ္ၿငိမ္းခြင့္ေပးခဲ့သူျဖစ္တယ္။

တစ္ခါက ဆင္းရဲသားမိသားစုက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးရွိခဲ့တယ္။ ဖခင္ေသဆံုးခ်ိန္ အေခါင္းဝယ္စရာ ပိုက္ဆံမရွိခဲ့လို႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြက ဝယ္ေပးခဲ့ရတယ္။ ဖခင္ေသဆံုးၿပီးေနာက္ မိခင္က ထီးစက္ရံုမွာ တစ္ေန႔(၁ဝ)နာရီ အလုပ္ဝင္လုပ္ခဲ့ၿပီး အလုပ္ဆင္း အိမ္ျပန္ခ်ိန္မွာေတာင္ လုပ္စရာအလုပ္ေတြ ယူလာတတ္ခဲ့ေသးတယ္။

ဒီလိုအေျခအေနမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့သူဟာ တစ္ခါက ဘုရားေက်ာင္းမွာက်င္းပတဲ့ ေဟာေျပာပဲြကို တက္ေရာက္နားေထာင္ခဲ့တယ္။ ေဟာေျပာပဲြက စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့အတြက္ ေဟာေျပာဆရာလုပ္ဖို႔ သူဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါသာႀကံဳခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳက ေနာက္တစ္ခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္ဖို႔ သူ႔အတြက္လမ္းစျဖစ္ခဲ့တယ္။ အသက္ (၃ဝ) မွာ နယူးေယာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္အျဖစ္ သူဝင္ေရြးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးရဲ႕ တာဝန္နဲ႔ဝတၱရားေတြအတြက္ သူျပင္ဆင္ခ်ိန္မရခဲ့ဘူး။

ပညာအရည္အခ်င္းနိမ့္ပါးခဲ့လို႔ အလုပ္မွာ အခက္ခဲေပါင္းစံု သူႀကံဳခဲ့ရတယ္။ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စာရြက္၊ အမႈအခင္းေတြကို သူမဖတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ တခ်ဳိ႕စာလံုးေတြကို သူနားမလည္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအတြက္ သူေနာင္တရ စိတ္ညစ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္ကထြက္ဖို႔အထိ သူစဥ္းစားခဲ့ေပမယ့္ မိခင္ေၾကာင့္ သူအလုပ္မထြက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခက္အခဲေၾကာင့္ ေနာက္မတြန္႔ဖို႔၊ နိမ့္ပါးတဲ့ ဗဟုသုတေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ဖို႔ တစ္ေန႔ကို စာ(၁၆)နာရီဖတ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ႏွစ္သိမ့္သင္ယူခဲ့တယ္။

ေက်ာင္းပညာ ေကာင္းေကာင္းမသင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ ငယ္ဘဝကို သူေမ့ပစ္ခဲ့တယ္။ (၁ဝ)ႏွစ္လြန္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ Smithဟာ နယူးေယာက္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ ၾသဇာအာဏာရွိသူျဖစ္လာခဲ့တယ္။ နာမည္ေကာင္း ဆုတံဆိပ္ေတြ မၾကာခဏရရွိသူျဖစ္ခဲ့ၿပီး (၄)ႀကိမ္ဆက္တိုက္ နယူးေယာက္စတိတ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရတယ္။ Oxford တကၠသိုလ္၊ Colombia တကၠသိုလ္စတဲ့ တကၠသိုလ္ေပါင္း ေျခာက္ခုက ဘဲြ႔တံဆိပ္ေတြကို ရရွိခဲ့တယ္။ ေအာက္ေျခႏိုင္ငံေရးသမားဘဝကေန တစ္ႏိုင္ငံလံုး ေလးစားအားထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္ေအာင္ သူႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အဲဒီလူက နယူးေယာက္ျပည္သူလူထုေတြ အႀကိဳက္ႏွစ္သက္ဆံုးသူအျဖစ္ နယူးေယာက္တိုင္းမ္မွာ ေဖာ္ျပခံခဲ့ရတဲ့ Adam Smith ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ႏွစ္ႀကိမ္ဆက္တိုက္ အေမရိကန္သမၼတအျဖစ္ အေရြးခံခဲ့ရတဲ့ Stephen Grover Cleveland ရဲ႕ ငယ္ဘဝက သာမန္ အေရာင္းဆိုင္ဝန္ထမ္းျဖစ္တယ္။ သူ႔ဝင္ေငြက တစ္ႏွစ္မွာ (၁ဝ)ေဒၚလာဝန္းက်င္သာရွိခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း သူ႔ေအာင္ျမင္မႈကို ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာရာမွာ Cleveland က "ဆင္းရဲျခင္းကျဖစ္လာတဲ့ အာသီသေတြဟာ တကယ့္ကိုအင္အားရွိေစခဲ့တယ္" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။

အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့လူေတြရဲ႕ ဘဝအစက ဆင္းရဲျခင္းနဲ႔ပဲ စခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံတရားကို သူတို႔အျပစ္မတင္ခဲ့ဘူး။ ဘဝကို မေက်မနပ္မညည္းတြားခဲ့ဘူး။ ဆင္းရဲဒုကၡရဲ႕ ထိုးႏွက္ခ်က္က ေရွ႕ဆက္တိုးမယ့္သူတို႔အတြက္ ခြန္အားေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး လက္ဗလာနဲ႔ စခဲ့တဲ့ဘဝကေန ေအာင္ျမင္မႈအလံကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သူတို႔ ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။

ႀကီးျမတ္တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြ၊ ေအာင္ျမင္သူေတြရဲ႕ ဘဝအမ်ားစုက ဆင္းရဲသားဘဝက စခဲ့တယ္။ ကံတရားရဲ႕ ထိုးႏွက္ခ်က္ေအာက္မွာ ႀကံ့ႀကံ့ခံၿပီး ခြန္အားေတြကို သူတို႔စုခဲ့တယ္။

စပိန္စာေရးဆရာ Miguel de Cervantes ေထာင္ထဲမွာ ေရးခဲ့တဲ့ Don Quijote de la Mancha စာအုပ္က နာမည္ေက်ာ္စာအုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆင္းရဲလြန္းလို႔ စာေရးဖို႔စကၠဴေတာင္ မဝယ္ႏိုင္ခဲ့ဘဲ သားေရခ်ပ္ေလးေပၚမွာ သူေရးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ လူတခ်ဳိ႕က သူေဌးတစ္ဦးကိုရွာၿပီး သူ႔ကိုကူညီဖို႔ အကူအညီေတာင္းခဲ့ေပမယ့္ သူေဌးက "ဒီလိုလူကို ကူညီဖို႔ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး။ သူဆင္းရဲေနမွ ဒီေလာကႀကီး ၾကြယ္ဝမွာျဖစ္တယ္" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။

ဆင္းရဲသားမိသားစု ဒါမွမဟုတ္ ခ်မ္းသာတဲ့မိသားစုက ေပါက္ဖြားလာသူ လူငယ္တစ္ေယာက္မွာ ခိုင္ၿမဲတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတိုင္ တစ္ခုရွိမယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုအခက္အခဲ၊ ဘယ္လိုလူပုဂၢိဳလ္ကမွ ေရွ႕ဆက္မယ့္ သူ႔ေျခလွမ္းကို မတားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ဆင္းရဲဒုကၡက ေပ်ာ့ညံ့သူရဲ႕လမ္းကိုသာ ပိတ္ဆို႔ႏိုင္ခဲ့တယ္။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္သူ၊ သတၱိရွိသူ၊ ဇဲြရွိသူေတြအတြက္ ဆင္းရဲဒုကၡက သူတို႔ရဲ႕အစြမ္းအစကို ပိုေတာက္ေျပာင္ေစတယ္၊ ဘဝမီးအိမ္ကုိ ထြန္းညႇိေပးတယ္၊ ေရွ႕တိုးမယ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ဇဲြလံု႔လကို ေမာင္းေပးတဲ့ ႏွင္တံျဖစ္ခဲ့တယ္။

Orison Swett Marden က "ဆင္းရဲဒုကၡက အားကစားေလ့က်င့္ခန္းက ကိရိယာေတြနဲ႔တူတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို သန္မာေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ဆင္းရဲျခင္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ တာထြက္ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ေပးတဲ့ အေကာင္းဆံုးကိရိယာျဖစ္တယ္" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။

"အခက္အခဲၾကားကလြတ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားရုန္းကန္တာက ဆင္းရဲျခင္းရဲ႕လြတ္လမ္းျဖစ္သလို ေအာင္ျမင္သူျဖစ္ဖို႔ အေျခခံနည္းတစ္ခုျဖစ္တယ္"

"တကယ္သတိၱရွိသူက ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ထိုးႏွက္မႈခံရေလ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ေလျဖစ္တယ္။ အခက္အခဲကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္သူ၊ အတားအဆီးကို ေလွာင္ရယ္ႏိုင္သူျဖစ္တယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡရဲ႕ ထိုးႏွက္တာခံရေလ သူ႔စိတ္ဆႏၵ၊ အရည္အခ်င္း၊ အင္အားနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခိုင္မာေလျဖစ္တယ္။ ဒီလိုလူမ်ဳိးအတြက္ ေရွ႕ဆက္မယ့္ သူ႔ေျခလွမ္းကို ဘယ္လိုကံၾကမၼာ၊ ဘယ္လိုအခက္အခဲကမွ တားဆီးထားႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး"


လူေထာင္ေသာင္းမက တားဆီးဟန္႔တားေနေစ
သင္ကိုယ္တိုင္ အရင္လက္နက္ခ်အညံ့မခံသေရြ႕ သင္မရႈံးဘူး...


မူရင္း... The secret of success inspiring ( D-Man ျပဳစုေရးသားတဲ့ ဝယ္ဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္ထဲက တစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။)

ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Friday, August 14, 2009)
.