ခရီးသည္တစ္ေယာက္က သဲကႏၱာရထဲမွာ ေရငတ္ေနတဲ့အတြက္ ေရရွာရင္းနဲ႔ တဲေလးတစ္လံုးဆီကုိ ေရာက္ လာ ပါတယ္။ အဲဒီတဲမွာ ခံုေလးတစ္လံုးနဲ႔ လည္စီးေတြ ထုိင္ေရာင္းေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကုိပဲ ေတြ႕လုိက္ ရတယ္။
ခရီးသည္ ေက်းဇူးျပဳ၍ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ေသမေလာက္ကုိ ေရငတ္ေနပါတယ္။ ေရေလး မ်ား ရႏိုင္မလားလုိ႔ပါ။
ဆုိင္ရွင္ ေရေတာ့မရွိဘူးဗ်၊ ဒါေပမယ့္ လည္စီးေလး ဝယ္သြားပါလားဗ်ာ။ ဒီတစ္ခုက ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားအခု၀တ္ ထားတဲ့ ဝတ္စံုနဲ႔လဲ သိပ္လုိက္တာပဲ။
ခရီးသည္ (စိတ္တုိစြာျဖင့္) အ႐ူးလားဗ်။ လည္စီးလုိခ်င္တာမွ မဟုတ္တာ။ ေရေသာက္ ခ်င္ေနပါတယ္ ဆုိမွ။
ဆုိင္ရွင္ ရပါတယ္။ မဝယ္နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားအေပၚ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းတယ္ဆုိတာ ခင္ဗ်ားမၾကာခင္ သိလာမွာပါ။ ေဟာဟုိမွာ ေတာင္ကုန္းကေလး ေတြ႕တယ္မဟုတ္လား။ အဲဒီ အေပၚမွာ စားေသာက္ဆုိင္ တစ္ဆုိင္ရွိတယ္ဗ်။ (၅)မုိင္ေလာက္ေတာ့ ေဝးတယ္။ အဲဒီအထိ ေလွ်ာက္သြား ရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားေရေသာက္ရမွာပါ။
ခရီးသည္ ေက်းဇူးတင္တယ္ကြာ။
ခရီးသည္ဟာ ေတာင္ကုန္းေလးဆီကုိ ေလွ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ (၃)နာရီေလာက္ၾကာတဲ့အခါ တဲေလးဆီ ကုိ ခရီးသည္ ေရဆာေနတဲ့ပံုစံနဲ႔ပဲ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။
ဆုိင္ရွင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာက စားေသာက္ဆုိင္က (၅)မုိင္ေလာက္ပဲ ေဝးတာပဲေလ။ ခင္ဗ်ားရွာမေတြ႕ခဲ့ ဘူးလား။
ခရီးသည္ ေတြ႕ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဆုိင္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လည္စီးမပါလုိ႔ဆုိၿပီး ေပးမ၀င္ဘူးဗ် ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ . .. . ဤသုိ႔
အသက္(၇၀)ႏွစ္ရွိေသာ သန္းၾကြယ္သူေဌးႀကီး တစ္ဦးသည္ ေခ်ာေမာလွပေသာ အသက္(၂၀)ရွိ မိန္းကေလး တစ္ဦးႏွင့္ မၾကာခင္ လက္ထပ္လုိက္သည္။ သူ႔မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေမးေလသည္။
ခင္ဗ်ား အေတာ့္ကုိလည္တဲ့ အဖုိးႀကီးပဲ၊ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ဒီေလာက္ ေခ်ာတဲ့ လွတဲ့ မိန္းမရေအာင္ လုပ္ရတာသလဲ။
သန္းၾကြယ္သူေဌး ျပန္ေျပာလုိက္တာက
လြယ္ပါတယ္ကြာ၊ ငါ့အသက္ (၉၅)ႏွစ္ရွိၿပီ လုိ႔ ေျပာလိုက္တာေပါ့။
No comments:
Post a Comment