ကမၻာၾကီးမွ(ကဗ်ာ)

ကမၻာၾကီးမွ

   က်ဳပ္က ကမ ၻာၾကီးပါ -----
   လူဦးေရသန္းခြန္ႏွစ္ေထာင္မကလို႕
   သန္းရွစ္ေထာင္ရွိေနပါေစ
   စားေရး - ဝတ္ေရး - ေနေရး အတြက္
   က်ဴပ္ဆိုတဲ့ကမ ၻာၾကီးက
   လုံေလာက္စြာ ျဖည့္ဆီးေပးလွ်က္ပါဘဲ ---

   ဒါေပမယ့္ --
   ငါ ``ဆိုျပီးေတာ့ အတၱၾကီး
   မျပည့္ႏိုင္တဲ့ `` ေလာဘအိုးၾကီး``ထဲ
   တစ္ဖက္သက္စုေဆာင္းသိုဝွက္ျပီး
   ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေတြ ေခါင္းပါးေနမွေတာ့
   ငတ္ျပတ္ေသတဲ့ မသာ
   ေနာင္-- ဒီ႕ထက္တိုးလာဦးမွာဘဲ --

   အဲဒါေတြ မ်က္ႏွာလႊဲထားျပီး
   က်ဳပ္ကိုေတာ့ အျပစ္စကားမေျပာနဲ႔ --

   ခင္ဗ်ားတို႕ ႏိွပ္စက္လို႕  က်ဳပ္မေသႏိုင္ေပမယ့္
   က်ဳပ္ အခုေနမေကာင္းဘူး --
  
   ငလွ်င္လႈပ္ျပီး 
   အရွင္ျမ ႈတ္ျပလဲ  -- ေၾကာက္ရမွန္းမသိဘူး

   ဒီလႈိင္းေတြနဲ႕ကုန္းေပၚတတ္
   ေရႏွစ္သတ္လဲ  -- အမွတ္မရွိၾကဘူး

   မီးေတာင္ေတြေဖာက္ခြဲ
   ငါးက်ည္းေျခာက္လိုဖုတ္ျပလဲ  မလႈပ္ၾကဘူး

   ေတာမီးေတြေလာင္  သားေကာင္ေတြေျပး
   လူေတြေဘးျဖစ္ၾကလဲ 
   ဒုကၡရဲ႕အေျဖ  ေတြေဝေနတုန္း --

    (က်ဳပ္  ခင္ဗ်ားတို႕ကိုသတိေပးထားမယ္)

   ခင္ဗ်ားတုိ႕ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့  က်ဳပ္ရဲ႕က်မၼာေရးကို
   ေကာင္းေအာင္ျပန္ကုေပးၾက--
    မဟုတ္လို႕ကေတာ့ --
    က်ဳပ္ ၾကက္သီးတစ္ခ်က္ ထျပလိုက္ရုံနဲ႕
    ခင္ဗ်ားတို႕ လူသားေတြအားလုံး
    ေရေတြဖုန္းျပီး  ေသသြားေစႏိုင္တာ
     (ဒီအလုပ္က က်ဳပ္အတြက္ေတာ့)
     မိုင္နာ minor ပါဘဲ--

    မတူရင္မတုနဲ႕
    မၾကမ္းခ်င္လို႕  ႏုျပေနတာကို
    ဟုတ္လွျပီဆိုရင္ေတာ့------??????????

                              written  by ko soe  naing

    --ကမ ၻာၾကီး က်မၼာပါေစ

   -- လူသားအားလုံး ေလာဘကိုထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ပါေစ