တျခားသူအေပၚ လဲႊခ်လိုက္တဲ့အရာေတြ
အသန္႔ႀကိဳက္တဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဟာ မနက္လင္းတာနဲ႔ သူ႔အိပ္ခန္းက မွန္ျပတင္းေပါက္ကို
ပြတ္တိုက္သန္႔ရွင္းေနခဲ့တာ ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာေနခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သူဘယ္လိုပဲ
ႀကိဳးစားပြတ္တိုက္လည္း မွန္ေပၚမွာရွိတဲ့ အမည္းစက္တစ္စက္က
မေျပာင္ႏိုင္ဘဲရွိေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအမည္းစက္တစ္စက္ေၾကာင့္ မွန္ျပတင္းတစ္ခုလံုး
ညစ္ပတ္တယ္လို႔ သူထင္ေနခဲ့တယ္။
အဲဒီအတြက္နဲ႔ သူေခါင္းရႈပ္ေနခ်ိန္မွာ မိခင္ျဖစ္သူက သူ႔အခန္းထဲဝင္လာတယ္။ မိခင္ကိုအက်ဳိးအေၾကာင္း သူေျပာျပၿပီး “အဲဒီအမည္းစက္က ဘယ္လိုတိုက္တိုက္ တိုက္ရခက္လြန္းတယ္” လို႔ ညည္းေတာ့တယ္။ အဲဒီစကားကိုၾကားေတာ့ မိခင္ကရယ္ၿပီး သမီးမ်က္ႏွာေပၚက မ်က္မွန္ကိုခၽြတ္လိုက္တယ္။ တဆက္တည္းမွာပဲ “သမီး… အမည္းစက္က ဘယ္မွာရွိသလဲ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ပါ” လို႔ေျပာတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက သူ႔တပ္ထားတဲ့မ်က္မွန္ေပၚမွာ အမည္းစက္တစ္စက္ကပ္ေနေၾကာင္းကို သတိမထားမိဘဲ ျပတင္းေပါက္မွန္ေပၚမွာပဲ အမည္းစက္ရွိေနတယ္လို႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအတြက္ သူ႔ကိုယ္သူရွက္မိပါတယ္။
မိခင္ရင္ခြင္ကခြာတာ သိပ္မၾကာေသးတဲ့ ခိုတစ္ေကာင္ဟာ သူ႔အသိုက္ကိုသူ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပင္ဆင္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာဘူး… သူ႔အသိုက္မွာ အနံ႔ဆိုးတခ်ဳိ႕ရတယ္လို႔ သူခံစားမိတယ္။ အဲဒီအနံ႔ဆိုးကို သူမခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္အသိုက္တစ္ခုကို သူေျပာင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအသိုက္သစ္မွာလည္း အနံ႔ဆိုးကို သူရျပန္တယ္။ ဒီအတြက္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမွန္းမသိဘဲ သူေခါင္းေျခာက္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သက္ႀကီးခုိပညာရွိကို သူသြားရွာခဲ့ၿပီး သူ႔ဒုကၡကို ေျပာျပလိုက္တယ္။ ခိုပညာရွိက သူညည္းတြားတာေတြကို နားေထာင္ၿပီးေနာက္ “မင္း အသိုက္ပဲေျပာင္းေနလဲ ဘာမွထူးလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းသည္းမခံႏိုင္တဲ့ အနံ႔ဆိုးက မင္းအသိုက္ကလာတာမဟုတ္ဘဲ မင္းကိုယ္ေပၚက ရေနတာမို႔ပါ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ဘဝမွာ ဒီလိုခပ္ဆင္ဆင္အျဖစ္မ်ဳိးေတြ သင္မၾကာခဏႀကံဳခဲ့ရပါသလား!
မ်ားေသာအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ မေကာင္းတဲ့အက်ဳိး၊ ရလဒ္ေတြကို တျခားအရာ၊ တျခားလူအေပၚ ပံုခ်တတ္ၾကၿပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္အေပၚမွာ အေျဖရွာဖို႔ကိုေတာ့ ေမ့ေနတတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ စိတ္ပညာဘာသာရပ္ကေျပာတဲ့ အက်ဳိးအေၾကာင္းဆက္စပ္သက္ေရာက္မႈ
သာမန္အားျဖင့္ လူေတြဟာ အျပဳအမူတစ္ခု ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ ကိုယ့္အျပဳအမူကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းခ်က္ ထုတ္တတ္ၾကသလဲ? တူညီတဲ့အျပဳအမူတစ္ခုမွာ မတူတဲ့လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျဖရွင္းခ်က္ကေရာ တူညီႏိုင္မလား? လူတိုင္းရဲ႕စည္းကမ္းတက် လိုက္နာႏိုင္မႈကေရာ တူသလား? မတူတဲ့အေၾကာင္းအရာက မတူတဲ့လူရဲ႕အျပဳအမူအေပၚ မတူတဲ့အက်ဳိးေတြ သက္ေရာက္ႏိုင္သလား? ဒါေတြဟာ လူအမ်ားစိတ္ဝင္စားတဲ့ ေမးခြန္းေတြျဖစ္တယ္။ စိတ္ပညာရွင္ေတြကလည္း ဒီေမးခြန္းေတြအေပၚ ဆန္းစစ္မႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အက်ဳိးအေၾကာင္း ဆက္စပ္သက္ေရာက္မႈဆိုတဲ့ ေဘာင္တစ္ခုေပၚလာခဲ့တယ္။
သာမန္အားျဖင့္ လူေတြဟာ အျပဳအမူတစ္ခုကို အတြင္းစိတ္နဲ႔ျပင္ပဆိုၿပီး အက်ဳိးအေၾကာင္းျပၾကတယ္။ ျပဳမူသူကိုယ္တိုင္က ကိုယ္ျပဳလုပ္လိုက္တဲ့အျပဳအမူကို ျပင္ပက ေဘးရပ္ၾကည့္သူအေပၚ ဒါမွမဟုတ္ တျခားတစ္ေယာက္ေပၚ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွာတယ္။ ၿပီးမွ အဲဒီအျပဳအမူအေပၚ သက္ေရာက္တဲ့ သူ႔ရဲ႕အတြင္းစိတ္ကို ေဖာ္ျပတယ္။
သာဓကအေနနဲ႔ ျပရရင္--- စာေမးပဲြေျဖၿပီးသြားတဲ့ ေမာင္ေမာင္ကို အမွတ္မေကာင္းလို႔ဆိုၿပီး အေမျဖစ္သူက ဆူတယ္။ ဒါကို ေမာင္ေမာင္က.....
“ဒီတစ္ေခါက္ေျဖတဲ့ စာေမးပဲြက အရမ္းခက္လြန္းတယ္”၊
“ေျဖခ်ိန္ မေလာက္လို႔”၊
“စာေမးပဲြမွာပါမယ့္ စာေတြကို သားျပန္မေႏြးမိလို႔” စတဲ့ ဆင္ေျခေတြေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕အေမက “နင္ စာထဲစိတ္မပါလို႔… စာေတြေကာင္းေကာင္းမလုပ္လို႔” လို႔ တပ္အပ္ေျပာႏိုင္တယ္။
မိန္းမျဖစ္သူ ပန္းကန္ေဆးေနတုန္း ရုတ္တရက္ ပန္းကန္ျပဳတ္က်ၿပီး “ခြမ္း” ကနဲအသံျမည္သြားတယ္။ ဒါကို မိန္းမက “ပန္းကန္ေပၚက ဆီေတြသိပ္မ်ားလို႔ လက္ေခ်ာ္သြားတာ”လို႔ ေယာက္်ားကိုညည္းျပတယ္။ ေယာက္်ားက “ၾကည့္ရတာ နင္နေမာ္နမဲ့လို႔ျဖစ္မယ္” လို႔ ရယ္ၿပီးေျပာတယ္။
ဒီသာဓကေတြအတိုင္း ဘဝမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အၿမဲႀကံဳေတြ႔ရတယ္။ ဒါေတြကိုၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အျပစ္ေတြ၊ တာဝန္ေတြကို တျခားအရာေပၚ၊ တျခားသူေပၚ ပံုခ်တတ္ေၾကာင္း သိပ္ေျဖရွင္းစရာမလိုခဲ့ဘူး။ လမ္းေပၚမွာ ကားငယ္ေလးတစ္စီး ပ်က္ေနတယ္။ ကားေမာင္းသူက လက္တျပျပနဲ႔ တျခားကားတစ္စီးစီးက သူ႔ကိုအကူအညီေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ကားမွ မရပ္ခဲ့ဘူး။ ဒါကို လမ္းသြားလမ္းလာလူတခ်ဳိ႕က “တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔ကိုသြားကူမယ္ဆိုတာသိလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သိပ္ဂရုစိုက္မေနေတာ့ဘူး” ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ တာဝန္ကိုတျခားသူအေပၚ လဲႊခ်လိုက္တယ္။ အလုပ္မွာ သူေဌးက လုပ္ငန္းစဥ္ဇယားဆဲြထားတာ မသပ္ရပ္ဘူး၊ အစီအစဥ္မက်ဘူးလို႔ ဆူတယ္။ ဒါကို ဝန္ထမ္းေတြက သူ႔ေပၚ၊ ကိုယ့္ေပၚလဲႊခ်ၾကတယ္။ ျပႆနာကိုဖန္တီးတာ ကိုယ္မဟုတ္ဘူးလို႔ လူတိုင္းထင္ၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေလာကႀကီးအေပၚျမင္တဲ့ လူေတြရဲ႕အျမင္ကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အျပဳအမူကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရႏိ
အဲဒီအတြက္နဲ႔ သူေခါင္းရႈပ္ေနခ်ိန္မွာ မိခင္ျဖစ္သူက သူ႔အခန္းထဲဝင္လာတယ္။ မိခင္ကိုအက်ဳိးအေၾကာင္း သူေျပာျပၿပီး “အဲဒီအမည္းစက္က ဘယ္လိုတိုက္တိုက္ တိုက္ရခက္လြန္းတယ္” လို႔ ညည္းေတာ့တယ္။ အဲဒီစကားကိုၾကားေတာ့ မိခင္ကရယ္ၿပီး သမီးမ်က္ႏွာေပၚက မ်က္မွန္ကိုခၽြတ္လိုက္တယ္။ တဆက္တည္းမွာပဲ “သမီး… အမည္းစက္က ဘယ္မွာရွိသလဲ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ပါ” လို႔ေျပာတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက သူ႔တပ္ထားတဲ့မ်က္မွန္ေပၚမွာ အမည္းစက္တစ္စက္ကပ္ေနေၾကာင္းကို သတိမထားမိဘဲ ျပတင္းေပါက္မွန္ေပၚမွာပဲ အမည္းစက္ရွိေနတယ္လို႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအတြက္ သူ႔ကိုယ္သူရွက္မိပါတယ္။
မိခင္ရင္ခြင္ကခြာတာ သိပ္မၾကာေသးတဲ့ ခိုတစ္ေကာင္ဟာ သူ႔အသိုက္ကိုသူ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပင္ဆင္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာဘူး… သူ႔အသိုက္မွာ အနံ႔ဆိုးတခ်ဳိ႕ရတယ္လို႔ သူခံစားမိတယ္။ အဲဒီအနံ႔ဆိုးကို သူမခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္အသိုက္တစ္ခုကို သူေျပာင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအသိုက္သစ္မွာလည္း အနံ႔ဆိုးကို သူရျပန္တယ္။ ဒီအတြက္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမွန္းမသိဘဲ သူေခါင္းေျခာက္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သက္ႀကီးခုိပညာရွိကို သူသြားရွာခဲ့ၿပီး သူ႔ဒုကၡကို ေျပာျပလိုက္တယ္။ ခိုပညာရွိက သူညည္းတြားတာေတြကို နားေထာင္ၿပီးေနာက္ “မင္း အသိုက္ပဲေျပာင္းေနလဲ ဘာမွထူးလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းသည္းမခံႏိုင္တဲ့ အနံ႔ဆိုးက မင္းအသိုက္ကလာတာမဟုတ္ဘဲ မင္းကိုယ္ေပၚက ရေနတာမို႔ပါ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ဘဝမွာ ဒီလိုခပ္ဆင္ဆင္အျဖစ္မ်ဳိးေတြ သင္မၾကာခဏႀကံဳခဲ့ရပါသလား!
မ်ားေသာအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ မေကာင္းတဲ့အက်ဳိး၊ ရလဒ္ေတြကို တျခားအရာ၊ တျခားလူအေပၚ ပံုခ်တတ္ၾကၿပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္အေပၚမွာ အေျဖရွာဖို႔ကိုေတာ့ ေမ့ေနတတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ စိတ္ပညာဘာသာရပ္ကေျပာတဲ့ အက်ဳိးအေၾကာင္းဆက္စပ္သက္ေရာက္မႈ
သာမန္အားျဖင့္ လူေတြဟာ အျပဳအမူတစ္ခု ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ ကိုယ့္အျပဳအမူကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းခ်က္ ထုတ္တတ္ၾကသလဲ? တူညီတဲ့အျပဳအမူတစ္ခုမွာ မတူတဲ့လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျဖရွင္းခ်က္ကေရာ တူညီႏိုင္မလား? လူတိုင္းရဲ႕စည္းကမ္းတက် လိုက္နာႏိုင္မႈကေရာ တူသလား? မတူတဲ့အေၾကာင္းအရာက မတူတဲ့လူရဲ႕အျပဳအမူအေပၚ မတူတဲ့အက်ဳိးေတြ သက္ေရာက္ႏိုင္သလား? ဒါေတြဟာ လူအမ်ားစိတ္ဝင္စားတဲ့ ေမးခြန္းေတြျဖစ္တယ္။ စိတ္ပညာရွင္ေတြကလည္း ဒီေမးခြန္းေတြအေပၚ ဆန္းစစ္မႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အက်ဳိးအေၾကာင္း ဆက္စပ္သက္ေရာက္မႈဆိုတဲ့ ေဘာင္တစ္ခုေပၚလာခဲ့တယ္။
သာမန္အားျဖင့္ လူေတြဟာ အျပဳအမူတစ္ခုကို အတြင္းစိတ္နဲ႔ျပင္ပဆိုၿပီး အက်ဳိးအေၾကာင္းျပၾကတယ္။ ျပဳမူသူကိုယ္တိုင္က ကိုယ္ျပဳလုပ္လိုက္တဲ့အျပဳအမူကို ျပင္ပက ေဘးရပ္ၾကည့္သူအေပၚ ဒါမွမဟုတ္ တျခားတစ္ေယာက္ေပၚ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွာတယ္။ ၿပီးမွ အဲဒီအျပဳအမူအေပၚ သက္ေရာက္တဲ့ သူ႔ရဲ႕အတြင္းစိတ္ကို ေဖာ္ျပတယ္။
သာဓကအေနနဲ႔ ျပရရင္--- စာေမးပဲြေျဖၿပီးသြားတဲ့ ေမာင္ေမာင္ကို အမွတ္မေကာင္းလို႔ဆိုၿပီး အေမျဖစ္သူက ဆူတယ္။ ဒါကို ေမာင္ေမာင္က.....
“ဒီတစ္ေခါက္ေျဖတဲ့ စာေမးပဲြက အရမ္းခက္လြန္းတယ္”၊
“ေျဖခ်ိန္ မေလာက္လို႔”၊
“စာေမးပဲြမွာပါမယ့္ စာေတြကို သားျပန္မေႏြးမိလို႔” စတဲ့ ဆင္ေျခေတြေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕အေမက “နင္ စာထဲစိတ္မပါလို႔… စာေတြေကာင္းေကာင္းမလုပ္လို႔” လို႔ တပ္အပ္ေျပာႏိုင္တယ္။
မိန္းမျဖစ္သူ ပန္းကန္ေဆးေနတုန္း ရုတ္တရက္ ပန္းကန္ျပဳတ္က်ၿပီး “ခြမ္း” ကနဲအသံျမည္သြားတယ္။ ဒါကို မိန္းမက “ပန္းကန္ေပၚက ဆီေတြသိပ္မ်ားလို႔ လက္ေခ်ာ္သြားတာ”လို႔ ေယာက္်ားကိုညည္းျပတယ္။ ေယာက္်ားက “ၾကည့္ရတာ နင္နေမာ္နမဲ့လို႔ျဖစ္မယ္” လို႔ ရယ္ၿပီးေျပာတယ္။
ဒီသာဓကေတြအတိုင္း ဘဝမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အၿမဲႀကံဳေတြ႔ရတယ္။ ဒါေတြကိုၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အျပစ္ေတြ၊ တာဝန္ေတြကို တျခားအရာေပၚ၊ တျခားသူေပၚ ပံုခ်တတ္ေၾကာင္း သိပ္ေျဖရွင္းစရာမလိုခဲ့ဘူး။ လမ္းေပၚမွာ ကားငယ္ေလးတစ္စီး ပ်က္ေနတယ္။ ကားေမာင္းသူက လက္တျပျပနဲ႔ တျခားကားတစ္စီးစီးက သူ႔ကိုအကူအညီေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ကားမွ မရပ္ခဲ့ဘူး။ ဒါကို လမ္းသြားလမ္းလာလူတခ်ဳိ႕က “တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔ကိုသြားကူမယ္ဆိုတာသိလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သိပ္ဂရုစိုက္မေနေတာ့ဘူး” ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ တာဝန္ကိုတျခားသူအေပၚ လဲႊခ်လိုက္တယ္။ အလုပ္မွာ သူေဌးက လုပ္ငန္းစဥ္ဇယားဆဲြထားတာ မသပ္ရပ္ဘူး၊ အစီအစဥ္မက်ဘူးလို႔ ဆူတယ္။ ဒါကို ဝန္ထမ္းေတြက သူ႔ေပၚ၊ ကိုယ့္ေပၚလဲႊခ်ၾကတယ္။ ျပႆနာကိုဖန္တီးတာ ကိုယ္မဟုတ္ဘူးလို႔ လူတိုင္းထင္ၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေလာကႀကီးအေပၚျမင္တဲ့ လူေတြရဲ႕အျမင္ကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အျပဳအမူကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရႏိ
မူရင္း --
http://www.rs66.com/a/1/87/
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
No comments:
Post a Comment