ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားေသာ ကၽြန္ေတာ့ဘဝ၏ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပ ပုဂၢိဳလ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားေသာ ကၽြန္ေတာ့ဘဝ၏ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပ ပုဂၢိဳလ္  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ကၽြန္ေတာ္ ေလးစား၊ အားက် ၊ ဂုဏ္ယူ ၊တန္ဖိုးထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

Sunday, April 29, 2012

လူမွန္ေနရာမွန္

   

 ထိပ္ဆုံးကဌာနဆိုင္ရာဝန္ၾကီးမ်ား
သည္  မိမိတို႕ဌာနႏွင့္ပတ္သတ္ရုဳ္  ခေရေစ့တြင္းက် နားလည္တတ္ကၽြမ္းေသာသူမ်ားျဖစ္ေနသင့္သည္။ ဒါမွထိုဌာန၏ တုိးတတ္ေကာင္းမြန္ေရးအတြက္ မွန္ကန္စြာဆုံးျဖတ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ လူမွန္ေနရာမွန္ မဟုတ္ရုဳ္  မနစ္နာသင့္ေသာသူမ်ား နစ္နာခဲ့ရသည့္ မတိတ္ကအေၾကာင္းေလးကို နမႈနာထုတ္ျပခ်င္ပါသည္။ မေျပာခင္လိုအပ္ေသာအခင္းအက်င္းမ်ားေျပာခြင့္ျပဳပါ---။
          
         လွ်က္စစ္၏သဘာဝ

        လွ်ပ္စစ္ႏွစ္ပတ္သတ္ရုဳ္  မဂၢါဝပ္တို႕  ကီလိုဝပ္နာရီသန္းေပါင္း  တုိ႕ကို သာမန္ျပည္သူမ်ားနားမလည္ပါ။ ယူနစ္ဆိုေသာစကားကိုေတာ့ အားလုံးနားလည္ပါသည္။ အရင္ကတစ္ယူနစ္ 25 က်ပ္ အခုတစ္ယူနစ္ ဘယ္ေလာက္ စသျဖင့္တုိးလာေတာ့ နားလည္ရျပီေပါ့။ ထို႔ေၾကာင့္အမ်ားနားလည္ေသာ ယူနစ္ ဆိုသည့္အသုံးကိုသာဥပမာတြင္သုံးပါမည္။  ဥပမာေျပာရာဠ္ကိန္းဂဏန္းမ်ားမွာ နည္းမွ နားလည္လြယ္မည္ျဖစ္ရုဳ္ နည္းနည္းကိုပဲသုံးထားပါရေစ။ ပင္ရင္းဘီလူးေခ်ာင္းေရအားလွ်ပ္စစ္မွတစ္လကုိ ယူနစ္ တစ္သိန္းထုတ္ကာ ရန္ကုန္ကိုပို႕လိုက္သည္ဆိုပါစုိ႕။ ရန္ကုန္ေရာက္လွ်င္ ယူနစ္တစ္သိန္း မျပည့္ေတာ့ပါ ။ ေရြ႕လ်ားရာတြင္စြမ္းအင္အခ်ိဳ႕သုံးရသျဖင့္ေလွ်ာ့ေပမည္။ ထိုသို႕ေလွ်ာ့ေသာ အေလွ်ာ့တြက္ကို ေနအိမ္မီတာမ်ားတြင္ ထည့္တြက္မေကာက္ေသာ္လည္း စက္ရုံ မီတာၾကီးမ်ားတြင္ေတာ့ အေလွ်ာ့တြက္ တစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏႈံး ေပးရသည္။ ဥပမာ စက္ရုံက ယူနစ္ ၁၀၀ သုံးလွ်င့္ မီတာေဆာင္ေသာအခါ ၁၁၀ ယူနစ္ဘိုးေဆာင္ရသည္။ ဒါကျပသ၁နာမဟုတ္ပါ။ ေရႊဝယ္လွ်င္ေတာင္အေလွ်ာ့တြက္ေပးရေသးသည္။ လုပ္ငန္းသဘာဝအရလည္းေပးသင့္ပါသည္

         စက္ရုံသုံးလွ်က္စစ္

         စက္ရုံက လွ်က္စစ္သုံးလိုလွ်င္  ကိုယ္ပိုင္ ထရန္စေဖာ္မာေလွ်ာက္ရသည္။  ဥပမာ 500 ကီလိုဝပ္ထရန္စေဖာ္မာ ဆိုပါစို႕ ။ ထိုပါမစ္ရပါက သတ္မွတ္ထားေသာ ထိုထရန္စေဖာ္မာႏွင့္ အႏၱရာယ္ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ ဝန္ကိုသာသုံးခြင့္ျပဳသည္။ ပိုသုံးရန္လိုလွ်င္ ေနာက္ထပ္ထရန္စေဖာ္မာတစ္လုံးထပ္ေလွ်ာက္ရမည္။ အႏၱရာယ္ရွိရုဳ္တားျမစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါလဲျပသ၁နာမဟုတ္ပါ။ သို႕ေသာ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ကလဲသုံးရင္းသုံးရင္း မႏိုင္ဝန္ကိုသုံးလာၾကသည္။ ေနာက္တစ္လုံးမေလွ်ာက္ၾက။ ဘယ္လိုသိႏိုင္သလဲဆိုရင္ မီတာခေတြ မတရားက်လွ်င္ မဟားဒရားသုံးတာေပၚလြင္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာ က သူတုိ႕သည္ အစိုးရမီတာယူနစ္ကို ခုိးယူသုံးစြဲသူမ်ားမဟုတ္ .။စာခ်ဳပ္ထက္ပိုဝယ္သူမ်ားျဖစ္ျခင္းကိုသိေစလိုရုဳ္ျဖစ္သည္။

         ျပသ၁နာက ဘာလဲ


         ျပသ၁နာက ပင္ရင္းဆို႕စ္ ကထုတ္ေသာ ယူနစ္တစ္သိန္းကို အေလွ်ာ့တြက္ပါေကာက္လွ်က္ႏွင့္ မီတာချပန္ဝင္ေသာအခါ ယူနစ္မ်ားေပ်ာက္ေနေသာမသမာမႈ ကိစၥ။

         အခ်က္မသိေတာ့ သမက္သူခိုးထင္ခံရ

        ထိုသို႕ကြာဟျခင္းမွာ နံပတ္(၁)  လွ်ပ္စစ္ဝန္ထမ္းႏွင့္ မသမာေသာစီးပြားေရးသမားေပါင္းျပီး လွ်က္စစ္ခိုးယူသြယ္သုံးျခင္္္္း
                                  နံပတ္(၂)   စာရင္းအင္းပိုင္းတြင္ မသမာမႈႏွင့္ မတိက်ေသာ မယုံရေသာစာရင္းမ်ားကိုအေျခခံေျပာေနျခင္း ။ေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။
       သို႕ေသာ္ ထမင္းေရပူလာ လွ်ာလႊဲလုပ္ကာ ေစာေစာက ေျပာေသာ အိုဗာလုဒ္ သမားေတြအေၾကာင္း လုပ္ငန္းႏွင့္ပတ္သတ္ရုဳ္ဘာမွ ဂဃနဏ မသိေသာ ဝန္ၾကီးကိုသြားျပီး အစီရင္ခံလိုက္ေသာအခါ တစ္မ်ိဳးျမင္သြားျပီး ထုိသူတို႕ကိုယူနစ္သူခိုးထင္ျပီး အိုဗာလုဒ္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအား သိန္းဆယ္ဂဏန္း ရာဂဏန္းထိဒဏ္ရိုက္ခိုင္းေတာ့သည္။ ဗီတိုအာဏာကိုဥပေဒမဲ့သုံးသျဖင့္ မဆိုင္တဲ့အေပါက္ ဂလိုင္နဲ႕အေခါက္ခံလိုက္ရေသာ လုပ္ငန္းရွင္အခ်ိဳ႕ ေတာ္ေတာ္အထိနာခဲ့ရသည္.။
    
         အေပၚကိုေအာက္က မလွန္ရဲ

      လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအစည္းအေဝးတစ္ခုတြင္  မတရားဒဏ္ေငြအရိုက္ခံလိုက္ရေသာ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးက ထရုဳ္ ေျပာေလရာ ျမိဳ႕နယ္တာဝန္ခံလွ်က္စစ္အရာရွိေလးခမ်ာ  အားလုံးေသာအေၾကင္းတရား ကိုသိထားရုဳ္  ဘာမွျပန္မေခ်ပႏိုင္ရွာဘဲ  ``ကၽြန္ေတာ့ အဆင့္နဲ႕အေပၚကို  ဘာမွျပန္ေျပာခြင့္မရွိပါဘူး  ခင္ဗ်ာ `` ဟူရုဳ္သာေတာင္း ပန္ေနရပါေတာ့သည္။

                  ထို႕ေၾကာင့္  သက္ဆိုင္ရာဌာန ဝန္ၾကီးမ်ားလုပ္ငန္းကို ခေရေစ႕တြင့္းက်  သိေသာသူမ်ား တတ္ေသာသူမ်ား  နားလည္ေသာသူမ်ား ကၽြမ္းက်င္ေသာသူမ်ား ပညာရွင္မ်ားျဖစ္သင့္ေၾကာင္း
 
 


                        written  by  ko  soe  naing
                                                            

ေနာင္တ(ကဗ်ာ)

     
``​ မျမင္ဘူး  မူးျမစ္ထင္ `` တဲ့
        ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း  ကိုအေၾကာင္းျပ
        ေဖာ္ ခၽြတ္ ေတြေခတ္စား
        အႏုပညာ တစ္ပဲသား နဲ႕
        ကာမ ကိုေဈးကြက္တင္
        ေငြျဖဳံးႏိုင္တဲ့သူေတြ  ဂြင္ေတြ႕
        ေမွာင္ရိပ္ ထဲမွာ ႏွစ္ပါးသြားက
        ဟုတ္ေနၾက ေပါ့------------။            ။

        ျမန္မာျပည္မွာ---
        တစ္ကယ့္ အႏုပညာရွင္ေတြ
        ဗိုက္ေမွာက္ျပီး  ေရေသာက္ေနရလဲ
        ျမန္မာျပည္မွာ---
        ညုတုတု  ခရာတာတာ နဲ႕
        မျမင္သင့္တာေတြ ထုတ္ျပ
        တဏွာ ရာဂ နဲ႕ ျမဴဆြယ္
        လူငယ္ေတြလည္း အဆိပ္ျဖစ္
        မွားယြင္းတဲ့ ေသြးေဆာင္မႈနဲ႕ေရွွ႕ေဆာင္
        ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံေတာင္ဟုတ္ရဲ႕လား
        အရွက္တရားမရွိ
        တစ္ဖက္သား ငတိကို
        ရမက္ပြားျငိေအာင္
        ေမာ္ဒယ္လ္္ အမည္ခံထား
        ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပုိင္း  အေပ်ာ္မယ္မ်ားလည္း
        တစ္ေန႕တစ္ျခား ၾကီးထြားလာခဲ့။         ။

       လုပ္ၾကေပါ့ေလ-----
       အခ်ိန္ဟာ 
       သူ႕ဖာသာ ဆုံးျဖတ္ပါလိမ့္မယ္။
       ေနာင္တ ဆိုတာ  ေနာင္က်မွ ``တ``ရတာပါပဲ
       ညီမေလးတုိ႕ေရ --
       ေနာင္မက်ခင္  ေနာင္တ  စင္ဖို႕
       ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ  နဲ႕  ကိုယ့္သိကၡာ
       ကိုယ္ကိုယ္တိုင္  တန္ဖိုးထားၾကပါလို႕။           ။






                             written  by  Ko  Soe  Naing

အေမ့မွာတမ္း(ကဗ်ာ)

  

   သား -----------
            အေမ ေသတဲ့အခါ-
            လုံးဝ မငုိပါနဲ႕။
            ေသျပီးမွ ငိုၾကတာ
            ရူးသြပ္တဲ့ ေရာဂါပဲ----
           
            မေသခင္       ျပဳစုၾက
            မေသခင္       ေက်းဇူးဆပ္ၾက
            မေသခင္       ခ်စ္ခင္ၾက
            မေသခင္       ညီညြတ္ၾက
            မေသခင္       စာနာၾက
            မေသခင္        ယိုင္းပင္းကူညီၾက
            မေသခင္       ခြင့္လႊတ္ၾက
            မေသခင္       အျပစ္မရွိေအာင္ေနၾက
            မေသခင္       ေပးဆပ္ၾက
            မေသခင္       လုပ္ရမယ့္အရာ
            အမ်ားၾကီး ---- အမ်ားၾကီးပါပဲ။          ။

            အဲဒီလိုေနခဲ့ရင္
            ေသတဲ့အခါ
            ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး။           ။

            ေသသြားျပီလား -----
            အေမ ေသသြားရင္
            တစ္ျပားမတန္  အေမ့ရုပ္က်န္ကို
            ဘယ္ေဆြ ဘယ္မ်ိဳး  ဘယ္လူမ်ိဳးမက်န္
            ဒုကၡမခံနဲ႕။          ။
            ဒီေန႕ေသ  ဒီေန႕ခ်
            အေမ့ အသုဘေၾကာင့္
            အမ်ား ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္တာ
            အေမ့ဆႏၵ ပါ  ---- တဲ့







                          အေမသြားႏွင့္ေတာ့မယ္
                          လိမ္လိမ္မာမာ ေနခဲ့ၾက။
                          မတင္
                            ( 2012 ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ 4 ရက္ ေန႕လည္ 11 နာရီ 35 မိနစ္)

ညီငယ္သို႕(ကဗ်ာ)



ညီငယ္သို႕-----

 ညီငယ္ေရႊေသြး ၊ နာဘိေတးေလာ့
ေနာင္ေသာအခါ  ၊   ဒီကမၻာဝယ္
တတ္သိပညာ ၊   ေနရာအေစ့
လႊမ္းျခဳံျပည့္လွ်င္၊   အတတ္မရွိ
အသိဗလာ  ၊  လူသတၱဝါတို႕
စားဘုိ႕လည္းခက္  ၊  အေနက်ပ္ကာ
သတၱဝါမျခား ၊   လူ႕ဘုံၾကားဝယ္
ေသြဖယ္လွ်က္သာ ၊   နိမ့္ပါးမွာမို႕
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ၊   ကေလးဘဝ
အေျခစ၍ ၊   တတ္သိပညာ
အလိမၼာကို ၊   ပ်င္းရိမဖက္
ေအာင္စိတ္ဓါတ္ျဖင့္ ၊   က်က္၊ မွတ္၊ ၾကံ၊ ပြား
လုံ႕လထားေလာ့ ။
တတ္သိပညာ ၊ ထုိဝိဇၨာသည္
ေမွာ္ဆရာသဖြယ္ ၊ တန္ခိုးၾကြယ္၍
လူ႕ဘုံအလယ္ ၊ တင့္တင့္ တယ္ေအာင္
စြမ္းဘြယ္အတိ ၊  ေဆာင္ႏိုင္ဘိသည္
အသိစိတ္ထဲ၊  သံႏွယ္စြဲကာ
ၾကိဳးစားပါေလာ့---     ၾကိဳးပါေလာ့။
ေအာင္ပန္းဆင္ေလာ့---  ဆင္ေလေလာ့။           ။

ကိုစုိးႏိုင္

အမွတ္တမဲ့မွ အမွတ္တရ



   နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရကို  အၾကမ္းမဖက္ဘဲ  အႏုနည္းျဖင့္ ေတာ္လွန္ခဲ့ေသာ သူမ်ားတြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွ မဟတၱမဂႏၵီၾကီးသည္  လြန္စြာထင္ရွားေသာသူျဖစ္သည္။  တစ္ေန႕တြင္ ဂႏၵီၾကီးထံသို႕  အသိမိတ္ေဆြအမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ဦး

သည္  သူမ၏သားကို လက္ဆြဲေခၚလာျပီး ကွုုဳ္သို႕ေျပာေလ၏။
       
             `` ဂႏၵီၾကီး ရယ္   ကၽြန္မသားကို အခ်ိဳေတြအလြန္အကၽြံ မစားဘို႕ ဆုံးမေပးစမ္း ပါ --- က်န္းမာေရး ထိခိုက္ႏိုင္ပါတယ္လို႕  ဘယ္လိုေျပာေျပာ  နားမေထာင္ပဲ ေျပာလို႕ဆိုလို႕ကိုမရပါဘူး ``

  ဟုအကူအညီေတာင္းေလသည္။  ထိုအခါ ဂႏၵီၾကီးက --

              `` ေအး  ငါဆုံးမေပးပါ့မယ္   ဒါေပမယ့္  ခုေတာ့မျဖစ္ေသးဘူး   -- ေနာင္တစ္လၾကာရင္ သူ႕ကိုငါ့ဆီ ျပန္ေခၚခဲ့ပါ  ``      လို႕ေျပာလုိက္၏ ။

          ကွဳ္သို႕ျဖင့္  တစ္လခန္႕ၾကာေသာအခါ  ဂႏၵီၾကီးသည္  ထုိသားအမိကို အေခၚလႊတ္ျပီး  သားျဖစ္သူအား  အခ်ိဳအဆိမ့္မ်ား  အလြန္အကၽြန္ မစားသင့္ေၾကာင္း  ဆုံးမစကားေျပာေလသည္။  သားျဖစ္သူက  ဂႏၵီၾကီးစကားကို နားေထာင္ ပါမည့္အေၾကာင္း ကတိရရွိေလရာ  အဆုိပါအမ်ိဳးသမီးၾကီးက --

                `` ဒါနဲ႕မ်ား  ဂႏၵီၾကီးရယ္  တစ္လေတာင္ ဘာျဖစ္လို႕ခ်ိန္းရတာလဲ ----  အဲဒီကတည္းက ဒီလိုဆုံးမေပးလိုက္ရင္  ျပီးေနရမယ့္ဟာ ``  ဟုအထြန္႕တတ္္ရာ  ဂႏၵီၾကီးက --

                `` အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက  ငါကိုယ္တိုင္  အခ်ိဳအဆိမ့္ေတြကို  ၾကိဳက္လို႕ အလြန္အကၽြံစားေနတဲ့သူဆုိေတာ့ ကေလးကို ဆုံးမဖို႕ ငါအဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူး။  နင္တို႕သားအမိျပန္တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွ  ငါကိုယ္တိုင္
                  အခ်ိဳအဆိမ့္ေတြေရွာင္ျပီး  ထိမ္းသိမ္းစားတဲ့လူ  ျဖစ္လာမွ  ဆုံးမရတာပါ  ``     ဟုေျပာေလသည္။

           ×××××××××××     ×××××××××××××     ××××××××××××××

           ထုိအေၾကာင္းေလးကို  ဖတ္ရေတာ့  နယ္ျမိဳ႕ကေလးတစ္ျမိဳ႕႒္ ကၽြန္ေတာ္ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသား ဘဝကို ျပန္သတိရလာသည္။  ကၽြန္ေတာ္တို႕ စတိတ္ေက်ာင္းသား  ဘဝက  ဆရာ ဆရာမမ်ားကို အလြန္ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသ ၾကေလသည္။   ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲသာမက  ေက်ာင္းျပင္ပ ျမိဳ႕ထဲ ေတြ႕လွ်င္ပင္  မဟုတ္တာကို မလုပ္ရဲၾကပါ။  ေက်ာင္းပိတ္ရက္  တစ္ရက္တြင္  သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ခ်ိန္းျပီး   လ ၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၾကမည္။  လူကေလးေတြက  လက္ေတာက္ေလာက္သာ ရွိေသာ္လည္း  ထိုအခ်ိန္က ေက်ာင္းျပင္ပ တြင္ စီးကရက္ကို လက္ၾကားညွပ္ကာစတိုင္ထုတ္တတ္ၾကသည္။ 
           လ ၻက္ရည္ဆိုင္ထဲဝင္ေတာ့  ဆိုင္ေထာင့္တြင္  ကၽြန္ေတာ့္အတန္းပိုင္ဆရာ ကိုေတြ႕ရသည္။  လက္ထဲတြင္ရွိေသာ မီးျငွိျပီးသား စီးကရက္ကို  ကမန္းကတန္း မီးပူခံကာ ခ်ိဳးေျခလက္စေဖ်ာက္ေသာ္လည္း မမွီေတာ့ပါ ။  ဆရာက ကၽြန္ေတာ့ကို လက္ယက္ေခၚသည္။   လက္ယက္ေခၚရာတြင္  ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္  ။  လက္ဖဝါးကို  ေမွာက္ျပီးးလက္ယက္ေခၚပါက   လၻက္ရည္တိုက္ရန္ျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း   လက္ဖဝါးကို  ပက္လက္လွန္ရုဳ္   လက္ယက္ေခၚေသာေၾကာင့္  အေဘ  ခံရေတာ့မည္မွန္းသိေနသည္။
           ကၽြန္ေတာ့္ ေနာက္တြင္ဝွက္ထားေသာ  လက္ကို ျဖန္႕ခိုင္းသည္။   ေၾကမြေနေသာစီးကရက္ကို  ေတြ႕ေတာ့  ကၽြန္ေတာ့ႏွဖူး  ထက္မွဆံပင္ကိုဆြဲႏွိမ္ကာ  ဇတ္ပိုးကို  ``ေျဖာင္း`` ကနဲေဆာ္ေတာ့သည္။
                     
                   လၻက္ရည္ဆိုင္  လူၾကားထဲအေဆာ္ခံရေသာ္လည္း  ကၽြန္ေတာ္မရွက္ပါ။
                   နာေသာ္လည္း  ဆရာ့ကို ကၽြန္ေတာ္စိတ္မဆိုးပါ။
                  ထိုသို႕ဆုံးမ ခံရျခင္းကို  ဆရာက ကိုယ့္အေပၚ  ခ်စ္လို႕  ဂရုစုိက္လို႕ ဟုသတ္မွတ္ကာ ေက်နပ္ေနပါသည္။

           ဆရာဆုံးမသည့္အခ်ိန္တြင္  ကၽြန္ေတာ္သည္ ဆရာ့မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ရဲရုဳ္  ဆရာ့စားပြဲေပၚကို  မ်က္ႏွာလႊဲထားမိသည္။   ဆရားစားပြဲေပၚတြင္ရွိေသာ  ေဆးလိပ္ခြက္တြင္  ဆရာေသာက္လက္စတင္ထားေသာ ေဆးလိပ္မွ  မီးခိုးတို႕သည္ တေငြ႕ေငြ႕ေလာင္လွ်က္ ----------------  ကၽြန္ေတာ္က  ဘာရယ္မဟုတ္ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္ေနမိေသာ္လည္း  ဆရာက တစ္မ်ိဳးနားလည္သြားဟန္ရွိသည္။

                 ထုိအခ်ိန္မွစရုဳ္  ယေန႕အထိ ကၽြန္ေတာ္ေဆးလိပ္မေသာက္ေတာ့ပါ။
                 ထိုအခ်ိန္မွစရုဳ္   ကၽြန္ေတာ့ဆရာလည္း  သူေသတဲ့အထိ ေဆးလိပ္ျပတ္သြားေၾကာင္ း  ကၽြန္ေတာ္သိရရုဳ္---- အမွတ္တမဲ့  အၾကည့္မွ  အမွတ္တရျဖစ္သြားရပါသည္။

           ယခုအခါ  ကၽြန္ေတာ္သည္  မဟတၱမဂႏၵီၾကီးအားေလးစားေသာအားျဖင့္ ---သူတပါးအပၚ  အျပစ္ျမင္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း  သူတစ္ပါးအား  ေဝဖန္လိုလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း မိမိကိုယ္ကုိယ္  ျပန္လည္စမ္းစစ္ျပီး မွ  မိမိသိကၡာကို မိမိယုံၾကည္ျပီဆိုမွ  ေျပာဆိုႏိုင္ရန္ၾကိဳးစားပါသည္.။

           အကယ္ရုဳ္   စိတ္လိုက္မာန္ပါ ေျပာဆိုမိျပီးမွ   ကိုယ့္တြင္လည္းအလားတူအက်င့္စရုိက္ရွိေၾကာင္းသတိထားမိလွ်င္   ကၽၽြန္ေတာ့ဆရာကို  ေလးစားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္လည္ျပဳျပင္ရန္ ၾကိဳးစားရပါသည္။

              အက်ိဳးရလဒ္ ကား  သူတစ္ပါးအေပၚ အလြယ္တကူ အျပစ္တင္တတ္ေသာ အက်င့္ေပ်ာက္သြားေလသည္။  ေတာ္ရုံတန္ရုံကိစၥမ်ားကို  အျပစ္မေျပာေတာ့ပဲ  ခြင့္လြတ္တတ္လာသည္။  အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္

                       `` ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း  ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားစြာရွိေနေသးသည္ကို   ကိုယ္တိုင္သိျမင္ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။``
 
 

ပစၥဳပၸန္(ကဗ်ာ)


ပစၥပၸဳန္

မိတ္ေဆြ
အတိတ္ကံံကိုပဲပုံခ်
ႏုံအအ  အသိနဲ႕
ခ်ိနဲ႕ျပီးေတာ့လည္း
လွဲ မေနနဲ႕။

အနာဂတ္ တမလြန္ဘဝကို တတ္မက္
ပ်က္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ အေတြးေတြနဲ႕
ေလထဲမွာ အိမ္ေဆာက္
အိပ္မက္ေတြနဲ႕ပဲ  လမ္းေပ်ာက္မေနနဲ႕။

 ပစၥပၸဳန္ ကိုေကာင္းေအာင္ၾကည့္
အတိတ္ရွိလည္း ကိစၥမရွိဘူး
အနာဂတ္လာလဲျပသ၁နာ မဟုတ္ဘူး
အတိတ္နဲ႕ အနာဂတ္ဟာ
ပစၥပၸဳန္ေလာက္ မေသခ်ာတာကေတာ့
မင္းလဲသိပါတယ္။

အတိတ္ဆိုတာ
ပစၥပၸဳန္ရဲ႕  အရိပ္ဆိုရင္
အနာဂတ္ဆိုတာ 
တစ္ေန႕ေတာ့ ပစၥပၸဳန္ျဖစ္လာမွာပဲ။




ကိုစိုးႏိုင္
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ

Saturday, April 28, 2012

ဝင္ကစြတ္(ကဗ်ာ)


ဝင္ကစြတ္လိုလူ

``ဝင္ကစြတ္  ျမင္ဆြတ္ကၾကည္ဖို႕ရာ
သည္သို႕လာ  ဟုိသုိ႕သြားႏွင့္
အငွား ခႏၶာေျမာင္ရတယ္
ဆန္းေခါင္ထိမ်ိဳး``

ဦးၾကင္ဥ ရဲ႕ ကဗ်ာ
ငယ္စဥ္အခါ ဖတ္မိ
ဘဝင္ျငိ  အံ့မခန္း
စြဲလန္းခဲ့၏။

ၾကီးလာေတာ့ အေတြးပို
အလိုလိုဆင္ျခင္မိ
ငါ့ခႏၶာ ဘယ္မွာရွိမွာလဲ
ဘဝသံသရာ အရွည္ၾကီးမွာ
အငွားခႏၶာ မ်ိဳးစုံစြာေဆာင္ရတယ္
(ဝင္ကစြတ္လို လူသားေပါ့----)
ကိုယ္မပုိင္ပါ  ဒီခႏၶာၾကီးနဲ႕
ဒီဥစၥာ ဒီပကာသနေတြကိုလ
အငွား ခႏၶာ ယာယီနားရတယ္ကြယ္
မဆန္းပါ စခန္းသာတစ္ခုလိုေပါ့
စြဲမက္ကာ တြဲလွ်က္မပါေစနဲ႕
ကြဲလွ်က္ခြာ  ဘာဝနာရႈ႕ၾကကြယ္
တြဲဖက္မိအမွား။။။။။




ေၾသာ္ ---- အနိစၥ  ဒုကၡ  အနတၱ  တစ္ဘဝတာအေရး  ခဏတာေလးကို  ရတာေလးနဲ႕ ေက်နပ္ၾကပါစို႕။
။။။။။။။။။။။ကိုစိုးႏိုင္။။။။။။။
။။။။။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း(၂၅)



ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႕၏ အေမ ေဒၚစု


ေစာသူရိန္ထြန္း

          အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားမွ အာဇာနည္ ညီအကို ႏွစ္ဦးကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့သူမွာ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏အကို ဦးဘဝင္းတုိ႕ကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့သူမွာ အာဇာနည္မိခင္ၾကီး ေဒၚစုပင္ျဖစ္ေလသည္။

          အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ညီအကိုႏွစ္ဦးကို ေမြးထုတ္ခဲ့သည္ ့ေဒၚစုဘဝမွာ စိတ္ဝင္စားစရာ ေလာကဓံမ်ား ကို ၾက႔ံၾကံ႕ခံႏိုင္သူအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ရမည္ျဖစ္သည္။

          ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဦးဘဝင္းတုိ႕၏ မိခင္ၾကီး ေဒၚစုကုိ  ( ၂၂-၇- ၁၈၇၇ ) ခုႏွစ္တြင္ မေကြးခရိုင္ ၊ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ရွိ မင္းဝိုင္းေနအိမ္ အဘ ဦးျမေအး ၊အမိ ေဒၚသူဇာတို႕က ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ေမြးခ်င္း ၇- ဦးရွိျပီး သမီးအၾကီးဆုံးျဖစ္သည္။ တနဂၤေႏြသမီးျဖစ္ေပမယ့္ မိဘမ်ားက ေန႕သင့္နံသင့္မဟုတ္ဘဲ မစု ဟုအမည္မွည့္ ေခၚထားခဲ့ၾကသည္။ ေဒၚစု၏ ဦးေလးေတာ္သူ ပင္းျမိဳ႕ ၊ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕တုိ႕၏ သုံးျမိဳ႕ဝန္ ဦးေမာင္က အစုဟု ေခၚေပသည္။ ေဒၚစု၏ ေအာက္တြင္ ေမာင္မ်ားျဖစ္သည့္ ဦးဖိုးသင္း၊ ဦးေငြႏိုင္၊ ဦးေငြဆိုင္၊ ညီမ ေဒၚယု ၊ ေဒၚပု ၊ ေဒၚခင္ေမတုိ႕ ရွိေပသည္။

          ေဒၚစုမွာ မေအတူသမီးျဖစ္၍ မ်က္ႏွာေသးသြယ္ကာ အသားညိဳ၍ အရပ္မွာ မနိမ့္မျမင့္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ခႏၵာအေနအထားမွာ မပိန္လြန္း မဝလြန္းပဲ ၾကည့္၍ေကာင္းသည္။ ေဒၚစုမွာစကားနည္းသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး မ်က္ႏွာမွာ က်က္သေရရွိကာ ခန္႕ညားလွသည္။ ေဒၚစုသည္ အၾကီးဆုံးသမီးျဖစ္သည့္ အျပင္ သကၡာသမာဓိႏွင့္ျပည့္စုံကာ ေမြးခ်င္းအားလုံးက အမၾကီးဟု ေခၚၾကသျဖင့္ အျခားသူမ်ားကလည္း အမၾကီးဟု လုိက္ေခၚခဲ့ၾကသည္။ 

          ေဒၚစုသည္ ဗုိင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ကာ မိေကာင္းဖခင္သားသမီး ျဖစ္သည့္အတြက္ မိဘမ်ား၏ စကားကို ေကာင္းစြာနာယူတတ္သည္။ သို႕အတြက္ေၾကာင့္ပင္ ၁၁-ႏွစ္ အရြယ္ကပင္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတုိ႕ တတ္အပ္သည့္ ရက္ကန္းအတတ္ ကို သူမတူေအာင္ တတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။ ေဒၚစုသည္ ရက္ကန္းအတတ္သာမက စက္ခ်ဳပ္ အတတ္ကိုပါ သင္ၾကားခဲ့ေသးသည္။ ေဒၚစုအတြက္ ကံဆုိးသည့္အခ်က္မွာ သူတို႕ေခာတ္က အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ စာသင္ၾကားမႈအေလ့အထ နည္းပါးေသာေၾကာင့္ စာေ၇းစာဖတ္ကိုပင္ မတတ္ေျမာက္ခဲ့ရေပ။ စာေပ မသင္ၾကားရ၍ စာမတတ္ေသာ္လည္း ေဒၚစု၏ မွတ္ဥာဏ္မွာ လူတကာ လက္ဖ်ားခါရျခင္း ခံရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းလွသည္။

          ေဒၚစု၏ မိဘမ်ားသည္ ေရွးလူၾကီးမ်ားပီပီ သမီးကညာ အခါမလင့္ေစႏွင့္ ဆုိသည့္အတုိင္း ေဒၚစု အသက္ (၁၉) ႏွစ္တြင္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕အေနာက္ပိုင္းရွိ ေတာင္သူၾကီး ဦးေဒကုိႏွင့္ ေဒၚဆြဲေလးတုိ႕၏ တစ္ဦးတည္းေသာသား ဦးဖာႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးခဲ့သည္။ ေဒၚစုမွာ မိဘႏွစ္ပါး သေဘာတူ၍သာ အေၾကာင္းပါရေသာ္လည္း လက္မထပ္မီအခ်ိန္က ဦးဖာကို တစ္ၾကိမ္မွ် မေတြ႕ျမင္ဘူးခဲ့ေခ်။ ထိမ္းျမားလပ္ထပ္ျပီး၍ အေၾကာင္းပါျပီးေသာအခါမွသာ ဦးဖာမွာ ေက်ာက္ေပါက္မ်ား ပါသည္ကို သိရွိခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ``ေမာင္ဖာ မွာ ေက်ာက္ေပါက္ပါမွန္း  အိမ္ေထာင္က်မွ သိရတယ္ကြယ္`` ဟု ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ တစ္ခါတစ္ရံ ရယ္စရာေမာစရာအျဖစ္ေျပာတတ္သည္။

          ေဒၚစုသည္ ဦးဖာႏွင့္ အေၾကာင္းဆက္၍ ေပါင္းဖက္ျပီးေနာက္ ေယာကၡမအိမ္တြင္ လိုက္ပါေနစဥ္ အတြင္း ၁၈၉၄ ခုႏွစ္တြင္ အၾကီးဆုံးသမီး မခင္ညြန္႕ကို ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ၁၈၉၅ ခုႏွစ္တြင္ ဒုတိယ သမီးျဖစ္သူ မဝက္ကို ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ၁၁-၆-၁၉၀၁ တြင္ ေမာင္ဘဝင္း(အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ဦးဘဝင္း) ကို ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ေမာင္ဘဝင္းေနာက္ စတုတၳကေလး မေရႊမွန္ကို ဖြားျမင္ခဲ့ေသာ္လည္း ၁၃ ႏွစ္သမီး အရြယ္တြင္ ေသဆုံးသြားခဲဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္က ေဒၚစုသည္ ေယာကၡမ မ်ားအိမ္တြင္လညး္မေန မိဘမ်ားႏွင့္လည္း မေနေတာ့ဘဲ ေဒၚစုတို႕၏ မင္းဝိုင္းၾကီးအတြင္းမွာပင္ အိမ္တစ္ေဆာင္ သီးသန္႕ေဆာက္ကာ ေနထုိင္ခဲ့ေလသည္။ ၁၉၀၅  ခုႏွစ္တြင္ ပဥၥမေျမာက္ကေလး ေမာင္ေနေအာင္ကို ဖြားျမင္ေလသည္။ ထုိစဥ္က ေဒၚစု၏ တုိက္တြန္းခ်က္အရ ဦးဖာသည္ လယ္သမားဘဝကို စြန္႕၍ ေပ်ာ္ဘြယ္ျမိဳ႕တြင္ ဥပေဒသင္တန္းတတ္ေရာက္ ျပီးေနာက္ တတိယ အမိန္႕ေတာ္ရ စာေမးပြဲကုိ ဝင္ေရာက္ေျဖဆုိရာ ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေလသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ေဒၚစုသည္ လယ္သမားမယား ဘဝမွ အမိန္႕ေတာ္ရ ေရွ႕ေနကေတာ္ ေဒၚစုဘဝသို႕ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေ၇ာက္ရွိခဲ့ရေလေတာ့သည္။

          ဦးဖာ ေရွ႕ေနျဖစ္ျပီး မၾကာမီမွာပင္ ဆ႒မကေလး ဦးေမာင္ညိဳေမာင္ ႏွင့္ ငယ္စဥ္ကပင္ ကြယ္လြန္သြား ခဲ့ေသာ သတၱမကေလး ေမာင္ထြန္းလင္းတုိ႕ကို တစ္ႏွစ္ျခားစီ ဖြားျမင္ခဲ့ေလသည္။ ၂၀-၈-၁၉၁၁ တြင္ အ႒မကေလး ေမာင္ေအာင္သနး္ကို ေမြးဖြား၍ ၁၃-၂-၁၉၁၅ တြင္ နဝမကေလး ေမာင္ေအာင္ဆန္း(ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း) ကို ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေဒၚစုသည္ သားသမီး  ၉ေယာက္ ဖြားျမင္ခဲ့သည့္ မိခင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေဒၚစုသည္ အိမ္ေထာင္က်သည္မွစ၍ ေမာင္ေနေအာင္ ေမြးဖြားျပီးအခ်ိန္အထိ ပင္ပန္းဆင္းရဲၾကီးစြာျဖင့္ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြကာ အိမ္ေထာင့္တာဝန္ကုိ ရုန္းကန္ထိမ္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရသည္။ ခင္ပြန္းသည္ ဦးဖာသည္ ငယ္စဥ္က ျမင္းစီးအလြန္ဝါသနာပါ၍ ထုိစဥ္က နတ္ေမာက္ျမိဳ႔႕တြင္ အလြန္ေခာတ္စားခဲ့ေသာ ျမင္းျပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ စီးေနျခင္းျဖင့္သာအခ်ိန္ ျဖဳံးခဲ့သည္။ ေဒၚစုတစ္ေယာက္တည္းသာ အိမ္ေထာင့္တာဝန္ထမ္းကာ သားသမီးမ်ားကို ရင္အုပ္မကြာ ေကၽြးေမြးျပဳစု ခဲ့ေလသည္။

          ေဒၚစုသည္ ငယ္စဥ္ကမွ စ၍ ကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ ေရွးဘုန္းကံ ပါရမီႏွင့္ ျပည့္စုံခဲ့သည့္ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ခဲ့သည္။ သမီးအၾကီးုဆုံး ေဒၚခင္ညြန္႕မွာ ေဒၚစုႏွင့္ အလြန္တူသည္။ မခင္ညြန္႕သည္ အိမ္ေထာင္သားေမြး အလုပ္ကို စပ္ဆုပ္သည္။ သို႕အတြက္ေၾကာင့္ပင္ အသက္ ၄၆ ႏွစ္အရြယ္အထိ အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ အပ်ိဳၾကီး ဘဝႏွင့္ မိခင္ေဒၚစုႏွင့္အတူ ေနထုိင္ခဲ့သည္။ ေဒၚစုက ေ၇ွ႕ေရးကို ေမွ်ာ္ေတြးကာ သမီးၾကီး မခင္ညြန္႕အား ေျမစာရင္း အင္စပက္ေတာ္ ဦးသာရင္ႏွင့္ လက္ထပ္ေပးခဲ့သည္။ ဒုတိယသမီး မဝက္ကေတာ့ မိခင္ၾကီးႏွင့္ ရာသက္ပန္မခြဲလိုသျဖင့္ မိခင္ၾကီးက တုိက္တြန္းေသာ္လည္း ကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ အပ်ိဳၾကီးဘဝျဖင့္ ေနထုိင္ သြားခဲ့ေလသည္။

          သားၾကီးေမာင္ဘဝင္းကေတာ့ ေဒၚစုအား အလြန္ၾကည္ညိဳသည္။ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္သူျဖစ္သည္။ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕တြင္ ျမန္မာ ၉တန္း ေအာင္ျပီးေနာက္ ေရနံေခ်ာင္းျမိဳ႕က ဘီအိုစီ ကုမၸဏီတြင္ စာေရးအလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ေလသည္။ ၎ ရေသာလစာကို စု၍ မိခင္ေထာက္ပံ့ေသာေငြႏွင့္ ပူးေပါငး္ကာ တကၠသိုလ္ဆက္တတ္ ခဲ့သည္။ ဤသသို႕ျဖင့္ ၁၉၂၉ ခုႏွစ္တြင္ သခ်ၤာဂုဏ္ထူးျဖင့္ သိပၸံဘြဲ႕ Bsc ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ေရနံေခ်ာင္းျမိ႕တြင္ ေက်ာင္းဆရာၾကီးျဖစ္ခဲ့သည္။  ေဒၚစုသည္ သားၾကီးေမာင္ဘဝင္းအား ၎ သေဘာက် သည့္ ေတာင္တြင္းၾကီးဇာတိ ၊ဦးအ့ံၾကီးႏွင့္ ေဒၚေရႊေမတုိ႕၏ သမီး မခင္ေစာ ႏွင့္ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္တြင္ ကိုယ္တုိင္ ေစ့စပ္၍ ေတာင္းရမ္းလက္ထပ္ေပးခဲ့သည္။ ေဒၚစုသည္ သား ၊ ေခၽြးမ မခင္ေစာ ၊ေျမးမ်ားျဖစ္ေသာ မတင္လွဝင္း ေမာင္ေစာဝင္း၊ ေမာင္ေအးဝင္း ၊ မခင္ျမဝင္း၊ ေမာင္စိန္ဝင္း၊ ေမာင္ေထြးဝင္းတုိ႕ႏွင့္အတူ ဂ်ပန္တစ္ေခာတ္လုံး အတူတကြ ေနထုိင္ခဲ့ရသျဖင့္ စိတ္ေက်နပ္မႈရ ခဲ့သည္။
          ေဒၚစု၏ သားအလတ္ျဖစ္သူ ေမာင္ေနေအာင္မွာ ၁၉၂၇ ခုႏွစ္တြင္ တတိယတန္းေရွ႕ေနစာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္ျပီးေနာက္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕အနီး ဘုန္းေတာ္ျပည့္ရြာသူၾကီး ဦးဘိုးလႈိင္၏ သမီး မခင္ေလးႏွင့္ ၁၉၃၀ ျပည့္တြင္ အေမစုကိုယ္တိုင္ ေတာင္းရမ္းလက္ထပ္ေပးခဲ့သည္။ ေမာင္ေနေအာင္သည္ ဂ်ပန္ေခာတ္တြင္ တရားမျမိဳ႕အုပ္ ခန္႕ထားျခင္းခံရသည္။ ေဒၚစုသည္ သားအားလုံးတြင္ ေမာင္ေနေအာင္ႏွင့္ ေနရသည္ မ်ားသျဖင့္ ေမာင္ေနေအာင္ကို ပုိျပီး သံေယာဇဥ္ပိုၾကီးခဲ့သည္။

          ေဒၚစုသည္ ႏို႕ညွာသားျဖစ္သူ ေမာင္ေအာင္သန္း (၁၉၁၁-၁၉၉၁) ကိုလည္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ၁၉၃၄ ခုႏွစ္၌ ဝိဇၨာ BA ဘြဲ႕ ရရွိျပီးေနာက္ နယ္ပိုင္ဝန္ေထာက္ရာထူး ရရွိသည္အထိ ပညာသင္ၾကားေပးခဲ့သည္။ ဦးေအာင္သန္းမွာ တကၠသိုလ္တတ္ေနစဥ္ ယစ္မ်ိဳးဝန္ေထာက္ ဦးဘ ေဒၚစံတုိ႕၏ တတိယသမီး မခင္ႏုႏွင့္ အေၾကာင္းဆက္ခဲ့သည္။ မခင္ႏု၏ အမ မခင္တုတ္မွာ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ဝင္ သခင္ထြန္းအုပ္က လက္ထပ္ခဲ့သျဖင့္ ေမာင္ေအာင္သန္းႏွင့္ သခင္ထြန္းအုပ္တုိ႕ မယားညီအကိုေတာ္ၾကေလသည္။ မခင္ႏုသည္ ေဒၚစုတုိ႕ႏွင့္ အမ်ိဳးေတာ္ေသာ ေတာင္တြင္းၾကီးဇာတိ ဦးဘတင္၏ သမီးျဖစ္သည့္အတုိင္း ေဒၚစုက သေဘာက် ေက်နပ္ကာ အင္းစိန္ျမိဳ႕သို႕ ကိုယ္တုိင္သြားေရာက္ေတာင္းရမ္း၍  ၇-၁၁-၁၉၃၆ ရက္တြင္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ မဂၤလာေဆာင္ေပးခဲ့ေလသည္။ ဦးေအာင္သန္းသည္ မခင္ႏုႏွင့္ သားသမီး ငါးဦး ေစာလွေအာင္သန္း မရီရီသန္း မတီတီေအာင္သန္း ၊ ေမာင္ခ်ိဳေအာင္သန္း ၊မငယ္မမသန္း တုိ႕ထြန္းကားခဲ့ေလသည္။

          ေဒၚစုသည္ သားအေထြးဆုံးႏွင့္ အလိုလိုက္ခံရဆုံးေမာင္ေအာင္ဆန္း ကိုကား နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦးေသာဘိတ၏ အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ၇ တန္းအထိ ပညာသင္ၾကား သင္ၾကားေပးျပီးေနာက္ ၁၉၂၈ ခုႏွစ္မွ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္အထိ ေရနံေခ်ာင္းအမ်ိဳးသား အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ၁၀ တန္းေအာင္ျမင္သည္အထိ ေက်ာင္းထားခဲ့သလုိ ရန္ကုန္တကၠၠသိုလ္သို႕ပို႕၍ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္တြင္ ဝိဇၨာဘြဲ႕ BA ျဖင့္ ေအာင္ျမင္သည္အထိ ပညာသင္ေပးခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ မခင္ၾကည္တုို႕မွာ ဂ်ပန္ေခာတ္တြင္ ၆-၉-၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ၌ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ခ်စ္ၾကိဳက္၍ ဘီအိုင္ေအ ျပည္သူ႕ေဆးရုံၾကီး ယခု (ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးတကၠသိုလ္) တြင္ လက္ထပ္ခဲ့ၾကရာ ေဒၚစုမွာ အျခား သားသမီးမ်ားကဲ့သို႕ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ေတာင္းရမ္း လက္ထပ္မေပးခဲ့ရေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရာထူးလက္ခံျပီးေနာက္ ``မယားျပ`` အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕သို႕ သြားေရာက္လည္ပတ္စဥ္ မခင္ၾကည္အား ေခၚေဆာင္သြားရာ ေခၽြးမကေလး မခင္ၾကည္၏ ရိုေသကိုင္းရိႈင္းမႈ လိမၼာေရးျခားရွိမႈတို႕ကို သိရေသာအခါ ေဒၚစုမွာ သားေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခၽြးမေလး မခင္ၾကည္တို႕အေပၚ ေပ်ာ္တျပဳံးျပဳံးျဖင့္ ေက်နပ္ေနေလသည္။

          ေဒၚစုသည္ အသက္ ၆၀ ျပည့္ေသာႏွစ္တြင္ ငယ္စဥ္ကပင္ေပါင္းသင္းခဲ့ရေသာ ခင္ပြန္းသည္ ဦးဖာ (၆၇) ႏွစ္မွာ လူၾကီးေရာဂါျဖင့္  ၁၈-၅ ၁၉၃၁ တြင္ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခဲ့ရကာ ေဒၚစုမွာ မုဆုိးမဘဝျဖင့္ သားသမီးမ်ားကို ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရေလသည္။ ဤသည္မွာ ေဒၚစု၏ ပထမဆုံးအၾကိမ္ေလာကဓံကို ခံစားခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚစု၏ အသက္ ၆၄ ႏွစ္အခ်ိန္တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ ေလာကဓံကို ခံစားရျပန္သည္မွာ အခ်စ္ဆုံး သမီးၾကီးျဖစ္သူ မခင္ညြန္႕မွာ ၁၉၄၆ တြင္ မီးယပ္ေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရသျဖင့္ သားသမီးအပူကုိ ပထမဆုံး စတင္ခံစားခဲ့ရသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ေဒၚစုသည္ ၁၉-၇-၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ သားႏွစ္ဦး ဝန္ၾကီး ဦးဘဝင္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တို႕ႏွစ္ဦးလုံး မသမာသူတုိ႕၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆုံးခဲ႕ၾကျပန္ရာ ပရိေဒဝ မီးတုိ႕ ထပ္မံေလာင္ျခင္းခံခဲ့ရျပန္ေလသည္။ 

          ထုိမွတဖန္ ေဒၚစုသည္ သားကိုေနေအာင္၏ သမီး ျမင့္ျမင့္ေလးမွာ ငယ္စဥ္ကပင္ ေဒၚစုႏွင့္ လာေရာက္ ေနထိုင္ခဲ့သျဖင့္ သားအခ်စ္ ေျမးအႏွစ္ ဆုိသည့္အတုိင္း ေျမးကေလးကို အလြန္အခ်စ္ပိုခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ျမင္ျ့မင့္ေလးမွာ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အထိမ္းအမွတ္ ႏိုင္ငံေတာ္ တန္းျမင့္ေက်ာင္း၌ ဆ႒မတန္းပညာ သင္ၾကားေနစဥ္ အဖ်ားေရာဂါျဖင့္ ေဒၚစုလက္ေပၚတြင္ ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္သြားေလရာ ေဒၚစုမွာ ေလာကဓံ၏ အပူမီးကို ေျမးအပူႏွင့္ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရျပန္ေလသည္။ ေဒၚစုသည္ ေလာကဓံကုိ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာ္လည္း တုံလႈပ္ေျခာက္ျခားမႈမရွိဘဲ ရဲဝံ့စြာရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားရင္း နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ကုိ ရဲေဘာ္ျဖဴမ်ား သိမ္းပိုက္ထားခ်ိန္ အသက္ ၇၅ ႏွစ္အရြယ္ ၃-၁၂-၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခဲ့ ေလသည္။ 

          ေဒၚစု၏ ဈာပနကို ၅ ရက္တိတိထားခဲ့ျပီး ဈာပနကိစၥအဝဝကို ေဒၚစု၏ ေမာင္ျဖစ္သူ ဘုန္းၾကီး ဦးေသာဘိတက ၾကီးၾကပ္စီစဥ္ေပးခဲ့သည္။ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ရွိ ေဆြမ်ိဳးမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မိခင္ျဖစ္သည့္အတြက္ မယ္ေတာ္ပ်ံကဲ့သို႕ ဂုဏ္ျဒပ္ျဖင့္ညီစြာ ခမ္းခမ္းနားနား က်င္းပရန္ စီစဥ္ခဲ့ေသာ္လညး္ ေခာတ္ကာလ အေျခအေနအရ အက်ဥ္းခ်ဳံးကာ ကိစၥျပီးေအာင္ျပဳလုပ္ရန္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦးေသာဘိတက ဆုံးမသျဖင့္ အက်ဥ္ခ်ဳံး၍ က်င္းပခဲ့ရေလသည္။ ေဒၚစု၏ သက္ေစ့အျဖစ္ သံဃာေတာ္ ၇၅ ပါးပင့္ေဆာင္`၍ ဝတၳဳေငြ ငါးက်ပ္စီ လႈဒါန္းပူေဇာ္ခဲ့ၾကသည္။

ေစာသူရိန္ထြန္း
မွီျငမ္း တကၠသိုလ္ဆုျမိဳင္(ဦးေအာင္သန္း-ေအာင္ဆန္း မိသားစု)ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆာင္းပါး


         

Friday, April 27, 2012

လူတန္းစားဝါဒ


လူတန္းစားဝါဒ

          ဒီမုိကေရစီ ၊ ဆုိရွယ္လစ္ ၊ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဒီမိုကရက္တစ္၊ စတဲ့ ႏို္င္ငံေရး အေခၚအေဝၚမ်ားကို ၾကားဖူးေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ထဲထဲဝင္ဝင္ နားမလည္ပါ။  မည္သည့္စနစ္က မည္သည့္လူတန္းစားကို အက်ိဳးျပဳေစသလဲဆုိတာ ကိုလည္း  မသိပါ။

            ကၽြန္ေတာ္သိထားတာကေတာ့ လူတန္းစားသုံးမ်ိဳးရွိပါသည္။ ယင္းတုိ႕မွာ အာဏာႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္တို႕ ကိုခ်ုဳပ္ကိုင္ ထားေသာ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစား။ ေငြ ေၾကးခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေသာ ဓနရွင္ လုပ္ငန္းရွင္ လူခ်မ္းသာလူတန္းစားႏွင့္ သာမန္ လက္လုပ္လက္စား ေတာင္သူလယ္သမား ဝန္ထမ္း စေသာ အေျခခံ လူတန္းစားတုိ႕ပင္ျဖစ္ပါသည္။

            ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား က်င့္သုံးေသာ စနစ္တစ္ခုသည္  လူတန္းစားတစ္ရပ္ရပ္ ကို လြန္က်ဴးစြာ အက်ိဳးသက္ေ၇ာက္ေအာင္ ပံ့ပိုးမႈၾကီးစြာ သက္ေရာက္ေနပါက ထိုစနစ္ကုိ မၾကိဳက္ပါ။ လူတန္းစားအားလုံး သည္ ေလာကၾကီးတြင္ သူ႕ေနရာႏွင့္သူ အသုံးဝင္ၾကသည္သာျဖစ္သည္။ အာဏာရွင္စနစ္ ႏွင့္ အရင္းရွင္စနစ္ တုိ႕ကိုေတာ့ အထူးေျပာစရာမလုိပါ။ လူနည္းစုက လူအမ်ားစုကို အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္လုပ္ ဂုတ္ေသြးစုတ္ ေသာစနစ္ျဖစ္ရုဳ္ ထုိစနစ္မေကာင္းေၾကာင္းကို ကားအားလုံးသိျပီးျဖစ္သည္။ သို႕ရာတြင္ ဆင္းရဲသားလူထုကုိ ဦးစားေပးလြန္းေသာ စနစ္သည္လည္း ေကာင္းက်ိဳးမေပးေၾကာင္းကိုကား သတိထားသင့္ရုဳ္ ေျပာလုိပါ္သည္။

           ကၽြန္ေတာ္ေျပာဆိုလိုသည့္ အဓိပၸါယ္ကို ပိုမိုေပၚလြင္လာေစေအာင္ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုကို ဥပမာေပးရုဳ္ ေျပာၾကားလုိပါသည္။  ကၽြန္ေတာ္သည္ စက္ရုံတစ္ရုံတြင္ တာဝန္ခံတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ တစ္ခါတြင္စက္ရုံ႒္ အေဆာက္အဦးတုိးခ်ဲ႕ရန္ လုိအပ္ရုဳ္ တာဝန္ေပးရာ ကၽြန္ေတာ္က လုိအပ္ေသာ ေန႕စားအလုပ္သမားမ်ားကို ေခၚယူရန္  လက္ေအာက္ဝန္ထမ္းတစ္ဦးအား ထပ္ဆင့္တာဝန္ေပးလိုက္သည္။

           ဝရိန္သမား   သံျခည္သံေကြးသမား  လက္သမား  ပန္းရံ  အကူလူၾကမ္း စသျဖင့္ လူဦးေရကန္႕သက္ ေပးလုိက္ကာ သူ႕ကို ရပ္ကြက္အတြင္းမွေခၚလာရန္ မွာလုိက္သည္။
          ထုိဝန္ထမ္း၏ အိ္မ္ေဘးတြင္ေနေသာ မိသားစုမွာ ဆင္းရဲသည္။ ဖခင္လုပ္သူမွာ အသက္ ၅၀ ခန္႕ရွိျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ၾကံ႕ခုိင္မႈေတာ့ရွိသည္။ သို႕ေသာ္ ထုိဦးေလးၾကီးကို အသက္ၾကီးရုုဳ္ဟုဆိုကာ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္မ်ားက လူအမ်ားၾကီးလိုေသာအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္သာ ေခၚယူအသုံးျပဳတတ္ရုဳ္ သာမန္အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ မေခၚတတ္ပါ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ထုိဦးေလးၾကီးသည္ အလုပ္ရွိတလွည့္ မရွိတလွည့္ အျမဲျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တာဝန္ေပးထားေသာ ဝန္ထမ္းက အလုပ္သမားမ်ားေခၚေနမွန္း သိေသာအခါ သူ႕ကိုေခၚရန္ သူလိုက္လုပ္ခ်င္ေၾကာင္းအကူအညီေတာင္းေလသည္။

            ကၽြန္ေတာ့ဝန္ထမ္းမွာ အားနာရုဳ္ ၄င္း ။ သနားရုဳ္ ၄င္း  ထုိဦးေလးၾကီးကို အလုပ္ၾကမ္းသမားအျဖစ္ေခၚခဲ့ပါသည္  အလုပ္ၾကမ္းဆုိေသာ္လည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မလုပ္ရပါ။ အေဆာက္အဦးမွာလည္း တုိးခ်ဲ႕အေဆာင္ျဖစ္ရုဳ္ ၾကီးၾကီးမားမားမဟုတ္ပါ။ တစ္ေန႕ ထမင္းစားနားသည့္ အခ်ိန္တြင္ ထုိဦးၾကီးသည္ သူ႕တာဝန္မဟုတ္ေသာ သံျခည္သံေကြးသမားမ်ားသုံးသည့္ လက္ကိုင္ ဂလုိက္ဒါ (ေက်ာက္ျပားဝုိင္းတပ္ဆင္ထားေသာ ေမာ္တာပါစက္ေသး) ျဖင့္ သံေခ်ာင္းကုိျဖတ္ေလသည္။ မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္ျခင္း။ အသက္ၾကီးျခင္း။ စက္၏တုန္ခါအားကုိ မထိမ္းတတ္ျခင္း။ သေဘာတရားနားမလည္ျခင္းတုိ႕ေၾကာင့္ မေတာ္တဆျဖစ္ကာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ခုိက္မိေလေတာ့သည္။
   လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ား ျဖစ္ေသာ လက္သန္း လက္သူၾကြယ္ႏွင့္ လက္ခလယ္ သုံးေခ်ာင္းလုံး အေပၚဆုံးတစ္ဆစ္ေနရာမွာ ျပတ္လုခမန္းျဖစ္သြားသည္။ စက္ရုံမွ ကားျဖင့္ခ်က္ခ်င္း ျပင္ပေဆးခန္းပို႕ရုဳ္ ကုေပးသည္။ လုိအပ္သည့္ေဆးဝါးကုသမႈမ်ား ျပဳလုပ္ျပီးေသာ္လည္း ကိစၥက ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းေပၚ ေရာက္လာသည္။

           ကၽြန္ေတာ္သည္ သူေဌးကို အမွန္အတုိင္းအစီရင္ခံလို႕မျဖစ္ပါ။ လုပ္ငန္းတာဝန္ႏွင့္ မသတ္ဆိုင္ပဲ မိမိသေဘာႏွင့္ အကၽြမ္းမဝင္ေသာစက္ကိုကိုင္ျခင္း။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသည့္အခ်ိန္မဟုတ္ပဲ နားေနခ်ိန္တြင္ျဖစ္ျခင္း။အလုပ္အတြက္မဟုတ္ပဲ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အသုံးျပဳရန္ သံတုိသံစကို ျဖတ္ေတာက္ျခင္း။ စသည့္ျပစ္ခ်က္မ်ားသည္ လုပ္ငန္းခြင္မေတာ္တဆ ျဖစ္ျခင္းဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္သို႕ ထည့္သြင္းရန္ မ်ားစြာခက္ခဲပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာဟူေသာ သေဘာကိုပုိက္ကာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထုိဦးေလးၾကီးအား အလုပ္ရွင္သူေဌးမွ သနားေစရန္ ဖုန္းသင့္တာဖုန္း ဖာသင့္တာဖာ လုပ္ရုဳဳ္ ေဆးကုသေပးရန္ႏွင့္ ေဆးဝါးကုသေနစဥ္ လုပ္အားခ အျပည့္အဝ ရေစရန္ေျပာေပးလုိက္သည္။

           သူေဌးကလည္းသေဘာေကာင္းရုဳ္ ဘာမွေထြေထြထူးထူး မေမးေတာ့ပဲ ဒဏ္ရာအရွင္းေပ်ာက္သည္အထိ စက္ရုံမွ လိုက္ကုေပးရန္ႏွင့္ မိသားစု သုံးစြဲရန္ ေငြႏွစ္သိန္းခြဲ ေပးလိုက္သည္။ ထိုဦးေလးၾကီး၏ တစ္ေန႕လုပ္အားခမွာ ၂၅၀၀ က်ပ္ျဖစ္သျဖင့္ ရက္တစ္ရာစာေပးျခင္းျဖစ္သည္။ သုံးလစာရသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဝမ္းသာေနသည္။

           သို႔ေသာ္-----
           ရပ္ကြက္အတြင္းမွ ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ခုက--
           လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းကို ေငြႏွစ္သိန္းခြဲနဲ႕ တန္ဘုိးျဖတ္ရပါ့မလား  ---အဲဒီေငြမယူနဲ႕ -- အနည္းဆုံး သိန္း ၂၀ ေလ်ာ္ေၾကးေပးရမယ္။ မေပးရင္ အဲဒီစက္ရုံကို ပိတ္သြားေအာင္ သူတို႕လုပ္မယ္--ေဒါသေတြ   မာနေတြ  ျခိမ္းေျခာက္မႈေတြ  အာဏာျပခ်င္လြန္းအားၾကီးမႈေတြ-------------
           ေစတနာေတြ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္သြားရသည္။  သိန္းႏွစ္ဆယ္ရေစရမယ္ ဆိုေတာ့ ႏွစ္သိန္းခြဲကို လက္ဖ်ားနဲ႕ေတာင္ မတုိ႕ယုံမက ကၽြန္ေတာ့ကိုပင္ ရန္သူသဖြယ္ဆက္ဆံလာသည္။ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း လုပ္ငန္းတာဝန္ထမ္းေဆာင္ရင္း မေတာ္တဆျဖစ္တာမ်ိဳးဆုိလွ်င္ မေျပာလုိပါ။ ခုဟာက အလုပ္ရွင္က ဲ မတရားႏွိပ္စက္လို႕ လက္ေခ်ာင္းျပတ္ရတာမဟုတ္ ကိုယ့္ဖာသာ မဆိုင္တာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ရင္း ခုိက္မိတာျဖစ္သည္။ ဥပေဒ အတိုင္းသြားလွ်င္ေတာင္ ဒီေလာက္ေလွ်ာ္ေၾကးရမည္မဟုတ္။ ေစတနာကို ေဝဒနာျဖစ္ေအာင္လုပ္ျခင္း။

           ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ဆိုးျပီး ပစ္္ထားလိုက္သည္။ အစြမ္းအစ အာဏာေတြ ပါဝါေတြ သိပ္ရွိတယ္ ဆုိရင္လည္း လုပ္ၾကေပါ့ကြာ ဟုသာလ်စ္လွ်ဴရႈလိုက္ေတာ့သည္။ ေလၾကီးမုိးၾကီးသမားေတြ အစြမ္းထက္သလား မထက္သလားေတာ့မသိပါ  ရက္မ်ားမၾကာမီမွာပင္ ႏွစ္သိန္းခြဲသာ ယူပါေတာ့မည္ဟု မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ေရာက္လာေသာအခါတြင္ ကၽြန္ေတာ့မွာ ဟင္းကနဲ သက္ပ်င္းသာ ခ်လိုက္ရ ပါေတာ့သည္။ ျမန္ျမန္ျပီးေအာင္ လက္စသတ္ကူညီလုိက္သည္။

            အလားတူကိစၥမ်ား မၾကာခဏၾကဳံေတြ႕ဖူးၾကေပလိမၼည္။ ဆင္းရဲသူ အားနည္းသူမ်ားကို ယုိင္းပင္း ကူညီေပးျခင္းသည္ မြန္ျမတ္ေသာစိတ္ထားျဖစ္ျခင္းကို မည္သူမွ မျငင္းႏိုင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ခံပါသည္။ သို႕ေသာ္ အမွား အမွန္ ႏွင့္ စည္းကမ္း ေဘာင္ ကလနားေတာ့ရွိသင့္ပါသည္။ ထုိသို႕မဟုတ္ပဲ မွားတာ မွန္တာအပထား ဆင္းရဲသူဘက္ကသာ အျမဲတန္း တစ္ဖက္သက္လုိက္လွ်င္ လူတန္းစားပါတီဆန္သြားမည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူထုပတ္ဝန္းက်င္က ထုိစိတ္ထားမ်ားသည္ ဟုခံစားမိသည္။ ဆိုက္ကားဆရာ ဘယ္ေလာက္မွားမွား ကားနဲ႕တုိက္မိလို႕ကေတာ့ ကားဆရာ ခံေပေရာ့။ ႏိုင္ငံျခားတြင္ မ်ဥ္းက်ားေပၚမွ လူတစ္ေယာက္ျဖတ္ေနလွ်င္ပင္ ကားအစီးတစ္ရာက ရပ္ေပးသည္ဟုၾကားဖူးသည္။ မ်ဥ္းက်ားမဟုတ္ေသာေနရာမွ လူတစ္ရာျဖတ္လွ်င္လည္း ကားတစ္စီးက တိုက္ပစ္လုိက္မည္သာျဖစ္သည္ ရပ္ေပးမည္မဟုတ္ဟု လည္းဆုိၾကသည္။ စည္းကမ္းက အဓိက ဟုဆိုလိုျခင္းပင္။
           ထုိသုိ႕ အသိဥာဏ္နည္းပါေသာ လူတန္းစားပါတီမ်ား အာဏာရရွိသြားပါက မေတြးဝံ့စရာပင္။ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ ဖြံ႕ျဖိဴးတိုးတတ္ေစရန္ လူတန္းစားအားလုံးအေရးၾကီးပါသည္။
          လြန္ခဲ့ေသာအတိတ္ သမုိင္းထဲတြင္ ဦးေနဝင္းသည္ ဆင္းရဲသား သာမန္လူတန္းစားတုိ႕ ဘက္မွဟု ေၾကြးေၾကာ္ကာ အလုပ္ရွင္ စီးပြားေရး သမားမ်ားကို ရန္သူလိုသေဘာထားျပီး လုပ္ငန္းအားလုံးကို ျပည္သူပိုင္သိမ္းခဲ့ေလသည္။ ထိုမွားယြင္းမႈက တုိင္းျပည္ကို ယေန႕ထက္တိုင္ ဆင္းရဲတြင္းမွ ရုံးမထြက္ေစႏိုင္ခဲ့ပါ။ ၈၈ မတုိင္မီက လူတန္းစားညွိသည္ ဟုေၾကြးေၾကာ္ကာ ခ်မ္းသာေသာ ေဈးမ်ား ရပ္ကြက္မ်ားကို ဆင္းရဲသား အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕မ်ားက မီးရိႈ႕တတ္သည္ဟုလည္း ၾကားဖူးသည္။  
          အနာဂတ္ျမန္မာ ႏုိင္ငံ ခ်မ္းသာေသာလမ္းေပၚသို႕ ေရာက္ရန္ လူတန္းစား တစ္ခုခုအေပၚ အလြန္အမင္း အက်ိဳးသက္ေရာက္ေစေသာ မူဝါဒမ်ား မရွိပဲ အားလုံးကို ကာကြယ္ေပးေစေသာ တရားမွ်တေသာ လူတန္းစားမေရြး လူ႕အခြင့္အေရးတို႕ကို ကာကြယ္ေပးႏုိင္ေသာ မႈဝါဒကို သာၾကိဳဆိုခ်င္ပါေၾကာင္း။

                                                            ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
                                                            ကိုစုိးႏိုင္


  

ျမဳံး

       
  ည (၉) နာရီခန္႕ ။  အိမ္ေရွ႕မွ အဆက္မျပတ္ေဟာင္ေနေသာ ေခြးသံေၾကာင့္ ျပဴတင္းတံခါးကိုဖြင့္ကာ အိမ္ေရွ႕ကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။ နဖူးစီးတြင္ မီးလုံးပါေသာ ဦးထုပ္ကိုေဆာင္းထားသည့္ ငါးရွဥ္႕ေထာင္ေသာသူႏွစ္ေယာက္ ။ အိမ္ေရွ႕ေျမာင္းထဲတြင္ ငါးရွဥ္႕ ေထာင္သည့္ျမဳံးကို ခ်ေနၾကသည္။ တစ္ေယာက္က တစ္ဖက္ အလုံးႏွစ္ဆယ္ခန္႕ရွိ ျမဳံးမ်ားကို ထမ္းထားသည္။မၾကာခဏ လာေထာင္တတ္ေသာ္လည္း လမ္းထဲကေခြးမ်ားက ၾကည့္မရလို႕ထင္သည္ လာတိုင္း ေဟာင္ တတ္သည္။

            ငါးရွဥ္႕ေထာင္သည့္ ျမဳံး ဟုေခၚမလား ပလိုင္းဟုေခၚမလား မသိပါ။ ပုံသ႑န္မွာ ေအာက္ေျခလုံးဝိုင္းရုဳ္  တစ္ထြာခန္္႕ရွိေသာ လည္တိုင္ပါရွိသည္။မ်က္ေစ့ထဲ ျမင္ေအာင္ ဥပမာေျပာ၇လွ်င္ မႏႈိင္းေကာင္း ႏိုင္းေကာင္း ဘုရားစင္ပန္းအိုးႏွင့္တူသည္။

          ပလိုင္းထဲတြင္ ငါးရွဥ္႕ၾကိဳက္ေသာ အစာရွိမည္။ ငါးရွဥ္႕သည္ အစာေဇာျဖင့္ ထိုပလိုင္းထဲသို႕ တုိးဝင္ေသာအခါ ဝင္ေပါက္တြင္ မည္သည့္အတားအဆီး အေႏွာင့္အယွက္မွ မရွိ။ ေအးေဆးျငင္သာစြာ ပလိုင္းထဲသို႕ေရာက္မည္။  သို႕ေသာ္ ျပန္ထြက္ဖို႕ မၾကိဳးစားပါႏွင့္။ ျပန္ထြက္ရန္ၾကိဳးစားပါက ဝင္ေပၚက္ပတ္ပတ္လည္တြင္ ခၽြန္ျမေသာ ဝါးခၽြန္မ်ားက တိုးထြက္မည့္ ငါးရွဥ္႕ကို နာက်င္ေအာင္ဟန္႕တားေလမည္။ ငါးရွဥ့္ဝင္လာေသာ လမ္းေၾကာင္းသည္ ဝါးခၽြန္ႏွင့္ လားရာတူေနရုဳ္ ျပသ၁နာမရွိေသာ္လည္း ျပန္ထြက္မည့္လမ္းေၾကာင္းမွာ ဝါးခၽြန္ႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဖက္ျဖစ္ေနသည္။

 ×××××××××××××××××××××××

        ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အေျခခံ ဆင္းရဲသားလူတန္းစား႒္  အလုပ္သမားမ်ားက ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားထက္ပင္ ပိုဆင္းရဲက်ပ္တဲၾကသည္။ ေဈးကြက္စီးပြားေရးအရ အလုပ္ရွင္နည္းျပီး အလုပ္သမားမ်ားေနရုဳ္  လုပ္ခလစာ တုိ႕မွာ အလုပ္ရွင္တို႕၏ ေဈးကြက္ ျဖစ္ေနသည္။ ေနာင္တြင္ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕ထားမႈမ်ား ေျဖေလွ်ာ့ ကင္းလြတ္သြားပါက ႏိုင္ငံျခားမွ အလုပ္ရွင္လူတန္းစားမ်ား ဝင္ေရာက္ရင္းႏွီးျမႈတ္ႏွံၾကလွ်
င္ အလုပ္သမားမ်ား ေဈးကြက္ ျပန္ျဖစ္လားႏိုင္သည္။ အလုပ္ရွင္ေတြကလည္း အလုပ္သမားမ်ားအေပၚ အရင္လို တင္းက်ပ္ရုဳ္ မရႏိုင္  ။တင္းက်ပ္ေနလွ်င္လည္း သူ႕အလုပ္တြင္ အလုပ္သမား မရွိႏိုင္။  အလုပ္သမားမရွိလွ်င္ အလုပ္လုပ္ရုဳ္ မရေတာ့။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ျမန္ျမန္ ပိတ္ဆို႕မႈမ်ားကင္းေစခ်င္မိသည္။
         အလုပ္သမားတုိ႕၏ ေခၽြးနဲစာမ်ားထဲက အခ်ိဳ႕ကိုဖဲ့ရုဳ္  အလုပ္ရွင္ကလည္းထည့္ေစရုဳ္ အလုပ္သမားတို႕၏ က်မ္းမာေရး  /လုပ္ငန္းခြင္ထိခိုက္မႈ / နာေရး  /ကိုယ္လက္အဂၤါ အျမဲမသန္စြမ္းမႈ ပင္စင္စေသာ အက်ိဳးခံစားခြင့္တုိ႕အတြက္ အလုပ္သမားတို႕၏ အကိ်ဳးကို စီမံခန္႕ခြဲရေသာ ဌာနတစ္ခုရွိသည္။ ``လူမႈဖူလုံေရး``အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။
   အစိုးရ၏ တုိက္ရုိက္စီမံခန္႕ခြဲမႈေအာက္မွျဖစ္သည္။  အမွန္မွာ လူမႈဖူလုံေရး အဖြဲ႕သည္ အလုပ္သေဘာအရ အစိုးရ ဌာနတစ္ခုသေဘာထက္ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းဆန္ေသာ social team တစ္ခုပုံစံျဖစ္သင့္သည္။
            ထုိ႕အတူ လူမႈဖူလုံေရးအဖြဲ႕သို႕ ထည့္ဝင္ေသာ အလုပ္သမားမ်ား၏ ထည့္ဝင္ေၾကးမ်ားမွာလည္း  လူမႈ အဖြဲ႕အစည္းပိုင္ ရံပုံေငြသေဘာျဖစ္ရုဳ္  ႏိုင္ငံေတာ္ ဘက္ဂ်က္အတြင္းသို႕ မေရာယွက္သင့္ဟု ထင္ပါသည္။ ယင္းေငြသည္ အခြန္မဟုတ္ပါ။ အလုပ္သမား လူမႈဖူလုံေရးအဖြဲ႕ပိုင္ သို႔မဟုတ္ အလုပ္သမားထုပိုင္ သီးသန္႕ရံပုံေငြျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ေငြမဟုတ္သျဖင့္ အဖြဲ႕အစည္းအတြက္မွ လြဲရုဳ္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ မည္သည့္ေနရာအတြက္မွ သုံးစြဲရန္မသင့္ဟုထင္ပါသည္။
           သို႕ေသာ္အလုပ္သမားထု ေခၽြးနဲစာ ထုိရံပုံေငြတုိ႕သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ဘက္ဂ်က္ထဲသို႕ ေရာက္သြားသည္။  

    စက္မႈဇုံ ရွိ လူမႈဖူလုံေရးေဆးခန္းသည္ က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းလွသည္။

    နတ္စ္မ ႏွင့္ မည္သည့္အဆင့္မွန္းမသိေသာ ဝန္ထမ္းမ်ားက လာေရာက္ေသာအလုပ္သမား လူနာမ်ားကို ရိုင္းစိုင္းေမာက္မာစြာ ေဟာက္ၾက ေအာ္ၾကသည္။

     အေပါစား ေဆးတုိ႕ကိုသာေပးရုဳ္  အလုပ္ေဆးခြင့္အတြက္ လုိခ်င္လွ်င္လည္း ေကာ္ဖီမစ္ ပါကင္လိုက္ေပးမွ လြယ္သည္။

     ဆရာဝန္မျပည့္စုံ  ေဆးဝါးမျပည့္စုံ  ဝန္ထမ္းမျပည့္စုံ  --- ျပည့္စုံေသာ အလုပ္သမားေဆးရုံၾကီးကလည္း ျမိဳ႕ထဲ ဘက္မွာဆိုေတာ့ ေဝးလုိ႕ေတာ္ရုံမသြားျဖစ္။

       ဒါနဲ႕ နာမည္ကသာ လူမႈဖူလုံေရးျဖစ္သည္ ။  ဘာမွမဖူလုံ ပါ။  အလုပ္သမားေတြ၏ အခြင့္အေရးကို မထိခုိင္ေစခ်င္ရုဳ္  မက်မ္းမာေသာ ဝန္ထမ္းမ်ားကို လူမႈ ဖူလုံေရးေဆးခြင့္ယူခုိင္းတိုင္း `` ေနပါေစေတာ့ ဆရာရယ္ --  သမီးအခုခဏအလုပ္ထြက္ထားခ်င္တယ္   ရြာျပန္ျပီးေဆးကု နားျပီးမွ  ေနေကာင္းရင္ ဒီမွာ အလုပ္ျပန္လုပ္ခ်င္တယ္`` ဟုသာေျပာတတ္သည္။
         လူမႈဖူလုံေရး  အလုပ္ရွင္အလုပ္သမားထည့္ဝင္ေၾကး ကို လုပ္ခဝင္ေငြအတန္းအစား အလုိက္အနည္းဆုံး အဆင့္ ၁ မွ အဆင့္ ၁၅ အထိ ရွိသည္။ ေနာက္ပိုင္း အဆင့္၁  မွ အဆင့္ ၁၁ ထိအလိုလုိပ်က္ပ်ယ္ကာ အဆင့္၁၂ မွ၁၅ သာသတ္မွတ္သည္။ အခုေတာ့ အားလုံးတေျပးညီသတ္မွတ္ကာ အမ်ားဆုံးထည့္ဝင္ရေသာ အတန္းအစားျဖစ္သည့္ အဆင့္ ၁၅ ျဖင့္သာ အတူတူ ထည့္ဝင္ေစေတာ့သည္။
 လုပ္ခဝင္ေငြအဆင့္တန္း ၁၅ မွာ အလုပ္သမားက ၄၆၅ က်ပ္ႏွင့္ အလုပ္ရွင္မွ  ၇၇၅ က်ပ ္ စုစုေပါင္း     ၁၂၄၀ က်ပ္   ထည့္ရသည္။ အလုပ္သမား ၂၀၀၀ ဝန္းက်င္ရွိေသာ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံတစ္ရုံ က ပွ်မ္းမွ် တစ္လလွ်င္ ဖူလုံေရး ထည့္ဝင္ေငြ ၂၃ သိန္းဝန္းက်င္ျဖစ္သည္။ စက္မႈဇုံတစ္ခုလုံးဆုိပါက တစ္လ က်ပ္သိန္းေပါင္း ၈၀၀ ေက်ာ္သည္။  
         ႏိုင္ငံေတာ္ ဘက္ဂ်က္ရွာေပးေသာ ဌာန ၁၈ ခုရွိသည္။ လူမႈဖူလုံေရးမွ ႏိုင္ငံေတာ္ဘက္ဂ်က္အတြက္ အလုပ္သမားမ်ားထံမွ ေကာက္ခံ ေပးျခင္းျဖင့္ နံပါတ္ ၈ ခ်ိတ္သည္။ သူ႕ေအာက္ ၁၀ ဌာနေတာင္ရွိသတဲ့။ အလုပ္သမားထု ပိုင္ေသာအဖြဲ႕ ရံပုံေငြမ်ားကို မတရားသိမ္းပုိက္ထားျခင္းပင္။  ယခုအခါ လႊတ္ေတာ္တြင္ အလုပ္သမားတုိ႕၏ ခံစားခြင့္အတြက္ မစားရဝခမန္း အြန္ေပပါ ပလန္မ်ားဆြဲထားသည္။ အလုပ္သမားကဒ္မ်ား ကို စမတ္ကဒ္မ်ားျဖင့္ လုပ္မည္။ ေနာင္တြင္ မည္သည့္လူမႈဖူလုံေရးအဖြဲ႕ဝင္ အလုပ္သမားမဆို တုိက္ခန္းမ်ား ကိုေတာင္ အရစ္က် ဝယ္ယူႏုိင္မည္။ အက်ိဳးခံစားခြင့္မ်ားကလည္း အလြန္မက္ေလာက္ပါသည္။
×××××××××××××××××××××

          (ျမဳံး) ပလိုင္းထဲတြင္ထည့္ထားေသာ အစာက ငါးရွဥ္႕ကိုဆြဲေဆာင္သည္။ ငါးရွဥ္႕သည္ ပလုိင္းထဲသို႕ဝင္ေသာအခါ လုံးဝေႏွာင့္ယွက္ မႈမ်ားမရွိ ။ အဟန္႕အတားမရွိ။ ျပန္ထြက္မည္ဆိုေတာ့  ခၽြန္ျမေသာ ဝါးခၽြန္တို႕ေၾကာင့္ ထြက္မရေတာ့။ 

       ကွဳ္သုိ႕ျဖင့္ ငါးရွဥ္႔သည္  မုဆုိး၏ သားေကာင္ျဖစ္သြားသကဲ့သို႕ -----------------------



        ကိုစိုးႏိုင္

အလႈႏွင့္ဆုေတာင္း




မိတ္ေဆြ။     ။ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဗုဒၶဘာသာေတြ ယုံၾကည္ထားတာက အခုမ်က္ေမွာက္ကာလမွာ ဒါနတရားေတြ ျပဳလုပ္ထားရင္ ေသတဲ့အခါ ေနာင္ဘဝအထိ ဒါနအက်ိဳးေတြ သယ္ယူသြားႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မေသခင္ဒါနျပဳၾကဖို႕ ဗုဒၶသားေတာ္ရဟန္းေတြကလညး္ ဆြမ္းလႈရျခင္းအက်ိဳး။ ေရလႈရျခင္းအက်ိဳး၊ ေက်ာင္းလႈရျခင္းအက်ိဳးစသျဖင့္ ေဟာၾကတယ္။ ဒါဟာအဓိပၸါယ္ရွိသလုိျဖစ္သင့္တယ္လို႕လဲ ထင္တယ္။ ခင္ဗ်ားေျပာတာၾကေတာ့ အဲဒီလိုအက်ိဳးတရားေမွ်ာ္လင့္ျပီးလႈတဲ့ အလႈဟာ မသန္႕စင္ဘူး။ မမြန္ျမတ္ဘူး။ အက်ိဳးေပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ အက်ိဳးေပးမသန္ႏိုင္ဘူး လို႕ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သိပ္နားမလည္ဘူး။ နည္းနည္းရွင္းျပေပးပါ။

ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္တာကိုပဲေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကိုလက္ခံရမယ္လို႕မဆိုလုိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခု ဥပမာေပးျပီးေျပာလိုပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ဟာ ေငြသုံးသိန္းအေရးေပၚလိုေနတယ္။ အဲဒီေငြရမွ သူ႕ရဲ႕သားေလး ေဆးရုံမွာ ခြဲစိပ္ကုသမႈခံယူႏိုင္မယ္။ သူ႕မွာေငြသုံးသိန္းမရွိဘူး။ ေပါင္စရာတန္ဖိုးရွိတဲ့ပစၥည္းလဲမရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္တစိမ္းဆီမွာ ေခ်းငွားရင္ေတာ့သူ႕ကိုဘယ္သူမွ ေခ်းမွာမဟုတ္ဘူး။ ေငြသုံးသိန္းကလည္း ေန႕ခ်င္းရမွျဖစ္မယ္။ ဒီေတာ့ ေငြေျပလည္တဲ့ သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပ အကူအညီေတာင္းရင္ေတာ့ ရမွာပဲလို႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကုိသြားတယ္

ပထမ သူငယ္ခ်င္း။

``ေအးကြာ-  မင္းေခ်းတဲ့ေငြသုံးသိန္းကုိ ငါေခ်းခ်င္ပါတယ္ --ဒါေပမယ့္ ငါ့မွာအဲဒီေလာက္ေငြ မရွိဘူး -ဒါေပမယ့္ ေငြတစ္သိန္းေတာ့ေခ်းလိုက္မယ္ကြာ-- အဲဒီေငြကလည္း ငါ့မိ္န္းမ ေငြတိုးေပးတဲ့ အရင္းေငြထဲကဆုိေတာ့ မင္းငါ့ကို ၅ က်ပ္တုိးေတာ့ေပးကြာ-- သူမ်ားေတြဆုိ အေပါင္မပါရင္ အနည္းဆုံး၁၅ က်ပ္တုိးနဲ႕ေခ်းတာ မင္းသိပါတယ္-- မင္းကငါ့သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ ၅က်ပ္တုိးပဲေပးပါ``
လို႕ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႕အဲဒီလူလဲ--

``မင္းငါ့ကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္ေခ်းတာကိုပဲ ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္ကြာ-- ငါ အတိုးကိုလစဥ္ မွန္မွန္ဆပ္ပါ့မယ္ အရင္းကိုလည္းအျမန္ဆုံးျပန္ဆပ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ့မယ္-- ေက်းဇူးပဲသူငယ္ခ်င္း``  လုိ႕ႏႈတ္ဆက္ျပီးေနာက္ထပ္လုိတဲ့ေငြရဖို႕ သူငယ္ခ်င္းေနာက္တစ္ေယာက္ဆီ သြားျပန္တယ္။

ဒုတိယသူငယ္ခ်င္း။

``မင္းအေၾကာင္းၾကားရတာလဲ စိတ္မခ်မ္းသာလိုက္တာကြာ -- က်န္တဲ့လိုေငြႏွစ္သိန္းကေတာ့ ငါ့မွာအဲဒီေလာက္မရွိဘူး။ ကပ္ကပ္သပ္သပ္ စုေဆာင္းလိုက္ရင္ေတာ့ တစ္သိန္းေလာက္ရႏိုင္တယ္။ မင္းအဲဒါယူသြားေပါ့ ။ မင္းအဆင္ေျပတဲ့အခါ ျပန္ဆပ္ေပါ့ကြာ။ ငါလဲမခ်မ္းသာေတာ့ဒီေလာက္ပဲကူညီ ႏိုင္တာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး--``
``အဲဒီအတြက္ ငါအတုိးဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ သူငယ္ခ်င္း``
``ဟာ--သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း အတိုးေပးဖို႕မလိုပါဘူးကြာ-- မင္းသားေနေကာင္းသြားလို႕ မင္းအဆင္ေျပသြားရင္ေတာ့ ငါ့ကိုျပန္ဆပ္ေပါ့ -အတိုးေပးစရာမလိုပါဘူး--``
``ေအးကြာ  မင္းကိုအရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္း--ငါလိုတဲ့ေငြရွာရဦးမွာမို႕ ငါ့ကိုခြင့္ျပဳပါဦး``
ဒါနဲ႕လိုတဲ့တစ္သိန္းအတြက္ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းဆီဆက္သြားတယ္။

တတိယသူငယ္ခ်င္း။

``မင္းသားေဆးရုံတတ္ေနရတာလား  စိတ္မေကာင္းလိုက္တာကြာ  ေတာ္ေသးတာေပါ့ ခြဲစိပ္ကုသလုိက္ရင္ေပ်ာက္တဲ့ေရာဂါမိုလို႕-- လုိတဲ့တစ္သိန္းကို ငါစုထားတဲ့ေငြ ေပးလုိက္မယ္။ စိတ္မပူပါနဲ႕ကြာ-- ဘဝဆိုတာဒီလိုပါပဲ။ငါလဲ မခ်မ္းသာေပမယ့္ ဒီတစ္သိန္းေလာက္ေတာ့ကူညီႏိုင္ပါတယ္ကြ။ ငါလဲေနာက္ေန႕က်ေတာ့ေဆးရုံကို လာၾကည့္ပါဦးမယ္။``

``မင္းေငြအတြက္ ငါအတုိးဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ``

``ဟာ   မဟုတ္တာ  အတုိးေပးရမယ့္လူေတြလားကြ မင္းကလည္းသူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း``

``ဒီလုိဆို ငါေျပလည္တာနဲ႕ မင္းကိုဆပ္ပါ့မယ္ကြာ``

``ဟင့္အင္း  ငါ့ေငြကုိျပန္မဆပ္နဲ႕ေတာ့  မင္းဒုကၡေရာက္တုန္းငါကူညီခြင့္ရတာကိုပဲ ငါေက်နပ္တယ္။ မင္းမွာလည္း ဆပ္စရာေတြက အမ်ားၾကီးပဲေလ။ ဒီေငြတစ္သိန္းေလာက္နဲ႕ငါမမြဲသြားပါဘူးကြ။ မင္းအတြက္ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးတစ္ခုေလွ်ာ့တာေပါ့-- ငါ့ေငြကို ေခါင္းထဲလုံးဝမထည့္နဲ႕ေတာ့ ``

``ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ သူငယ္ခ်င္းရယ္  မင္းေက်းဇူးကိုတစ္သက္မေမ့ပါဘူး``

ဒီလိုနဲ႕ သူ႕ရဲ႕သားေလးကိုလဲ ေအာင္ျမင္စြာ ခြဲစိပ္ကုသေပးႏိုင္တယ္။ ေဆးရုံကဆင္းတဲ့လမွာပဲ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ထီ သိန္း၁၅၀၀ ဆုၾကီးေပါက္ပါေလေရာ--
ေက်းဇူးတရားသိတတ္တဲ့ အဲဒီလူဟာ ဆုေငြထုတ္ျပီးတာနဲ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေက်းဇူးျပန္ဆပ္မယ္ဆိုျပီး--

သိန္း ငါးဆယ္ တစ္ထုပ္
ဆယ္သိန္းတစ္ထုပ္
ငါးသိန္းတစ္ထုပ္   

အသီးသီးထုပ္ပိုးလိုက္တယ္။

ကဲ---ခင္ဗ်ားသာ အဲဒီလူေနရာဆုိရင္   ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကို သိန္းငါးဆယ္ေပးမွာလဲ။  ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကို ဆယ္သိန္းေပးျပီး ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကို ငါးသိန္းေပးမွာလဲ။ 

ပထမသူငယ္ခ်င္း  =      ေနာင္ဘဝမွာ ကိုယ္ျပဳသမွ် ကုသုိလ္ကံေတြ ဆတိုးရတယ္လို႕ယုံၾကည္ျပီးလႈတဲ့သူ
ဒုတိယသူငယ္ခ်င္  =     ေနာင္ဘဝမွာ ကိုယ္ျပဳသမွ် ကုသိုလ္ကံေတြ အလားတူအက်ိဳးေပးတယ္လို႕ယုံၾကည္ျပီးလႈတဲ့သူ
တတိယသူငယ္ခ်င္း=    ေနာင္ဘဝမွာ ကိုယ့္အတြက္ ရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ စိတ္မဝင္စားဘူး။ လက္ရွိသူလႈလိုက္လို႕ အဆင္ေျပသြားတာကိုပဲ ၾကည္ႏူးျပီးသဒၵါတရားပြားတဲ့သူ။



written by ကိုစိုးႏိုင္           

လူမိုက္ၾကီး(ကဗ်ာ)



လူမိုက္ၾကီး


ေျပာေတာ့ ဘုရား တရား
လုပ္ေတာ့ မဟားဒရား
သိတာက သပ္သပ္
လုပ္တာနဲ႕ မအပ္စပ္
ဘယ္အခ်က္ေတြ ေဖာက္ျပား
ဘယ္အမွားေတြ ငါဆင္
ဘယ္ဂြင္ေတြ ဖန္တီး
အျမီး အေမာက္ မတည့္
ျဖစ္ခ်င္တာေတြလည္း မျဖစ္
မပ်က္ခ်င္တာေတြလည္း ပ်က္
ေရာ ---- ခက္ျပီ။
။။
မသိလို႕ လုိခ်င္တာ ထားပါေတာ့
သိလွ်က္နဲ႕ လိုခ်င္တာ မွားတာေပါ့
ဒီအသက္နဲ႕  ဒီခႏၶာ ရခဲလြန္းပါတဲ့
(ျမတ္ဘုရား ေဟာၾကားခဲ့တာပဲ)
ဥပမာ ဆိုရင္
ေကာင္းကင္က က်လာတဲ့ အပ္ဖ်ား
ေျမျပင္မွာ ေထာင္ထားတဲ့အပ္ဖ်ား နဲ႕
တုိက္ရုိက္ ထိခတ္မွ
အဲဒါ လူ႕တစ္ဘဝ တဲ့
။။
ေၾသာ္-- ခုေတာ့ ငါ့မွာ
ပတၱျမားရထားတဲ့ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္လို
``အသုံးမခ်တတ္ျပီမို႕   လုံးဝခက္ျပီဗ်ိဳ႕``
အေမာဆို႕ေအာင္ ေအာ္လိုက္ခ်င္တယ္။

********************





ရခဲတဲ့ဘဝတစ္ခုကို မွန္ကန္စြာ အသုံးခ်ႏိုင္ၾကပါေစ။
။။။။ကိုစုိးႏိုင္။။။။

စိတ္ကူးယဥ္ကမၻာ(ကဗ်ာ)


စိတ္ကူးယဥ္ကမၻာ
ေငြ ဆုိတာ
အဆင့္ျမင့္ ပုံႏွိပ္ထားတဲ့စကၠဴ
ေရႊ ဆုိတာ
အဝါေရာင္ သတၳဳတစ္မ်ိဳး
စိန္ ဆိုတာ
ေတာက္ပတဲ့ ေက်ာက္ခဲတစ္လုံးထက္
မင္းရင္ကို  မစြဲမက္ေစဘူးဆိုရင္
ပကတိ တန္ဘိုးတုိ႕ ရွိတဲ့ေနရာ
မင္းသြားဖို႕ မေဝးေတာ့ပါဘူး။

လူတစ္ေယာက္ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ဘုိ႕အတြက္
တကယ္လိုအပ္တဲ့အရာေတြဟာ-
ခင္ဗ်ားတုိ႕ ထင္သေလာက္မမ်ားဘူး
ေလာဘရမၼက္  အာသာေျပဖုိ႕ဆုိရင္ေတာ့
ဒီကမၻာၾကီးကို တစ္ေယာက္တည္းက အလုံးစုံပိုင္ရင္ေတာင္
စၾကၤာဝဠာထိ နယ္ခ်ဲ႕
နတ္ျပည္တတ္ -------စစ္ထုိး
အဲသေလာက္ ဆိုးတယ္။

ဒီေတာ့ဗ်ာ။--
ေလွ်ာ့ၾကပါ--ေလွ်ာ့ၾကပါ--ေလွ်ာ့ၾကပါ
ေလာဘ-ေဒါသ-ေမာဟ ေတြကို
စာနာၾကပါ-စာနာၾကပါ-စာနာၾကပါ
အသက္ရွင္ရပ္တည္ဘုိ႕ေတာင္ မျပည့္စုံတဲ့သူေတြကို
ေပးကမ္းပါ-ခ်ီးျမွင့္ပါ-လႈဒါန္းပါ
ကိုယ့္မွာ အလဟသ၁ ပိုေနတဲ့အရာေတြကို
ဒီကမၻာၾကီးဟာ
အဲသလုိမ်ိဳးသာဆိုရင္
လက္နက္ေဘး-အငတ္ေဘး
အားလုံးေဝးၾကမယ္  ထင္တယ္။


။။။ကိုစုိးႏိုင္။။။
။။။ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။။။