ၾကာေတာ့
ၾကာခဲ့ပါျပီ ။ကၽြန္ေတာ္သည္ အညာေမြးရပ္မျပန္မီ ေရႊတိဂုံဘုရားကုိ
တစ္ေယာက္တည္း သြားဖူးသည္။ ေတာင္ဘက္မုဒ္ တြင္ ဘုရားရွိခိုးေနစဥ္ အနားမွ
အဖြားအုိတစ္ဦး က ကၽြန္ေတာ္ဘုရားဝတ္ျပဳျပီးသည္ႏွ
အဖြားက ေငြရသည္ႏွင့္ ဘုရားရွိခိုးကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို
ဆုေတြေတာင္းေပးေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အလြန္စပ္စုတတ္သူျဖစ္ရကား
အဖြားဆုေတာင္းျပီးလွ်င္ အလာပ သလာပ စကားေျပာလုိသျဖင့္ ဆုေတာင္းျပီးေအာင္
ေစာင့္ေနမိသည္။ အဖြားကား ဆုေတာင္း၍မျပီးေတာ့။ ျပီးမယ္လုပ္တုိင္း
ကၽြန္ေတာ္မထေသးသျဖင့္ ဆက္ဆုေတာင္းေနျပန္သည္။ ကၽြန္ေတာ့ စိတ္ထဲ
နည္းနည္းသံသယဝင္လာသည္။ အရင္က ဘုရားေရွ႕မွာ လိမ္လည္အလႈခံလိမ့္မည္ဟု
လုံးဝမေတြးမိ မေတြးရဲခဲ့ပါ။ကၽြန္ေတာ္ ထထြက္ခဲ့သည္။
စိတ္ထဲကၾကည္ႏူးစိတ္ကေလးလဲမရွိေ
ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းျပီးေတာ့
မီဒီယာေလာကထဲေရာက္သြားေသးသည္။ ေဒါက္တာတင္ထြန္းဦး ၏ ဂ်ာနယ္တြင္
အကူဝင္လုပ္ရာမွ လက္ေထာက္အယ္ဒီတာလဲ လုပ္ရသည္။ သတင္းလည္းေရးသည္ ။ ထုိအခါ
ကၽြန္ေတာ္က ထုိအျဖစ္ အပ်က္ေလးကို သတိရျပီး ဘုရားရိပ္၌ ေမတၱာကို
လိမ္လည္လွည့္စားယူခဲ့ေသာ အဖြားအေၾကာင္း စာညြန္႕ေလးေရးမိသည္။ ထုိအခါ
ေဒါက္တာတင္ထြန္းဦးက ကၽြန္ေတာ့ကို ေခၚျပီး ``မင္းေရးထားတာကိုေတာ့
သေဘာက်ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အျခားရုိးရိုးသားသား ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ အဖိုးအို
အဖြားအိုေတြအတြက္ေတာ့ ဒီစာဟာ အဆိပ္ျဖစ္ေစတယ္ ဒါေၾကာင့္ ဒီစာကိုေတာ့
ဂ်ာနယ္မွာ မထည့္ပါနဲ႕ကြာ--``ဟု ကၽြန္ေတာ္ကိုေျပာပါသည္။ အထက္ပါပို႕ေလးကို
ဖတ္ျပီး တုိက္ဆိုင္တာေလးကုိ သတိရ၍ ေရးသားျခင္းမွတပါး
အျခားရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပါ။ အြန္လိုင္းသုံးေနသူမ်ားအဖို႕
အမွားအမွန္ခြဲျခားႏိုင္ေသာ အ၇ည္အေသြး ရွိျပီး ဟုယုံၾကည္မိပါသည္.။
No comments:
Post a Comment