ဖိုးေမာင္လာျပီ
----------------
မႈိင္းညိဳညဥ့္ရိပ္ ၊ လူေျခတိတ္၍
ေရဆိပ္အနား ၊ ရြာတံခါးမွ
ဂုတ္က်ားက်ယ္ေလာင္ ၊ ဆီးၾကိဳေဟာင္ေသာ္
'ဖိုးေမာင္လာၿပီ' ဆိုၾကသည္။
ေဟာင္သံရပ္၍
ထက္ၾကပ္ေပၚလာ ၊ အသံမွာကား
'ညခါငါးေထာင္ ၊ ေမာင္ဖိုးေမာင္သည္
ရြာေတာင္ေခ်ာင္းက ျပန္ခဲ့ၿပီ'။
ဖိုးေမာင့္သံၾကား ၊ ကင္းသမားက
တံခါးၾကီးေအာက္ ၊ မလြယ္ေပါက္ကို
တစ္ေယာက္၀င္သာ ၊ ဖြင့္လိုက္ပါေသာ္
ယာတြင္အုပ္ေဆာင္း ၊ ၀ဲတက္ေခ်ာင္းႏွင့္
ခါးတြင္ကိုယ္ကိုင္း ၊ ငါးပလိုင္းကို
လြယ္သိုင္းၿပီးလွ်င္ ၊ ရြာကို၀င္သည္
လူပင္ေလလား ၊ တေစၧလား။
တေစၧမေၾကာက္ ၊ ေျမြမေၾကာက္ဘဲ
တစ္ေယာက္တည္းပင္ ၊ ညဥ့္ေမွာင္တြင္၌
သူလွ်င္ငါးရွာ ၊ မေကၽြးပါက
ထိုရြာသူသား ၊ လူအမ်ားတို ့
ငါးစို ငါးစိမ္း ငတ္ေပလိမ့္။
ေဆာင္းတစ္ည၌
ခ်မ္းျမစိမ့္ေအး ၊ လျခမ္းေကြး၍
ရြာေဘးက်ီပ်က္ ၊ ေမွာင္နက္နက္မွ
ဇီးကြက္ကေအာ္ ၊ ေတာက္တဲ့ေၾကာ္စဥ္
ရြာေပၚလႊမ္းေအာင္ ၊ ဂုတ္က်ားေဟာင္သည္
ဖိုးေမာင္ လာခ်ိန္ပါတကား။
သို ့ျဖစ္ေသာ္ျငား ၊ ခါတစ္ပါးသို ့
တံခါး၀င္လို ၊ သူမဆိုဘဲ
'ေမာင္းကိုထုပါ ၊ လူစုပါေဟ့။
ရြာကိုေဘးမွ ၊ ကာကြယ္ၾကေလာ့။
ဓားျပငါ့အား ၊ ဖမ္း၍ထား' ဟု
စကားမဆံုး ၊ ဟစ္ေအာ္တုန္းတြင္
ဒိုင္းဒုန္းဒိန္းသံ ၊ ရြာလံုးညံသည္
ေခ်ာင္းယံပဲ့တင္ထပ္သတည္း။
ဖိုးေမာင္နိဂံုး ၊ ဤတြင္ဆံုးလည္း
ရြာလံုးစိတ္တြင္ ၊ ဖိုးေမာင္၀င္၍
ပဲ့တင္ထပ္ကာ ၊ ဟည္းလ်က္ပါတည့္။
ဘယ္ခါမဆို ၊ ဆီးလင့္ၾကိဳသို ့
မႈိင္းညိဳညဥ့္ရိပ္ ၊ လူေျခတိတ္၌
ေရဆိပ္အနား ၊ ရြာတံခါးမွ
ဂုတ္က်ားက်ယ္ေလာင္ ၊ ရမ္းေရာ္ေဟာင္ေသာ္
'ဖိုးေမာင္လာၿပီ' ဆိုဆဲပင္။
မင္းသု၀ဏ္
No comments:
Post a Comment