အေလာင္းဝတ္တဲ့အဝတ္စားမွာ အိပ္ကပ္မပါ

 

သူ႔ကို နယူးဂ်ာစီေန အေမရိကန္အိုင္းရစ္လူမ်ဳိး ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ သာမန္မိသားစုတစ္စုက ေမြးဖြားခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ၂ဝ၁၁ခုႏွစ္မွာ သူ႔အသက္(၈ဝ)ျပည့္ခဲ့ၿပီး အေမရိကန္ ဆန္ဖရန္စစၥကိုမွာ အိမ္ခန္းႏွစ္ခန္းပါတဲ့အိမ္ေလးမွာ ဇနီးနဲ႔အတူ ငွားရမ္းေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။

နာမည္ႀကီးတံဆိပ္ အဝတ္အစားေတြ သူ မဝတ္ဆင္ခဲ့ဖူးသလို သူ႔မ်က္မွန္ကတည္း ေဟာင္းႏြမ္းေနခဲ့ပါတယ္။ သူ႔လက္မွာပတ္ထားတဲ့ နာရီကလည္း ေျမေအာက္ဘူတာတစ္ေနရာမွာ ဝယ္ခဲ့တဲ့နာရီျဖစ္တယ္။ အစားအေသာက္ေကာင္းေတြကို သူ မမက္ေမာခဲ့ပါဘူး။ သူႏွစ္သက္တဲ့အစားအစာက ေစ်းခ်ဳိတဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးခ်ိစ္ဆန္းဝွစ္ျဖစ္တယ္။ သူ႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ကားမရွိဘူး။ ဘတ္စကားကိုပဲ သူအသံုးျပဳတယ္။ သူ႔ရဲ႕လက္ကိုင္အိတ္ဟာလည္း အဝတ္စနဲ႔ခ်ဳပ္ထားတဲ့အိတ္ပဲျဖစ္တယ္။ တကယ္လို႔ သူနဲ႔အတူ စားေသာက္ဆိုင္သြားရင္ ေဘလ္ေတြကို စနစ္တက် သူစစ္ေဆးမွာကို သင္ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ တကယ္လို႔ သူ႔အိမ္မွာ ညအိပ္ညေန သင္အိပ္ခဲ့ရင္ မအိပ္ခင္ မီးပိတ္ပါလို႔ သူသတိေပးပါလိမ့္မယ္။

ဒီေလာက္ဆင္းရဲတဲ့ အေမရိကန္အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ဘာမ်ားေျပာစရာရွိသလဲလို႔ သင္အံ့ၾသေကာင္း အံ့ၾသလိမ့္မယ္။ သူလုပ္ခဲ့သမွ်ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရင္ၾကည့္ရေအာင္.....

Cornell University အတြက္ သူလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ေငြက စုစုေပါင္း ၅၈၈ မီလီယံ

California University အတြက္ သူလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ေငြက စုစုေပါင္း ၁၂၅ မီလီယံ

Stanford University အတြက္ သူလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ေငြက စုစုေပါင္း သန္း၆ဝ

အိုင္ယာလန္မွာ တကၠသိုလ္အသစ္ ၇ေက်ာင္းနဲ႔ ေျမာက္အိုင္ယာလန္မွာ ၂ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႔ တစ္ဘီလီယံကို သူလွဴဒါန္းခဲ့တယ္။

ႏႈတ္ခမ္းကဲြကေလးသူငယ္ေတြရဲ႕ လက္မႈပစၥည္းေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ အၿပံဳးစစ္ဆင္ေရး "Operation Smile" ပရဟိတလုပ္ငန္းကို သူစတင္တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ေဆးဖိုးဝါးခေတြ ရွာေပးခဲ့တယ္။ အာဖရိကတိုက္အတြက္ ပုလိပ္ေရာဂါနဲ႔ အျခားေရာဂါတိုက္ဖ်က္ေရးအတြက္ ေငြေၾကးအေျမာက္အျမား သူလွဴဒါန္းခဲ့တယ္။ ဒီကေန႔အထိ သူလွဴဒါန္းလိုက္တဲ့ ေငြေၾကးေပါင္း ၄ဘီလီယံေက်ာ္ရွိခဲ့ၿပီး လွဴဒါန္းဖို႔ ေငြေၾကး (၄)ဘီလီယံ လ်ာထားဆဲျဖစ္ပါတယ္။

သူကေတာ့ သူကိုယ္တိုင္အတြက္ မၾကည့္ဘဲ အမ်ားအတြက္ၾကည့္သူ၊ ေငြေၾကးရွာေဖြတာကို ႏွစ္သက္ေပမယ့္ ေငြေၾကးေတြကို လက္ဝယ္မထားတဲ့သူ "Chuck Feeney"ပဲျဖစ္ပါတယ္။

Chuck Feeney ဟာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလိုသူ မဟုတ္ပါဘူး။ သူဟာ အမည္မေဖာ္တဲ့အလွဴရွင္ျဖစ္တယ္။ သူဟာ ေငြေၾကး ၈ဘီလီယံပိုင္ဆိုင္တဲ့ The Atlantic Philanthropies ကို သူတည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ပရဟိတလုပ္ငန္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အေမရိကန္ဥပေဒက ကင္းလြတ္ေအာင္ အေမရိကန္နဲ႔ေဝးတဲ့ Bermuda ကၽြန္းစုမွာ သြားေရာက္ တည္ေထာင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ လုပ္ငန္းကိုလည္း သူ႔နာမည္ျဖစ္တဲ့ Chuck Feeney ကို မေပးခဲ့တဲ့အျပင္ အဲဒီမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့လူေတြကိုလည္း ဘယ္သူ႔ဆီမွာ အလုပ္လုပ္ေၾကာင္း မေပါက္ၾကားေစခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ေၾကာင္း သူတို႔လုပ္ငန္းက လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ေငြေတြမွာ သူ႔နာမည္ကို မွတ္တမ္းမတင္ခဲ့ၾကဘူး။

၁၉၉၇ခုႏွစ္ေရာက္မွ Chuck Feeney တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ Duty Free Shoppers Group ကို ျပင္သစ္ကနာမည္ႀကီးတဲ့ Bernard Arnault က ဝယ္ယူလိုက္မွ သူ႔ကို လူေတြသိခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ အဲဒီကုမၸဏီရဲ႕ အစုရွယ္ယာေတြကို The Atlantic Philanthropiesထဲ သူအားလံုးလဲႊေျပာင္းခဲ့တယ္။ သူလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ေငြေတြဟာ Macarthur ၊ Rockefellerတို႔တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ နာမည္ႀကီး ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြထက္ ပိုမ်ားခဲ့ပါတယ္။

သူ ထင္ထင္ေပၚေပၚ မေနခဲ့ဘူး။ လွဴဒါန္းေငြေတြမွာလည္း နာမည္ကိုမေဖာ္ျပခဲ့ဘူး။ သူကိုယ္တိုင္တည္ေထာင္ထားတဲ့ ၈ဘီလီယံတန္ The Atlantic Philanthropies ကိုေတာင္ သူ႔နာမည္နဲ႔တည္ေထာင္ဖို႔ ျငင္းခဲ့တယ္။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာမွ လူေတြက သူ႔ကိုသိခဲ့ၾကတယ္။ သူဟာ တစ္ကမာၻလံုးကို အံ့ၾသတုန္လႈပ္ေစခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ထင္ထင္ေပၚေပၚ မေနခ်င္သူတစ္ေယာက္ဟာ ထင္ေပၚလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အဖဲြ႔အစည္းက လွဴဒါန္းမယ့္အေၾကာင္းေတြကို သူတို႔မေၾကညာတတ္သလို အလွဴရွင္ဆိုတဲ့ စာတန္း၊ နာမည္ေတြ ကမည္းမထိုးဖို႔လည္း ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ သူလွဴဒါန္းတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြမွာ သူ႔နာမည္ကို ကမည္းမထိုးဖုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

"အေဆာက္အဦးေတြ ဘယ္သူေဆာက္တယ္၊ ဘယ္သူလွဴဒါန္းတယ္ဆိုတာ အေရးမႀကီးပါဘူး။ အေရးႀကီးတာက အေဆာက္အဦး ေဆာက္လုပ္ၿပီးစီးဖို႔ပဲ" လို႔ သူကဆိုခဲ့ပါတယ္။

Chuck Feeney က သူဟာ "အဝတ္အစားစုတ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔ အလွဴရွင္" လို႔ဆိုခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ႕ေခၽြတာမႈက လူေတြကို အံ့ၾသေစခဲ့တယ္။ သူဟာ အေဆာက္အဦးေပါင္းမ်ားစြာ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့တယ္။ ျပင္သစ္ နာမည္ႀကီးခရီးသြားေနရာေတြ၊ လန္ဒန္အဆင့္ျမင့္ေနရာေတြနဲ႔ နယူးေယာက္ပန္းၿခံ အနီးအနားေတြမွာ အဆင့္ျမင့္ အေဆာက္အဦးေပါင္း ၆ခုရွိခဲ့ေပမယ့္ ဒီကေန႔မွာ တစ္ခုမွ သူ႔အတြက္ သူခ်န္မထားခဲ့ပါဘူး။ သူဟာ ဇနီးနဲ႔အတူ ဆန္ဖရန္စၥကိုေနရာတစ္ခုမွာ အိမ္ငွားေနထိုင္ၿပီး ဘတ္စကား၊ ေျမေအာက္ရထား၊ တကၠစီေတြကိုပဲ အသံုးျပဳေနခဲ့ပါတယ္။

Chuck Feeneyဟာ သူတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ Duty Freeဆိုင္ေတြကေန ေငြေၾကးမ်ားစြာ ရရွိခဲ့ေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ နာမည္ႀကီးတံဆိပ္ အဝတ္အစားေတြကို မဝတ္ဆင္ခဲ့ပါဘူး။ သူစားတဲ့ အစားအေသာက္ေတြဟာလည္း ဆင္းရဲသားဆန္လြန္းခဲ့ပါတယ္။

"နာမည္ႀကီး အဆင့္ျမင့္စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ထမင္းတစ္နပ္ကို ေဒၚလာ(၁ဝဝ)နဲ႔ သင္စားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၂၅ေဒၚလာတန္တဲ့ ထမင္းတစ္နပ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပည့္ဝမႈေတြေပးႏိုင္ပါတယ္" လို႔ Chuck Feeneyက ေျပာခဲ့ပါတယ္။

Chuck Feeneyမွာ သားသမီးငါးေယာက္ရွိၿပီး ဒီသားသမီးေတြဟာ ထူးျခားတဲ့အလုိလိုက္ျခင္း၊ ဥစၥာပစၥည္းေတြအေပၚ ဇိမ္ခံျခင္းေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းအားရက္ေတြမွာ သူတို႔ဟာ စားေသာက္ဆိုင္၊ ဟိုတယ္ေတြမွာ အလုပ္သြားလုပ္ရပါတယ္။ ကေလးေတြထဲက သမီးတစ္ေယာက္က ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္အရြယ္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဖုန္းအၾကာႀကီး ေျပာခဲ့မိလို႔ ဖုန္းခေဆာင္ရခ်ိန္မွာ Chuck Feeney ဟာ အိမ္ကဖုန္းကို ျဖတ္ေတာက္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ကဖုန္းနံေဘးမွာလည္း လမ္းေဘးဖုန္း တည္ေနရာကို ေျမပံုဆဲြကပ္ထားခဲ့တယ္။ သမီးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း ဖုန္းခစာရြက္ကို ပို႔ေပးခဲ့တယ္။ စစခ်င္းမွာ သမီးက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို အားနာခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးဟာ Chuck Feeney လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ မွန္ကန္ေၾကာင္းေထာက္ခံခဲ့တယ္။ ဖခင္ရဲ႕ အမည္အေဖာ္တဲ့အလွဴေတြကိုလည္း သားသမီးေတြက ေထာက္ခံခဲ့ၾကၿပီး "အေဖ ဒီလိုလုပ္တာ နည္းနည္းေတာ့ထူးဆန္းေပမဲ့ ဒီလိုလုပ္လိုက္တဲ့အတြက္ လွဴဒါန္းခံရသူေတြရဲ႕ အထူးတလည္ဆက္ဆံတာကို ကၽြန္မတို႔မခံရေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မတို႔ဟာ တျခားလူေတြနဲ႔ တန္းတူျဖစ္တယ္" လို႔ ဆိုခဲ့ၾကတယ္။

The Atlantic Philanthropies ရဲ႕ အစည္းအေဝးမွတ္တမ္းတစ္ခုမွာ "သူေဌးေတြက သူတို႔ပိုင္ဆိုင္သမွ်ကို ပရဟိတလုပ္ငန္းမွာ အသံုးျပဳၾကတယ္။ အမည္မသိနဲ႔ ထင္ထင္ေပၚေပၚ မလွဴဒါန္းခဲ့ရင္ သူတို႔ရဲ႕ေနာင္မ်ဳိးဆက္အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္" လို႔ ေရးခဲ့တယ္။ ထင္ထင္ေပၚေပၚ၊ ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကားၾကားေနခ်င္သူေတြနဲ႔စာရင္ Chuck Feeneyက တမ်ဳိးတဘာသာ ထူးျခားတယ္၊ ဆိတ္ၿငိမ္တယ္လို႔ ဆိုရလိမ့္မယ္။

Chuck Feeneyရဲ႕ အလွဴအတန္းေတြထဲမွာ "Operation Smile" လို႔ေခၚတဲ့လုပ္ငန္းတစ္ခုပါတယ္။ အဓိက,က ႏႈတ္ခမ္းကဲြကေလးသူငယ္ေတြကို ခဲြစိတ္ကုသေပးဖို႔ျဖစ္တယ္။ တစ္ခါက ႏႈတ္ခမ္းခဲြစိတ္ကုသေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ သူဆံုခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးက ပါးစပ္ကိုလက္နဲ႔အုပ္ထားေပမယ့္ လႈပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္စိတ္ကိုေတာ့ မဖံုးကြယ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ခဲြစိတ္ကုသၿပီးေနာက္ ေကာင္မေလးဟာ ၿပံဳးရယ္ေနၿပီး "ကၽြန္မရဲ႕ပံုစံက အရင္ကလို ရုပ္ဆိုးမေနေတာ့ဘူး"လို႔ ဆိုေနသေယာင္ရွိေနခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီး Chuck Feeneyက "ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာမွ ဥစၥာပစၥည္းက တန္ဖိုးရွိလြန္းတယ္" လို႔ဆိုခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခါက စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ Chuck Feeney ဆီေလွ်ာက္လာၿပီး "မစၥတာရဲ႕ ပညာေတာ္သင္ဆုကို ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့ပါတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီစားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာျဖစ္ေနပါၿပီ" လို႔ဆိုခဲ့တယ္။

Chuck Feeneyဟာ ျပင္သစ္စကား၊ ဂ်ပန္စကားေတြကို ေကာင္းစြာေျပာႏိုင္ၿပီး ကမာၻ႔အရပ္ရပ္ ခရီးသြားရတာကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ေရာက္ရာအရပ္မွာလည္း အလွဴဒါနေတြ သူျပဳလုပ္လွဴဒါန္းေလ့ရွိတယ္။ The Atlantic Philanthropies လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ဝန္းက်င္ဟာ ကမာၻ႔ဝန္းက်င္ထက္ ေက်ာ္လြန္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ဗီယက္နမ္ကေလးငယ္ေတြအတြက္ ယာဥ္လမ္းစည္းကမ္းအလွဴေငြ၊ ၾသစေတးလ် ကင္ဆာရွာေဖြေရးအတြက္ လွဴဒါန္းေငြ၊ ဖိလစ္ပိုင္ မ်က္ႏွာခၽြတ္ယြင္းကေလးငယ္အတြက္ ပလပ္စတစ္ဆာဂ်င္ရီ လွဴဒါန္းေငြ စတာေတြရွိခဲ့ပါတယ္။

"လူေတြဟာ ေငြရွာၿပီး သူေဌးသူၾကြယ္လုပ္ၾကတယ္။ လူအမ်ားရဲ႕အာရံုကို ဖမ္းစားၾကတယ္။ လူေတြကို ဘာလုပ္ပါလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြမွာ ထည့္သြင္းလွဴဒါန္းတာဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျပည့္စံုမႈ၊ ျပည့္ဝမႈေတြ ျဖစ္ေစပါတယ္"

အခုေခတ္လက္ရွိ သန္းၾကြယ္သူေဌးေတြျဖစ္တဲ့ ဘီလ္ဂိတ္၊ Warren Buffettတို႔ဟာ ပရဟိတလုပ္ငန္းမွာ စံထားထိုက္တဲ့ သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ Chuck Feeney ကေတာ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းမွာ သူေဌးသူၾကြယ္ေတြအတြက္ သင္ယူေလ့လာသင့္တဲ့ ဆရာေကာင္းဆိုလည္း မွားမယ္မထင္ပါဘူး။

အခုေလာေလာဆယ္ Chuck Feeneyမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွစ္ခု ရွိပါသတဲ့။ တစ္ခုက ၂ဝ၁၆ခုႏွစ္မတိုင္ခင္ သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ၄ဘီလီယံကို အကုန္လွဴဒါန္းခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ အခုခ်ိန္ခါမွာ အဲဒီေငြထဲက ၄မီလီယံဟာ ကမာၻ႔အရပ္ရပ္က လိုအပ္သူေတြအတြက္ ႏွစ္စဥ္လွဴဒါန္းေငြေတြျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻႀကီးရဲ႕ေနရာတိုင္းမွာ အကူအညီလိုသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးေၾကာင္း Chuck Feeney က ခန္႔မွန္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လွဴဒါန္းေငြေတြကို မၾကန္႔ၾကာေစခဲ့ပါဘူး။

"ဒီေငြေတြကို ကၽြန္ေတာ္မလွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္အေသေျဖာင့္မွာ မဟုတ္ဘူး" လို႔ Chuck Feeney က အရယ္တစ္ဝက္နဲ႔ ဆိုခဲ့ပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕ေနာက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု

က သူေဌးသူၾကြယ္ေတြ စံနမူနာယူတတ္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

"ဘဝမွာေနထိုင္ရတာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးသလို လွဴဒါန္းမႈေတြကိုလည္း လုပ္ပါ" လို႔ သူကဆိုပါတယ္။

သတင္းေထာက္ေတြက Chuck Feeneyကို ဘာေၾကာင့္ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွမခ်န္ဘဲ လွဴဒါန္းမႈေတြ လုပ္ေနသလဲလို႔ေမးေတာ့ Chuck Feeney က ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပဲ ေျဖခဲ့ပါတယ္။

"အေလာင္းဝတ္တဲ့အဝတ္အစားမွာ အိတ္ကပ္မရွိလို႔ပါ" တဲ့.....

http://en.wikipedia.org/wiki/Chuck_Feeney