ဖန္တြတြမ်ား

အႏွိူင္းမဲ႔ စာတိုေပစမ်ား

 (ရေ၀ႏြယ္- အင္းမ)

တစ္ခါတုန္းက အမတ္ႀကီး တစ္ေယာက္ဟာ မိဖုရားႀကီး တစ္ပါးဆီကို အခစား ၀င္ရင္း 

 

 

မိဖုရားႀကီး ေနရာထိုင္မႈ အေျပာင္းအေရႊ႕မွာ မျမင္သင့္တဲ့ အရာကို ျမင္သြားတယ္တဲ့။ အဲဒီေန႕ကစၿပီး

 

 

 အမတ္ႀကီးက သူ႕ရဲ႕ အမတ္ ကေတာ္ ႀကီးကို စိတ္မ၀င္စားေတာ့ ဘူးတဲ့။ စိတ္က မိဖုရားႀကီး 

 

ဆီမွာပဲ ေရာက္ ေရာက္ေနတယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ အမတ္ႀကီးက တမႈိင္မႈိင္ တေထြေထြနဲ႕ ျဖစ္ၿပီး 

 

ဘာအလုပ္မွလည္း ေကာင္းေကာင္းလုပ္လို႕ မရေတာ့ဘူးတဲ့။ ၾကာလာ ေတာ့ အစားပ်က္ 

 

အအိပ္ပ်က္ပါ ျဖစ္လာၿပီး လူက ပိန္ခ်ဳံးလာတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ မိဖုရားႀကီးက ဒီအေၾကာင္းကို သိသြားတယ္။ မိဖုရားႀကီး ကလည္း ပညာရွိပုံ ရတယ္။

 

ဒါ့ေၾကာင့္ မိဖုရားႀကီးက ေရႊခြက္ရယ္၊ ေငြခြက္ရယ္၊ ေၾကးခြက္ရယ္ ခြက္ သုံးခြက္ထဲကို ပုန္္းရည္ 

 

အနည္းငယ္ စီကို ထည့္ၿပီး ခုံတစ္လုံးေပၚ တင္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အမတ္ႀကီးကို 

 

အခစား၀င္ဖို႕ ေခၚလုိက္တယ္။

အမတ္ႀကီး ေရာက္လာေတာ့ ပထမဆုံး ေၾကးခြက္နဲ႕ ထည့္ထားတဲ့ ပုန္းရည္ကို တုိက္လုိက္တယ္။ 

 

အမတ္ႀကီး ေသာက္ၿပီး သြားေတာ့ မိဖုရားႀကီးက “ အမတ္ႀကီး ဘယ္လိုေနလဲ" လို႕ ေမးတယ္။ 

 

အမတ္ႀကီးက “ ဖန္တြတြပါ ဘုရား" လို႕ ေျဖလိုက္ တယ္တဲ့။

ေနာက္ ဒုတိယ ေငြခြက္နဲ႕ ထည့္ထားတဲ့ ပုန္းရည္ကို 

 

တိုက္လုိက္ ျပန္တယ္တဲ့။ ျပီးေတာ ့ေရွးက ေမးခြန္းအတိုင္း “ အမတ္ႀကီး ဘယ္လိုေနလဲ ” လို႕ ေမးတယ္။ 

 

အမတ္ႀကီး ကလည္း ေရွးက အေျဖအတိုင္းပဲ “ ဖန္တြတြပါ ဘုရား” လို႕ ေျဖတယ္။

ေနာက္ဆုံး ေရႊခြက္နဲ႕ထည့္ထားတဲ့ ပုန္းရည္ကို တိုက္လုိက္ျပန္တယ္။ ေရွးက အတိုင္းပဲ “ အမတ္ႀကီး 

 

ဘယ္လို ေနလဲ” ေပါ့။ အမတ္ႀကီးကလဲ ေရွးကအတို္င္းပဲ “ ဖန္တြတြပါဘုရား ” ေပါ့။ ခြက္ သုံးခြက္နဲ႕ 

 

ပုန္းရည္ တုိက္ၿပီး သြားေတာ့ ေခတၱ ခဏေတာ့ အသံေတြ အျပဳအမူေတြ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။

အမတ္ႀကီး ကလည္း ေခါင္းကို ငုံ႕ၿပီး၊ မိဖုရားႀကီး ဆီက ဘာဆက္မိန္႕မယ္ဆိုတာ ေစာင့္ေနတယ္။ 

 

မိဖုရားႀကီး ကလည္း ေရွ႕ဆက္ၿပီး ေျပာမယ့္ စကားလုံး အတြက္ စကားလုံး ေရြးခ်ယ္ ေနပုံရတယ္၊ 

 

တေအာင့္ေလာက္ ၾကာမွ မိဖုရားႀကီးဆီက အသံ ထြက္လာတယ္။ “အမတ္ႀကီးရယ္ ပုန္းရည္ဆိုတာ

 

 ခြက္သာ ေျပာင္းသြားတာ အရသာကေတာ့ ဖန္တြတြပါပဲ” တဲ့။

အဲဒီေန႕ကစၿပီး အမတ္ႀကီးလည္း က်န္းက်န္း မာမာနဲ႕ ပုံမွန္အလုပ္ေတြကို ျပန္လုပ္ သြားႏိုင္တယ္တဲ့။ 

 

ပုေဏၰးမႀကီး ကုိလည္း စိတ္ျပန္ ညႊတ္သြားပါသတဲ့။ ကိုယ္ေျပာျပတဲ့ ပုံ၀တၳဳေလးက အလကၤာ သေဘာအရ 

 

ဂါမၼေဒါသမ်ား သင့္ေန မလား မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လုံး မွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ 

 

အသုံး၀င္ခဲ့တဲ့ ပုံ၀တၳဳေလးပဲ။

လူသားေတြ ရွိေနသေရြ႕ စြဲမက္စရာ အာ႐ုံသစ္ ေတြကေတာ့ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ေပၚေနမွာပဲ။ အဲဒီ 

 

အာ႐ုံသစ္ ေတြနဲ႕အတူ လူေတြရဲ႕ အလိုဆႏၵ သစ္ေတြကလည္း ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ေပၚေနမွာပဲ။

ဘာပဲေျပာေျပာအာ႐ုံသစ္နဲ႕ အလုိ ဆႏၵသစ္ ၾကားမွာ ေျဖဆည္ရာ ႏွလုံးသြင္း တစ္ခုခု မရွိခဲ့ရင္ 

 

ကိုယ္တို႕ဟာ အလို ဆႏၵသစ္ရဲ႕ သားေကာင္ေတြ အျဖစ္နဲ႕ပဲ ေလာက ဇာတ္ခုံေပၚမွာ တစ္သံသရာလုံး က, 

 

သြား ၾကရလိမ့္မယ္။ အဓိက ကေတာ့ အလို ဆႏၵသစ္ရဲ႕ သားေကာင္ေတြ မျဖစ္ဖို႕ဘဲ။

အာ႐ုံ သစ္ေတြနဲ႕ အလို ဆႏၵသစ္ ေတြရဲ႕ ၾကားထဲမွာ ေျဖဆည္ရာ ႏွလုံးသြင္း တစ္ခုအေနနဲ႕ တစ္ေထာင့္

 

 တစ္ေနရာက အက်ိဳးျပဳေနေတာ့မွာပါ။

ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္- အင္းမ)


ေပၚျပဳလာဂ်ာနယ္
၂၄-၉-၂၀၀၂။