အဓိက အေၾကာင္းတရားကုိရွာ

marketing ဘာသာရပ္မွာ value proposition ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရ တစ္ခုရွိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္အၾကိဳက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဘာသာျပန္ရရင္ေတာ့ '' အဓိကကုိ မိေအာင္ဖမ္း '' ဆုိတာကုိ အာေတြ႔မိပါတယ္..။

ေစ်း၀ယ္သူတစ္ေယာက္က.. ကုန္စုံဆုိင္တစ္ဆုိင္လာျပီး '' မီးသီးတစ္လုံးေလာက္ ေရာင္းစမ္းပါ '' လုိ႔ လာေမးတယ္..။ ဆုိင္ရွင္က မီးသီးကုန္ေနလုိ႔ '' မီးသီး ကုန္ေနတယ္ '' လုိ႔ ေျဖရင္.. ေစ်း၀ယ္သူရဲ ႔ အဓိကလုိအပ္ခ်က္ကုိ မိေအာင္မဖမ္းႏုိင္ဘူးလုိ႔ ေျပာႏုိင္တယ္။

မီးသီးလာ၀ယ္သူရဲ ႔ အဓိကလုိအပ္ခ်က္ဟာ.. မီးသီးမဟုတ္ဘဲ '' အလင္းေရာင္ '' သာျဖစ္တယ္..။ မီးသီးကုိ သူလုိခ်င္ေနတာက အဲဒီမီးသီးက ေပးစြမ္းမယ့္ အလင္းေရာင္ကုိ ရခ်င္လုိ႔ပဲ..။

ဒါေၾကာင့္ မီးသီးကုန္ေနသည္႔တုိင္.. အလင္းေရာင္ကုိ ေပးစြမ္းႏုိင္တဲ့ တျခားပစၥည္း အစားထုိးေရာင္းႏုိင္ေအာင္ ဆုိင္ရွင္အေနနဲ႔ ၾကိဳးပမ္းရမယ္လုိ႔ သီအုိရီကတုိက္တြန္းတယ္..။

အဲဒီအျမင္ရွိမွ .. မီးသီးကုန္ေနေသာ္ျငား- ဖေယာင္းတုိင္ေတာ့ရွိတယ္-မီးေခ်ာင္းေတာ့ရွိတယ္ ..စသျဖင့္ ၀ယ္သူလုိအပ္ခ်က္ကုိ တျခားနည္းလမ္းမ်ားနဲ႔ ျဖည္႔ဆည္းေရာင္းခ်ႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္..။

တကယ္ေတာ့ အဲဒီသေဘာတရားက ေနရာတကာ အသုံးခ်ႏုိင္ရင္ခ်ႏုိင္သေလာက္ သိပ္အသုံး၀င္တာ ေတြ႔ရတယ္..။

စက္ရုံတစ္ရုံက စက္လုိင္းထဲမွာ အေျခာက္ခံစက္တစ္လုံးရွိတယ္..။ ထြက္လာတဲ့ပစၥည္းေတြကုိ အေျခာက္ခံဖုိ႔အတြက္ အပူကုိ ဒီဇယ္မီးဖုိနဲ႔ ေပးတယ္။ အဲဒီ ဒီဇယ္မီးဖုိပ်က္ေတာ့.. စက္လုိင္းရပ္ရတယ္..။

စက္လုိင္း ဘာလုိ႔ရပ္- ဒီဇယ္မီးဖုိပ်က္လုိ႔ ရပ္..။ ဒါေၾကာင့္ စက္ျပန္လည္ခ်င္ရင္ အဲဒီ ဒီဇယ္မီးဖုိ ျပင္ရမယ္လုိ႔ အေျဖထြက္တယ္..။ တကယ္က.. စက္လည္ပတ္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနတာဟာ.. ဒီဇယ္မီးဖုိမဟုတ္ဘူး..။ အဓိက လုိအပ္ေနတာက.. အပူပဲ..။ ဒီဇယ္မီးဖုိျဖစ္ျဖစ္- ဂတ္စ္မီးဖုိျဖစ္ျဖစ္- တျခားဘာနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္.. လုိအပ္တဲ့အပူ ရရင္ စက္ျပန္လည္လုိ႔ ရျပီ..။

အဲဒီသေဘာတရားကုိ နားလည္ရင္.. ဒီဇယ္မီးဖုိျပင္တာလဲျပင္- တျခားစြမ္းအင္တစ္ခုခုနဲ႔ အပူလုိအပ္ခ်က္ကုိ အစားထုိးႏုိင္ရင္ စက္ျပန္လည္လုိ႔ ရျပီဆုိတာ ျမင္တတ္လာမယ္..။

ဆပ္ျပာခဲ စက္ရုံတစ္ရုံမွာ.. ဘူးခြံပဲပါျပီး အထဲက ဆပ္ျပာခဲမပါတဲ့ ျပႆနာတက္ေတာ့ တခ်ိဳ ႔စက္ရုံေတြက .. တကယ့္ေခတ္မီစက္ကိရိယာေတြ တီထြင္ျပီး အခြံကုိေဖာက္ထြင္းၾကည္႔ရွဳ- အထဲက အခဲမပါရင္ ဖယ္ထုတ္တယ္..။ ဂ်ပန္စက္ရုံမ်ားကေတာ့.. ေနာက္ဆုံးပိတ္ packing မထုတ္ခင္မွာ.. အခဲမပါတဲ့ အခြံလြင့္ရုံမွ်.. ပန္ကာေလးတစ္လုံး ဆင္ထားလုိက္သတဲ့..။ အခဲမပါတဲ့ အခြံက ေပါ့ေတာ့.. သူ႔ဖာသာ လြင့္စင္ဖယ္ထုတ္ျပီးသား ျဖစ္သြားတယ္..။

အဲဒါကုိ soap-box theory ရယ္လုိ႔ ကမ ၻာမွာ ထင္ရွားတယ္..။ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္က ေပၚေပါက္လာတဲ့ သီအုိရီလုိ႔ သိရတယ္။

ဒါမ်ား လူတုိင္းအလြယ္ကေလး ေတြးတတ္-ေခၚတတ္တယ္လုိ႔ မထင္နဲ႔..။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ.. အဓိကအထိ ျမင္ေလ့မရွိဘဲ- အေပၚယံေၾကာ ေမ်ာသြားတတ္ၾကတာ မ်ားတယ္..။

မီးနီရင္ရပ္-မီးစိမ္းရင္ေမာင္း-မီး၀ါရင္ သတိထား.. ဆုိတဲ့မီးပြိဳင့္ရဲ ႔ အဓိကလုိအပ္ခ်က္ဟာ.. '' ယာဥ္အႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေရးန႔ဲ ယာဥ္ေၾကာမပိတ္ဆုိ႔ေရး '' လုိ႔ ျမင္ႏုိင္ရမယ္..။ အဲဒီအျမင္ရွိမွ.. '' မီးပြိဳင့္ပ်က္ျပီး ေတာက္ေလွ်ာက္နီေနရင္.. ရပ္စရာမလုိဘူး '' လုိ႔ သိျမင္မယ္..။ '' မီးစိမ္းေနသည္႔တုိင္.. တဖက္ယာဥ္ေၾကာကမရွင္းမလင္း အႏၱရာယ္ရွိေနရင္ မေမာင္းသင့္ဘူး '' လုိ႔ အေျဖထြက္မယ္။

ျမန္မာစာ-ျမန္မာစကား အသက္တမွ် တန္ဖုိးထားတဲ့ ျမန္မာစာပါေမာကၡၾကီး.. သူ႔မိန္းမျပန္ေပးဆဲြခံရတယ္..။ ျပန္ေပးသမားမ်ားက စာ ေကာင္းေကာင္းမတတ္ေတာ့..ျပန္ေပးေရြးစာကုိ အခုလုိ ေရးပုိ႔လာတယ္..။

'' ခဘ်ား မိန္းမ အသပ္ မေသျခင္ယင္ ပုိက္စံတသိန္းနဲ႔လာေယြး.. မေယြးသပ္ပမယ္ ''

စာဖတ္ျပီး.. သတ္ပုံေတြဒင္းၾကမ္းျပည္႔မွားလုိ႔ဆုိျပီး သူ႔မိန္းမကုိ မေရြးဘဲ ေနမလား..။ စကားလုံးေတြရဲ ႔ အဓိကတာ၀န္က သတင္းစကားကုိ ေဆာင္က်ဥ္းလာဖုိ႔ဆုိတာ သေဘာေပါက္ထားရမယ္..။ သတ္ပုံမမွန္သည္႔တုိင္.. ဆုိလုိရင္းကုိ သယ္ေဆာင္လာႏုိင္ တယ္ဆုိရင္ အဲဒီစကားလုံးမ်ား တာ၀န္ေက်တယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္တယ္..။

တရုတ္စာ သမုိင္းမွာ ခက္ေအာင္ေရးမွ အရာ၀င္တဲ့ ေခတ္တေခတ္ရွိခဲ့ဖူးသတဲ့..။ အဲဒီေခတ္မွာ တရုတ္စာေပဟာ.. ေတာ္ရုံလူ လုိက္မမီႏုိင္ေလာက္ေအာင္အထိ ခဲယဥ္းသြားခဲ့တယ္..။ ဂ်ပန္ေတြကေတာ့.. သူတုိ႔ေရွးစာ ခက္ေနတာကုိ လြယ္ေအာင္ ျပဳျပင္ခဲ့ၾကတယ္။

အာကာသ ထဲမွာ ေျမဆဲြအား မရွိေတာ့.. အေမရိကန္အာကာသယာဥ္မႈးေတြ ေဘာ့ပင္နဲ႔ စာေရးရင္ မင္မထြက္ေတာ့ အခက္ၾကဳံ ၾကရတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေရးေနက် ေဘာ့ပင္ေတြက.. ေအာက္စုိက္ေရးရင္ မင္က ေျမဆဲြအားနဲ႔ သူ႔အလုိလုိက်တယ္..။ ေျမဆဲြအား ဆန္႔က်င္ျပီး ေထာင္ေရးရင္ မင္က မထြက္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား..။

အေမရိကန္ေတြ အဲဒါနဲ႔ အာကာသထဲမွာ.. စာေရးလုိ႔ရတဲ့ ေဘာ့ပင္သက္သက္ထြင္ရတယ္..။ ေနာက္ဆုံး.. ေျမဆဲြအားမဲ့ အာကာသထဲမွာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြ ေရးျခစ္ႏုိင္တဲ့ ေဘာ့ပင္ထြင္ႏုိင္သြားေရာ ဆုိပါေတာ့..။

အဲဒီတည္ထြင္မႈကုိ ၾကဳံၾကိဳက္လုိ႔ အေမရိကန္အာကာသယာဥ္မႈးက.. ဆုိဗီယက္အာကာသယာဥ္မႈးကုိ ၾကြားေမးေမးတယ္..။ '' ငါတုိ႔က အာကာသထဲမွာ စာေရးလုိ႔ရတဲ့ ေဘာ့ပင္ထြင္ႏုိင္လုိက္ျပီ.. မင္းတုိ႔ေရာ.. အာကာသထဲမွာ စာဘယ္လုိေရးသလဲ '' တဲ့..။

ဆုိဗီယက္အာကာသယာဥ္မႈးက တစ္ခြန္းပဲ ျပန္ေျပာတယ္..။ '' ငါတုိ႔က ခဲတံနဲ႔ ေရးေနတာ ၾကာေပါ့ '' တဲ့..။

ဟုတ္-မဟုတ္ ေသခ်ာမေျပာႏုိင္ေပမယ့္.. တခါတေလမွာ.. ေဘာ့ပင္နဲ႔စာေရးေနက်မုိ႔ အဲဒီေဘာင္ထဲကမထြက္ႏုိင္ဘဲ ဘယ္ေနရာမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ေဘာ့ပင္နဲ႔ပဲ စာေရးဖုိ႔ကုိ လုံးပမ္းရင္း.. ေမ်ာသြားတတ္ၾကတာကုိ သတိျပဳမိေစခ်င္လုိ႔ အဲဒါကုိ ဆဲြယူကုိးကားလုိက္တာပဲ။ (တီထြင္ႏုိင္မႈ ရွဳေထာင့္ကၾကည္႔ရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့)

ဆုိေတာ့..

ဒီစာဟာ.. ဘ၀ထဲေလွ်ာက္လွမ္းအံ့ဆဲဆဲ- လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ၀င္အံ့ဆဲဆဲ- လူငယ္လူရြယ္ေတြကုိ ရည္ရြယ္ျပီး ကုိယ့္အေတြ႔အၾကဳံ နဲ႔ယွဥ္- ၾကားဖူးနား၀နဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ ျပီး အဓိကကုိ ျမင္ေစခ်င္လုိ႔ ေရးတဲ့စာပါ..။

မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ား တုိးတက္ရစ္ေစခ်င္- ေတြးတတ္ေခၚတတ္ေစခ်င္ လြန္းတဲ့စိတ္ အရင္းတည္ပါတယ္..။

( ဒါေလးမ်ားလုိ႔ .. သိျမင္သေဘာေပါက္-အေတြးျမင့္မားသူမ်ား အတြက္ မဟုတ္ရပါေၾကာင္း )