ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း(၂၁)

 
 
 ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ဦးေနာင္ခ်ိဳ               

  

 ေရႊမိုး

ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္----

မိမိ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကို လုံးဝဂရုမထားသူ ႏိုင္ငံေရးသမားအစစ္ျဖစ္သည္။ 

စိတ္ရင္းေစတနာ အျဖဴစင္ဆုံးႏွင့္ အသန္႕ရွင္းဆုံး ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာတိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုၾကီး တစ္ရပ္လုံး၏ အက်ိဳးစီးပြားကို မိမိ၏ အက်ိဳးႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ်ထားသူ ျဖစ္သည္။

ယေန႕ အခ်ိဳ႕ေသာ ကြန္ျမဴနစ္ အမည္ခံမ်ားႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ဆိုရွယ္လစ္ အမည္ခံမ်ားလို ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနျခင္းထက္ တကယ့္ဆုိရွယ္လစ္ သေဘာတရားမ်ားကို နက္ရိႈင္း ပိုင္ႏိုင္စြာ သိျမင္နားလည္သူ အေျခအေနကုိ မွန္ကန္စြာ အသုံးခ်တတ္သူ ဆိုရွယ္လစ္အျမင္ကို ၾကည္လင္စြာထားရွိသူ တကယ့္ေခာတ္ေျပာင္း ေတာ္လွန္ေရးသေဘာကုိ နားလည္သူေခါင္းေဆာင္ၾကီးျဖစ္သည္။

          ကၽြန္ေတာ္သည္ ဦးေနာင္ခ်ိဳႏွင့္ ရင္းရင္း ႏွီးႏွီး သိၾကြမ္းခဲ့ရ လိမ့္မည္ ၊ ေဆြးေဆြး ေႏြးေႏြး ဆက္ဆံခဲ့ရ လိမ့္မည္ဟု ဘယ္တုန္းကမွ် မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေပ။ 

          သုိ႕ေသာ္  ထုိေန႕တြင္ ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႕ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေရာက္ခဲ့ရေပ၏။ ကန္ေတာ္ၾကီးကို ျဖတ္၍ တုိက္လာေသာ ေလႏုေအးသည္ ပတ္လမ္းရွိ ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏ အိမ္ျဖဴ ျပဴတင္းမွ ဝင္ေရာက္ကာ အျဖဴႏုေရာင္ စားပြဲခင္းစကို ေတာ့၍ ေတာ့၍ ေဆာ့ေနေပ၏။ 

စားပြဲေပၚရွိ ေကာ္ဖီပန္းကန္မ်ားလည္း ေအးစက္၍ ေနျပီျဖစ္ရာ  ကစီႏွစ္မ်ားပင္ တတ္ေနေပျပီ။ နံနက္  ၁၁ နာရီမွစ၍ စားပြဲေပၚသို႕ ေ၇ာက္လာေသာ ေကာ္ဖီပန္းကန္မ်ားကို ယခု ညေနေစာင္း  ၃  နာရီထိေအာင္ မေသာက္ရေသး။ ေသာက္၍လည္းေကာင္းေတာ့မည္ မဟုတ္။

          ``အဲဒါပဲကြ---- အလုပ္ကို နည္းမွန္ေအာင္ လုပ္ၾကဘုိ႕ပဲလုိတယ္။ ကမၻာ့ အေျခအေနက ေကာင္းေနျပီ။ ဒီတခါေတာ့ တို႕ရဲ႕(Revolution)ဟာ ေအာင္ရမွာ အမွန္ဘဲ။ ကဲ-----ေကာ္ဖီေသာက္ၾကဦးကြာ----`

          ေလးနာရီလုံးလုံး မရပ္မနားပဲ ၾကီးစြာေသာ အာရုံစူးစုိက္ျခင္းျဖင့္  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ ရဲေဘာ္တစ္စုအား  ကမၻာ့ႏိုင္ငံေ၇းႏွင့္ ဗမာ့ႏုိင္ငံေရးမ်ားကို ရွင္းလင္းေျပာဆုိေနေသာ ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ သူ႕ေရွ႕မွ ေကာ္ဖီပန္းကန္ကို ေကာက္ယူ၍ ေသာက္လုိက္ေပသည္ ။ ထိုအခါက်မွပင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း ေကာ္ဖီပန္းကန္ မ်ား ကို အသီးသီးကိုင္ယူမိၾကေပေတာ့သည္။

          ထုိေန႕ကိုကား ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္။

          အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္  ဦးေနာင္ခ်ိဳအေပၚဝယ္ အထင္လြဲ အျမင္မွား ျဖစ္လာခဲ့သမွ်သည္  ထုိေန႕တြင္ ေပ်ာက္လြင့္ကုန္ေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ ဦးေနာင္ခ်ိဳႏွင့္ မေတြ႕ေသးမီက ဦးေနာင္ခ်ိဳႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ဦးထြန္းေဝတုိ႕ လူတစ္သုိက္ထံမွ ၾကားသိခဲ့ရသည္မွာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ခဲ့၏။ ဦးေနာင္ခ်ိဳအေၾကာင္း မေကာင္းတာမ်ား ကိုသာ ၾကားနာခဲ့ရ၏။ ဦးေနာင္ခ်ိဳအေပၚတြင္ အထင္လြဲ အျမင္လြဲျဖစ္ခဲ့၏။ 

          ယခုမူကား  ထုိအထင္အျမင္လြဲမႈမ်ားသည္  မရွိၾကေတာ့ၿပီ ။ ဦးေနာင္ခိ်ဳအေပၚဝယ္ ယုံၾကည္အားကိုးေသာ စိတ္တုိ႕သည္ တေထာင္းေထာင္း ျဖစ္ေပၚခဲ့ေပၿပီ။ ဦးေနာင္ခ်ိဳကို အားကိုးရာ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးဟူ၍ တထစ္ခ်ယူဆလိုက္ေပျပီ။

          ထုိ႕ေၾကာင့္ ထုုိေန႕ကို  မေမ့ႏုိင္ေတာ့----။

          မေမ့ႏိုင္ေသာ ထုိေန႕ကား အျခားမဟုတ္ ၊ ၁၉၄၄  ခု ေအာက္တုိဘာလ ၃  ရက္ေန႕ပင္ျဖစ္၏။ ေဒးဒရဲ ျမိဳ႕ရွိ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ  (ဗမာျပည္) ႒ာနခ်ဳပ္ရွိ ဆရာၾကီး ဦးထြန္းေဝထံမွ ျပန္ေရာက္ခါစ ရွိေသး၏။ ဦးထြန္းေဝႏွင့္ ဒုတိယ အၾကိမ္ေျမာက္ ေတြ႕ဆုံဘူးျခင္းလည္း ျဖစ္၏။ ဦးထြန္းေဝေရးခဲ့ေသာ ဆုိရွယ္လစ္ဝါဒက်မ္းကို ဖတ္ဖူးခဲ့သည့္အခ်ိန္မွ စ၍ မာ့စ္လီနင္ဝါဒ ၏ ေက်ာင္းေတာ္သားျဖစ္ခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဦးထြန္းေဝကို အေဝးမွ ၾကည္ညိဳ၍ ေနခဲ့၏။ ဘုရားရွိခိုးတုိင္းပင္ ဦးထြန္းေဝႏွင္တကြ ဆုိရွယ္လစ္ဝါဒ အေၾကာင္းကို ေရးသားဖူး ၾကေသာ သခင္ဘသိန္း ၊ သခင္သန္းထြန္း ၊ တက္ဘုန္းၾကီး ကိုသိန္းေဖ ၊ သခင္ဗိုလ္ ၊ အစရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ား အသက္ရာေက်ာ္ ရွည္ၾကပါေစမည့္အေၾကာင္း  အၾကိမ္ၾကိမ္ ထပ္ေလာင္း၍ ဆုေတာင္းခဲ့ေပ၏။ ဘီအိုင္ေအ ကာလကို လြန္၍ ဘီဒီေအ ေခတ္အတြင္းသို႕ဝင္လာေသာအခါ  ဆရာၾကီး ဦးထြန္းေဝ ဦးစီးေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ အဆက္အသြယ္ရခဲ့ေပ၏။ တပ္နီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္သိန္းတန္မွ တဆင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ဗမာျပည္) ၏ ဗဟုိလ္ေကာ္မတီဝင္ လူၾကီးျဖစ္သူ ကုိတင္ျမ (သခင္တင္ျမ) ႏွင့္ ေရွးဦးစြာ ေတြ႕ဆုံခဲ့ရ၏။ ထုိ႕ေနာက္ ကိုတင္ျမမွ တဆင့္ ဆရာၾကီး ဦးထြန္းေဝထံ လူကိုယ္တုိင္ ေရာက္ခဲ့ေပေတာ့၏။ 

          ဦးထြန္းေဝကို ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း ရင္ဖိုခဲ့၏။ ဦးထြန္းေဝ၏ ေဖာ္ေရြမႈႏွင့္ သေဘာတရားစာေပမ်ားကို အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ ကိုးကား၍ ေျပာဆုိႏိုင္မႈ တို႕ကို ေတြ႕ေသာအခါ ကၽြန္ုပ္ကိုယ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဦးထြန္းေဝ အတြက္ဟု ရည္စူးကာ လႈထားလုိက္ေတာ့၏။ ဦးထြန္းေဝ၏ ေျပာစကားကုိ တစ္လုံးမက်န္ နားေထာင္မိ၏။ တရားမင္၍ ပုဂၢိဳလ္ကိုခင္ေလရာ  ထုိမွတဖန္ သူ႕တရားသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဦးေဏွာက္ဝယ္ နက္နဲစြာပင္ ဝင္လာေပေတာ့၏။

          ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း ဦးထြန္းေဝက ``သခင္ေအာင္ဆန္းဟာ  စစ္ဝါဒ သမားၾကီး ၊ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္ၾကီး တစ္ေယာက္ပါ `` ဟု ဆိုေသာအခါ  ကၽြန္ေတာ္သည္ မစဥ္းစားေတာ့ဘဲမ်က္စိ မွိတ္၍ လက္ခံလိုက္ေလေတာ့၏။ 

          ၁၉၄၄ - ခု ေအာက္တုိဘာလ ၃ ရက္ေန႕သုိ႕ ေရာက္ေသာအခါမွသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဦးထြန္းေဝ၏ ၾသဇာေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္  လူးလြန္႕စ ျပဳခဲ့ရေပသည္။ 

          ``ကုိယ္လူတုိ႕   ဦးေနာင္ခ်ိဳနဲ႕  မနက္ျဖန္ခါ သြားေတြ႕ၾကရမယ္  ၊ ေမ့မေနၾကနဲ႕ဦး --``

          ရဲေဘာ္ကိုတင္ျမက  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လူတစ္စုအား လုိက္လံ၍ အေၾကာင္းၾကားထား၏။ ဦးေနာင္ခိ်ဳအေပၚဝယ္ အထင္မၾကီးလွေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိုတင္ျမ၏ 

စကားေၾကာင့္ ေၾကာင္၍ ေနမိ၏။ ဘာကိစၥေၾကာင့္  ဦးေနာင္ခ်ိဳႏွင့္ သြားေတြ႕ၾကရဦးမွာပါလိမ့္ ။

          ရဲေဘာ္ ဗိုလ္သိန္းတန္ကမူ  ``ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေတာ့ အထင္မေသးနဲ႕ဗ်ာ--  သူလည္းပဲ  ဆုိရွယ္လစ္ဇင္ သမားပါပဲ သူ႕ေစတနာက တုိင္းျပည္အတြက္ပါပဲ  ဒါေတာ့ သံသယ ျဖစ္စရာ မရွိပါဘူး`` ဟု မွ်တေသာ အျမင္ျဖင့္ ေျပာဆုိပါသည္။ 

          သုိ႕ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္သည္ ဆရာၾကီး ဦးထြန္းေဝဟု အမည္တြင္ခဲ့ေသာ`` ဆရာၾကီး``

သခင္စိုးႏွင့္  ကိုစံညြန္႕ (ကြယ္လြန္သူ) တုိ႕၏ တစ္ဖက္နားသြင္းစကားမ်ားေၾကာင့္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ၾကီး၏ ေသနာပတိျဖစ္ေသာ သခင္ေအာင္ဆန္းေခၚ ဦးေနာင္ခ်ိဳအေပၚဝယ္  အထင္မၾကီး ႏိုင္ေအာင္

ျဖစ္ေနေပေသး၏။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ``ဂ်ပန္နဲ႕ ေပါင္းခဲ့တာဟာ မွားခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား`` ဟု ေျပာခဲ့ေပ၏။

          ယခုေတာ့  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ဦးေနာင္ခ်ိဳႏွင့္ေတြ႕ ၍ ၾသဝါဒေပးျခင္းကို ခံရေပဦးေတာ့မည္ ။ စိတ္ထဲတြင္ကား လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ မရွိလွေသး  ။ 

ဦးထြန္းေဝ  ဦးစီးေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္  ရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ဗိုလ္သိန္းတန္ ၊ ဗိုလ္စိုးေမာင္ (ယခု ကိုခ်စ္ေကာင္း) ၊ ဗိုလ္လွေမာင္ (ေတာခို ကြယ္လြန္သူ) ၊ ကိုထြန္း ၊ ကိုစိုးတင့္ ၊ ကိုစိန္လႈိင္ ၊ ကိုစံညြန္႕ ကိုတင္ျမႏွင့္ ေမာင္စန္းေငြ ( ေခၚ ) ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ လုပ္ငန္းမ်ားကို ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ထဲတြင္ လုပ္ေဆာင္ၾကေတာ့မည္ျဖစ္ရာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ နားလည္မႈ ရျပီးကာစျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၊ သခင္ျမ ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ၊ ဦးဗေဆြ ၊ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းတို႕၏ ျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပုံပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္စီစဥ္ၾကရမည္ျဖစ္၏။ စစ္တပ္ထဲတြင္ ႏိုင္ငံေရးသင္တန္း ေပးၾကရမည့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူစုအား ဦးေနာင္ခ်ိဳေခၚ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း) ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေတြ႕ဆုံေပးရန္  ကိုတင္ျမက စီစဥ္ေပ၏။ 

          လွ်ိဳ႕ဝွက္ေရးကာလ၏ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က  ဦးေနာင္ခ်ိဳဟူ၍ ၎ ၊ သခင္စိုးကုိ ဦးထြန္းေဝ (သို႕မဟုတ္) ကိုဦး ဟူ၍၎ ၊ သခင္သန္းထြန္းကို ကိုဘေမာင္ဟူ၍၎ ေခၚၾကေပ၏။ 

          ဦးေနာင္ခ်ိဳ (ေခၚ) ငမိုး (ေခၚ) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကို ပထမဦးဆုံးျမင္ခဲ့ဘူးသည္မွာ မဂၤလာဒုံ ဒုတိယ ပတ္ ဗိုလ္သင္တန္းကို တတ္ေရာက္ရန္ ပ်ဥ္းမနားစခန္းရွိ တပ္ရင္း ၃ မွ ေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။

          ေပၚလြင္ခန္႕ညားေသာ စစ္ဝတ္စုံျဖင့္ ပထမဆုံးအၾကိမ္ ျမင္ေတြ႕ရေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို မ်က္စိထဲတြင္ ျမင္ေယာင္ေနမိေသး၏။ ထုိစဥ္က ``ပညာရွာ ပမာသူဖုန္းစား`` ဆုိတဲ့စကားလုိ မင္းတုိ႕သင္ရ မယ္ ၊ ပညာကို ေကာင္းေကာင္းတတ္ကၽြမ္းေအာင္ သင္ၾက ၊ ဒါဘဲ ငါေျပာခ်င္တယ္`` ဟု တိုေတာင္းစြာ ေျပာၾကားခဲ့ေသာအခါ သူ႕စကားမ်ား၏ အတိမ္အနက္ကို ဝုိးတိုးဝါးတားသာလွ်င္ ခန္႕မွန္းႏိုင္ခဲ့ေပ၏။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ေတာ့ျဖင့္ မထင္ျမင္ႏိုင္ခဲ့။ ထင္ျမင္ႏိုင္စြမ္းလည္း မရွိခဲ့။ ေမွာင္အတိက်၍ ေနေသးေသာ ကာလၾကီးပင္ျဖစ္၏။    

    

          မဂၤလာဒုံမွ ဆင္းခဲ့၍ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပုံ ပါတီနွစ္ရပ္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ အဆက္ရျပီး ေသာအခါမွသာ မဟာမိတ္ႏွင့္ေပါင္း၍ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကို  ေတာ္လွန္ရဦးမွာပါတကား ဟူေသာ အသိဥာဏ္ အလင္းေရာင္ကို ရရွိခဲ့ေပ၏။ ယခု ထုိအလင္းေရာင္ကို ပို၍လင္းေျပာင္ေစမည့္ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး ဦးေနာင္ခ်ိဳကို ေတြ႕ရျပန္ေတာ့မည္ျဖစ္ေပသည္။ စိတ္ထဲတြင္ လႈိက္လွဲမႈ မရွိေသးဟု ဆုိခဲ့ေသာ္လည္း မေဝခြဲ တတ္ေသာ လႈပ္ရွားမႈေလးေတြကိုေတာ့ ခံရေပေသးသည္။

          ၁၉၄၄ ခု  ေအာက္တိုဘာ  ၃ ရက္ေန႕ နံနက္ ၁၀ နာရီေလာက္တြင္ ဗိုလ္သိန္းတန္ အစရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူစုသည္ ႏွစ္ေယာက္စီခြဲ၍ ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏ အိမ္ဝင္းအတြင္းသို႕ ဝင္ေရာက္ၾက၏။ ဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္ သူလွ်ိဳတို႕ မရိပ္မိဘို႕က အေရးၾကီးေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။ 

          အိမ္ေအာက္ထပ္မွ အိမ္ေပၚသို႕တတ္သြားၾကရ၏။ ေလွကားထိပ္ရွိ ဧည့္ခန္းတြင္ ေဒၚခင္ၾကည္က ေန၇ာထုိင္ခင္းေပးျပီး အိမ္ခန္းထဲရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ဦးေနာင္ခ်ိဳအား သြားေရာက္၍ ေျပာ၏။ ခ်ည္ၾကမ္းလုံခ်ည္ အျဖဴကြက္ႏွင့္ စြတ္က်ယ္လက္တုိကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ အခနး္ဝတြင္ ေပၚလာကာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အား တစ္ခ်က္မွ်ၾကည့္ျပီး ျပဴတင္းေပါက္အနီးတြင္ထုိင္၏။ 

          ``မင္းတုိ႕ ဘယ္ေတာ့သြားၾကမွာလဲ``

          ဦးေနာင္ခ်ိဳက ကိုတင္ျမႏွင့္ ဗိုလ္သိန္းတန္ဘက္သို႕လွည့္၍ ေမးလုိက္၏။ 

          ``တစ္ရက္  ႏွစ္ရက္ အတြင္း ထြက္ျဖစ္ၾကမွာဘဲ --အဲဒါ ဦးေနာင္ခ်ိဳ မွာခ်င္တာ မွာဘို႕ပဲ---``

          ကိုတင္ျမက ျပန္၍ေျဖ၏။ ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အား တစ္ေယာက္စီၾကည့္လိုက္ေသးသည္ ၊ ေဒါခင္ၾကည္၏ ညီမႏွင့္တူသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ ေကာ္ဖီပန္းကန္မ်ားကို တည္ခင္းေနသည္။ 

          ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္  ဘာမွ မေျပာေသးဘဲ သူ၏ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႕ ဝင္သြား၏ ။ ခဏၾကာမွ ထြက္လာေလသည္။ ဖိုင္တြဲတစ္ခုမွ လက္ႏွိပ္စက္ျဖင့္ ရိုက္ထားေသာ စာမူတစ္ခုကုိ ဆြဲထုတ္ကာ ----

          ``ေဟာဒီမွာ  ညီညြတ္ေရး တပ္ဦးနဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ ကိုယ္ေရးထားတာ ရွိေသးတယ္ ။ ျပီးရင္ ကိုထြန္းေဝဆီ ပို႕ေပးအုံးမယ္`` ဟုေျပာဆုိ၏။  စာမူကို အဂၤလိပ္လို ေရးထားရာ အေရးၾကီးေသာ စာပုိဒ္မ်ား ကုိ အနည္းငယ္ ေကာက္ႏႈတ္၍ ဖတ္ျပေပ၏။

          ``မင္းတုိ႕ သင္တန္းတတ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ၾကသလဲ -- ``

          ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အား အကဲခတ္ေသာမ်က္လုံးျဖင့္ ၾကည့္၍ ေမးေလသည္။ 

          ``တစ္လ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာခဲ့ပါတယ္``

          ``ခု  ဘယ္လုိ အစီစဥ္ ရွိထားၾကသလဲ``

          ကိုတင္ျမက -----

          ``တိုင္းအလိုက္ခြဲျပီး တပ္ေတြနဲ႕ ေနျပီး နယ္ေတြမွာ စည္းရုံးဘို႕ဘဲ ၊ သင္တန္းေတြလည္း ေပးဘုိ႔ဘဲ`` ဟုရွင္းျပေပသည္။

          ``ဒါေပမယ့္ ဒီလုိလုပ္ရုံနဲ႕ မျပီးေသးဘူးကြ --``

          ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ ဘယ္လက္ကို ကုလားထုိင္လက္ရမ္းေပၚတြင္ တင္ကာ ညာလက္တံကို သူ၏ညာဘက္ ဒူးေပၚတြင္ေထာက္၍ သူ၏ စကားကုိ နိဒါန္းပ်ိဳးပါေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သည္ သူ႕ပါးစပ္မွ ထြက္ေပၚလာမည့္ စကားမ်ားကို နားစြင့္၍ ေနၾကေပ၏။ သူသည္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ ဟန္႕လိုက္ျပီးလွ်င္ ----

          ``မင္းတို႕  သင္တန္းေပးထားတဲ့ ေကဒါ(တပ္သား) ေတြကို ရြာတုိင္းကိုလႊတ္ျပီး Anti – Fascist  

ေကာ္မတီေတြ ဖြဲ႕စီးခိုင္းရမယ္။ ဂ်ပန္ဆန္႕က်င္ေရး အင္အားစု မွန္သမွ်ကို  ေနရာတုိင္းမွာ  စည္းရုံးရမယ္။ ဒါမွလည္း ဒို႕လုပ္ငန္းရဲ႕အေျခခံဟာ က်ယ္ပ်ံ႕မယ္။ ဒီမွတေရာ့ဖ္  ေရးတဲ့ The Working Class Against Fascism  စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ ညီညြတ္ေရးတပ္ဦး ဖြဲ႕စည္းပုံ နည္းလမ္းေတြဟာ အေတာ္ဘဲေကာင္းတာကြ အဲဒါေတြ ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာၾကဦး။ မင္းတို႕ခ်ည္းဘဲ ေရွ႕ေရာက္လြန္းရင္ လူထုနဲ႕ ကင္းကြာ သြားႏိုင္တယ္။ လီနင္ေျပာသလို  ေရွ႕လည္းမေရာက္လြန္း ေနာက္လည္းမက်ေစဘဲ ခ်ီတတ္ႏိုင္ရမယ္ မဟုတ္လား။ ဒါလဲ သေဘာတရားျမင္မွဘဲ လုပ္ႏိုင္ၾကမယ္။ စတာလင္ေျပာသလို အကန္းလညး္မျဖစ္ေစရဘူး။ အျမဳံလည္း မျဖစ္ေစ ရဘူး။  ဒါကိုနားလည္ျပီး  alert ႏိုးႏိုးၾကားၾကားျဖစ္ေနဘုိ႕လိုတယ္--``

 

          ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနာင္ခ်ိဳ၏ စကားလုံးမ်ားဝယ္ညိတြယ္မိၾကေလျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ကား အံ့အားသင့္ျခင္းႏွင့္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းတို႕သည္ ေရာယွက္၍ ေနေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ကို ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏ စကားမ်ားက ညိဴ႕သြားေလျပီ။ ကြန္ျမဴနစ္ေပါက္စ ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ စာအုပ္ၾကီး ထဲတြင္ပါေသာ ကြန္ျမဴနစ္ေဝါဟာရ အသုံးအႏႈံးမ်ားတြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္၍ ေနတုန္းအခါ ျဖစ္ေပရာ ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏ လီနင္ ၊ စတာလင္ ၊ ဒီမီထေရာ့ဖ္ တုိ႕အား ကိုးကား၍ ေျပာဆုိေနေသာစကားမ်ားကို ၾကားနာရသည္တြင္ ဖရဏာပီတိ ဂြမ္းဆီထိ ဘိအလား အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္မိပါေတာ့၏။ ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ သိပၸံနည္းက်ေသာ ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒ အျမင္ကို ဦးထြန္းေဝေလာက္ေျပာႏိုင္မည္ဟု မထင္စားခဲ့။ ယခုေတာ့မူ ဦးေနာင္ခ်ိဳအား စိတ္ဝင္စားလာရေပျပီ။ ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို လႈပ္ကာ ရပ္ကာ စိတ္အားထက္သန္စြာ ေျပာျပေနေလသည္။

          ``အမွန္ကေတာ့ ဘာသာတရားဆုိတာ  မရွိလို႕မျဖစ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႕  ခုလို မင္းတို႕ ေဆြးေႏြးေလ့လာခဲ့ၾကတာ ေကာင္းတာပဲ --။ ေအး  ေလွနံဓါးထစ္ မယူဘို႕ အေရးၾကီးတယ္။ Marx တို႕ Engels တို႕က ေျပာတာလည္း ရွင္းသားပဲ ။ Our Theory is not a dogma , but a guide to action ဒီေနရာမွာ ဒီစကားရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို သေဘာေပါက္ဘုိ႕လိုတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ Phenomena ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာ ျပီး အေျခအေနနဲ႕ ကိုက္ညီေအာင္ လုပ္တတ္ဖို႕လိုတယ္။ ပညာဆုိတာ ဒါဘဲကြ``

          ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏ စကားလုံးတိုင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဦးေဏွာက္ထဲသို႕ ဝင္၍ဝင္ေနေတာ့သည္။ တစ္သက္ တြင္ မေမ့ႏိုင္ေတာ့မည့္ စကားလုံးမ်ားပင္ ျဖစ္ပါေပသည္။

          သူသည္ မေမာႏုိင္မပန္းႏိုင္ ဆက္တုိက္ေျပာေနေပ၏။ ေခာတ္ၾကီးမ်ား အေတာမသတ္ ဆက္တုိက္ ေျပာင္းလဲခဲ့ပုံ စီးပြားေရးစနစ္မ်ား မတည္ျမဲၾကပုံ ၊ အရင္းရွင္ေခာတ္ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပုံ ၊ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားစုႏွင့္ ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရး မ်ားအဆင္မေျပ ၾကသျဖင့္ စီးပြားပ်က္ကပ္မ်ား စစ္ပြဲၾကီးမ်ားျဖစ္ပြားခဲ့ၾကရပုံ ၊ ဖက္ဆစ္ ဝါဒ ေပၚေပါက္လာပုံ ၊ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီး၏ အသြင္အျပင္မ်ားေျပာင္းလဲလာပုံ ၊ ကမၻာ့ ျပည္သူ႕စစ္ပြဲၾကီးအသြင္ ေဆာင္လာပုံ ၊ စစ္ျပီးသြားလွ်င္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေ၇းအလားအလာ ပြင့္လန္းလာမည့္ပုံ အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးကို အေျခခိုင္ေအာင္ မည္သို႕လုပ္ရပုံ ၊ အဓိက လုပ္ငန္း၏ အခ်ိန္အခါကို ေရြးခ်ယ္ တတ္ဖို႕ လုိပုံ။

          နံရံမွ နာရီသည္ သုံးခ်က္ထုုိးသြားေလျပီ ။ သို႕ေသာ္ ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏ ျပင္းျပေသာ စိတ္ဇြဲရွိန္သည္ ေပ်ာ့မလာေသး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း နားမေညာင္းေသး။ တစ္ခန္းလုံးတြင္ ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏ စိတ္တန္ခိုးပါ ေသာအသံသည္ ဝဲပ်ံ၍ ေနေပသည္။

          ``အေရး ၾကီးတာက ဒါဘဲ-- ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ လူထုအင္အားနဲ႕ လႈပ္ရွားျပီး အေျခခံကေနျပီး ေျပာင္းလဲေနတာကို ေျပာတာဘဲ။ ဒါလဲဘဲ Emotional စိတ္လိုက္မာန္ပါ ျဖစ္လို႕မရဘူး ၊ Transformation of Quantity into Quality အေရအတြက္ သေဘာ ေျပာင္းလဲရာက အရည္အခ်င္းသေဘာကိုေျပာင္းလဲ ရတာဘဲ။ ဒါကို နားလည္ျပီး စည္းရုံးတတ္ဘို႕လိုတယ္။ ဒုိ႕ရဲ႕  Anti Japanese Front ကိုလည္း ဒီသေဘာနဲ႕ယွဥ္ျပီး လုပ္သြားရမွာဘဲ အဲဒါဘဲကြ ၊ အလုပ္ကို နည္းမွန္ေအာင္ လုပ္ၾကဘို႕ပဲလုိတယ္။ ကမၻာ့အေျခအေနက ေကာင္းေနျပီ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဒို႕ရဲ႕ Revolution ဟာ ေအာင္ရမွာ အမွန္ဘဲ။ ကဲ--ေကာ္ဖီေသာက္ၾကဦး ကြာ--``

          ထုိအခါက်မွပင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေအးစက္၍ ကစီႏွစ္တတ္ေနေသာ ေကာ္ဖီပန္းကန္ မ်ားကို ေသာက္ၾက ေတာ့သည္။ ေလတိုင္ေနသျဖင့္ ေကာ္ဖီပန္းကန္မ်ားတြင္ ယင္ေကာင္မ်ား ခုိနားျခင္းမရွိ၍ သာ ေတာ္ပါေပေသး၏။

          ကိုတင္ျမက

          ``တပ္ထဲမွာ  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လုပ္လုိ႕ ရေအာင္ ဆိုင္ရာတပ္မႈးေတြနဲ႕ Understanding ရဘုိ႕ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႕စီစဥ္ ေပးမွဘဲထင္တယ္ ``ဟုေျပာရာ  ဦးေနာင္ခ်ိဳက ကၽြန္ေတာ္တို႕အား ၾကည့္ျပီး--

          ``ဒါေတာ့  ဒို႕စီစဥ္ေပးပါ့မယ္---- မင္းတုိ႕ရဲ႕  Initiativ ကိုလည္း သုံးၾကရမွာဘဲ ``ဟု အားေပးေလ၏။ 

          ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သည္  ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏  ၾသဝါဒမ်ားကို နာခံၾကျပီးေနာက္ လုပ္ငန္း၏ လက္ေတြ႕ကိစၥမ်ားကို အနည္းငယ္ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္  ဘုက်တတ္သည္။ စိတ္တိုတတ္သည္ဆိုေသာ ၾကိဳတင္ၾကားနာ ထားျခင္းမ်ားမွာ မွားသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ်င္သည္။ ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ရဲေဘာ္မ်ားအား စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းလင္း၍ ညႊန္ၾကားေနခဲ့ေပ၏။

          ဦးေနာင္ခ်ိဳအိမ္မွ  စမ္းေခ်ာင္းရွိ တပ္တြင္းသို႕ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဦးေနာင္ခ်ိဳအေပၚတြင္ အထင္အျမင္လြဲမွားခဲ့ျခင္းမ်ားသည္ လြင့္စဥ္၍ ေပ်ာက္ကြယ္သြားကုန္၏။ ဦးေနာင္ခ်ိဳႏွင့္ မေတြ႕ေသးမီက ဦးေနာင္ခ်ိဳကို စစ္ဝါဒီၾကီးဟု နားလည္ခဲ့၏။ ယခုမူ ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ တကယ့္ဆုိရွယ္လစ္ ဒီမိုကေရစီသမားၾကီးဟု ယုံၾကည္မိေပျပီ။ ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏ စကားမ်ားကို မၾကားရေသးမီက သူ႕အား သိပၸံနည္းက် ေသာ ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒ၏ ရန္သူၾကီးဟူ၍ ထင္ခဲ့၏။ ယခုမူ ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ တကယ္မူမွန္ေသာ ေတာ္လွန္ေရး ဆုိရွယ္လစ္ဝါဒသမားၾကီး ျဖစ္သည္ဟု ၾကည္ညိဳမိေလျပီ။

          ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ဦးေနာင္ခ်ိဳႏွင့္  ပတ္သတ္ေသာ ဆရာၾကီး ဦးထြန္းေဝ၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား အေပၚဝယ္ သံသယမ်ားရွိစျပဳလာေပေတာ့သည္။

          ဦးေနာင္ခ်ိဳႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျပီးသည့္ေနာက္ ႏွစ္ရက္အၾကာတြင္ ဦးေနာင္ခ်ိဳထံသို႕ ဗိုလ္မႈးရန္ေအာင္ (ရဲေဘာ္ သုံးက်ိပ္ဝင္) ႏွင့္ အတူသြားရျပန္၏။ သူ႕ထံမွစာတစ္ေစာင္ ယူရန္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဗိုလ္မႈးရန္ေအာင္ (ယခု ေတာခို ကြန္ျမဴနစ္) သည္ အေနာက္တုိင္းစစ္႒ာနခ်ဳပ္၏ နယ္ပယ္မ်ားတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ႏွင့္ ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရး ညီညြတ္ေရးတပ္ဦးတုိ႕၏ စည္းရုံးေ၇းႏွင့္ဆုိင္ေသာ တာဝန္မ်ား ကို အတူတူ တုိင္ပင္၍ ေဆာင္ရြက္သြားပါရန္ ပါတီက တာဝန္လႊဲအပ္ခဲ့ေပ၏။ ႒ာနခ်ဳပ္၏ အေနာက္တုိင္း စစ္လက္ေအာက္ခံ တပ္အသီးသီးတြင္ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရား သင္တန္းမ်ား ကိုေပးကာ စညး္ရုံးေရး ေကဒါ (တပ္သား) မ်ားကို ဖြဲ႕စည္းရမည္ျဖစ္၏။ ထုိေကဒါမ်ားကို  ေတာလက္ေက်းရြာမ်ားသို႕ ေစလႊတ္ကာ ဂ်ပန္ဆန္႕က်င္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေစရန္ျဖစ္၏။

          ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္  ကၽြန္ေတာ္၏ လုပ္ငန္းတြင္ အခက္အခဲမေတြ႕ေစရန္ ( ယခု သင္တန္းေပးရန္ တာဝန္အရ ေစလႊတ္ထားသူသည္ ငါ၏ ရဲေဘာ္ျဖစ္၍ ဆိုင္ရာ တပ္မ်ားမွ ကူညီၾကရမည္။ ေအာင္ဆန္း ) ဟူေသာ စာတိုကေလးတစ္ေစာင္ကို ကၽြန္ေတာ့္အားေရးေပးလိုက္သည္။ 

          အေနာက္တိုင္း စစ္႒ာနခ်ဳပ္သို႕  မသြားေ၇ာက္ရေသးမီ  ကၽြန္ေတာ့္ ကိုစစ္ဝန္ၾကီးရုံးရွိ  ဦးစီးဗိုလ္္ခ်ဳပ္ ျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း (ယခု ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒ၾကီး) က ေခၚယူသျဖင့္ သတင္းသြားပို႕ရာ  ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ကၽြန္ေတာ့္အား အလုပ္လုပ္ရာတြင္  ဂ်ပန္မရိပ္မိေအာင္ ပိပိရိရိ ရွိရန္  သတိေပးပါ၏။ ထုိ႕ေနာက္ ကိုစံညြန္႕က သြားေတြ႕လုိက္ပါ ဆုိသျဖင့္  ဗိုလ္လက်ၤာထံသို႕လည္း သတင္းပို႕ရပါေသး၏။ ဗိုလ္လက်ၤာသည္  အသက္  ၁၈ -ႏွစ္ မျပည့္ေသးေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ ငယ္ရြယ္လြန္းပုံကို ၾကည့္ကာ ``ငယ္လွခ်ည္လား   ျဖစ္မွျဖစ္ပါ့မလား`` ဟု ကိုစံညြန္႕ကို ေျပာေလ၏။ ထုိအခါတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ထမ္းေဆာင္ရမည့္ တာဝန္အတြက္ မိမိကိုယ္မိမိ စိတ္အားငယ္သလုိ ျဖစ္ရပါေသး၏။ သို႕ေသာ္လည္း ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏ စာရြက္ကို အားကိုးကာ ကၽြန္ေတာ့ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ အားေပးရေတာ့သည္။

          အေနာက္တိုင္းစစ္႒ာနခ်ဳပ္သို႕ ေရာက္ေသာအခါ ဗိုလ္မႈးရန္ေအာင္ႏွင့္ ဗိုလ္မႈးေအာင္ (ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ဝင္) ဗိုလ္မႈးစိန္မွန္ (ကြယ္လြန္သူ) ဗိုလ္မႈးစိန္ဝင္း ၊ ဗိုလ္မႈးစန္းယု (ယခု ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဝင္)မ်ား စေသာ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားကို အခက္ခဲမ်ားစြာ မေတြ႕လွဘဲ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ 

          ထုိအခ်ိန္မွစ၍  ၁၉၄၅ -ခု  မတ္လ ၁၅ ရက္ထိေအာင္ အေနာက္တုိင္းစစ္႒ာနခ်ဳပ္တည္ရွိရာ (ျပလုိ႕ရြာစခန္း)မွသည္ ဆရာၾကီး ဦးထြန္းေဝေခၚ သခင္စုိး၏ ေဒးဒရဲ႒ာနခ်ဳပ္စခနု္းသို႕ ၎ ၊ ဦးထြန္းေဝ စခန္းမွ သည္ ဦးေနာင္ခ်ိဳေခၚ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအိမ္ စခန္းသို႕၎ ရံဖန္ရံခါ  ဦးဘေမာင္ေခၚ သခင္သန္းထြန္းထံသို႕၎ ကၽြန္ေတာ္သည္ တာဝန္အမ်ိဳးမ်ိဳးအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖုံဖုံ လွည့္လည္၍ က်က္စားခဲ့ရေပ၏။ ထုိသုိ႕ လွည္လည္၍ က်က္စားေနခဲ့ရစဥ္အတြင္း ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္စန္းေငြေခၚ ေမာင္ခ်စ္လႈိင္ဆုိသူ ႏိုင္ငံေရးသမား ကြန္ျမဴနစ္ေပါက္စနကေလးသည္ ဦးထြန္းေဝ ၊ ဦးေနာင္ခ်ိဳ ၊ ဦးဘေမာင္ အစရွိသည့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားႏွင့္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ရင္းႏွီးခြင့္ရခဲ့ေပသည္။

          တနည္းအားျဖင့္ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္သုိ႕ ဝင္လာခဲ့ကတည္းက ေအာက္သက္ မေက်ခဲ့ ။ သို႕ေသာ္ အထက္သက္ကား အလြန္ပင္ေက်ခဲ့ရပါ၏။ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ဆုိသူမ်ားကို နီးကပ္စြာ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။ (ယခုေတာ္လွန္ေရးေခတ္တြင္ အာဏာရခဲ့ေသာ ဖ-ဆ-ပ-လ ၊ ပ-ထ-ဆ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း ေလ့လာဘူးပါ၏)

          အျခားေသာေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ တန္ဘိုးကုိ ထိခို္က္၇ာ မေ၇ာက္ေစရေအာင္ ေရးသားေဖာ္ျပရမည္ဆို လွ်င္-----------

          ဗိုလ္္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သို႕မဟုတ္ ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ မိမိ၏ ကိုယ္ေ၇းကိုယ္တာကို လုံးဝဂရုမထားသူ ႏုိင္ငံေရးသမားအစစ္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိခ်င္၏။

          ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ စိတ္ရင္းေစတနာ အျဖဴစင္ဆုံးႏွင့္ အသန္႕ရွင္းဆုံး ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိခ်င္၏။

          ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ ျမန္မာတုိင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုၾကီးတစ္ရပ္လုံး၏ အက်ိဳးစီးပြားကုိ မိမိ၏ အက်ိဳးႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ်ထားသူ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုခ်င္၏။ 

          ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ ယေန႕အခ်ိဳ႕ေသာ ကြန္ျမဴနစ္ အမည္ခံမ်ားႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ဆုိရွယ္လစ္ အမည္ခံမ်ားလုိ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနျခင္းထက္ တကယ့္ဆုိရွယ္လစ္ သေဘာတရားမ်ားကို နက္ရႈိင္း ပိုင္ႏိုင္စြာ သိျမင္နားလည္သူ အေျခအေနကုိ မွန္ကန္စြာ အသုံးခ်တတ္သူ ဆုိရွယ္လစ္အျမင္ကို ၾကည္လင္စြာ ထားရွိသူ တကယ့္ေခာတ္ေျပာင္း ေတာ္လွန္ေရးသေဘာကုိ နားလည္သူ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ျဖစ္သည္ဟု ဆုိခ်င္၏။ (ယခု အဖို႕ဆုိလွ်င္  ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္းသည္ ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏ မျပီးဆုံးေသးေသာ ေတာ္လွန္ေရး ၾကီးကို မတိမ္းမေစာင္းရေအာင္ ထိမ္းေၾကာင္းလွ်က္ရွိျပီ)

          ဦးေနာင္ခ်ိဳႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ကၽြန္ေတာ္မေမ့ႏိုင္ေသာ စကားတစ္ခြန္းႏွင့္ ေဟာကိန္းတစ္ခုကို ေဖာ္ျပလုိေလေသး၏။

          ၁၉၄၅ -ခု ဧျပီလ ကုန္ကာနီးတြင္  သရက္ခရိုင္ မင္းတုန္း ၊ ကာမနယ္ ၊ သရက္ေခ်ာင္း ရြာကေလးတြင္ စခန္းခ်ေနခိုင္ ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရားမ်ားကို  ေဆြးေႏြးၾကစဥ္္  ဦးေနာင္ခိ်ဳက ရုတ္တရက္ ညာလက္ကို ေျမွာက္ကာ -----

          ``ေဟ့   -- ေမာစီတုန္းတုိ႕လဲ  ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒကုိ  တရုတ္ဇာတ္သြင္းတာဘဲ ဒို႕လည္း ဗမာဇာတ္သြင္းထားတဲ့ ဆုိရွယ္လစ္ကို  လုပ္ၾကရမွာဘဲ `` ဟု ခပ္က်ယ္က်ယ္ ေအာ္ေျပာလုိက္သည္ကုိ ဗိုလ္မႈးဗလ (ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ဝင္) ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕  နားဝယ္ၾကားေရာင္ေနမိေပသည္။

          လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးမ်ားျပီးစီးျပီးေနာက္  ကၽြန္ေတာ္သည္ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ကိစၥႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဦးေနာင္ခ်ိဳအိမ္သုိ႕ ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ ေရာက္ရေပသည္။ ထုိအတြင္း ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ဒုတိယ ကြန္ကရက္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက မလိမ့္တပတ္လုပ္၍  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္း အပါအဝင္ ျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပုံပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ဦးေနာင္ခ်ိဳတုိ႕ကို  ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္မ်ား အျဖစ္မွ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ၾက၏။ ထုိအခ်က္ေၾကာင့္ ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္  ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ားအေပၚဝယ္ အေတာ္ပင္ စိတ္နာခဲ့၏။ 

          ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏  ကြန္ကရက္က်င္းပျပီး  ရက္သတၱပတ္ တစ္ပတ္ ခန္႕ၾကာလတ္ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ပဲခူးမွ  ရန္ကုန္သို႕ ျပန္ေရာက္၏။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ သေဘာထားႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ဦးေနာင္ခ်ိဳထံ သြားေတြ႕ေသာအခါ  ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ ပါတီအေပၚ စိတ္နာစကား ေျပာဆုိပါ၏။ သူသည္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး၏ ေရွ႕စခန္းမ်ားကို ရွင္းျပျပီးေနာက္  ရုတ္တရက္  စားပြဲကို ထုလိုက္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အံ့အားသင့္သြား၏။ 

          ``ဒီလူေတြ   ငါ့ကုိ   ပါတီက  ထုတ္တာမွားတယ္ -- ငါလည္း  မာ့စ္ ဝါဒသမား ပါဘဲကြ ေဟ့-- ၾကည့္ပါကြာ    ငါလည္း  မာ့စ္ အဖြဲ႕တစ္ခု ဖြဲ႕ျပပါဦးမယ္ ၊ အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးကိုသာ အဓိက အသြင္ထားျပီး လုပ္ရင္ ရပါတယ္ကြာ--တစ္ေန႕က်ရင္  တစ္ျပည္လုံး ငါ့ေနာက္လုိက္ရမယ္ --- အဲဒီေတာ့မွ  ဒီငနဲေတြ  သူတုိ႕မွားေၾကာင္း  ဝန္ခံမွာဘဲ--`` 

          ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္  စာနာေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ ေျပာခဲ့ေပ၏။ ယေန႕တုိင္ ျမင္ေယာက္ေနေပ၏။

          ယခုမူကား  အမ်ားျပည္သူတုိ႕  သိၾကသည့္အတိုင္းပင္  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးေနာင္ခ်ိဳ  (ဝါ) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနာက္သို႕ ျမန္မာျပည္ေထာင္စုၾကီး တစ္ခုလုံး လုိက္ပါခဲ့ၾကျပီ မဟုတ္ပါလား။

          သို႕ေသာ္  ဦးေနာင္ခ်ိဳ၏  မူမွန္ေသာ မာ့စ္ ဝါဒ အသင္းကိုကား  မျမင္ရႏိုင္ေတာ့။

          ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႕ အစိုးရအဖြဲ႕  ဖြဲ႕ေသာအခါ  ကၽြန္ေတာ္သည္ ဇာတိခ်က္ေၾကြ  ရပ္႒ာနသို႕ ျပန္ခဲ့ေလသည္။

          ၁၉၄၇  ခု  ဇူလိုင္လ  ၁၉  ရက္ေန႕ညတြင္  ကၽြန္ေတာ္သည္ အဆုိေက်ာ္ ေမရွင္၏  နန္းေကသီ သီခ်င္းကို ေလခၽြန္၍ေနစဥ္  ကၽြန္ေတာ့အမ ျဖစ္သူသည္ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္၍  ေရာက္လာ၏။

          ``ဟဲ့----နင္ၾကားပလား----``

          ``ဘာလဲ   မမ ----``

          ``ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေသျပီ   တဲ့---``

          ``ဘာ----``

          ကၽြန္ေတာ္၏ေရွ႕တြင္  ျမန္မာျပည္ၾကီးသည္  သြက္သြက္ခါ၍ ျပိဳက်သြားျပီဟု  ထင္လိုက္ပါေတာ့၏။

          ကၽြန္ေတာ္၏  ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္  ေတာင္ၾကီးႏွင့္တူေသာ   ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ႏွင့္အတူ  မရွိေတာ့ေလျပီ  ဟူေသာ အသိတရား၏   ထုိးဆြခ်က္ကို  ေတြးမိတိုင္း  မခ်ိေအာင္ပင္ ခံစားေနရေပျပီ။

          ေက်းဇူးရွင္ၾကီး  ဦးေနာင္ခ်ိဳသည္ ေကာင္းရာသုဂတိသုိ႕  လားပါေစသတည္း ။။။။

 ကိုစိုးႏိုင္ ×----၂၈-၃-၁၂