လမ္းထိပ္တြင္ရွိေသာ ဆိုင္ငယ္ကေလးမ်ား ဒီေန႕အားလုံး ဖ်က္ထားတာကိုေတြ႕ရသည္။ ဒါဆို လူၾကီးတစ္ေယာက္ေယာက္ လာမည္ဟူသည္ကို ကေလးကအစ သိေနသည္။ မနက္ေစာေစာ အဝါေရာင္ ဝတ္ထားေသာ စည္ပင္သာယာ ဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕ လမ္းေပၚရွိ အမႈိက္မ်ားကုိ အေရးေပၚသန္႕ရွင္းေရး လုပ္ေနတာလည္း မျမင္ဘူး ေတာ့ထူးဆန္းေနသည္။ လမ္းမၾကီးေဘး ေရအိုင္ထဲက စိမ္းစုိေနေသာ ကန္ဇြန္းခင္းမွာ သခၤါရ၏ သေဘာအရ ဖ်က္ဆီးထားတာကိုလည္း ႏွေျမာတသစိတ္ျဖင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။
``ေၾသာ္ --------- အာဏာတြင္ ယစ္မူးေပ်ာ္ေနေသာ အရာရွိမ်ားႏွင့္ ေဖာ္လန္ဖားတတ္သည့္ တပည့္မ်ား လိုက္လဲလုိက္ေပစြ``
ဒီလိုစိတ္ဓါတ္ျဖင့္ ျမန္မာျပည္ကို ဘယ္လိုတိုးတတ္ေအာင္ ဆက္လုပ္ၾကမည္နည္း။ ျပည္သူအေပၚထားေသာ အၾကင္နာတရားကား ေခါင္းပါးလြန္းလွေပသည္။ လမ္းေဘးဆုိင္ကေလးမ်ားမွာ လူၾကီးလမ္းေၾကာင္းလာမွာကို အင္မတန္ ေၾကာက္ၾကသည္။ ပုံမွန္ ဆုိင္ထြက္ေနရလွ်င္ေတာင္ အေၾကြးႏွင့္ အတုိးတုိ႕၏ သံသရာဝယ္ နစ္ခ်ည္ ျမဳတ္ခ်ည္ျဖင့္ ေပါေလာေပၚတဲ့ဘဝ ေတာင္ မရွိရတဲ့ၾကား လူၾကီးမင္းမ်ား၏ ေက်းဇူးတရားေၾကာင့္ စုန္းစုန္းျမဳတ္ရမည့္ အျဖစ္။
အရင္က ကၽြန္ေတာ္သည္ ``ၾကက္တူေရြးကေတာ္ေတာ္ မယ္ေဘာ္က ကဲကဲ``ပါကြာ ဟု ဝန္ၾကီးမ်ားထက္ ဖားခ်င္ေသာ ေအာက္လက္ငယ္သား အာဏာရွင္ရူးမ်ားကို ပုိျပီး အျမင္ကတ္မိသည္။ တစ္ေန႕ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနေသာ စက္ရုံသို႕ ဝန္ၾကီးတစ္ဦးလာမည္ ဟု ကၽြန္ေတာ့ဆီ ဖုန္းဝင္လာသည္။ ``ဘာေတြ လုပ္ေပးထားရမလဲ`` ဟု ကၽြန္ေတာ္က ဝတၱရားအရ ေမးရသည္။ ``ဘာမွ မလိုပါဘူး ဧည့္ခံမယ့္အခန္းေလးေတာ့ ျပင္ေပးထားပါ`` ဟုေျပာသည္။ ``ေကာင္းပါျပီ`` ဟု ကၽြန္္ေတာ္က ကတိေပးလုိက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အလုပ္ႏွင့္ မဆိုင္ေသာဝန္ၾကီး သည္ သူဖိတ္ၾကားထားေသာ ႏိုင္ငံျခားမွ ဧည့္သည္မ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စက္ရုံသို႕ လိုက္ျပမည္ ျဖစ္၍ ၾကိဳတင္ စက္ရုံကို လာၾကည့္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း အထူးတလည္ အလုပ္ပ်က္ခံျပီး ခရီးဦးၾကိဳလုပ္စရာမလုိ ဟုပဲ ခံယူထားသည္။ လမ္းေၾကာင္းကားေတြျဖင့္ ဝန္ၾကီးေရာက္လာသည္။ စက္ရုံမွ ၾကိဳမည့္သူ တစ္ေယာက္မွမရွိ။ စက္ရုံက အလုပ္သမားေတြကလည္း တစ္ေယာက္မွ စိတ္မဝင္စား ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ေနသည္။ မၾကာခဏ လာတတ္၍လည္း မထူးဆန္း။ ထိုေန႕က အိတ္စ္ပို႕ အေရးၾကီးေနသျဖင့္ ကြန္တိန္နာကားမ်ား အိတ္စ္ပုိ႕ ပုံးမ်ား စက္ရုံေရွ႕တြင္ ပြေနသည္။
ဂိတ္က ဧည့္သည္ကားေတြဝင္လာျပီျဖစ္ေၾကာ
ကိုစုိးႏို္င္(၁၆-၃-၁၂)
No comments:
Post a Comment