ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ဆုံးျဖတ္ေသာ ရဲေဘာ္၏ တန္ဘိုး
ေမာင္ယဥ္ခန္႕
တစ္ၾကိမ္က ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား
အၾကည္ညိဳေလ်ာ့သြားခဲ့ဖူးပါသည္။ အၾကည္ညိဳပ်က္ျခင္း ႏွင့္ အၾကည္ညိဳေလ်ာ့ျခင္းမွာ မတူညီပါ။
အၾကည္ညိဳေလ်ာ့ျခင္းမွာ ခါတုိင္းေလာက္ မၾကည္ညိဳေတာ့ေသာ္လည္း ၾကည္ညိဳမႈကား ရွိေသးသည္။ အၾကည္ညိဳ ပ်က္သည္ ဆုိသည္မွာ
လုံးဝ ၾကည္ညိဳ၍ မရေတာ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
၁၉၄၂ ခုႏွစ္မွ စ၍ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားအနက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို လူငယ္မ်ားက အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီး အစစ္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။
ႏိုင္ငံေရးတြင္သာမက စစ္ေရးတြင္ပါ ေခါင္းေဆာင္ႏွိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မွာ အဂၤလိပ္ ကၽြန္တစ္ေခာတ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ဦးတည္းသာ ရွိသည္ဟု
ပို၍ ၾကည္ညိဳေလးစားခဲ့သည္။
၁၉၃၅
ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းက ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ မလြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ား လြတ္လပ္ေ၇းကိုၾကိဳး ပမး္ရာ၌ အဂၤလိပ္ကို မုန္းေသာေၾကာင့္ ဂ်ာမဏီကို ၾကည္ညိဳအားကိုးခဲ့ၾကသည္။
ထိုအခါက ဟစ္တလာ၏ ဝါဒ ကို ဖက္ဆစ္ဝါဒ ၊ အာဏာရွင္ ဝါဒ ဟု ေဝဖန္ျခင္းထက္ အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရးကို လုပ္ေပးႏိုင္ေသာ အာဇာနည္ဟု
ဝါဒေရးထက္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရသာ ကယ္တင္ႏိုင္လွ်င္
လူစြမ္းေကာင္းဟု နားလည္ခဲ့ၾကသည္။
အေနာက္တြင္ ဂ်ာမဏီကုိ အားက် ၾကည္ညိဳၾကသလုိ အေရွ႕ဘက္တြင္ အဂၤလိပ္စေသာ ဥေရာပ သားမ်ားမွာ စီးပြားေရး ၊ စစ္ေရး ၊ ႏိုင္ငံေရး အာဏာျမင့္တတ္ေထာင္လႊားေနေသာ ဂ်ပန္၏ တုိးတတ္မႈမွာ
နဂါးနက္ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ၾကီးေၾ
နဂါးနက္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးသည္ ကိုယ္က်ိဳးမဖက္
သလို ၊ စည္းစိမ္မခံသလို ၊ သတၱိေကာင္းသလုိ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုလည္း ကိုယ္က်ိဳးမဖက္သူ အမ်ိဳးအတြက္ အသက္ေပးရဲသူ အျဖစ္
ၾကည္ညိဳခဲရာမွ စစ္ဝန္ၾကီးအျဖစ္ ခန္႕ခန္႕ညားညား
သြားလာေနျခင္း ၊ ကန္ေတာ္ၾကီးေစာင္းရွိ သူ႕အိမ္တြင္ အေစာင့္မ်ား ခ်ထားျခင္းတုိ႕ေၾကာင့္
ဒို႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္လဲ အရင္လုိမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ စည္းစိမ္ရစ္သြားျပီဟု အၾကည္ညိဳေလ်ာ့ သြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ထံသို႕ ညီအကုိတမွ် ခ်စ္ခင္၍ အခ်ိန္ရလွ်င္
ဝင္ထြက္ေနေသာ ရုိးရုိးရဲေဘာ္ကေလး ဘလႈိုင္သည္ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး စာရြက္စာတမ္းမ်ားကုိ
ယူ၍ ကၽြန္ေတာ္ေနေသာ ဗဟန္းရွိ တဲကေလး သို႕ေပါက္လာသည္။
``ဟ-- မင္းတုိ႕က တစ္ခါ ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္အုံးမယ္လား----``
ဟု
အတူေန ဦးၾကီးက ေမးရာ ``မေတာ္လွန္လွ်င္
အဂၤလိပ္ ကၽြန္ဘဝထက္ ဂ်ပန္႕ကၽြန္ဘဝက
ပိုဆုိးသြားမွာေပါ့ ဦးၾကီး ၊ အဂၤလိပ္က စီးပြားေရးမွာ ေရနံ၊ သစ္ေတာေလာက္ ခ်ဳပ္ကိုင္တာ ဂ်ပန္က ငပိေရာ မရမ္းသီးဆားစိမ္ပါ လက္ဝါးၾကီးုအုပ္ေနျပီ ``ဟု ေျပာပါသည္။
``ေအးေလကြာ---- မင္းတို႕ေခာတ္ကိုး ၊ ဂ်ပန္ကုိ ေခၚလာေတာ့လည္း မင္းတို႕ပဲ ၊ ခုတစ္ခါ ဂ်ပန္ ကိုေမာင္းခ်င္ေတာ့ အဂၤလိပ္ကုိ မဟာမိတ္တဲ့ ၊ ငါျဖင့္ မ်က္စိမ်ား လည္သြားပါျပီကြယ္--``
ဟု ဦးၾကီးသည္ ေခါင္းကုိ ကုတ္၍ ထြက္သြားပါသည္။
``ကဲ
အကုိ ဒီလိုေနလုိ႕ေတာ့ မျဖစ္ဘူး ။ ခင္ဗ်ား တစ္ေနရာရာက ပါမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ``ဟု ဘလိႈင္က ေျပာရာ---
``မင္းတုိ႕လဲ မင္းတုိ႕အထက္က အရာရွိၾကီးေတြ ၊ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ ေကာင္းစားဘုိ႕ ၊ ဓါးစာခံလုိ႕ကုိ
မျပီးေသးဘူးလားကြာ ၊ ငါ့ကို ဆြဲထည့္မေနပါနဲ႕ ``
``အကို
ဘယ္သူေတြအေပၚ ဘယ္လုိျမင္သလဲ ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာ တုိင္းျပည္အတြက္သာ စေတးခံ မွာပါ ၊ အထက္တန္းစားေတြ ေကာင္းစားဘုိ႕ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး--``
``ဟ--
အဓိပတိၾကီးဆုိ အခမ္းအနားထြက္ရင္ ထြက္စည္ ၊
ဝင္စည္ နဲ႕ စေျမာင္ကတိတ္ေစ-- ေအာ္ျပီး ေရွးတုန္းက
ဘုရင္မငး္ျမတ္ၾကြခ်ီေတာ္မူလာျပီ
ဘလႈိင္သည္ အားရပါးရ
ရယ္ပါေလေတာ့သည္။ ျပီးမွ---
``အကို
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ ဘယ္ႏွခါ ေရာက္ဖူးသလဲ--``
``တစ္ခါမွလည္း မေရာက္ဖူးဘူး
၊ သြားလည္း မသြားခ်င္ဘူး ၊ အေဆာင္အေယာက္
အခမ္းအနား ေတြထဲ ဝင္လုိ႕လဲ ရမွာ မဟုတ္ဘူး --``
``အကိုက မေရာက္ဖူးဘူးလဲဆုိရဲ႕ ၊ အေဆာင္အေယာင္ အခမ္းအနားေတြထဲ မဝင္ခ်င္ဘူး လဲ ေျပာရဲ႕ ၊ ဘာအေဆာင္အေယာင္ ရွိလုိ႕လဲ``
``မျမင္ဘူးလားကြ သူ႕အိမ္ေရွ႕မွာ ရဲေဘာ္ေတြ
ေသနတ္ထမ္းျပီး ေန႕ည မျပတ္ေစာင့္ေနတာ
၊ အိမ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဟိတ္ဟန္မ်ားမယ္မွန္းမွ မသိတာ``
``ေၾသာ္ -- အကိုကလဲ ႏိုင္ငံရဲ႕တာဝန္ကုိ ဒါေလာက္ၾကီးၾကီးထမ္းေနရတဲ့ စစ္ဝန္ၾကီး ရဲ႕ လုံျခဳံေရး ေတာ့ တပ္က လုပ္ေပးရမွာေပါ့ ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ဘာမွ မလုိခ်င္ဘူး။ ဝင္ခ်င္တဲ့လူဝင္
၊ ထြက္ခ်င္တဲ့လူ ထြက္ ၊ သူကလည္း ဒီလုိပဲ လြတ္လပ္တာ ၾကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ေသေရး ရွင္ေရးဟာ တုိင္းျပည္ရဲ႕
ကံၾကမၼာမို႕ ဒါကို ထိမ္းသိမ္းေနရတာပါ``
``ဒါျဖင့္ အထဲမွာ
အေဆာင္အေယာင္ ရွိမရိွကိုေရာ မင္းက ဘယ္ႏွခါမ်ားေရာက္ဖူးလုိ႕ သိတာလဲ``
``ကၽြန္ေတာ္လား---- ဝင္ခ်င္တဲ့အခါ ဝင္ႏိုင္တယ္ ၊ ညဥ္႕အိပ္ခ်င္လည္း အိပ္ႏိုင္တယ္ ၊ စားခ်င္တာ ရွိရင္ ဝင္စားႏိုင္တယ္
``
``ဒါကေတာ့ မင္းတုိ႕ ရဲေဘာ္ကေလးအခ်င္းခ်င္း သိေနၾကေတာ့ ဝင္ရ ထြက္ရမွာေပါ့ ၊ အထက္က စစ္ဝန္ၾကီးကေတာ့
မင္းဘာလုပ္ေနတယ္ ၊ သိမွာမဟုတ္ပါဘူး``
``အကိုကလဲ ၾကာေလ ခက္ေလ ျဖစ္ေနပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကို သေဘာတရားေရးနဲ႕ ႏိုင္ငံခ်စ္လုိ႕ စစ္ထဲဝင္လာတဲ့ ဓါတ္သိရဲေဘာ္ဆုိရင္ သူနဲ႕ တတန္းတည္းပဲ သေဘာထားတယ္ ၊ စစ္ဘက္တာဝန္အရသာ
တာဝန္ၾကီးသူကုိ တာဝန္ငယ္သူက ေလးစား ရတာကိုး ၊ သေဘာတရားေရး အရေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္မဟုတ္တဲ့အခါ
ရဲေဘာ္နဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ကြန္မရိတ္ေတြ ခ်င္းပဲလုိ႕ အျမဲတန္းေနရာေပးတယ္``
``ဒါျဖင့္ မင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ကိုေတာ့ ခဏခဏေရာက္မွာေပါ့ ၊
တုိင္းသူျပည္သားေတြ မဝတ္ရလို႕ အစုတ္စုတ္ အျပတ္ျပတ္ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႕လုိ အိမ္မ်ိဳးမွာေတာ့ အလိုခ်င္အဆုံး
အဝတ္ေတြ ေပါမွာေပါ့ကြာ``
``ခက္ျပီ----- အကိုဟာ လူတစ္ေယာက္ကုိ
နီးနီးကပ္ကပ္ မေလ့လာပဲနဲ႕ အရမ္းအထင္လြဲ
ေနျပီ ၊ ဒီလူဟာ တုိင္းျပည္နဲ႕ လူမ်ိဳးအေရးကို ေန႕ေရာ ညေရာ အိပ္တဲ့အခ်ိန္ကလြဲရင္ ဒါဘဲစဥ္းစားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူနဲ႕ ခဏခဏ ေဆြးေႏြးဖူးတယ္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕တုိင္း စြတ္က်ယ္ ႏွစ္ထည္ကုိ တစ္လွည့္စီ ဝတ္ေနတာဗ်``
``ေဟ--- တကယ္လားကြ``
``မယုံ မရွိပါနဲ႕ အကို -- တကယ္ပါ ၊ ဟန္မေဆာင္တတ္ဘူး၊ ျပတ္သားတယ္ ၊ သူ႕ကိုယ္ေ၇းထက္ တိုငး္ျပည္အေရးကို
ဦးစားေပးတဲ ပုဂၢိဳလ္မို႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ရဲေဘာ္ေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္က
ဒီလမ္းက သြားဆုိရင္ ေသမယ့္ လမ္းေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မျငင္းဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုိ
ကၽြန္ေတာ္ မေန႕ကေတာင္ ေဆြးေႏြးခဲ့ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ တပ္မေတာ္မွာ ရဲေဘာ္ေတြကို
အထက္အရာရွိက ပါးခ်ည္းခ်ျပီးေနတာ ဒီလိုပဲ သြားေတာ့မလား ဆုိေတာ့--``
``ငါ
ကိုယ္တုိင္လည္း ဒါကို မၾကိဳက္ဘူး။ အေျခအေနအရ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ ဒါကို လုံးဝ ေျပာင္းျပစ္လုိက္ရမယ္။
အရာရွိေတြကလည္း ဒီလိုပဲ သေဘာရၾကတယ္``လို႕ ေျပာပါတယ္။
``ရဲေဘာ္ေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘယ္ေလာက္မ်ား တန္ဖိုးထား ျပီး ဆက္ဆံသလဲကြာ။ မင္းကိုယ္ေတြ႕ ေျပာစမ္းပါ``
``တစ္ခါက သူ႕ေဆြမ်ိဳးမကင္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကို အိမ္ေစာင့္ ရဲေဘာ္ကေလးတစ္ေယာက္က စာေပးသတဲ့ ။ ဒီေတာ့ စိတ္ဆုိးျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္သြားတုိင္တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာလုပ္မလဲလုိ႕
၊ ေနာက္ေတာ့ ``ရဲေဘာ္က စာေပးတယ္ဆုိတာ ဂုဏ္ယူစရာၾကီးဟ ၊ လူတစ္ေထာင္မွာ တစ္ေယာက္ တစ္ေသာင္းမွာ တစ္ေယာက္ တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္ျပီး အသက္စြန္႕တဲ့
ရဲေဘာ္အလုပ္လုပ္တယ္ ဒီလူေတြမွာ ေရွ႕ကို ဝမ္းသာဘုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း မထားႏိုင္ၾကဘူး။
ေသမင္းကုိ သစၥာႏွံရတဲ့ အလုပ္လုပ္တာ သူရဲေကာင္းကြဲ႕ ၊ သူရဲေကာင္းရဲ႕ အခ်စ္ ခံရတယ္ဆိုတာ
ဂုဏ္ယူစရာၾကီး``လို႕ ေျပာတယ္။ ``အကို႕ႏွမကို ရဲေဘာ္က စာေပးရင္ အကို ဒီလုိသေဘာထားႏိုင္မလား``
ရဲေဘာ္ ဘလႈိင္၏ စကားမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ႏွလုံးသားကုိ
ၾကည္ႏူးျခင္းျဖင့္ တုိးေဝွ႕ သြားေလရာ ေခတၱမွ်
ငိုင္ေနလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ စညး္စိမ္ရစ္ေနျပီဟု ထင္ခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကား ကိုယ္က်ိဳးမရွာ သည့္ တကယ့္မ်ိဳးခ်စ္ အာဇာနည္ပါလား ဟုေနာင္တ ရမိကာ ပို၍ၾကည္ညိဳလာျပီး
--
`` ကဲ
ဘလႈိုင္ ငါနားလည္ပါျပီကြာ-- ဗိုလ္ခ်ဳပ္က
ခ်မွတ္ေပးတာဆိုရင္ မင္းခုိင္းခ်င္တာ ငါ့ကို
တာဝန္ေပးပါေတာ့ `` ဟု ကၽြန္ေတာ္သည္ မိမိ၏အမွားကို
အလုပ္ျဖင့္အေၾကြးဆပ္လုိက္ရပါ
ေမာင္ယဥ္ခန္႕
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ
ကိုစုိးႏိုင္
No comments:
Post a Comment