ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားေသာ ကၽြန္ေတာ့ဘဝ၏ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပ ပုဂၢိဳလ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားေသာ ကၽြန္ေတာ့ဘဝ၏ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပ ပုဂၢိဳလ္  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ကၽြန္ေတာ္ ေလးစား၊ အားက် ၊ ဂုဏ္ယူ ၊တန္ဖိုးထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

Saturday, March 31, 2012

ရဲက်င့္ရဲၾကံ



ရဲက်င့္ ရဲၾကံ

          ၃၀-၃-၂၀၁၂ (ေသာၾကာေန႕)

          ထုိေန႕က တိုင္ရီစက္ရုံ ဆႏၵျပျခင္း မျပီးျပတ္ေသးပါ။ ရွစ္မိုင္ရွိ အလုပ္သမား ပဋိပကၡေျဖရွင္းေရး ဝါဏိဇၨ ၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို အလုပ္သမားတုိ႕က မေက်နပ္ေပ။ မူလထက္ပင္ ပိုနည္းသည္ဟု ေျပာသံၾကားရသည္။ အလုပ္ရွင္က ယခင္ေပးေသာ တရားမဝင္ ေခါင္းစဥ္မ်ားကို မေပးဟုဆုိသည္။ ဒီေတာ့ စက္ရုံေရွ႕ လမ္းေပၚတြင္ အလုပ္သမား ငါးရာေက်ာ္ခန္႕ စုေဝးေနၾကသည္။ 

          ယခု ဆႏၵျပျခင္းကုိ မီဒီယာက စိတ္မဝင္စားေတာ့သည္လား မေျပာတတ္။ အြန္လုိင္းမွာလည္း အေတြ႕ နည္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အရင္နဲ႕မတူပဲ  လုံထိမ္းကား အခ်ိဳ႕ကုိ မနီးမေဝးတြင္ေတြ႕ရျခင္း ။ ယခင္ထက္ ရဲဝန္ထမ္းမ်ား အမ်ားအျပား ျမင္ေနရျခင္းေၾကာင့္  အလုပ္သမားမ်ား အင္အားသုံး အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းခံရမည္ ကို ေတြးျပီးစိတ္ပူမိသည္။ 

          စက္ရုံေရွ႕ လမ္းေပၚတြင္ အလုပ္သမားထုက တစ္ဖက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္တြင္  ျမိဳ႕နယ္ရဲ ၊ ခရိုင္ရဲ တာဝန္က် ရဲဝန္ထမ္းမ်ားက တစ္ဖက္ ထိပ္တုိက္ေတြ႕ေနသည္။ အလုပ္သမားရုံးက တာဝန္ရွိသူေတြကိုလည္း မျမင္ရေသးပါ။ ရဲက ခဏထိမ္းထားပုံေပၚသည္။ ရဲက အလုပ္သမားထု ေရွ႕တြင္ စည္းသားကာ နယ္နမိတ္သတ္မွတ္သည္။ ယင္းစည္းကို မေက်ာ္ပဲ ၾကိဳက္သလုိေနပါ။ စည္းကိုေတာ့ မေက်ာ္ပါနဲ႕။ 

          ဒီလိုနဲ႕ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာလာသည္။ အလုပ္သမားေတြ ေဒါပြလာၾကသည္။ 

          ``ကၽြန္မတုိ႕ေသြးက ဗမာေသြးစစ္စစ္  ႏိုင္ငံျခားသားေသြး တစ္စက္မွမပါဘူး ``

          အလုပ္သမတစ္ေယာက္က ရဲအရာရွိတစ္ေယာက္ကို စကားျဖင့္ တိုက္သည္။ ရဲေတြကို တရုတ္သူေ႒း ဘက္ေတာ္သား ဟုသြယ္ဝိုက္ စြတ္စြဲ သည္ထင္သည္။ ေနာက္ ခဏၾကာေတာ့ ဘယ္လုိျဖစ္တယ္မသိ ရုံးရင္းဆန္ခပ္ ျဖစ္ကုန္သည္။ အလုပ္သမားေတြက ေရဗူးမ်ား  ခဲမ်ားျဖင့္ ပစ္ေပါက္ထားပုံေပၚသည္။ လမ္းဆုံတြင္ ေရဗူးေတြ ျပန္႕က်ဲေနသည္။ ရဲအရာရွိတစ္ခ်ိဳ႕ ထိကုန္သည္ဟုေျပာသည္။ ရဲကလည္း ရိုက္သည္ဟု ေျပာၾကသည္။ ရဲအရာရွိတစ္ဦးကေတာ့ မရိုက္ေၾကာင္းျငင္းသည္။ တကယ္ရိုက္လို႕ တစ္ခုခု ျဖစ္လွ်င္ ရွင္းရမွာက အေၾကာရွည္မည္မွန္း ရဲအရာရွိတုိ႕ သေဘာေပါက္ဟန္ရွိသည္။ ေျပးၾက ၊ ျပစ္ၾက ၊ တတ္နင္းၾက ၊ ေမ႕လဲၾက နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ကယက္ရိုက္သြားပုံေပၚသည္။

          ရဲတပ္ဖြဲက အလုပ္သမားထုႏွင့္ ေဝးရာသို႕ တပ္ဆုပ္သည္။  လမ္းဆုံမွ တားျမစ္နယ္ေျမအျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့္ ေတာ္ေတာ္တင္းေနပုံရသည္။ အမ်ားနဲ႕မို႕  သူတုိ႕ဂြင္မဟုတ္လို႕ ဟုတ္ လို႕မ်ားေတာ့လားကြာ  ဟင္းးး  အဲဂလို က်ိမ္းေနမွာ ေသခ်ာသည္။ ဒါေၾကာင့္ တားျမစ္နယ္ေျမအတြင္း ဝင္လာေသာ သက္ရွိအားလုံးကို စြတ္ေဟာက္ေနပါေတာ့သည္။

          ကံဆိုးသူေမာင္ရွင္ (သို႕) ေမာင္ရွည္ၾကီး

          ကုလားမႏိုင္  ရခုိင္ညဴိး လုိ႕ဘဲ ဆိုရမည္လား။  ၾကြက္မႏိုင္ ၾကည္မီးနဲ႕ရႈိ႕ လုိ႕ပဲ ေျပာရမလား ။ သေဘာတရားကေတာ့ အတူတူပင္။ အလုပ္သမားေတြ၏ ပစ္ေပါက္ျခင္းခံရေသာ ကိုကိုရဲ  တုိ႕သည္ ျမင္ျမင္သမွ် ေအာ္ေငါက္ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕စက္ရုံမွ ေမာင္ရွည္ၾကီးသည္ စက္ရုံသုံးရုံ မွ ထင္းဘြိဳင္လာ တြင္ ထင္းမျပတ္ေအာင္ တာဝန္ယူထားရသူျဖစ္သည္။ ထင္းကားက မလာေသး၍ ေမွ်ာ္ေနရသည္။ ထင္းပ်က္လုိ႕ ဒီဇယ္ျဖင့္ေမာင္းရလွ်င္ ကုန္က်စားရိတ္မ်ားတတ္မည္ျဖစ္၍   မန္ေနဂ်ာေရာ  သူေ႒းေရာက သင္းကို တုတ္ေလမည္။ ဒါေၾကာင့္ စီးေတာ္ယဥ္ ဆုိင္ကယ္ကေလးျဖင့္  ဟိုေျပးရ  ဒီေျပးရ  ဖုန္းဆက္ရ စသျဖင့္ ဆပ္ျပာသည္ လင္ေပ်ာက္သလို ပ်ာယာခပ္ ေျပးလႊားေနရသည္။

          ဒါေၾကာင့္လည္း  တားျမစ္နယ္ေျမ ဂိတ္ကို ေလးေခါက္တိတိ ျဖတ္သန္းေနရေတာ့သည္။ ေလးေခါက္ျပည့္ေသာ အခါတြင္ေတာ့  ကၽြဲျမီးတိုေနေသာ ေမာင္ေမာင္ရဲ တုိ႕က ျမင္ျပင္းကပ္လာဟန္ ရွိသည္။

          ``ေဟ့ေကာင္   ရပ္ ``

          ``ဗ်ာ---  ဘာျဖစ္လို႕လဲ``

          ``မင္းဆုိင္ကယ္  ဖမ္းတယ္``

          ``ဗ်ာ-- ကၽြန္ေတာ့ဆုိင္ကယ္ ဝစ္ေသာက္မဟုတ္ဘူး ၊ လုိင္စင္ရွိတယ္ ၊ ထန္းတစ္ပင္ လုိင္စင္``  
   
          ``ဒါဆို  နယ္ေက်ာ္တယ္ကြ``

          ``ဗ်ာ--- ဆရာရယ္  ဒီလိုစီးေနၾကတာ  အမ်ားၾကီးပါဗ်ာ --  ဟိုးမွာ-- ဟိုးမွာ -- ေတြ႕လား ဆုိင္ကယ္ေတြ ဥဒဟုိ  သြားေနၾကတာ---``

          ေမာင္ရွည္ၾကီးက အရပ္ရွည္သလို စကားေၾကာရွည္ေနျပီး  အရႈံးမေပးဘဲ  အထြန္႕တတ္ၾကည့္သည္။ တကယ္ေတာ့ ရဲဝန္ထမ္းမ်ားလည္း  ဥပေဒအရ ဆုိင္ကယ္စီးခြင့္ ေပးထားျခင္းမရွိပါ။ သူတုိ႕ၾကေတာ့ လမ္းေဘးတြင္ စီးေတာ္ယဥ္ဆိုင္ကယ္ေလးမ်ား ရပ္ထားလွ်က္-- ဒီေတာ့တစ္မ်ိဳးေျပာင္းျပန္သည္--

          ``တားျမစ္နယ္ေျမ  ဝင္လို႕ကြာ-- မင္းဒါနဲ႕ဆုိ ေလးေခါက္ရွိျပီ``

          ``ရွိဆို    ဆရာရယ္--  ဟိုစက္ရုံက ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့စက္ရုံေလ ၊ ကၽြန္ေတာ္ မန္ေနဂ်ာကို ေခၚေပးရမလား -- အလုပ္ကိစၥနဲ႕  ဝင္ထြက္ေနရမွေတာ့ ဒီဂိတ္က ဘယ္လြတ္မလဲဗ်ာ--  ကၽြန္ေတာ္က ပုံကန္တာလည္းမဟုတ္ --  ဆႏၵ ျပေနတာလည္း မဟုတ္-------``

          အေၾကာရွည္ေသာ ေမာင္ရွည္ၾကီးကို  သည္းမခံႏိုင္ေသာ အာဏာသိပ္ျပခ်င္သည့္ ရဲေပါက္စက လက္ထိပ္ခပ္မည္ တကဲကဲ လုပ္ေနသည္။ ဒီေတာ့ ေမာင္ရွည္ၾကီး  ေဒါကန္သြားသည္--။

          ``ခင္ဗ်ားတုိ႕က  ဒါဘာလဲဗ်---   ဒါေတာ့နည္းနည္းလြန္သြားျပီ  လူကို လက္ထိပ္ခပ္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္က ဘာအျပစ္လုပ္ထားလုိ႕လဲ---``

          ဒီေတာ့မွ ခပ္လွမ္းလွမ္းက  အရာရွိက သူ႕ရဲေဘာ္ကို ေဒါသတၾကီးနဲ႕

          ``ေဟ့ေကာင္   ႏွမေစာင္း   -- ဆုိင္ကယ္သိမ္း  လူမဖမ္းနဲ႕  ခြီးတဲ့မွဘဲ  -----``

          မေအ ႏွမ ကိုင္တုတ္ျပီး လွမ္းတားသည္။

          ``ဒီဆိုင္ကယ္ကုိ  ဘယ္မွာလာေရြးရမွာလဲ``

          ``စခန္းကို လာေရြး``

          ``ဘယ္ေလာက္နဲ႕လဲ``

          ``ငါးေသာင္း``

          ``ခု ေရြးလုိ႕ မရဘူးလား``

          ``မရဘူးကြ``

          ××××××××××××××××

          ``အီးးး   ဟီးးးး   ဟီးးးး ``

          ကုန္ၾကမ္းေလွာင္ရုံ (warehouse) ဘက္သို႕အေရာက္ က်က္သေရမရွိေသာ ငုိသံၾကီးကို ၾကားရသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ဝင္ျပီး သြားၾကည့္ေသာအခါ---  ေၾကြျပားခင္းထားေသာ ေအာက္သမံတလင္းေပၚတြင္  ေျခဆင္ျပီး ထုိင္ကာ ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုေနေသာ  ေမာင္ရွည္ၾကီးကို  ေတြ႕၍  ေမးၾကည့္ေလရာ--

          ``ဟ  ေကာင္   ဘာျဖစ္ေနတာလဲ---``

          ``အီးးး ဟီးးး ဟီးး  ဇာတ္လမ္းက  ဇင္ဝုိင္း  ရုပ္ရွင္ အစည္းအရုံး ဥကၠ႒ ျဖစ္တာက စတာဗ်--``

          `` ေဟ---   ဘာဆုိင္လို႕တုန္းဟ``

          ေမာင္ရွည္ၾကီးအေၾကာင္းက ဓါတ္သိ။ ေတာင္ဆို ေျမာက္ေရာက္ခ်င္ေရာက္သည္။ အစအဆုံး မေမးလုိ႕ကေတာ့ ရြာလည္သြားမည္။ ဘာမွလိပ္ပတ္လည္မွာမဟုတ္---

          ``ဇင္ဝိုင္း  ဥကၠ႒ျဖစ္ေတာ့  ေက်ာ္ဆန္းက မေက်နပ္ဘူးဗ်---``

          ``ေက်ာ္ဆန္း ---   ထင္းဘိြဳင္လာက  ထင္းထုိးတဲ့ေကာင္လား  သူမေက်နပ္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲကြ  ဒီေကာင့္မ်ား ဂရုစိုက္စရာမွတ္လုိ႕----``

          ``အာ---  ဆရာသမားကလည္း  ဘာေတြေလ်ာက္ေျပာေနတာလဲ  ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီး ဦးေက်ာ္ဆန္း ေျပာတာဗ်``

          ``ဟေကာင္ရဲ႕   ဒီလိုဆိုလဲ  ေစာေစာကေျပာပါလားဟ  -- လခြီးတဲ့မွဘဲ  မင္းလုပ္လုိ႕ ငါ့အဖမ္းခံရရင္  မင္းမလြယ္ဘူးမွတ္----  ကဲဆက္ဆုိစမ္းပါအုံး--``

          ``ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမ ဖြင့္ထားတဲ့ ဆိုင္ခန္းက ဝဇီရာ ရုပ္ရွင္ရုံ က အခန္းငွားဖြင့္ထားတာေနာ္  အဲဒါ ဆရာသမား သိတယ္မဟုတ္လား--``

          ``ေအး  သိတယ္``

          ``အဲဒီ ဝဇီရာ ရုပ္ရွင္ရုံက ျပန္ၾကားေရးက ပိုင္ျပီး  ရုပ္ရွင္ အစည္းအရုံး ရံပုံေငြရေအာင္ ျပန္ၾကားေရး  က လုပ္စားခြင့္ေပးထားတာတဲ့ ခု မတည့္ေတာ့တာနဲ႕  ျပန္သိမ္းေတာ့ ဆုိင္ေတြအားလုံး ဖ်က္ေပးရတယ္``

          ``အင္း  ကေလးေတြ က်ေနတာပဲ  ငါနဲ႕မေခၚရင္ ငါ့ဂ်ိဳးရုပ္ ျပန္ေပးဆုိသလိုမ်ိဳးေပါ့ ဟား  ဟားးး 
``

          ``ဆရာသမားကရီေန--   ကၽြန္ေတာ့မိန္းမက ဆိုင္ဖ်က္ေပးရလုိ႕ စိတ္တုိေနတဲ့ၾကားထဲ ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ့ ဆုိင္ကယ္က  အသိမ္းခံလိုက္ရတယ္။ အိမ္က်ရင္ မိန္းမကုိ ဘယ္လိုေျပာရမလဲေတာင္ မသိေတာ့ဘူး  အီးးး ဟီးး  ဟီးးး``

          ေမာင္ရွည္ၾကီးက သူ႕ဝသီအတိုင္း နတ္သံေႏွာကာ  ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ ျပန္ေျပာျပေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သီးခံနားေထာင္ျပီး  ---

          ``ကဲပါကြာ   မင္းတုိ႕မွာ  ပိုက္ဆံေပါတာပဲ--  ေရြးဆုိလဲ  ေရြးလိုက္ေပါ့ ငိုမေနနဲ႕  တိတ္တိတ္  ျမိဳင္ရာဇာ တြတ္ပီလို  ဒီေန႕ကံမေကာင္းပါလား လုိ႕သာ ေအာ္ေပေတာ့---``

          ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျပာေျပာဆုိဆို  လွည့္ျပန္အထြက္  မနီးမေဝးအေရာက္  ေနာက္ဆီမွ--

          ``ေအာင္မေငး   ဒီတစ္ေန႕  ေမာင္ရွည္ၾကီ း  ကံမေကာင္းပါလား ကြယ္ရို႕---``

ဟု အသံျပဲၾကီးျဖင့္  ေအာ္လုိက္သျဖင့္  ကၽြန္ေတာ့္မွာ ျပဳံးလိုက္မိပါေၾကာင္း။

မွတ္ခ်က္။    နယ္ေက်ာ္ ဒဏ္ေငြကုိ  တရားဝင္ ေဆာင္ရေၾကာင္း ၊ သိရသျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘက္ဂ်က္ကို တစ္ဖက္တလမ္းမွ ျဖည့္ဆီးေပးေသာ ေမာင္ရွည္ၾကီးအား ႏိုင္ငံေတာ္မွ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ထုိ႕အျပင္ တုိင္ရီ အလုပ္သမားကိစၥလည္း  ေျပလည္သြားျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ဝမ္းသာေပစြ။

 ကိုစိုးႏိုင္
         

No comments:

Post a Comment