သင္းကြဲငွက္---
``အမိမဲ့သား ေရနည္းငါး`` တဲ့
ရွင္သန္ဖို႕အတြက္ မေသခ်ာ
ရင္ထဲမွာ ခံစား
ကဗ်ာေတးသြားေလး တစ္ပုဒ္ေတာ့ ဖြဲ႕ခြင့္ေပးပါဗ်ာ။
``မိဘ``တို႕ေရ--
အနႏၱဂုိဏ္း ဝင္မို႕
ျမင့္မိုရ္ေတာင္ဦး မကက်ဴးသား
ေက်းဇူးအရွင္
ဦးထိပ္တင္ခ်င္ခ့ဲ ေပမယ့္
ဘယ္မွာလဲ--အေမ
ဘယ္ေရာက္ေနလဲ --အဖ
မသိရတဲ့ဘဝပါ ဗ်ာ---
(ဥေပကၡာလက္နက္ သိပ္ရက္စက္ခဲ့ၾကေပါ့)
မိသားစုရွိတဲ့ဘဝဟာ
ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ဆုလဒ္ ဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လို ဘဝတူသမားေတြပဲ
ခံစားမိၾကမယ္ထင္တယ္။
ဆင္းရဲစမ္းပါဗ်ာ--
အေဖ နဲ႕ အေမသာရွိရင္
နင္လားဟဲ့ေလာကဓံ
ခါးလွန္ျပီး ရိုက္ခ်ိဳး
ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕က တုိးပါ့မယ္။ ။
အႏွစ္သာရ မရွိတဲ့ မာန္မာနေတြေၾကာင့္
``အုငဲ`` ``အုငဲ`` လုိ႕ေအာ္ငုိခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေသေသခ်ာခ်ာ ဘာသာျပန္ၾကရင္--
``မလုပ္ၾကပါနဲ႕ ဗ်ာ--``
``မရက္စက္ၾကပါနဲ႕ ဗ်ာ--``
``ကၽြန္ေတာ့တစ္ေယာက္တည္း ထားမသြားၾကပါနဲ႕ ဗ်ာ--`` လို႕
ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္ေနတာပါ။ ။
ကၽြန္ေတာ္ရွင္သန္ခဲ့တဲ့ ပါတ္ဝန္းက်င္မွာ
ကၽြန္ေတာ့လုိ မိဘဆိုတာ
ျဖဴသလား မဲသလား မခြဲျခားႏိုင္သူေတြရွိသလို
မိသားစုတစ္ခုကို
တဏွာနဲ႕တည္ေဆာက္
မခိုင္္ျမဲတဲ့ ေမတၱာ
ယုိင္လဲခဲ့ အျဖစ္ေတြမွာလည္း----
ကၽြဲႏွစ္ေကာင္ ခတ္တဲ့ၾကား
ေျမဇာပင္က ခံ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဘဝအမွန္ပဲ။ ။
ထားလုိက္ပါေလ----------
ဗုဒၶဘာသာ ပီပီ
က်န္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ဘဝဆီကုိပဲပုံခ်
တရားနဲ႕ေျဖသိမ့္ခဲ့ရေပါ့။
(အဲသလုိ မေျဖသိမ့္ရင္လည္း)
ရင္ကြဲလုိ႕ ႏြမ္းေက်
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဘဝေတြဟာ
အရုိင္းပန္းေၾကြသလို
အျမဲေနညိဳေနလိမ့္မယ္။ ။
ခုေတာ့-------
``ေစတနာရွင္``ေတြရဲ႕ ေမတၱာၾကားမွာ
လူျဖစ္ေအာင္ ရွင္သန္ေနရ
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ခါးသီးတဲ့ဘဝ။ ။
``အမိမဲ့သား ေရနည္းငါး`` တဲ့
ရွင္သန္ဖို႕အတြက္ မေသခ်ာ
ရင္ထဲမွာ ခံစား
ကဗ်ာေတးသြားေလး တစ္ပုဒ္ေတာ့ ဖြဲ႕ခြင့္ေပးပါဗ်ာ။
``မိဘ``တို႕ေရ--
အနႏၱဂုိဏ္း ဝင္မို႕
ျမင့္မိုရ္ေတာင္ဦး မကက်ဴးသား
ေက်းဇူးအရွင္
ဦးထိပ္တင္ခ်င္ခ့ဲ ေပမယ့္
ဘယ္မွာလဲ--အေမ
ဘယ္ေရာက္ေနလဲ --အဖ
မသိရတဲ့ဘဝပါ ဗ်ာ---
(ဥေပကၡာလက္နက္ သိပ္ရက္စက္ခဲ့ၾကေပါ့)
မိသားစုရွိတဲ့ဘဝဟာ
ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ဆုလဒ္ ဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လို ဘဝတူသမားေတြပဲ
ခံစားမိၾကမယ္ထင္တယ္။
ဆင္းရဲစမ္းပါဗ်ာ--
အေဖ နဲ႕ အေမသာရွိရင္
နင္လားဟဲ့ေလာကဓံ
ခါးလွန္ျပီး ရိုက္ခ်ိဳး
ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕က တုိးပါ့မယ္။ ။
အႏွစ္သာရ မရွိတဲ့ မာန္မာနေတြေၾကာင့္
``အုငဲ`` ``အုငဲ`` လုိ႕ေအာ္ငုိခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေသေသခ်ာခ်ာ ဘာသာျပန္ၾကရင္--
``မလုပ္ၾကပါနဲ႕ ဗ်ာ--``
``မရက္စက္ၾကပါနဲ႕ ဗ်ာ--``
``ကၽြန္ေတာ့တစ္ေယာက္တည္း ထားမသြားၾကပါနဲ႕ ဗ်ာ--`` လို႕
ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္ေနတာပါ။ ။
ကၽြန္ေတာ္ရွင္သန္ခဲ့တဲ့ ပါတ္ဝန္းက်င္မွာ
ကၽြန္ေတာ့လုိ မိဘဆိုတာ
ျဖဴသလား မဲသလား မခြဲျခားႏိုင္သူေတြရွိသလို
မိသားစုတစ္ခုကို
တဏွာနဲ႕တည္ေဆာက္
မခိုင္္ျမဲတဲ့ ေမတၱာ
ယုိင္လဲခဲ့ အျဖစ္ေတြမွာလည္း----
ကၽြဲႏွစ္ေကာင္ ခတ္တဲ့ၾကား
ေျမဇာပင္က ခံ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဘဝအမွန္ပဲ။ ။
ထားလုိက္ပါေလ----------
ဗုဒၶဘာသာ ပီပီ
က်န္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ဘဝဆီကုိပဲပုံခ်
တရားနဲ႕ေျဖသိမ့္ခဲ့ရေပါ့။
(အဲသလုိ မေျဖသိမ့္ရင္လည္း)
ရင္ကြဲလုိ႕ ႏြမ္းေက်
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဘဝေတြဟာ
အရုိင္းပန္းေၾကြသလို
အျမဲေနညိဳေနလိမ့္မယ္။ ။
ခုေတာ့-------
``ေစတနာရွင္``ေတြရဲ႕ ေမတၱာၾကားမွာ
လူျဖစ္ေအာင္ ရွင္သန္ေနရ
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ခါးသီးတဲ့ဘဝ။ ။
ကိုစုိးႏိုင္
No comments:
Post a Comment