ျဖစ္ရပ္မွန္---
ေပါက္တတ္ကရပုံျပင္
(၁၇)
တစ္ခါက တစ္ရြာဝင္တစ္ရြာထြက္ ကုန္စိမ္းလုိက္ေရာင္းတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အဲဒီမိန္းမ ေရာင္းတဲ႕ကုန္စိမ္းထဲမွာ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ငရုတ္သီး ၾကက္သြန္ ပဲသီး ရုံးပနီသီး ခရမ္းသီး စုံေနေအာင္ကို
မ်ားတယ္။ သူ႕ရြာမွာ အခုမွ တာဝန္နဲ႕ေျပာင္းလာတဲ့ စာေရးၾကီး (ေျမတုိင္းစာေရးၾကီး) ကို
အဲဒီအပ်ိဳၾကီး ၾကိတ္ျပီးၾကိဳက္ေနတယ္။
တစ္ေန႔ က်ေတာ့ သူဟာ ေဈးေရာင္းထြက္ဖို႕ သူ႕ရြာကေန
ထြက္လာတယ္။ လမ္းေရာက္ေတာ့ မန္က်ီးပင္ တစ္ပင္ရဲ႕ေအာက္မွ ေဈးေတာင္းကို ခ်ျပီးနားတယ္ ။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။
ဒါနဲ႕လူလစ္ျပီဆိုျပီးေတာ့ ေဈးေတာင္းထဲက ခပ္ရြယ္ရြယ္ ခရမ္းသီးတစ္လုံးကို ေရြးလုိက္တယ္။
ျပီးေတာ့ ---------------(ဆင္ဆာျဖတ္သည္)
ပါးစပ္ကလည္း အဆက္ျပတ္ ေျပာေနတာက --
စာေရးၾကီး------
စာေရးၾကီး--------
စာေရးၾကီး -------တဲ့။ ။
သူဟာ သူ႕ရြာမွာ ကုန္းစိမ္းေရာင္းတာမဟုတ္ဘူး။
ရြာနဲ႕ႏွစ္မိုင္ေလာက္ ေဝးတဲ့ တစ္ျခားရြာတစ္ရြာကို ေဈးေရာင္းထြက္ရင္း လမ္းမွာ။ကိစၥျပီးေတာ့
ပါလာတဲ့ ေခါင္းဖု(ေဈးေတာင္းရြက္ရာတြင္သု
သူကေတာ့ လူမသိ သူမသိမွတ္ေနတာေပါ့။ တကယ္ေတာ့
သူနားခဲ့တဲ့ မန္က်ီးပင္ေပၚမွာ မန္က်ီးရြက္ ခူးေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္က သူလုပ္သမွ်ကို ျငိမ္ျပီးၾကည့္ေနတယ္။
သူသြားေရာင္းမယ့္ရြာက ။နာမည္က ကိုဖိုးေသာင္းတဲ့။ ကိုဖိုးေသာင္းတစ္ေယာက္ အဲဒီအပ်ိဳၾကီးရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို
အစအဆုံးျမင္တယ္။
ကိုဖိုးေသာင္းဟာ ညေနဘက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိန္းမလုပ္တဲ့သူကို ထမင္းဆာတာနဲ႕ ထမင္းစားဖို႕ ခူးခိုင္းလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူကထုံးစံအတုိင္း
``မိန္းမေရ ဒီေန႕ဘာဟင္းခ်က္လဲကြ``
``ရွင္သိတ္ၾကိဳက္တဲ့ ခရမ္းသီးကို
ဆီျပန္ႏွပ္ထားတယ္``
`` ဘာ -``
ကိုဖိုးေသာင္းဟာ အလန္႕တၾကား
ဟင္းအိုးကို သြားယူျပီး အျပင္ကို လႊတ္ျပစ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ပါးစပ္ကလဲ စိတ္ဆုိးမာန္ဆိုးနဲ႕
``ေဟ့ ဒီေန႕က စျပီး
ဘယ္ေတာ့မွ စာေရးၾကီးဟင္းကို အိမ္မွာမခ်က္နဲ႕ေတာ့တဲ့``
။ျဖစ္ရပ္မွန္ပါ--
ယေန႕ထိ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရြာတြင္ ဘာဟင္းခ်က္လဲ ေမးတုိင္း ခ၇မ္းသီးခ်က္ပါက စာေရးၾကီးဟင္းဗ် ဟုေျပာတုန္းျဖစ္သည္။
No comments:
Post a Comment