ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားဘဝ
အမွတ္တရမ်ား(၂)
အေလ်ာက္ေကာင္းေသာ္လည္း
အေထာင္းမသက္သာ
ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း ဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ လက္သံေျပာင္မႈေၾကာင့္
စာညံ့ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ အေဆာ့သန္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ မၾကာခဏဆုိသလိုပင္ ဘုန္းၾကီး၏
လက္သုံးေတာ္ ထန္းပလက္တုတ္ျဖင့္ ညားရေလသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ထုိထုိေသာ ေက်ာင္းသားတုိ႕သည္
မၾကာခဏေက်ာင္းေျပး ၾကေလ၏။ အိမ္မွေက်ာင္းသို႕ လႊတ္လိုက္ေသာ္္လည္း မိမိတို႕အျပစ္ရွိသည့္ေန႕တြင္ အုပ္စုလုိက္ေသာ္လည္းေကာင္း။
တစ္ေယာက္ခ်င္းေသာ္လည္းေကာင္း
ေက်ာင္းသို႕မေရာက္ဘဲ ေတာထဲေတာင္ထဲ တြင္၎ ၊ အျခားရြာရွိ ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံသို႕၎ စေတးေရွာင္ၾကေလ၏။
ညဘက္ အိမ္ျပန္မေရာက္ေသာအခါ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားက
စိုးရိမ္ၾကီးစြာျဖင့္ မီးဒုတ္ လက္ႏွိပ္မီးမ်ားျဖင့္ လူစုခြဲကာ ေတာထဲတြင္ ႏြားေပ်ာက္ရွာသကဲ့သို႕
တေက်ာ္ေက်ာ္ေခၚကာ လိုက္ရွာရသည္။ ေတြ႕လွ်င္ ေခ်ာ့ေမာ့ ေခၚရ၏။
ေနာက္ေန႕တြင္ လႈဖြယ္အခ်ိဳ႕ကို ယူကာ ေက်ာင္းအထိ
တုတ္ကုိင္ျပီး လိုက္ပို႕၏။ ဤသို႕ေက်ာင္းေျပး
သည့္အထဲတြင္ ငၾကြက္ၾကီး (အမည္ရင္း=ေမာင္ျမင့္) အေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာခ်င္ပါသည္။
ထိုေန႕က ငၾကြက္ၾကီး ေက်ာင္းေျပးေလ၏။ ညေနဘက္
ေက်ာင္းအျပန္ခ်ိန္ ငၾကြက္ၾကီး အိမ္ျပန္မေရာက္ေသာအခါ မိဘမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးတတ္တူ ေဒါမိုးတုိ႕ ေရာ အိမ္နီးနားခ်င္း အားလုံးေရာ မေနရ တညလုံး ေတာနင္း၍ရွာၾကေသာ္လည္း
မေတြ႕ ၊ ေနာက္ေန႕က်မွ ရြာႏွင့္ ႏွစ္တုိင္(ေလးမိုင္)ေဝးေသာ
ေရတြင္းၾကီး ရြာမွ သူ႕ဘၾကီး ကလွည္းႏွင့္ ျပန္လာပို႕ေလ၏။
ထုံးစံအတုိင္း မိဘမ်ားက ေက်ာင္းသုိ႕ ျပန္လိုက္ပို႕အပ္ရေလသည္။ ထုိေန႕
ငၾကြက္ၾကီး အရိုက္ခံရေတာ့မည္ကို တေက်ာင္းလုံးသိထားေလသည္။ တရားစီရင္သည့္ ေန႕ခင္း ဆြမ္းစားျပီး
အခ်ိန္ တြင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ ေက်ာင္းၾကမ္းျပင္ကုိ တုတ္ျဖင့္ ``ဘုန္း``ကနဲ ရုိက္ျပီး
တရားခံ ေမာင္ၾကြက္ၾကီးကို ဆင့္ေခၚလိုက္ေလသည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားအားလုံး မီးကို ေရျဖင့္ပတ္လိုက္သကဲ့သို႕
ရွဲကနဲ ျငိမ္က်ကုန္၏။ ငၾကြက္ၾကီးသည္ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေရွ႕တြင္ လက္အုပ္မိုးျပီး
ေဆာင့္ေဆာင့္ထုိင္ေလ၏။ ဘုန္းၾကီးက အားလုံးသိျပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း မသိဟန္ေဆာင္၍--
``ဟဲ့
ငၾကြက္ၾကီး``
``ဘုရား ``
``နင္ မေန႕က ဘာလို႕ေက်ာင္းကုိ မလာတာလဲ``
``တပည့္ေတာ္ အမ ေရခပ္မထားလုိ႔ပါဘုရား``
``ေဟ---``
ငၾကြက္ၾကီး၏ မတုန္႕မဆိုင္းေျဖလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမွာ အေမဍိတ္ပင္တမိ၏။
``နင္
ဘုန္းၾကီးကို မညာနဲ႕ မေန႕က နင့္ဘၾကီးလွည္းနဲ႕ ျပန္လာပုိ႕ေပးတာ မဟုတ္ဘူးလား``
``ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား``
``ဒါျဖင့္ နင္ဘာေၾကာင့္ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္တာလဲ ၊ အမေရခပ္မထားတာနဲ႕ နင့္ဘၾကီးရြာ ေရာက္သြားတာ ဘာဆုိင္လို႕လဲ -- ငါ့ကို ရွင္းလင္းေအာင္ ေလွ်ာက္စမ္းပါအုံး``
``တင္ပါ့ဘုရား မေန႕က
မနက္လင္းေတာ့ တပည့္ေတာ္ေက်ာင္းသြားဘို႕ ထပါတယ္ဘုရား``
``အင္း
ဟုတ္ျပီ ဆက္ေျပာ--``
``တပည့္ေတာ္အမက ေ၇ခပ္မထားေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ဘို႕ ေရမရွိပါဘူး ဘုရား``
``အဲ---- ဒါနဲ႕``
ဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ စကားေထာက္ေပးရင္း ဒီအေကာင္ ဘယ္လိုကလိမ္က်မလဲ ေတြးကာ ေန၏။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ သင္းတုိ႕၏ကလိမ္က်တာကို အၾကိမ္မ်ားစြာ ခံခဲ႕၇ဘူးသျဖင့္
အျမဲသတိထားျပီး ဂရုတစိုက္နားေထာင္ေနရ၏။
``မ်က္ႏွာသစ္ဘုိ႕ ေရမရွိေတာ့ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြဟာ မ်က္ေခ်းေတြနဲ႕ ပိတ္ေနျပီး မျမင္ရေတာ့ ေက်ာင္းဆုိျပီးသြားလိုက္တာ ေက်ာင္းမေရာက္ဘဲ ဘၾကီးရြာကုိ ေရာက္သြားတာပါဘုရား``
``ေဟ``
ဘုန္းၾကီးလက္မွ တုတ္သည္ေက်ာင္းၾကမ္းျပင္ေပၚျပဳတ္က်သြား၏။
ေက်ာင္းသားေတြ ေဝါကနဲ ရယ္ၾက၏။
ငၾကြက္ၾကီးသည္ မိမိ၏ ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ဆင္ေျခေၾကာင့္
အျပစ္ေပးမခံရေတာ့ဘူး ဟုယူဆကာ စက္ျဖီးျဖီးႏွင့္ ဂုဏ္ယူေအာင္ပြဲခံေန၏။
ဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ ခဏစဥ္းစားျပီးမွ----
``ေအး
နင္ေလွ်ာက္သလုိဆိုရင္ျဖင့္ နင့္မွာ
အျပစ္မွမရွိဘဲ``
``တင္ပါ့ဘုရား--``
ငၾကြက္ၾကီးသည္ ျပဳံးျပဳံး ျပဳံးျပဳံး
ျဖင့္အားတတ္သေရာေျဖေလ၏။
``ဒါေပမယ့္ နင့္ေျခေထာက္မွာ အျပစ္၇ွိတယ္--
ဘယ့္ႏွယ့္ ေန႕တုိင္းသြားေနတဲ့ ရြာဦးဘုန္းေတာ္ၾကီး
ေက်ာင္းၾကေတာ့ မေရာက္ဘဲ ဟုိး အေဝးၾကီး
ႏွစ္တုိင္(ေလးမိုင္) ေလာက္ေဝးတဲ့ ဘၾကီးရြာက်ေတာ့ ခလုပ္မထိ ဆူးမညိဘဲေရာက္သြားတယ္ ဟုတ္လား ကိုင္းး ထ ခါးေတာင္းၾကိဳက္စမ္း``
ရိုးရိုးသားသားဝန္ခံခဲ့လွ်င္ တင္ပါးကို အရိုက္ခံရမည္ျဖစ္၍ သက္သာေသးသည္။ ခုေတာ့
အကာကြယ္မဲ့ ေျခသလုံးတြင္ အလွ်ိဳးရာမ်ားထပ္ေအာင္ အရိုက္ခံရေပေတာ့သည္။
ငၾကြက္ၾကီး၏ ေလွ်ာက္ထုံးမွာ ``အေလွ်ာက္ေကာင္းေသာ္လည္း အေထာင္းမသက္သာခဲ့ပါလား``
No comments:
Post a Comment